KOR CANAVARIN QİSMETİ (AZERBAYCAN)
Bir ağanın çobanı varmış. Günaşırı bir qoyun yoh olormuş. Ahşam ağa saneer, qoyun kem geler. Bürsüyün saneer, gene kem geler. Çobanı qovur ki, sürünü telef eliyirsen. Çoban and içir, aman eliyir, ağa buna qoymer. Ağa özü geder qoyuna. Ahşam qoyunu getirende saneer, görür ikisi kemdi.
Deyir:
“Bu neter oldu? Çoban güdende biri kem olurdu, men özüm otaranda ikisi kem olor.”
Atı minir, çobanın dalınca geder.
Deyir:
“Men seyf elemişem, bir günde iki qoyunum getdi.
Çoban qayıdır geler.
Deyir:
“Bah, yatmeram, oturmeram, yaıma gelen olmor, qurd-quş gelmer, bu qoyun hara geder. Bütün günü qoyunun içinde herrenejem, görüm hara geder?”
Harrendiyi yerde görör qoyun hoppanışdı. Geder oraya, görör bir quyudu, içinde kor canavar. Allah-taala terefden buna yem geder. Hay gönderir, ağası geler.
Deyir:
“Oğrunu tapmışam.”
Deyir:
“Hanı be?”
Deyir:
“Gel beri.” Canavarı gösterir.
Ağası deyir:
“Onun gözün men çıhartmışam ey. “
Deyir:
“Gözün çıhart mısan, Allah-taala burada bir kuyu yaradıf, atıf onu içine, senin dööletini yeyir da.” (Rüstemzade 2014: 71).
Dostları ilə paylaş: |
