Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatına

Söylədi: Kərimova Xatın Kərim qızı.
II mətn

Bi cavan balam ölüfdü, ay arvatdar. Əli xınalı əldən tutmuyən, balam, xınalı baş aşmiyən balam. Ay bey oturanda “Allah san_ıa şükür” dimiyən balam ölüfdü. Ba­­lam, a laylay, balam, a laylay. Diyirəm, ay analar, ay bacilər, diyi burda bi cavan ölüf­dü, cavan ölüfdü. Özü çaarıf, özü diyif, özü oynuyən cavan balam ölüfdü, ca­van balalar ölüfdü. Helə analara bi mən qurban, balası ölən analara diyi, mən qur­ban, balam ölüfdü, balam ölüfdü, balam ay laylay.

Söylədi: Məmmədova Zahidə Məmmədəli qızı.
III mətn

Diyirəm, altı balalı bi gəlin balam ölüfdü, ay balam, ay balam. Hı, bala bö­ö­düf diyi, doyuncax çağırmıyən balam ölüfdü, ay analar, ay bacilər. Ad qoyüf, adını do­yüncə çağırmıyən balam ölüfdü, eyy, balam ölüfdü, gəlin balam ölüfdü. Ay lay­lay­, laylay. Bir öy tikif, yolunu yaxşi tanamıyən balam ölüfdü, ay arvatdar, ay lay­lay, laylay. Əri özünnən doymüyən, özü ərinnən doymüyən balam ölüfdü, ay ar­vat­dar. Elə balam, a laylay, balam a laylay (avazla oxuya-oxuya ağlayır – top.).