Mən Əfruzam ayrılıram elimdən,
Zara gəldim bəyin, xanın əlindən.
Məni də qoş, Abbasqulu, dəstənə,
Adım düşsün nəğmələrə, dastana.
Qırıldı qanadım, qolum yox.
Dörd yanımda düşmənim çox, zalım çox.
Səndən başqa kimsənəm yox, kimim yox.
Məni də qoş, Abbasqulu, dəstənə,
Adım düşsün nəğmələrə, dastana.
At minərəm, ər oğlu ər kimi,
Döyüşlərə girişərəm nər kimi,
Qoruyaram Sədərəyi, Kərkimi,
Məni də qoş, Abbasqulu, dəstənə,
Adım düşsün nəğmələrə, dastana.
Dəfələrlə xəbər alsam da, Abdulla bu vəzni, qafiyəsi pozuq şeri kimdən topladığını söyləmədi. Onun özünün şairlik qabiliyyəti vardı. Kütləvi tamaşalar, bayram şənlikləri hazırlayanda hətta məşhur şairlərin şerlərinə «əl gəzdirib» məclisin əhval-ruhiyyəsinə uyğunlaşdırardı.
Abbasqulu bəy Şadlinski haqqında, onun sərkərdəliyi, el ağsaqqallığı barədə də çoxlu rəvayətlər var. Bunların kökündə olmuş hadisə dursa da, bir az bədiiləşdirilmiş təsir bağışlayır. Həmin rəvayətlərdən bir neçəsini aşağıda veririk.
Dostları ilə paylaş: |
