3) obraz və personajların xarakteri açılır: Alxan. Adə, nə vaxtacan közü öz qabağında eşəcəksən? Nə vaxt adam olacaqsınız? Balam, nə “mən, sən”-bazlıqdır. Az qalıb gedək kommunizmə çataq, hələ təzədən başlamısınız ki, “niyə filankəs alma yığdı, mən kol qırdım”. Filankəs pisdir, sən yaxşı ol! Camaatın xeyrinə xəyanət eləmə, onda hər şey öz yoluna düşər! Qoy yüz adamın biri pis olsun. Bir küpə yağa bir damcı su heç nə eləməz! Mədəd. Elə belə deyə-deyə bunları çıxarmısan bizim başımıza! İlan kimi qabıq qoyan mən, amma hamıdan çox əməkgünü alan Nəcəf! Qulu. Demaqoqluqla iş olmaz, yoldaş Mədəd. Hər kəsin öz yeri var [53, c.2, s.249].
