Азярбайжан милли елмляр академийасы

Digər ədəbi janrlarda olduğu kimi, dramaturgiya da hər zaman canlı xalq dilinin zənginliyini, rəngarəngliyini və qanunauyğunluqlarını əks etdirən faktların ən mühüm qaynağı olmuşdur. Belə əsərlərdə dilin ən ümumi, ən fərdi xarakteri “gizlənir”. Dram dilində söz, ifadə yeni məna və məna incəliyi qazana bilir, sözlərin, ifadələrin üslubi boyası dəyişir. Ona görə də dramların ən səciyyəvi cəhətlərindən biri onun dili və üslubudur. Bu dil və üslub məhz dramın meydana çıxdığı dövrün ədəbi dilidir.

M.F.Axundov tamaşaçı və oxucuların mənəviy­yatına, arzu və ideyalarına fəal təsir göstərən yaradıcılıq növlərindən dram sənətinə yüksək qiymət verir və yazırdı: “Dram sənətinin məqsədi insanların əxlaqını yaxşılaş­dırmaq, oxucu və qulaq asanları istiqamətləndirməkdir” [17, s.238]. “Doğrudan da, dram sənəti insana öz-özünü dərk etməyi, eybəcərliyə nifrət etməyi öyrədir və ibrət məktəbi kimi ictimai rəğbət hissi oyadır” [19, s.17].