(133-) Em küntüm şühedae iz hadara Ya'kubel mevtü, iz kale libenihi ma ta'büdune min ba'diy* kalu na'büdü ilaheke ve ilâhe abaike İbrâhîyme ve İsmaıyle ve İshaka ilâhen vahıden* ve nahnü leHU müslimun;
* Yoksa siz Yakub’un, ölüm döşeğinde iken çocuklarına, “Benden sonra kime ibadet edeceksiniz?” dediği, onların da, “Senin ilâhına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak’ın ilâhı olan tek bir ilâha ibadet edeceğiz; bizler O’na boyun eğmiş müslümanlarız.” dedikleri zaman orada hazır mı bulunuyordunuz?
Siz niye bunları yanlış olarak yorumluyorsunuz, ölüm anında siz oradamıydınız, onların hallerini gördünüz mü.?
Bizim de bu Âyetten hissemizi alıp müslüman olarak ölmemiz gerekiyor fakat kişiler biz zâten müslümanız ve öyle ölüyoruz diyorlar, o onların Müslümanlığı, bize lâzım olan gerçek müslümanlıktır, gerçek mü’minliktir, gerçek İslâmlık, gerçek İslâm, teslim, salim, Selâm esmâsının icab ettirdiği haldeki bir teslimiyet ve bir güzellikle en az bu mertebe için dünyadan ayrılmamızdır.
Çocukları dediler ki, “senin İlâhına ve İbrâhîm’in ve İsmâîl’in ve İshak’ın tek olan İlâhı’na ibadet edeceğiz” diye söz verdiler, “işte biz bunun için müslümanlarız” dediler, yani dedelerimizin İlâh-ı olan Rabbül Erbaba ibadet edeceğimiz için müslümanlardanız dediler.
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَلاَ تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ 252
Dostları ilə paylaş: |
