Bakara sûresi

(171-) Ve meselülleziyne keferu kemeselilleziy yen'ıku Bi ma lâ yesmeu illâ duaen ve nidaen, summün bükmün umyün fehüm la ya'kılun;

* İnkâr edenleri imâna çağıran (peygamber) ile inkâr

285

edenlerin durumu, bağırıp çağırmadan başka bir şey duymayan hayvanlara seslenen (çoban) ile hayvanların durumu gibidir. Onlar sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler. Bundan dolayı anlamazlar.

O kâfirlerin misali şuna benzer ki, ona birisi haykırır o duymaz, yani birisi ona seslenir, sesleneni duymaz, duyar ama bir sesleniş olarak bir nida olarak duyar, öylece ilgisini çekmeyen bir ses gibi duyar, çünkü sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler ve onların akılları da yoktur, hani bazen meselâ Ezân-ı Muhammedi okunuyorken ilgili olanlar onu dinlemeye hazırlanıp vaktini tespit etmeye çalışırlar fakat bazıları sabah, akşam ezan okunur o nameyi duyar ama hiç birşeyin farkında değildir, sesleri duyarlar ama onlarda bir ilgi uyandırmaz, bilgi uyandırmaz, zâhirî ifadesi bu olduğu gibi bâtıni ifadeleri de vardır, sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler, akılları yoktur o halde bunlar insân vasfını kaybetmişlerdir, çünkü bunlarda insânı insân yapan özellikler, atıl olduğundan bunların halleri zâten tabii bir zulmet içerisinde olmaktır.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُواْ لِلّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ