Bakara sûresi

(258-) Elem tera ilelleziy hacce İbrahîyme fiy Rabbihi en atahullahul mülk* iz kale İbrahîymu Rabbiyelleziy yuhyiy ve yumiytu, kale ene uhyiy ve umiyt* kale İbrahîymu feinnAllahe ye'tiy BişŞemsi minel meşrikı fe'ti Bi ha minel mağribi febühitelleziy kefer* vAllahu la yehdil kavmez zalimiyn;

* Allah, kendisine hükümdarlık verdi diye (şımarıp böbürlenerek) Rabbi hakkında İbrahim ile tartışanı görmedin mi? Hani İbrahim, “Benim Rabbim diriltir, öldürür.” demiş; o da, “Ben de diriltir, öldürürüm” demişti. (Bunun üzerine) İbrahim, “Şüphesiz Allah güneşi doğudan getirir, sen de onu batıdan getir” deyince, kâfir şaşırıp kaldı. Zaten Allah, zalimler topluluğunu hidÂyete erdirmez.

Görmedin mi, o kişiyi, Rabbi hakkında ibrahim ile mücadele eden kişiyi,

Bunu kendi bünyemize aldığımızda, bizde bulunan Mudill ismi ile Hâdi isminin nasıl mücadele ettiğini görmedin mi veya yaşamadın mı, yaşamadıysan böyle bir hadise var dikkat et, ki Allah’ın kendisine mülk verdiği kişi ayrıca bu kişi.

Bizim nefsi emmâremize Cenâb-ı Hakk bu beden mülkünü vermiş, nefsimize vermiş kullanalım diye ve nefsi emmâre bu mülkü kendine maletmek sûretiyle kullanmakta oysa aslında verilen bu mülkü Hakk yolunda kullanması gerekiyordu.

Bu Âyette olay İbrâhîm (a.s.) ile ilgili olduğu için İbrâhîmiyyet mertebesi itibarıyla yaşanıyor, İbrâhîmiyyet mertebesi de Muhammediyet mertebesinin giriş kapısıdır. Makam-ı İbrâhîm kapısına ulaşamayanın Hakkikat-i Muhammedi kapısına makam-ı Mahmud’a ulaşması mümkün değildir, Mirac gecesi diğer bütün peygamberler Efendimiz (s.a.v) ile karşıladıklarında “Hoş geldin salih kardeş” derlerken, İbrahim (a.s) “Hoş geldin salih oğul” diyor, burada önemli bir sır vardır, oğul babanın sırrıdır, onun için İbrâhîm’i hakikatleri anlamadan Muhammed-ül meşreb olmak mümkün değildir.

395

İbrâhîm şöyle dedi: “Benim Rabbim diriltir ve öldürür”

Bütün âlemdeki yaşantıyı iki kelime arasında belirtivermiş İbrâhîm (a.s.) İnsân hayata gelecek ve ölecek fakat bu seyir içerisinde bir sürü şey meydana gelecek, yaşadığı bir süre olacak ve bu yaşadığı sürede hayatın ta kendisi, işte bunu belirtmek sûretiyle Rabbül âlemin’in bütün yaşantısını da ayrıca ortaya koymuş oluyor.

Bunun üzerine Firavun “Bende hayat veririm, ben de öldürürüm” dedi,

Nefsi emmâre yani Fir’âvn hakkında ölüm emri olan iki kişiden birinin öldürülmesini emretti birine de seni bağışladı dedi ve bunun üzerine “Bende hayat veririm, bende öldürürüm” dedi fakat bu varolan bir hayat üzerinde tesirli olmaktır, kendinden meydana getirmek değildir.

Bizdeki nefsi emmârelerimizde bu şekildedir, nefsi emmâre yönünde hayatımızı yönlendiriyorsak hep öldürmekteyiz ama nefsi safiye yönünde çalıştırıyorsak o zaman da Hayy esmâsı bizden zuhura geldiğinden hayat veriyoruzdur, işte ehli irfan ve yukarıda belirtilen velâyet hayat veriyorlar, öldürmüyorlar, sadece nefsi emmâreleri öldürüyorlar ki bunun ölmesi lâzımdır, boğulmak üzere olanları bulundukları yerden çıkarıp hayat veriyorlar, nefsi emmâre ise geçici varlığına güvenerek “Ben de öldürürüm, ben de hayat veririm” diyor.

İbrâhîm cevap olarak “Muhakkak ki Allah güneşi doğudan doğdurur, sen batıdan doğdur bakalım, madem ki ilâh olduğunu iddia ediyorsun” dedi, işte İlâh-îyyat güneşi herbirerlerimize doğudan doğar.

Bunun üzerine o şaşırıp kaldı.

Allah zâlim kavimlere hidâyet etmez, çünkü o kavim Mudill ismi üzerine olduğundan Hâdi ismi orada tecelli etmez.

396

أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِـي هَـَذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ

فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَى

العِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْماً فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ