Bakara sûresi

(123-) Vetteku yevmen la tecziy nefsün an nefsin şey'en ve la yukbelu minha adlün ve la tenfe'uha şefaatün ve la hüm yünsarun;

* Kimsenin kimse namına bir şey ödemeyeceği, hiç kimseden fidye alınmayacağı, kimseye şefaatin (aracılığın) yarar sağlamayacağı ve hiç kimsenin hiçbir taraftan yardım göremeyeceği günden sakının.

O günden ittika edin, yani öyle bir gün gelecek ve siz o gün gelmeden hayatınızı düzenleyin.

Bir nefis diğer bir nefis için ceza görmez, kimse kimse için ceza görmez ancak herkes kendi cezasını çeker,

Ondan bir karşılıkta istenmez o gün, o anda ona şefaatte fayda vermez yani kimse kimseye şefaatte edemez, tabi istisnalar hariç genel olarak ifade ediyor burada, yardım da alamazlar, ne kadar büyük ihtar var burada, o halde o gün gelmeden, hakkıyla yaşamayı becermemiz, tatbik etmemiz gerekiyor.

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ

يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ