QALX, ƏSMA, QARDAŞIM
Qalx, Əsma, qardaşım, gey sırma fəsi,
Çiyninə saldığın o şalın hanı?
Savadlı nəsillər yetişdir bizə,
Qoy şimal küləyi açsın havanı.
Millətlər yarışı başlandı çoxdan,
Hər xalqın var orda ayğırı, atı,
Zavallı tatarın duyulmur səsi,
Zavallı tatarın yox orda adı.
Anan tək axmasın gözünün yaşı,
Yetişdi hananı qurmaq zamanı,
Atam tək boynumu bükmürəm mən də,
Könlümdə dirildi gənc tatar qanı.
Biz gedək əl-ələ bu qorxunc toya,
Mirzələr çürümüş, giraylar ölü,
Göstərsin tatarı bizim ozanlar,
Batırlar dolansın dərəni, çölü.
Gedək köydən-köyə tütəyi çalıb,
Duyulsun hər yanda gənc tatar səsi,
Yarış meydanında qalmayım yalnız,
Görünsün Əsmanın sırmalı fəsi.
Lozan, 13 may 1920.
İZİN VERİN
Qoyun ana yurda güzar eyləyim,
Dərdlərimi sonra bir-bir söyləyim.
Mən qərbdən gələrək qol-qanad açım,
Soyumuş qəlblərə ad-alov saçım.
Soyumda mirzə yox, nə də varlı xan,
Anam sadə qadın, atam bir çoban.
Qoyun mən bağırım, sonra kiriyim,
Kırımda, Kaşğarda ağlar yürüyüm.
Bir boran qoparım tatar çölündə,
Mollanın, avamın səssiz könlündə.
Mənə izin verin, su tək lal axım,
Saraylar içinə gizlicə baxım,
Üzləri qırmızı, peysəri qalın
Baylara söyləyim nolacaq yarın.
Ölü rəngi kimi solar üzləri,
Çıxar hədəqədən sanki gözləri.
Mənə izin verin, o gözü yaşlı,
Ürəyi soyumuş, o yastı başlı
Kəndliyə söz deyim onun dilində,
Bir elm çiçəyi tutsun əlində,
Nurlanar o saat o fərsiz gözü,
Çevrilər aslana, anlasa sözü.
Qoyun mən bağırım, sonra kiriyim,
Kırımda, həm Kaşğarda
“Yurdum” deyib yürüyüm.
Budapeşt, 1 fevral 1919.
Dostları ilə paylaş: | 
