Bəkir Çobanzadə seçİLMİŞ ŞEİRLƏRİ baki-2011 t ürksoy kitabxanası seriyası: 20

KEÇMİŞDƏKİ SUÇLARIMIZ
Biri kitab açmış, lənət söyləyir

Hülaküyə, Batu xana, Teymura,

Biri kitab yazmış, barbardır deyir

Bir zamanlar baş əydiyi əmirə.

“Tatar xalqı, tatar xanı” pıçıldar,

Kafir, mömin, bütün dünya dilləri,

“Tatar xanı yurdumuzu yandırdı,

Qoy əbədi odda yansın elləri”.

Yazıq tatar atdan düşüb şaşırmış,

Üzün örtür, səsin qısır, gizlənir.

“Çingizi, Teymuru, Batunu bilməm,

Mən onları heç görmədim” səslənir.

Düşmənləri “sənsən” deyib qınayır,

“Rəsmin də var tarixlərdə, yaxşı bax!

Sən Çingizin qoşununda gəlmişdin,

Üzün sarı, burnun kiçik, boyun dağ!”

“Soyumda heç Çingiz, Batu olmadı,

Mən deyiləm” deyir fağır narazı,

Atam-anam Şərifədir, Seyiddir,

Qohumlarım ya bir molla, ya qazı”.

Əl çəkin o fağır xalqdan, suçu yox,

Suçu olsa, əvəzini ödərəm,

Mənəm Çingiz, Teymur xanın nəvəsi,

Onlar gedən yolu mən də gedərəm.

Mənə yazın suçlarını onların,

Bizlər yaxdıq Bağdadını, Bəsrəni.

Bizlər yıxdıq sarayını Romanın,

Bizlər soyduq millətini, ölkəni.

Sən məndən sor, verim bütün hesabı,

Dalmaçiyanın, macarların, kazakın,

Hindistanın, Ağ dənizin, Azakın¹,

Açıqlayım, açıb dəftər-kitabı.

Qılıncım, atım yox, dar qəfəsdəyəm,

Ürəyimdə yanan atəş duruldu,

Boynum bəxtin qoltuğunda buruldu,

Bu gün ölüm yollarında xəstəyəm.

Ey Avropa, ey alimlər, bilin siz,

Kitabınız daim yalan söyləsə,

Yaş axıtsa, qisas, qan-qan söyləsə,

Cana doyub mən olaram bir Çingiz.

Kitabını Dəclələrə ataram,

Sarayını yerlə yeksan edərək,

Varlığını oda qurban edərək,

Sonra gedər mən məzarsız yataram.

Öz boynuma götürürəm günahı,

Böyük xanın, böyük xalqın suçunu,

Gözləyərəm yeni, aydın sabahı,

Dolanaram dünyanın dörd ucunu.

Budapeşt, 13 fevral 1920.