Ben öĞretmen olmak iSTİyorum
Yüklə 123,84 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BENİ DE GÖTÜR AYDINLIĞINA
- DİMDİK AYAKTASIN ÖĞRETMENİM
- DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
- ELLERİNDEN ÖPERİM ÖĞRETMENİM
- ÖĞRETMEN OLMAK İSTİYORUM
- SENİNLE HER MEVSİM BAHAR ÖĞRETMENİM
- SENİ NASIL ANLATSAM ÖĞRETMENİM
| BEN ÖĞRETMEN OLMAK İSTİYORUM Ben öğretmen olmak istiyorum. Ben şâirimin mısralarında dil, Genç kızımın gergefinde nakış nakış gül. Âşığımın sazında tel Öpülesi bir el olmak istiyorum: Ben öğretmen olmak istiyorum... Ben çaresizliğin filizlendiği yerde ümit, Korkunun mayalandığı yerde yürek olmak istiyorum Ben öğretmen olmak istiyorum... Ben öğretmen olmasam diyorum! O zaman şu körpe fidan Nasıl öğrenecek, çiçek açıp meyve vermeyi? Şu gelinlik kızım, Şu bıyıkları yeni terleyen delikanlım Kimden öğrenecek insan gibi sevilmeyi, sevmeyi; Vatan için, millet için, bayrak için Göz kırpmadan ölmeyi? Sen öğretmen olmalısın kardeşim; Sen namussun, vicdansın, adaletsin... Sen müsbet ilimsin kardeşim Sen irfansın, inançsın geleceğimi aydınlatan... Sen buram buram tüten vatan-sevgisi Sen burcu burcu kokan Türklük duygususun Biz öğretmen olmalıyız kardeşim: Biz görmeyenlere göz, Duymayanlara kulak, Yürüyemeyenlere ayak atmalıyız... Biz şairlerimizin mısralarında dil. Genç kızlarımızın gergeflerinde nakış nakış gül. Âşıklarımızın sazlarında tel. Öpülesi bir el olmalıyız. BİZ ÖĞRETMEN OLMALIYIZ. . Mustafa Nejat SEFERCİOĞLU (Millî Eğitim Dergisi) BEN ÖĞRETMENİM Şanlı bayrağımı görünce Okulumun gönderinde, Daha bir başka çarpar yüreğim. Her sabah açtığım kapının Bilgiye, sevgiye, doğruluğa açıldığını Çok iyi bilirim. Gelecek yetiştiririm, geleceğim için Çünkü; Ben öğretmenim Yeni nesil benim eserim! Murat ŞENGÖNÜL İçören ARKADAŞLAR MERHABA Sizden sonra da dolup boşalacak bu sınıflar Duvarlara, sıralara sindi şimdiden Umudunuz, sevinciniz, düşleriniz Mezun olup gidiyorsunuz ya Hep kulaklarımda çınlayacak sesiniz Ben asık yüzlü hocanız Arif Ay Çantası kitap, yüreği şiir dolu Kucaklarcasına hepinizi: MERHABA! Bu hafta kaç kitap okudunuz diyerek Yine her sabah mahcup bakışlarınızdan öpeceğim Hayat ebedî hayata eklenince tamamlanır Bu yüzden dersler de bitmeyecek Son şiirler gibi yarım kalacak Uzun bir nehirdir anılarımız Hep aramızda akacak Sizler gibi bir gün Ben de mezun olacağım Özledikçe her birinizi Yorgun gözlerimle Yıllığınıza bakacağım Arif AY
ATATÜRK VE ÖĞRETMENİM Sevgili öğretmenim Heyecanla beklerdik seni her sabah "GÜNAYDIN" derdin, seslerin en güzeliyle, "BUGÜNKÜ KONUMUZ" diye, başlardın söze Kara tahta Önünde akbilgilerle Çırpınırdın, birşeyler öğretmek için bize. "BAYRAK" derdin öğretmenim Heyecandan dalgalanırdı sesin BAYRAK gibi "ATATÜRK" deyince coşardın sen Yatağına sığmayan IRMAK gibi. "ATATÜRK" deyince öğretmenim Nefes almaz seni dinlerdik Anlatırdın hayatını devrimlerini Cepheden-cepheye koşardın sen Daha bir büyürdün gözümüzde Sanki ATATÜRK'Ü yaşardın sen. Ellerinden öperim öğretmenim. En güzel duygularla en güzel bilgilerle Yetiştirdin bizi Şimdi içimizde inanç başımızda BAYRAK Bu Yurt sevincimiz tasamız bizim ATATÜRK ilkeleri en büyük yasamız bizim ATATÜRK yolundan dönmeyiz biz MEŞ'ALEMİZ ATATÜRK sönmeyiz biz.. Özkan GÖNLÜM BEN ÖĞRETMENİM Ben öğretmenim, Sevdalısı bu yurdun. Dolaşırım sınırlarında yurdumun En yüksek burçlarına çıkar, Bayrak olurum. Ben öğretmenim, Bir rüzgâr olur eserim, Erzurum yaylasından. Bütün yaylalarımda dolaşırım. Özgürlük olurum. Ben öğretmenim, Yalnızlık türküleri söylerim, mezralarda... Kemeraltı çarşısındaki insan seline karışır, Karışır yüreğim... Umut olurum. Ben öğretmenim, Göçmen kuşlar gibi dolaşırım yurdumda, Geceyle biter yolculuğum. Aydınlık olur her yan. Işık olurum. Ben öğretmenim, Baharların sevdalısı... Çocuklarımın gözlerinden akıp içeri, Can veririm. Hayat olurum. Ben öğretmenim, Gökyüzü hepimiz için mavi... Bulut olur dolaşırım göklerde. Sonra indiğim yerde, Rahmet olurum. Gönderen : Adem AKYOL BENİ EĞİTİN Eğitin beni, çocukluğumdan başlayarak Alfabemi öğretin bana. Çökmüş, yıkılmış umutlar içinde Gülmeyi, filizlenmeyi öğretin, Eğitin beni. Tutun kolumdan gezdirin toprağımın üstünde, Vatanımın dört bir yanını sevmeyi öğretin Eğitin beni. Çıkarın beni semalara uçmayı öğretin, Atın beni deryalara yüzmeyi öğretin, Eğitin beni. Güneşi gösterin bana yağmurlu günde, Kardeşliği öğretin, Suç aramayın geçmişte, dünde, Geleceği öğretin, Eğitin beni. Tutun elimdeki silâhı savaşmayı öğretin, Millet için milletçe yaşamayı, Korunmayı öğretin, Eğitin beni. İnsanlık içinde başımı dik tutmayı, Milletimle gurur duymayı, Yönetmeyi öğretin, Eğitin beni. Üzmeyin kısa bir ömür için Elime verilen meş'aleyi ufuklara BENİ DE GÖTÜR AYDINLIĞINA Öğretmenim İsrafil TURAN'a İçimde ufkuma çizdiğin dağlar, Adına gül gibi uzanıyorum... Her çığlık kahrın önünde ağlar, Seni yüreğimle selâmlıyorum. Nasıl gizler yüreğini bir çocuk, Islak yorganının karanlığına? Sığmaz düşlerime bu koca boşluk, Al beni de götür aydınlığına... Ziller çalsın, yine sen dağları çiz, Sevginin rengine boya suları. Kucaklasın hasretimi bu deniz, Büyüsün ellerinde güneşin yolcuları. Bütün yıldızları sersem geceye, Bütün çocuklara seni anlatsam, Adın sığmaz kurduğum her tümceye, Kıyametler kopar seni unutsam. Nuri PEKÖZ Çavuşlu İlköğretim Okulu Türkçe Öğretmeni Görele/GİRESUN DİMDİK AYAKTASIN ÖĞRETMENİM Tebeşirle boyanan ellerini öpsem, Sevgi bağından gülleri derip yollarına sersem, Sen yücelerin yücesi, mesleklerin en ulvicesi, Senin için çok şey yapsamda, bir şey yaptım diyemem. Sana kurşun sıksalar da kanın mürekkep olur, Seni namerde muhtaç etselerde azmin yaşam kaynağın olur. Yorgun olsan,şakaklarına ak saçlar düşsede, Sen yine mutlu ve umutlusun öğretmenim, Senin umudun parıl parıl parıldayan gözler, Senin umudun gülücükleri eksik olmayan yüzler. Sana kurşun sıksalar da kanın mürekkep olur, Seni namerde muhtaç etselerde azmin yaşam kaynağın olur. Sen mimarların dahi mimarı sevgili öğretmenim, Bir harfin için kırk yıl mı ? Kaç yıldır bilmem kölenim, Senede bir gün değil, her gün senin için ölenim, Eller bilmesede kıymetini ben bilenim. Sana kurşun sıksalar da kanın mürekkep olur, Seni namerde muhtaç etselerde azmin yaşam kaynağın olur. Cemil AYDIN Bolu Anadolu Öğretmen Lisesi Müdür Baş Yardımcısı DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Bütün çiçekleri getirin buraya. Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiçeklere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya. Son bir ders vereceğim onlara. Son şarkımı söyleyeceğim, Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum, Kaderleri bana benzeyen, Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları, Geniş ovalarda kaybolur kokuları... Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri, Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni, Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini, Bacımın suladığı fesleğenleri, Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini, Avluların pembe entarili hatmisini, Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın, Aman Isparta güllerini de unutmayın, Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum. Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım, Ben bir bahçe suluyorum gönlümde, Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden Ne güller fışkırır çilelerimden, Kandır, hayattır, emektir benim güllerim, Korkmadım, korkmuyorum ölümden, Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, Baharda Polatlı kırlarında açan, Güz geldi mi Kop dağına göçen, Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen, Muş ovasından, ağrı eteğinden, Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden Çiçek getirin, örtün beni, Eğin türkülerinin içine gömün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. En güzellerini saymadım çiçeklerin, Çocukları, öğrencilerimi istiyorum, Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini, Köy okullarında açan gizli ve sessiz, O bakımsız ama kokusu eşşiz çiçek, Kimse bilmeyecek seni, seni kimse bilmeyecek Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Ben mezarsız yaşamayı diliyorum, Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum, Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın, Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın, Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım, Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim, Çiçeklerde açar benim gizli arzularım. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Okulun duvarı çöktü, altında kaldım, Ama ben dünya üstündeyim, toprakta, Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta, LÇile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım, Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir. Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya. Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya. Ceyhun Atıf KANSU ELLERİNDEN ÖPERİM ÖĞRETMENİM -I-
Binlerce öğrencinden biriyim ben Anne oldun baba oldun bana Okudum yazdım çok şey öğrendim Borcumu ödeyemem sana. Ellerinden öperim öğretmenim Tebeşir tutan, kalem tutan ellerinden Ellerin öyle güzel ellerin, öyle sıcak Ya gözlerin öğretmenim ışıl-ışıl Sevgi dağıtırdın kucak-kucak. Ellerinden öperim öğretmenim Benim için en büyük gurursun sen Bir söz duysam iyiye güzele dair Kalbimde vurursun sen. -II-
"Daha dün annemizin kollarında yaşarken Çiçekli bahçemizin yollarında koşarken..." Sen BAYRAK önünde topladın dizi-dizi ATATÜRK yolunda yetiştirdin bizi. Ellerinden öperim öğretmenim Boşa gitmedi emeğin Kimimiz doktor olduk savaştık hastalıkla Asker oldu kimimiz canı Vatana feda Kimimiz mühendis oldu yol yaptı baraj yaptı İşçi olduk memur olduk emek verdik topluma Öğretmen oldu kimimiz karanlığı aydınlattı. Ellerinden Öperim Öğretmenim Huzurlu ol düşünme bizi ATATÜRK yolunda dimdik ayaktayız Sesimiz daha gür yolumuz daha aydınlık Özgür esen rüzgarda dalgalanan al Bayraktayız. Sevgili öğretmenim Senin için yazdım bu şiiri Binlerce öğrencinden biri benim Mübarek ellerinden öperim. Özkan GÖNLÜM GECELERİN IŞIKLARI Siz olmayan güller yetiştiren, Tomurcuklara gülümseyen sevimli yüzler; Tüm içtenliğimizle geldik size, Işık saçın, renk verin, Solgun yüzlerimize... Öğretin tarihi, ecdadı, zaferleri Üç kıtada at oynayan bahadırları... Uzaya, ay ve yıldızlara ulaşmak için, Bilgi merdivenleri hazırlayın, Çiçeklerle süslenen basamaklardan, Ulaşalım gökyüzüne. Yine geldik yeni ümitlerle; Güvenle, öğrenme arzusuyla. Biliyoruz, yükselirsek vatan da yükselir, Göklere erer başımız. Biliyoruz; tarihin, Atatürk'ün yolu sizden geçer. Bahçenize geldik, solmayan gülleriz biz... Gülümseyin yeşerelim, Konuşun tomurcuklar açalım, Rengarenk olsun bozkırlar, Kıraç topraklar... Sizler gecelerin ışıkları, Dikenli yolların yılmayan yolcuları. Köy, şehir demeden koştunuz, Serin pınarlarla, yayla rüzgarlarıyla geldiniz. Doldunuz, heyecan dolu yüreklerimize Yol gösterdiniz ışık saçtınız Aydınlandı gönüllerimiz, Aydınlandı yolumuz. Gücümüz bilginizle artmakta, Duygularımız şefkatinizle... Yeşermekte kıraç toprağımız, Alınlarımızda yükselecek gururla, Ayyıldızlı bayrağımız... Süleyman ÖZBEK KÖY ÖĞRETMENİ Ben bir köy öğretmeniyim, Anlımda ışık, Gözlerimde nur... Alıp götürmeyin beni şehirleri Götürmeyin ne olur. Bir köy öğretmeniyim, Katıksız duygular içinde yaşarım. Çıplak ayaklar basar yüreğime, Onları tutar, okşarım. Bir köy öğretmeniyim, Çaresizlik ekmeğim, keder gözyaşım, Umut ve sevgiyim çarpan kalplerde, Dağlardan daha çok yücedir başım. Ben bir köy öğretmeniyim, Evlerde motif, dillerde destan Gölgesi düşer ay-yıldızın üstümüze, Ve gönüllerde büyür vatan... Göktürk Mehmet UYTUN ÖĞRENCİLERİME Ne servet isteriz, ne mevki, ne şan Bize kuvvet verir, ağaran her tan Tesellimiz olur, taze bir fidan. Dugular yürekte nakış, nakıştır. Sizin varlığınız bize alkıştır... Bazen gaz lambası, bazen loş ışık, Gözümüz ezelden buna alışık Bozkırlar üstünde açan sarmaşık. Duygu pınarıyla ruha akıştır, Sizin varlığınız bize alkıştır. Hep aynı sedalar kulağımızda, Bilgi demetleri kucağımızda... Al al gelincikler sancağımızda, Bu nurlu yollardan göğe çıkıştır, Sizin varlığınız bize alkıştır. Yılları bıraktık, çok gerilerde, Gençlik rüzgarları kalmadı sende İlim yağmuruyla pek çok siperde, Emelimiz şimşek, şimşek çakıştır, Sizin varlığınız bize alkıştır. Siz solmayan güller, yeşeren dallar, Ay yıldız üstüne işlenen allar. Seneler geçse de ayrılmaz yollar, Tükenmez hazine, sıcak bakıştır, Sizin varlığınız bize alkıştır... Süleyman ÖZBEK ÖĞRETMEN A'dan başlar aydınlık, Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen. Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir, Yeryüzü ile el ele öğretmen Göz gözdür o, uzakları görürüz Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden. Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep Çizer büyük değirmisini Uç olur da gergele öğretmen. Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış 83 toprak ev, 83 acı duman, Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız, Bir okul yapıla, bir gele öğretmen. Bir ışık, bir ışık daha, Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür Nice istemeseler de, nice önleseler de, Uyandırır toplumunu İyiye, doğruya, güzele öğretmen. Fazıl Hüsnü DAĞLARCA ÖĞRETMEN OLMAK İSTİYORUM Ben, öğretmen olmak istiyorum, Ben, şairimin mısralarında dil Genç kızımın gergefinde nakış nakış gül, Aşığımın sazında tel Öpülesi bir el olmak istiyorum. Ben, öğretmen olmak istiyorum... Ben çaresizliğin filizlendiği yerde ümit, Korkunun mayalandığı yerde yürek, Güçsüzlüğün güçlendiği yerde bilek olmak istiyorum. Ben öğretmen olmak istiyorum... Şu öksüz yavruya sımsıcak kucak, Şu yetim çocuğa yanan bir ocak, Çorak topraklara yağan yağmur, Azgın sulara, bend, Mehmed'imin elinde çağlar açan kılıç, Ben ana, ben baba, ben Fatih, ben İbni Sina, Ben Mimar Sinan olmak istiyorum. Ben öğretmen olmasam diyorum, Kim ekecek tohumları toprağa. Ben ressamımın elinde fırça, tualinde renk Bestekarımın en içli şarkısında nağme, Hattatımın, nakkaşımın elinde kalem; Ben Hoca Ali Rıza, Ben Itri, Leyla Hanım, Ben öğretmen olmak istiyorum. Ben zehirli mantarların, Deve dikenlerinin, Ayrık otlarının boy attığı verimsiz bir toprak değil, Ben, Kırlarda elvan elvan çiçeklerin açtığı, Dağlarında hür kuşların uçtuğu, Pınarlarından susayanın içtiği, Yollarından yiğitlerin geçtiği Çiftçisinin başak, başak kardeşliği biçtiği Bir vatan olmak istiyorum; Ben, öğretmen olmak istiyorum. Ben Hakk'a yönelen alınlarda nur, Vatan topraklarını çevreleyen sur, Mehmetçiğin göğsünde "iman" Gençliğimin damarlarında "asil kan" Bu zulme eğilmeyen baş, Ben vatan için ağlayan gözlerde yaş, Barışta güvercin, savaşta kartal olmak istiyorum; Ben, öğretmen olmak istiyorum. Nejat SEFERCİOĞLU ÖĞRETMENİN ÖYKÜSÜ Ben, köy öğretmeniyim, Dağ başında bulutların altında. Toprak kokar ellerim, Pantolonumda çamur lekesi var. Pis değil ki, vatan toprağı kokar, Kars'tan Edirne'ye kadar. Geceleri mum yakarım odamda, Yarın dokuz Ekim, Köyde bayram var. On beş kız, yirmi erkek kaydettim. Tüm anadolu'ya selamları var. Henüz kara tahtam yok, İlk harfleri tanelerle yazdırttım. Aydınlık A'dan başlayacak O. Köksal MEMİŞ ÖĞRETMENİM Ben bir gülüm, sen bahçıvan Çok açarsam eser senin Mis kokarsam hüner senin Ama bir de solarsam Günah senin, günah senin Öğretmenim. Ben tohumum, çiftçi sensin Çok sularsan, ürün senin Bol olursam, verim senin Ama bir de çürütürsen Hata senin, hata senin Öğretmenim. Ben elmasım, sarraf sensin Pırlanta isem, emek senin Parlıyorsam, yaldız senin Ama bir de parçalarsan Kırık senin, kırık senin Öğretmenim. Ben boş defter, kalem sensin Doğru yazsan, yarın senin Güzel yazsan, ikbal senin Ama bir de karalarsan, Vicdan senin, vicdan senin Öğretmenim. Ben öğrenci, sen öğretmen Başarırsam hüner senin, Kazanırsam zafer senin, Ama bir de kaybedersem, Yok diyecek başka sözüm, Yorum senin, yorum senin Öğretmenim. Gönderen : Ahmet Anıl AKTAŞ TED Ankara Koleji Öğrencisi ÖĞRETMENİM Köyde, kentte, bucakta Uygarlık yolunda İyilik, güzellik için YARIŞTASIN Adın dillerde, sevgin gönüllerde Elinde hiç sönmeyen bir mum Zifirî karanlıklarla SAVAŞTASIN Vatan denen yuvada Atatürk'ün yolunda Birlik, beraberlik için BAŞTASIN Tohumlar ekersin insanlık bahçesine; Fidan olur, ağaç olur, Meyve verir KIVANÇTASIN Anadolu'nun uzak yerlerinde, Güçlükler içinde, Çok şeyler beklemeden UĞRAŞTASIN F. Ceren DAYANGAÇ ÖĞRETMENİM Bir uzun geçmişte hatırlıyorum seni Korkulu çocuk yüreğimde acılar vardı Dost muyduk düşman mıydık bilemiyordum. İlk resmî ayrılışımdı anamdan, gülemiyordum. Galiba bir yayla dönüşü bir ılıkça gün Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı İlk göz göze gelişimizde sessizce ağlayıverdim Zira bana da herkese baktığınca bakıyordun Kayıtsız bakışlarınla yüreğimi yakıyordun. Bir solgun alev sıcaklığı ile içimi yakmıştın Galiba benim dünyamda ilk kravatı da sen takmıştın. Tebeşiri senin elinde görmüştüm öğretmenim Kara tahta önünde duruyor, kendini yoruyordun Bir seyirlik adamdın gözümde. Öğrenmeyi değil oynamayı bilirdim. Hilmi EREN Emekli Okutman / ANKARA ÖĞRETMENİM Öğretmenimin sözleri Bu sabah güzel mi güzel Göz bebeklerindeki yankılar Buram buram dostça Tüm insanlara El ediyor Merhaba.... Öğretmenimin gözleri Alev alev, pırıl pırıl Türkiye okunuyor öğretmenimin gözlerinden Ilgıt ılgıt akça Konuşuyor Öğretmenim Dağlarca.... Öğretmenimin elleri Öpülesi, öpülecek ellerdir Özgürlük türküsünü söylüyor Burcu burcu pakça Kara tahtanın Başında İNSANCA.... Abdülkadir GÜLER Emekli İlçe Millî Eğitim Md. / AYDIN ÖĞRETMENİM Ben,
Okul duvarının dışından Okula gitmezken tanıdım. Kirli suratım, karışmış saçlarım Çapaklanmış gözlerimle Hep sana bakardım... Anasızlığımın özlemini Senin çocuklarla ilgilenmenle Kapardım... Okula başladığımda, Cızlavat lâstik ayakkabılarımın içinde Donarcasına ıslanmış ayaklarımı, Sıcacık bakışlarınla kurutur Bana bir kerecik dokunman için Her türlü yaramazlığı yapardım... Ben,
Sana bakarak yaşadım... Sevgili öğretmenim. Ragıp SARI
Güler yüzlü öğretmenim, Bir tanesin, canım benim. Masallarla bilmeceler, Anlatırsın neler neler... Kalemimi tutamazken Kitabımı açamazken Bir de baktım yazıyorum, Sular gibi okuyorum. Çalışıp iyi olmayı, Koşup el ele vermeyi, Bu güzel yurdu sevmeyi Sen öğrettin öğretmenim. Bizde pek çok emeğin var, İçimizde çok yerin var Yetiştirdin hepimizi, Ver öpelim elinizi Süleyman KARAGÖZ ÖĞRETMENİME Bilgi demetleri sun, yine bana, Yine yalçın dağlar ötesinden gel... Işık saç, erdem ver, sisli dünyama, Yine altın çağlar ötesinden gel... Aydınlığa giden sonsuz yollardan, Tomurcuklar açan yeşil dallardan, Bahçedeki taze, solmaz güllerden, Baharlarla bağlar ötesinden gel... Fecri müjdeleyen yıldızdan, aydan, Uzat maviliği şeffaf saraydan Buketler dererek bize uzaydan, Göklerden al tuğlar ötesinden gel. Milletime doğan şafaklarla şen, Şehitler yatağı topraklarla sen, Irkıma şen veren bayraklarla sen Tarihler, otağlar ötesinden gel.... Süleyman ÖZBEK ÖĞRETMENİMİ SEVİYORUM Öğretmenimi seviyorum; çünkü: Okuyor, Düşünüyor, Düşündüğünü konuşabiliyor. Yazıyor, Yaşamının içinde insanlar var; düşünceler, sevgiler, aşklar, Şiirler var; kendisi var. Yalnızca bakmıyor, görüyor; Gördüğünü anlıyor; Anlatıkları ile bir çok Özge'ye yol gösteriyor, öğretiyor. ... Ve en önemlisi herşeyi bildiğini sanan insanın, aslında, Hiçbir şey bilmediğinin farkında. Bu nedenle her geçen günün ona yeni şeyler Öğreteceğinin bilincinde. Emek veriyor. Bir öğrenciye okuduğu şiirle umut veriyor. Öğretmek için, yaratmak için çaba harcıyor. ... Ve sevgi, saygı duyuyor öğrenciye. Kendine inanıyor ve saygı duyuyor. Bir savaşı var ve bu savaşta en büyük silahı güven, Sevgi ve umut... Yalnız kendi rolünü oynuyor. En önemlisi beni kendisi yapmaya çalışmıyor. Öğretmenimi seviyorum; çünkü, ona, saygı duyuyorum. Öğretmenim: Kendinize çok, ama çok iyi bakın çünkü, Birçok Özge'nin size ihtiyacı var. Sizi seviyorum.. Özge GÜNGÖR Ankara Anadolu Lisesi ÖĞRETMENİN VEDASI Gidiyorum... Bir yanımda emeklerim, Bir yanımda Uçsuz bucaksız hayallerim. Sizlerde yaşayacak onlar şimdi. Bir damla gözyaşına kıyamadığım, İçimin derdi, saçımın akı çocuklar... Yavrularım...Evlâtlarım, Kınalı kuzularım, Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım. Kiminiz büyüdü, heybetiyle Nam saldı, kâh korku yedi âleme, Hatta bana bile!... Kiminiz kurudu, kara saban arkasında Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz Toprakla beraber...Sevgisiz... Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz... Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz? Dört adam, Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?... Ve olacak mı acep öbür tarafta Yepyeni bir kara tahtam... Benimle zamanı gelince oynadın da hazla Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı! Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı... İlk harfler, heceler, sözcükler derken Ve o mabede seninle gelip giderken Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz. Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı Son göz göze gelişimizde... Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın ÖĞRETMENİM,CANIM.... Fatma AYDEMİR Asarcık Emirmusa Karaköseoğlu İlköğretim Okulu Öğretmeni / SAMSUN RESİM Haydi çocuklar resim yapalım yeni bir dünya kuralım Önce bembeyaz bir kâğıt fırçalar, kalemler alalım Sonra rengârenk boyalar Sakın ha! İçinde kara olmasın. İlkin güneşi konduralım sarıdan, turuncuya Gökle denizi birleştirelim maviden, lâciverde Dağlar ormanlarla kucaklaşsın yeşilin her tonuyla Sakın ha! İçinde kara olmasın. Mustafa Kemal DEMİRIŞIK Safranbolu Endüstri Meslek Lisesi Müdür Başyardımcısı / KARABÜK SANATKAR Al, işte boyalarım
Bir gün dersem ki, ben öğretmenim Kalemimin mürekkebi alın terindir. Vedalaşıp gidersem öğretmenim Unutmayı unuturum da, unutmadığım Kalbimdeki en güzel yerindir. Bir gün adımı soranda çocuklarım Kendimden önce senin adını söylerim Solmadan açabiliyorsa köpre tomurcuk, Uğrunda harcanır boncuk boncuk, Yine de bitmez öğretmenim var derim Güllerin güzelliğini göstermeden önce Gülşenin vurulduğu tebessümünü anlatırım Her zil çalışında önce sen gelirsin aklıma Senden incecik bir ışık gelir şiir şiir Ben susarım, yine sen konuşursun gönlünce. Bir gün dersem ki ben öğretmenim Sen güneş kadar uzakta bile olsan Her bakışımda gülümseyişini görürüm Işıksız açmazmış çiçek, gelmezmiş bahar İnan seninle her mevsim bahar öğretmenim. Yılmaz İMANLIK Salıpazarı Muslubey İlköğretim Okulu Öğretmeni SAMSUN SEVGİLİ ÖĞRETMENİM Sevgisinin sonu yok, Kalbinin şefkati çok, Gönlü büyük, gözü tok, Sevgili öğretmenim. Bilgisi ışık saçar, Sözleri gönül açar, Ruhum sevinçen uçar, Sevgili öğretmenim. Bekliyoruz yolunu, Sardık sağla solunu, Uzat bize kolunu Sevgili öğretmenim. Toplandık dizi, dizi, Sev, okşa hepimizi, Sensin okutan bizi, Sevgili öğretmenim. Doğru yol gösterirsin, Okutur, eğitirsin, Bize bilgi verirsin, Sevgili öğretmenim. Seni candan severiz, Saygı duyar överiz, Ellerinden öperiz, Sevgili öğretmenim!.. Ali Osman ATAK SÖZ VERDİM ÖĞRETMENİME Öğretmenim, babam, ana kucağım Okulum, ilim, şehrim, bucağım Sınıfımsa, evim, barkım, ocağım Söz verdim öğretmenime BÜYÜK ADAM OLACAĞIM. Yeteri kadar çalışacağım, Rakibimle yan yana yarışacağım, Elbette aralarına karışacağım Söz verdim öğretmenime BÜYÜK ADAM OLACAĞIM Yükselmeli insan dalında Göstermeli becerisini cihanda Çalışkanlık belli olur simada Söz verdim öğretmenime BÜYÜK ADAM OLACAĞIM Zeynep Kamil İlköğretim Okulu Öğrencisi / İSTANBUL VE DÜŞÜNÜR ÖĞRETMEN Eylülde sararan yapraklarla beraber, Öğretmenler vurulur, boş tarlaların ıssızlığında. Ve düşünür öğretmen, ölümle yaşam arasında. Kim, neden sıkmıştır, kahpe kurşunları, kahpece? Yarar kurşunların sesi karanlığı bir gece. Akan her damla kan, yaklaştırır ölümü. Gurbetin kanlı tozu tutuşturur gönlünü. Eğitim ordusunda olunca şanlı nefer, Başlamıştır gurbete gitmek için bir sefer. Ölümün beklediğini bilemezdi bu yerde. Çare diye gelmişti, cehalet denen derde. Böyle mi olmalıydı öğretmenin kaderi? Alırlardı sılada elbet kara haberi. Yaşlı ana sarılır cansız duran bedene. Lânetler yağdırılır, ona ateş edene. İntikam yeminleri edilir hep bir dilden. "Rahat uyu öğretmen!Çıkmazsın gönüllerden." Derler de unuturlar, adın kalır. Murat ARICI Erdemli Çıraklık Eğitim Mrk. Md. Yrd. ZİLLER ÇALACAK Zil çalacak... Sizler derslere gireceksiniz bir bir Zil çalacak, ziller çalacak benim için, Duyacağım evlerden, kırlardan, denizlerden; Ta içimden birisi gidecek uça ese... Ama ben, ben artık gidemeyeceğim. Zil çalacak... Siz geminize, treninize gireceksiniz bir bir Zil çalacak, ziller çalacak benim için, Duyacağım iskelelerden, istasyonlardan bütün; Ta içimden birisi koşacak ardınızdan.... Ama ben, ben artık gelemeyeceğim. Sonra bir gün bir zil çalacak yine Hiç kimseler kimsecikler duymayacak, Ne sınıflar, ne iskeleler, ne istasyonlar, ne siz... Ta içimden birisi kalacak oralarda Ben gideceğim. Zeki Ömer DEFNE
Ben bir öğretmenim: Şu cennet vatana sevdalanarak çıktım yola. Edirne'den Kars'a, İzmir'den Van'aHudutlar dar geldi bu kutsal sevdama. Cehalete savaşım var, kafa tuttumCehalete, kötülüğe, tembelliğe ve geriliğe. Bütün yurdumda sevda kokuyor. İşte, yeni nesil geriliğe meydan okuyor. Doktor değilim, hâkim, avukat değilim. Patron, fabrikatör, bakan, başbakan değilim. Ben, ben bir öğretmenim. Doktoru da, hâkimi de, bakanı da, başbakanı da ben yetiştirdim. Ben Toros dağlarında yol veren oldum bazı zamanErzurum'un soğuğunda titredim. Ilgaz dağlarında horon tepip oynadım. Beşinci mevsim olup dört ana renge boyandım. Bazı zaman yollarım Ege'ye düştü. Aydın, Burdur,Denizli,İzmirUnutmadım,Yunan'ı denize dökmek ne güçtü. Manisa'da efeleri gördüm, zeybek tutup oynadım. Her 10 Kasım gelince taa yüreğimden yandım. Erzincan'da Ninem Hatun, Antep'te Şahin'i andım. Ardahan'a varıp taa sınıra dayandım. Uzun geceler sonunda, bir keleş sesiyle uyandım. Sevgi çocuklarından bayrak çizdim gökyüzüneAta'mın izinden giden, ben bir öğretmenim. Muş ovasında orak sallayan yurdumun garip insanıGüneşte kavrulmuş başaklar diyarı genci-çocuğu-kadını-ihtiyarı, Elini ver bana mutlu olsun yüreğin uygarlığa susamış, ben bir öğretmenim. Ben bir öğretmenim. Bozok yaylasında çiçek açtım bazı zamanlar, Trakya'da güneş oldum karanlık geceler üstüne. Urfa'da baraj olup aktım. Harran Ovası çatlayıp kurumasın diye. Necip ŞAFAK
Ayrıcalığı var. Canlılar dünyasının harikasıdır gül kokulu bu çocuklar. Bir coşku selidir. Dayanma, direnme, yaşama azmidir. Acı yakışmaz onlara. Onların "Ah" demesi, bizim yüreğimizden parça koparır. Onların gözleri sulanınca, bizim dünyamız kararır. Akrebi, yelkovanı durur içimizdeki saatlerin. Bu çocuklar, sevincimizdir. Bizim aklımız, beynimiz gücümüz yetmez, bilinen tüm koşullarda zaman kavramıyla bunlara doymaya. Bunlar öznesidir geçmişin, geleceğin. Gelin! El ele verelim. Boyut oluşturalım.Kusursuz, tertemiz, yaşanılası bir ortam hazırlayalım gül kokulu çocuklara. Bizler, el birliğiyle yüklenirsek bu iş bir şeylere benzer. Korku ve endişe iz bırakmaksızın çıkar gider yaşantımızdan. Dinleyin dostlar!Ne önemi var? Doğumu çok zor olsa da, dokusu kusursuzdur güzelliklerin.Sahiplenelim. Ve, bir oyuncak verircesine, ellerine tutuşturalım gül kokulu çocukların. A. Efter ÖKDEMİR Orduzu Kümeevleri O. Öğretmeni / MALATYA ÖĞRETMEN Bize emek veren, bilgilenmemiz için çabalayan öğretmenlerimiz saygıdeğer insanlardır. Bir anne gibi yaklaşan güzel öğretmenlerimizi çok seviyorum. Onların bizim üzerimizde çok emekleri var. Büyük bir özenle, bizi geleceğe hazırlayan, aklın ve uygarlığın ışığı altında bizi büyüten kutsal insanlar öğretmenlerimizdir. Yorulmayı bilmeyen, yorulsalar da bizi düşünenlerdir. Okumayı sevdiren, yüce önder Atatürk'ün izinde yürüten öğretmenlerimize saygılı davranmalıyız. Onları üzmek yerine mutlu etmeliyiz. Şöyle ki, bizi yetiştirip, mezun ettikten sonra yurdumuza faydalı birer insan olduğumuzda onlar mutlu olurlar. Yıllar geçtikten sonra rahat bir yaşamımız olursa onlara borçluyuzdur. Öğretmenler cahillikle savaşan insanlardır, fedakâr insanlardır. Başöğretmen Atatürk'ün söylediği gibi; "Toplumun düşmanı cahillik, cahilliğin düşmanı öğretmenlerdir."Benim tatlı öğretmenim dedi ki: "Senin arkadaşın yalnızca kitabın olsun. Kalemin olsun. Onları sakın bırakma." Bu sözü hiç unutmam. Artık kitabım, kalemim, bana su, hava oldu. Sevgili öğretmenlerim, saygıdeğer insanlarımız... Sizi çok seviyor, saygılarımı sunuyorum. Sıcacık gülüşünüzü, tatlı dilinizi, gururunuzu ve eğitim çabanızı çok seviyorum. Hilâl YİYİT Türkiye Sağlık İşçileri Sendikası İ.Ö.O. - Ankara ÖĞRENCİLERİME MERHABA Öğrencilerime Merhaba, Merhaba geleceğe, güzelliğe, umuda... Sevgileri yarınlara bıraktınız , Çekingen, tutuk, saygılı... Bu mektubu kaleme almadan önce, sizlere neler yazmalıyım ya da yazabilirim diye çok düşündüm; ama önceden plânlamakla olmuyor. Bakalım duygu ve düşüncelerim nerelere götürecek beni ve sizi... Buraya-Karadiken'e-öğretmenliğimin beşinci yılında geldim. Televizyondakileri ve resimleri saymazsanız hayatımda ilk kez bir köy görüyordum. Tarsus'tan buraya gelinceye kadar yol kenarına, tozlu tepelerin ardına kurulan, her birinde ayrı ayrı yaşamların, umutların olduğu köyleri, insanların yaşamlarını sürdürebilmek için bir çocuğa bakar gibi özenle baktıkları bağları, toprakları; kısaca, yaşadığım yerden en fazla yarım saat uzaklıktaki; ama yıllar sonra keşfettiğim güzellikleri, dikkat, merak, şaşkınlık karışımı bir duygu ile biraz da garipseyerek izledim. Karadiken'e yaklaştıkça heyecanlanıyordum. Karadiken'e yaklaşmak size yaklaşmak demekti. Okulun ilk günü... Öğrencilerimi çok merak ediyordum. Acaba onlarla -Çankırı'daki gibi- kaynaşabilecek, onların sevinçlerini, mutluluklarını, dertlerini paylaşabilecek, onların Pelin Öğretmeni değil, Pelin ablaları olabilecek miydim? Ve siz, sizlerle karşılaşmaktan garip bir his duyuyorum. Öğretmenliğimin ilk yılı, ilk dersi gibi. İlk öğrencilerimmişsiniz gibi. Neden böyle hissediyorum acaba? Kendimi size tanıtıyorum. Konuşmaya başlıyorum. Hiç tepki vermiyorsunuz. Sizin tepkisizliğiniz beni sarsıyor. Neyse, bu ilk karşılaşma, olağandır deyip, kendimi teselli ediyorum. Zaman ilerliyor. Teneffüslerde, öğle aralarında sizlerle birlikte olmak istiyorum. Sadece ders anlatmak, cümlenin öznesini, yüklemini buldurup tür belirlemek bana yetmiyor. Sizlerle bütünleşmek, sizin aranıza girmek, arkadaşınız olmak istiyorum; ama hayır, olmuyor, o gönül bağını bir türlü kuramıyorum. Kalbinize, gözlerinize kilit vurmuşsunuz, açmama izin vermiyorsunuz bu kilidi. Aramızda demirden bir perde var ve ben o perdeyi eritmek istiyorum. Neyle mi?Sevgimle, sevginizle... Fırsat buldukça sizlerle konuşuyorum. Neden böyle uzak olduğunuzu soruyorum. Bana alışamadığınızın farkındayım diyorum. İçimi döküyorum size.
Aylar geçiyor. Birbirimize alışıyoruz, ufak tefek itiraflar, açılmalar başlıyor. Sizler konuştukça kendimi de eleştiriyorum. Bazılarınız beni kırmak için ağır konuşuyorsunuz. Sözleriniz beni yaralıyor. O zaman sizi Çankırı'daki öğrencilerimle kıyaslıyor ve size sitem ediyorum kendimce; ama bunu belli etmiyorum, sadece dinliyorum. Sizlerle konuştukça size yaklaştığımı, sizin beni tanımaya çalışarak kabullendiğinizi görüyorum. Şimdi. Şimdi, her şey çok güzel. Sizlerle dost olduk, sizler değiştiniz. Kimbilir belki ben de değiştim. Çok mutluyum, sizi kazanmanın mutluluğu bu. Artık, Figen, arkamdan konuşmuyor; Artık, Arzu, kabuğundan çıktı; Artık, Nail -az da olsa-sohbetlere katılıyor; Artık, Münire, ağlamıyor; Artık, Sultan,Gülsüm boş gözlerle bakmıyor; Artık, ........ Siz. Benim hepsi birbirinden güzel Kardelenlerim, Hayallerim, gerçeklerim, Kardeşlerim, ÖĞRENCİLERİM, İnanın SİZİ SEVİYORUM Pelin SÖKMENOĞLU Karadiken Köyü İlköğretim Okulu Türkçe Öğretmeni Tarsus-İÇEL ÖĞRETMENİN ARDINDAN Mart, ilkbaharın ilk ayı. Karadeniz'de ilkbahar nasıl yaşanırsa işte öyle... Puslu bir hava ve yağmur bulutları süzülüyor denizden kentin üzerine doğru. Neslihan, etrafı kır çiçekleri ile bezenmiş bir çerçevenin içindeki gülümseyen yüze bakıyor. Acı bir trafik kazasında kaybettiği öğretmeni Saadet YAZAR'ın resminin üzerine akıtıyor damlalarca gözyaşını. Bir yandan da her tatil dönüşünde kara yollarında yitip giden değerlerimizi geçiriyor aklından. İş zamanı, tarla bahçe zamanı ama veliler yine de koşup gelmişler okula. Baş sağlığı diliyorlar: "Çok iyi bir insandı, çok iyi bir öğretmendi." diyorlar. Bir okulun bahçesinde öğrencilerin, velilerin ve öğretmenlerin hep birlikte ağlaştıkları ana şahit oldunuz mu?Saadet Öğretmenin ölümü ile yaşıyoruz bunu ancak. "Böyle durumlarda ne söylenir bilmiyorum." diyorum, çaresizlik içinde."O, örnek bir insandı..." diye devam etmek istiyorum söze. Fakat boğazımda düğümleniyor sözcükler. Onunla uzun yıllar birlikte görev yapmış bir öğretmenimize bırakmak istiyorum sözü. Nafile... Gözyaşlarını tutamıyor Ünal Öğretmen. Özür diliyor ve konuşamadan ayrılıyor kürsüden. Hacer Öğretmen de başladığı gibi bitiriyor okuduğu şiiri, ağlayarak... Zamansız gelen her ölüm gibi yüreklerimizde tarifsiz acılara neden oluyor, Saadet Öğretmenimizin ölümü. Resmini ve ölümünden hemen önce aldığı Takdir Belgesini okul koridorundaki panoya asıyoruz.Mesleğinden emekli olamadan ayrıldı aramızdan. Ama yirmi üç yıl emek verdi öğrencilerine. Çocuk sevgisi, insan sevgisi ve meslek aşkıyla dolu koskoca yirmi üç yıl... Ve son bir sözü daha var hepimize: "Yarım kalmışsa eğer dersim, zil çaldığında olamamışsam tahtanın başında öldüm sanmayın. Toprağa düşmüş yediveren tohumuyum ben artık..Yetiştirdiğim öğrencilerimle açacağımÜlkemin yarınlarında." K. Serdar ATEŞ Düvecik İlköğretim Okulu Müdürü / SAMSUN ÖĞRETMENİM BEN Öğretmenim ben... Hem önemsiyorum, hem de gurur duyuyorum kendimle... Kar çiçekleri var önümde... Onları deriyor, onları topluyor, onları yoğuruyor, onları kokluyorum... Huzur veriyor bana; gülün kokusu, çiçeğin demeti... Saadetler doluyor dünyama...Her gün bir başka ayrıcalık katıyor içime bu çiçekler... Öğretmenim ben...Onur duyuyorum kendimle... Çünkü her gün sevda çiçekleri var önümde... Topluyorum onları...Sevgi dünyalarını dinliyorum... Kederlerim dağılıyor, gördükçe sevda çiçeklerimi... Çünkü sevgimi, sevdamı; hissiyatımı bana sunuyor sevda çiçeklerim... Öğretmenim ben... Sevgiler olsun bana... Çünkü sevgicanlarım var benim...Onları bir gün bile görmemek hüzün veriyor bana...Saadetim, sevgim, sevdam hepsi onlar...Hayalimde kalanlar... Sevgicanlarım benim... Öğretmenim ben... Bir başka heyecan kaplıyor içimi...Çünkü çocuklarımı görüyorum karşımda... Onların süslediği bir dünya, bulutlara çıkarıyor beni... Meslekler, makamlar, rütbeler, sanatlar... Bunların hepsini de görüyorum karşımda... Hepsi de eğiliyorlar önümde. Hepsi de saygılarını sunuyorlar, hürmetler ediyorlar bana... Memiş OKUYUCU Mehmet Emin Yurdakul İ. O. Öğretmeni SEVGİLİ ÖĞRETMENİM Hayatımın en kritik yıllarında, sizden yol ve yön öğrenmek üzere karşısındayım.Ben, bir beyaz kâğıt gibiyim.Sizin bana yazdıklarınız, bana bir ömür boyu yol gösterecek. Beni yetiştirirseniz, elimden tutup yol gösterirseniz, aileme, ülkeme ve tüm insanlığa faydalı bir insan olabilirim. Ailem bana ne kadar yardımcı oldu, beni hangi noktaya getirdi, bilemem. Fakat onlardan gördüğüm terbiyenin, görgünün ötesinde sizin aydın, bilgili, ileri görüşlü eğitiminize, düşünce ve ufkunuza ihtiyacım var. Belki sizin de sıkıntılarınız var.Belki maaşınız yetmiyor, belki çocuğunuz hasta, belki de bizim için bilginizi artıracak çalışmalara ayıracak geliriniz ve zamanınız yok. Fakat siz fedakârlık gösterirseniz, ben bunlardan en az etkilenir, sizin tatlı tebessümünüz ve başımı okşamanızla belki de ben eksiksiz yetişirim. Ama ben yatırımların en kârlı sektörüyüm. Bire bin veren bereketli bir toprağım. Çok da vefalıyım. Benim başımı okşayıp, canı gönülden elimden tutanı unutmam. Yükseldiğim yerde üzerimdeki imzanızı herkes okur. Ya bunun tersi:Sokaklara düşmek, sahipsiz kalmak, ya da sarayların, villaların içinde sokakta gibi sahipsiz olmak...! Ne olur, elimden tutun, ailemin ve sizin ortak eseriniz olayım. Ülkeme, insanlığa sizin öğrettiğiniz şekilde hizmet edeyim. Ne olur elimden tutun... Büşra SEDEFOĞLU
Belirlenmiş güzel hedeflere ulaşmak için kullandığımız en güzel şeydir çocuk...Bir amaçtır, bir idealdir. Her şeyden önce geleceğimizdir. Bizim yaşayamadıklarımızı yaşayacak, öğretemediklerimizi öğretecek, koruyamadıklarımızı koruyacak, güzel yarınların mimarı olacaktır. Ne gariptir ki, yıllardır bu güzel sözler hep söylenmiştir. Güzel yarınları, çağdaş, uygar, istenilen hedeflere oturtulmuş Türkiye'yi elde etmeyi hep bir sonraki nesile bırakmışız. Gösterilen gayretlerle bir çizginin üstüne çıkamamışız. Demişiz ki, "Çocuklarımız yapacak bu işi!" Sınıflara her girişimizde çocukluğumuzdan beri içimize işleyen Ata'mızın ışıl ışıl, umutla bakan gözlerini sindirmişiz yüreklerimize. Derslerimize, kitaplarımıza umutla sarılırken geleceğin doktorları, hâkimleri olarak görmüşüz kendimizi. Belki de, yanlış anlaşılmış bazı şeyler... Sınıfa her girişinde, kıpkırmızı yanakları, ışıl ışıl parlayan siyah gözleriyle, geç kalışından dolayı yüzündeki mahcubiyetiyle özür dileyen Rakibe'nin okula gelmek için katettiği yol aklıma geldikçe, ne kadar erken bir yaşta hayat mücadelesine atıldığını buruk bir sevgiyle gözlerdim. Ressam olmak istiyordu Rakibe...Hem de tüm bedeniyle, ruhuyla... Soruyor, soruşturuyor."Kocaman okulları bitirmek lâzım". Birden yüzünü garip bir hüzün kaplıyor. Elindeki harikulâde resimlerine bakıyorum: "Bu çocuk geleceğin ressamı" diyorum içimden. -Öğretmenim, babam beni okutmayacak, diyor bir gün... Paramız yokmuş. Sonradan duyuyorum, görüyorum. İçine bastırdığı hayalleri ve umutlarıyla Rakibe, çoban olmuş. Biliyorum ki Rakibe, çocuklarını, yetenekleri elverdiği oranda okutacak. Biliyorum ki bu yüzden rahat ve huzurlu. Çocuklarımızı yetenekleri ve idealleri doğrultusunda yetiştirirsek eğer, o güzel yarınlar çok yakınımızda demek. Güzel yarınlara ulaşmak içinse, o tazecik beyinleri bir bilgisayar gibi değil de, işlenmesi gereken, şekil alması gereken değerli bir toprak parçası gibi görmeliyiz. Belki, bir çoğu Rakibe örneğindeki gibi, kişiliği doğrultusundaki mesleklere kavuşamayacak ama, çocuklarına bu konuda yardımcı olacaklardır. Çocuğun kişilik yapısını göz önünde bulunduran bir öğretmen, çocuk-ebeveyn arkadaşlığının ürkütücü çekingenliğini de ortadan kaldırmış demektir. Gittikçe robotlaşan ilişkilerimizde, sevgi denilen iksire o kadar gereksinimimiz var ki bunu, o pırıl pırıl gözlerde yakalamak gerçekten çok kolay. Sermayesi anlayış ve ilgi, faturası da gerçek sevgi olan bu üçgeni çizdiğimiz an, öğretmenler, hatta anneler ve babalar için gerekli olan gerçek bir eğitim zemini hazırlanmış demektir. Ülkemizde on binlerce Rakibe var. Gelin el ele verelim. Umutlarını, hayallerini gerçekleştirmelerine yardımcı olalım. İstemedikleri, mutsuz olacakları dünyalara adım atmalarına izin vermeyelim. Yeteneklerini keşfedelim. Büyüklerinin gerçekleştiremedikleri idealleri için onları kullanmalarına izin vermeyelim. Ata'mızın bize gösterdiği eğitim kavramı sadece okullarda değil, evlerde de sosyal, kültürel olanaklar bakımından gözlemlenmelidir. İşte o zaman sınıflarda masmavi bakan gözleriyle Ata'mız, hayallerine kavuşmuş olmanın kıvılcımlarını yansıtacaktır çocuklarına. Biz öğretmeniz, eğitmeniz; heykeltıraş, belki de çiftçiyiz. Şekil veriyoruz, tohum ekiyoruz, biçiyoruz. Ne mutlu ki bizlere böylesine kutsal bir vazifenin içinde yıllarımızı harcıyoruz. Hayalleri hayallerimiz, umutları umutlarımız, sevinçleri sevinçlerimiz... Haydi hep birlikte koşalım çağdaş, uygar bir yaşama...Sevgiyle büyütelim, o küçücük dünyaların sevgisiz kalıp da savrulmalarına izin vermeyelim. Korkmasınlar bizden...Sadece sevgimizi kaybetmekten korkmanın verdiği azimle çalışsınlar, kanıtlasınlar bize, kendilerini. Pencerelerini açsınlar, büyüklerinin kocaman ama, sevgisiz kalmış bahçelerine. Yüreklerinden sevgilerini avuçlasınlar, savursunlar dünyaya... Bağırsınlar: "Bizi duyun, görün, gelin dünyamıza... Arkadaş olun bizimle." Ezbere dayalı, robotlaşmış bir öğretim sisteminin yaygınlaşmasına izin vermeyelim. Biliyoruz ki, bize gerekli olan beyin yapısı, bu sistem içinde değil. Tıpkı küçük Rakibe gibi kendi yeteneğini küçük yaşta keşfetmiş nesillere ihtiyacımız var. Ne istediğini bilen, kararlı, azimli ama asla ezberci olmayan, bunun yerine değişik çözüm yolları bulmak için sürekli beynini çalıştıran, dürüstlüğü kendisine felsefe edinmiş nesiller yetiştirelim. Bir mum gibi yandıkça etrafımızı aydınlatalım ama, asla erimeyelim. Yüzlerce, binlerce "biz" yetiştirelim. Yetiştirelim ki, çağdaş eğitim sisteminin hedeflediği insan modelleriyle yeşersin ülkemiz... Çağdaş, uygar, sevgi dolu bir Türkiye dileğiyle... Meral KARAYİĞİT
Bilgisizlikten çorak ve çatlayan topraklara dönen nesilleri, başyapıt durumuna getirenler...Tükeninceye kadar yanan bir mum gibi etrafını aytınlatanlar... Kültürü oluşturarak zekâyı, hayali, duyguyu işleyenler, şekil verenler... Mevlâna'nın,Yunus'un sevgi bahçelerinden inciler; Itri'nin bestelerinden Veysel'den güller deren hisler...Karlı çizmelerle, karlı ovalardan yemyeşil vadilere yürüyen; köylerin, kentlerin aydınlığı olan kardelen çiçekleri...Neye baksak, nereye baksak insan mimarı öğretmenleri görürüz. Öğretmenler özgürlüğün yağmuru, geleceğin alın çizgisi, suda göz halkalarıdır, fırtına öncesi... Bir fırtına ki hemen ardından güneş doğar.Sevginin bilginin güneşi, bulutsuz masmavi dünyalara sıcacık bir bahar kokusu yayar. Büyük düşünceleri, hedefleri ve küçücük yürekleri kıpır kıpır çarpan çalı kuşlarının konduğu duygu bahçelerini sarraf inceliğince işleyen; Eflâtun'un Tanrı'ya en yakın olarak değerlendirdiği yüce sanatçı; Fatih'in ordularının hız ve kuvvet aldığı güç; Yahya Kemal'in yedi tepeli şehrinin Boğaziçi gerdanlığınca eşsiz mimarı... "Ey Türk Gençliği! Birinci görevin Türk bağımsızlığını, Türk Cumhuriyetini sonsuza dek korumak ve savunmaktır." diyen çatık kaşlarda, çakmak gözlerde, Meriç'ten Aras'a, Kızılırmak'tan Asi'ye akan ve kefensiz yatan bir şehittir öğretmen...Yurdun hiç ölmeyen, hiç sönmeyen ocağıdır. Keban'dan, Karakaya'dan, Atatürk'ten; Harran'a, Çukurova'ya, Konya'ya fışkıran bir umut efsanesidir. Yeniden filizlenen Ata'sından dönmeyen şehit çocuğudur. Samsun'da, Erzurum'da, Sivas'ta; Sakarya'da, İzmir'de, Ankara'da... Bütün ulusun bağrından doğan bağımsızlık ateşidir. Mustafa Kemaller, Kubilaylar, Dünyanın bütün çiçekleri ile kimseciklerin yetişemediği gecenin kör karanlığında, küflü bir istasyonun küflü raylarının kenarında buz gibi, küflü kurşunlara kor gibi, konar gibi... Apansız, çaresiz hedef olan terör savarlar... Ve daha nice adsız kahramanlar, öğretmenler...Hiç düşündünüz mü?Düşünmeyi bilmek bir sanat ise düşünmeyi öğretmek acaba nedir? Ya,"Düşünüyorum, öyleyse varım." sözünün arkasındaki gizli ışıltı...?!İnsan öz yapısı en büyük gücünü düşünceden alır:Bilimin hayatta en gerçek ol gösterici olduğu düşüncesinden. İnsanın doğuştan var olan yetenekleri, çağdaş eğitimle pekiştirilmezse, orada burada, gelişigüzel, sağa sola saçak atan bitkilere benzer. İşte eğitim her şeyden önce doğayı, yaşamı tamamlar; güzelleştirir. Öğretmenler de kültürü oluşturan insanı yetiştirmekle sanatı sonsuzluğa taşırlar.Ulusların geleceği, genç kuşakların iyi yetiştirilmesine bağlıdır. Eğitimin temel taşı yalnız ve yalnız öğretmenlerdir. İnsan öz yapısı en büyük gücünü düşünceden alır: Bilimin hayatta en gerçek yol gösterici olduğu düşüncesinden. Eğitim, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin üzerinde büyük bir titizlikle durdukları en önemli konudur. Eğitim sistemlerini iyi oluşturan ve bunu çağın gereklerine göre yenileyen ülkeler, dünya ulusları arasında önemli bir yer edinirler. Çünkü, ülkelerin gelişmişlik ve saygınlık dereceleri, eğitilmiş insan gücüyle çok yakından ilgilidir. Bu nedenle 2000'li yıllara yaklaşırken öğrencilere lâik ve demokratik bir eğitim ortamı sunmak; onları, özgür ve bilimsel düşünce yapısına sahip, kişilikli, bilinçli bireyler olarak yetiştirmek, öğretmenlerin en öncelikli ve en önemli amacı olmalıdır. Peki öğretmen, Atatürk çizgisinde çağdaş eğitime sonsuz mutlulukla koşarken neler yapmalıdır? Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'na, Atatürk ilke ve inkılâplarına, Anayasa'da anlamını bulan Türk milliyetçiliğine koşulsuz bağlı kalmalı; Türkiye Cumhuriyeti kanunlarını tarafsızlık ve eşitlik ilkelerine bağlı olarak uygulamalı; Türk milletinin ulusal, insanî, manevî, kültürel değerlerini benimseyip, bunları geliştirmek için çalışmalı; insan haklarına, Anayasa'nın temel ilkelerine sevinc-dayanan ulusal, demokratik, lâik, sosyal bir hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti'ne karşı görev ve sorumluluklarını bilmeli ve bunları davranış hâlinde göstermeli; bütün görevlerini çağdaş Türk Millî Eğitiminin amaç ve temel ilkelerine uygun olarak yapmalıdır. Ayrıca kendilerine emanet edilen gençleri, Atatürk ilke ve inkılâplarının evrenselliği doğrultusunda yetiştirmenin sorumluluğunu bilmeli, mesleği ile ilgili gelişmeleri çok yakından gözlemlemelidir. Çünkü, öğretmen her zaman ve her yerde, hep ileride, daha ileride olmak zorundadır. Ulusal eğitimde hızla yüksek, çağdaş düzeye çıkacak bir ulusun, kaçınılmaz olan yaşama savaşında da bütün gücünün artacağı bir gerçektir. Bu gücün de öz kaynağı öğretmenlerdir. Ancak, unutmayalım ki, çağdaş uygarlık cephesindeki savaş kazanılmadıkça Kurtuluş Savaşı bitti, sayılamaz. Bunu ulusun uyuşmuş yazgısına karşı çıkarak, akılcı, idealist önderliği ve çağdaş uygarlıklara yönlendiren Atatürk'ün çizgisindeki eğitim anlayışı ile öğretmenler sonuçlandıracaktır. Onlar, sonsuza kadar aydınlatan ulusal irade meş'alesidirler. Hepsinin önünde saygıyla eğiliyor ve diyorum ki: "Atatürk şiirimsin dudağımda, Ay-yıldızımsın iki yanağımda, Esen rüzgârlarımsın bayrağımda, Kutlanası yıllardır, öğretmenler."Öğretmen, tarlada tohum, elde sanat... Gözlerde ışık, dudaklarda çığlık...Alında ter, yüreklerde sevgi... Öğretmen, umutlara tutunulacak belki de tek dalı... Gelecek günlerin suratı asık karanlıklarına inat; doğacak güneşlerin etrafında pervane-kanat; haydi hepimiz bir türkü tutturalım: "Dağ başını duman ALMAZ artık, Dağ başını duman ALMAZ. Çünkü; MUSTAFA KEMALLER GELİYOR NEHİRLERLE!..." Erhan BİLGENOĞLU
Bana önce çevremi anlat. Ailemi, arkadaşlarımı, yurdumu anlat. Anlat ki anlayayım ve ben de senin gibi başkalarına ışık tutayım. Tut elimden gezdir beni ülkemde köy köy, bucak bucak. Gezdir ki sadece kitaplardan okuduğumla anlamayayım hayatın tanımını. Güzellikleri anlat bana. Çiçekleri, böcekleri ve hepsinden önemlisi bugünkü güzelliklerin mimarı Atatürk’ü anlat bana. Anlat ki, onun meşalesini elden ele dolaştırayım. Bunları yapabilmem için okumayı, yazmayı öğret bana. Öğrenmek istiyorum öğretmenim, sana güveniyorum, seni seviyorum. Biliyorum ağzından çıkan her gerçeğin sen söyleyince bana daha tatlı geldiğini. Benimle tartışmanı, gerektiğinde yanımda, gerektiğinde karşımda olmanı istiyorum. Sen cahilliğin yiğit savaşçısı, benim sevgi pınarımsın; sensin beni ben yapan. Aslında küçükken hepimiz okulda tanıştık o büyüleyici, gizemli varlık olan öğretmenle, yani seninle. Şaşırdık, belki de sen anne değildin ama anne sıcaklığıyla sardın bizi. Sen baba değildin ama içimizdeki korkularla savaşmamıza yardım ettin. Elimizden tutup yürümemiz için çabaladın. Daha sonra bırakacaksın elimizi, “Artık kendi başınıza yürümelisiniz.” diyeceksin ve öğretmediğin başkalarına koşacaksın. Sen hep sevgiden, barıştan, güzelden yana oldun öğretmenim. Düşünüyorum da bugüne senin izinden nasıl geldiysem, yarına da senin izinden yürüyerek varacağım. Biliyorum ki, ne zaman başım dara girse, bilginin sonsuzluğunda kaybolsam bile elimden tutan yine sen olacaksın ve emin ol ki ben hep senin takipçin olacağım öğretmenim. Gülenay DOĞAN
Çok Saygıdeğer Öğretmenlerim. Sevgili Arkadaşlarım, Yeryüzünün bütün uluslarının en başta gelen ortak dileği, "daha mutlu, daha aydınlık bir geleceğe kavuşmak" değil midir? Atatürk, bu evrensel özlemi, Onuncu Yıl Nulku'nda şöyle dile getirmiştir: "Türklüğün unutulmuş büyük medenî vasfı ve büyük medeni kabiliyeti, bundan sonraki inkişafiyle âtinin yüksek medeniyet ufkunda yeni bir güneş gibi doğacaktır." Ulusların bu büyük amaca ulaşabilmek için bulabildikleri tek yol da "eğitim - öğretim"dir. Devlet, eğitim ve öğretim görevini öğretmenlerine vermiştir. Biz çocukları ve gençleri geleceğe hazırlamak görevini üstlenen, bunun için her türlü özveriyi gösteren bütün öğretmenlerimize en içten, en sıcak teşekkürlerimizi sunarız. Teşekkürler öğretmenim! Bir ülkenin kalkınması, ancak çok iyi yetiştirilmiş insan gücü ile gerçekleşir; buna, "beyin gücü" diyoruz. Yeryüzünde yüzlerce meslek var: Her meslekle çağ açmış insanlar görev almış. Şöyle bir düşünelim: Bütün bu yetişmiş insanları kim yetiştiriyor? Bütün mesleklerin temeli olan tek meslek hangisidir?.. Zihinlerimizi fazla zorlamaya hiç gerek yoktur; çünkü bütün mesleklerin temeli kesinlikle "öğretmenlik"tir; bütün yetişmiş insanları yetiştirenler de ancak ve ancak "öğretmenler"dir. İnsanları yetiştirdiğin, onlara değerli meslek armağan ettiğin, ülkenin geleceğini güvenilir ellere teslim ettiğin için teşekkürler öğretmenim! Bizi var olduğumuz günden beri yetiştiren ve geleceğe hazırlayan iki insanı asla unutamayız: Birincisi evimizde annemiz, babamızdır; ikincisi de okulumuzda öğretmenlerimizdir. Birinciler bizlere sütünü, sevgisini, emeğini, umudunu verir; ikinciler ise sevgisini, ilgisini, bilgisini, deney birikimini verir. Biz eksiklerimizi onlarla tamamlarız; gün geçtikçe kişiliğimizi bulur; geleceğin büyük insanlarından biri olma yolunda güvenli adımlarla zaman merdivenini tırmanırız. Bize gülüşün kadar sıcacık sevgini; bitmeyen ve hiçbir zaman da bitmeyecek olan ilgini verdiğin için teşekkürler öğretmenim! Bütün öğretmenler isterler ki, biz çocuklar çok iyi yetişsin. Bir binanın temeli sağlam atılırsa, o bina yüzyıllara meydan okur. Çocuklar ise, ulusun sonsuzluğa ulaşmasında temel yapıtaşlarıdır. Çocuklar öyle ye-tişmelidirler ki, ülkesini, ulusunu hep yaşatsın, hep yüceltsin. Bunu başarabilen öğretmenlerdir ve öğretmenler birer gerçek mimardırlar. Onlara "insan ve insanlık mimarı" demek çok doğru olur. Öğretmenler taşın, tuğlanın, harcın yerine bilgiyi, beceriyi, yeteneği, çocuğun özündeki cevheri koyar; binasını bunlarla yapar. En büyük, en gerçek bir mimar olduğun için sana teşekkürler öğretmenim! Cehalet batağının yılmaz savaşçıları da yine öğretmenlerdir. Görmüyor muyuz sanıyorsunuz? Yurdun en uç köşelerine bütün devlet görevlilerinin içinde ilk giden, ilk ışığı, ilk aydınlığı götüren; amansız cehalete karşı ilk kurtuluş bayrağını açan, o bayrağı yurdun her köşesinde onurla dalgalandıran öğretmenler değil midir? Bugün eğer gerçek bilgi aydınlığında yaşıyorsak, çağın uygarlığını yakalamaya çalışıyorsak, bu onuru ancak öğretmenlerimize borçluyuz. Biz çocukları ve sevgili yurdumuzu çağın aydınlığıyla aydınlatma savaşı verdiğin için teşekkürler sevgili öğretmenim! Atatürk, bizim ilk öğretmenimizdir. Atatürk, öğretmenlere en gerçek değeri ve önemi veren insandır. Öğretmenler için elinden geleni yapmıştır. Kara tahtanın başına ilk önce Atatürk geçtiği için Atatürk'e "BAŞ ÖĞRETMEN" denmiştir. Atatürk, öğretmenlere bu kadar çok güvendiği için, biz çocukları öğretmenlerin sevecen ellerine teslim etmiştir. Onlara, "Öğretmenler! yeni nesil sizin eseriniz olacaktır!" buyruğunu vermiştir. Biz, gerçek anlamda öğretmenlerimizin sonsuzluğa ulaşan birer eseriyiz. Bizim çok çalışkan olmamızı, kendimizi çağdaş bilgilerle çok iyi yetiştirmemizi, uygarlık bayrağını onurla dalgalandırmamızı bekleyen öğretmenlerimize ancak ve ancak sevgi, saygı ve gönül borcumuz var. Buna yaraşır davranışları gösterebildiğimiz öiçüde öğretmenlerimize layık olacağımızı asla unutmamalıyız. Nerede olursa olsun saygımızı göstermekte kusurlu davranmamalıyız. Bizi insan içinde insan gibi yetiştirdiğin için binlerce, yüzbinlerce teşekkürler sana öğretmenim! Alp Tekin GENÇTÜRK Yüklə 123,84 Kb. Dostları ilə paylaş:
|