Beytul-əhzan naləsi
Kufə (Ustad Ənvərin şerlərindən)
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Kufə
(Ustad Ənvərin şerlərindən) Salam o Zeynəbə ki, məntiqi-rəsasından Xərabə zülm evini eylədi bənasından Salam o Zeynəbə fəxrul-əimmə aldı ləqəb Qoyubdu Məryəmi heyrətdə irtiqasından Salam o Zeynəbə zinətdi Mürtəzayə adı Ölüncə çıxmadı Məbudunun rizasından Salam o Zeynəbə ki, təğziyə edib ruhu Kəmal süfrəsinin canfəza qəzasından Salam o Zeynəbə əsrari-vəhyə oldu xəbir Həmişə etdi difa məktəbi niyasından Salam o Zeynəbə pərvərdə etdi şiri-Xuda Çu şir şərzə əsib mərdlər hərasından Salam o Zeynəbə əmdi Bətul sinəsini Zəkiyyə süd onu saf eylədi səfasından 236 Salam o Zeynəbə oldu Hüseynə həmpeyman Dedi bəlayə “bəla” şovqü-Kərbəlasından Salam o Zeynəbə oldu yətimlər anası Döyüldü düşmənə çox Fatimə anasından Salam o Zeynəbə verdi nicat Səccadə Hifazət etdi şərar içrə pişvasından Nə Zeynəb etsəm əgər min salam hər ləhzə Yenə də əcz edərəm həqqinin ədasından Nə Zeynəb olmayıb olmaz qəmü-məlalına say Şümarə kimdi bilən başının bəlasından Nə Zeynəb oldu şəhidə anası əllərdə Bilinmədi hayana getdi qəmsərasından Nə Zeynəb, etdilər mehrabda şəhid atasın Töküldü səcdəgəhə qanı ağ mühasindən Nə Zeynəb açdı başın teştə qəyy edəndə Həsən Cigərlərin görüb əl üzdü Müctəbasından Veribdi yeddi bəradər şəhid Möhsin ilə Əlin üzübdü iki ahuvəş balasından Macal yoxdu sayam birbəbir fədalarını 237 Neçə şəhidi də var xişü-əqrəbasından Ağartdı saçlarını gün batınca Aşura Nəfəs yoruldu düşüb peykəri-nəmasından Yel əsdikcə sovurdu çadırların külünü Yağıbdı kül başına Kərbəla fəzasından Gündüz çalışdı gecə qızlara təbib oldu Dayan sözün götürüm pərdə möhtəvasından Gündüz şəhidlərin yarasından ox çəkdi Gecə çıxartdı tikan qızların yarasından Nəsimi-şəb dedi lay-lay yatışdı yorğunlar Sızıltı qət olub ətfal mübtəlasından Əli qızı hamıdan yorğun idi yummadı göz Edibdi peyrəvi öz möhtərəm atasından Gecə namazına məşğul olubdu Zəhratək Xumar ruhunə nəşət verib sənasından Dedi: İlahi mənə səbr ver çətindi işim Kəminə bəndənin agəhsən ibtilasından Edib Hüseyn Sən ilə aşiqanə bir sevda Şərikəm bilisən mən də ibtidasından Özü hüzuruna gəldi, yerində qoydu məni 238 Gərəkdi hamı olam nehzətin ləvasından Səni qəsəm verirəm Əsğərin axan qanına Xəcalət etmə məni ya Rəbb Ali-Yasindən Yətimlərdən itib ölsə şərmisar ollam Uzaqdı yol xəbərim vardı intihasından Rüqəyyə Şamə də çatsa inanmıram qayıda Hüseynimin nigəranam o dilrübasından Səfər libası vücudunda bir qəra dondu Naxoşlasa o bala acizəm dəvasından Səhər olub üsəra tərki-qətligah elədi Çoxuna qəmçi dəyib Şamın əşqiyasından Sınıq kəcavədə Zəhrayi-sani əyləşdi Gəlib nəvayə onun Neynəva nəvasından Hüseyn cənazəsinə döndü baxdı göz dolusu Alovlanıb ürəyi dərdi şöləzasından Dedi: Hüseyn səni dəfn etmədim bağışla məni Bacıntək hansı bacı ayrılıb əxasından Vərəq-vərəq dağılıbsan çüxur yerə ey gül Bu çölün od tökülür suznak həvasından Yarənə sayə sala qaldı çöllərin quşuna 239 Macal yoxdu bizə vəxtin iqtizasından Yasında bəstədi ahulərin mələşməsinə Sədaləri ucalır qətligah arasından Bacın da bir bölük ahunu Küfiyə aparır Hamısı xəstədi səyyadilər cəfasından Vürudi-Kufədi mətləb, müəttələm amma Yazım Əli qızının hansı macərasından Bu yas İmam Zamanın bibisinin yasıdır Özü də əmməsinin çıxmayıbdı yasından Təvəccöh etsə əgər dilneşin edər sözümü Qılar təla, mis əbyatı kimyasından Übur edib üsəra kuçə və xiyabanı Aman o şəhrin aman əhli bivəfasından Əli ədavəti dildə olanlar atdı daşın Nişan olan balalar dinmədi həyasından Deyən yox idi bunlar Kərbəladə çox vurulub Çoxu yaralı gəlib Neynəva Minasından Kənari-məscidi-şəhrə yetişdi Ali-Əba Çox idi millətin orda əşərri-nasından Əli ibadət edən məscidi görüb Zeynəb 240 Damarları qızışıb Heydəri-dəmasından Qəzəblənib dedi ey sariban dayan getmə Rəvəndələr dayanıb Zeynəbin nidasından Cəsarət eyləmədi sariban qədəm götürə Müşəvvəş oldu o siddiqənin sədasından Xanım görübdü o yer söhbətə münasibdi Gərək difa edə məzlum Neynəvasından Gəlib dilə dedi ey Küfiyani-tərdamən Başız ucalmadı heç hiylə mütəkkasından Yel əsdi hər tərəfə xarü-xəs kimi getdiz Kamala yetmədiz İslamın etilasından Misali-şəbpərə zülmətdə zindəgi elədiz Çiraği-həqqin işıq aldız ziyasından Nəxi-dəyanətiz ey qövm pənbəyə döndü Əliz üzüldü həqqin rişeyi-vilasından Mənim babamdı bilin şəxsi-əvvəli-xilqət Böyükdü rütbəsi Allahın ənbiyasından Onun gətirdiyi din abiru verib ərəbə Dücalər aldı işıq məşəl hüdasından Dəvələr üstə gələnlər onun balalarıdır 241 Baxıb utanmırsız başların qarasından Şüreyh rahi-fəsada, təbaha çəkdi sizi Apardı oda tərəf hökmü-narəvasından Siz ilə söhbət edən Mürtəza Əli qızıdı Əkabiri-ərəbin zübdə sərşünasından Bu səs Əli səsidi qozanıbdı hülqümdən Əli kimi hanı taət edə Xudasından? Bu üzbəüzdəki məsciddə çox namaz eləyib Namaza ruh verib eşqi-kibriyasından O şahidi-əzəli kam alıb bu məsciddə Şəhadətə yetişib ruhi-irtizasından Şəhidi-məscidü-mehraba varisəm tanıyın Müdafeyəm atamın eyni müddəasından Səfiri- dövləti-xun qorxu bilməyib, bilməz Sözün bahasına gər keçsə can bahasından Dilim kəsilsə də haqqı işarətən deyərəm Əli qızı bilin əl çəkməz iddiasından Damarlarızda əgər xuni-din və qeyrət var Gedin tutun siz Übeydüllahın yaxasından Kəzayi-hakimi məsdərdə qoymayın qalsın 242 Yalançı müfti gərək xəl ola libasından Mənim gözəl atamın haqqı çoxdu boynuzda Aparımısız səmərə feyzi-iqtidasından Qoyun gedim babamın məqtəlin ziyarət edim Öpüm məhəlli-münacati-canfəzasından Gəlir qulağıma “fuztu və Rəbbi Kəbə” səsi Kəsilməyib o səda məscidin fəzasından Açın yolu üsərayə gedək Nəcəf çölünə Gəlin bizi qurtarın zülm təngnasından Ehanət eyləmeyin Kərbəla qonaqlarına Qiyamətin gününün xof edin cəzasından O əllərizdəki xurmanı qaytarın aparın Sədəqə rədd olunub şərən Ali-Yasindən Müdar edin şühəda xanəvadəsilə bir az Sevinməyin bunların qüssəli liqasından Nəvazişlə səpin dağlı ürəklərə su Olan olub bizə Kufənin dəğasından Vurublar qəmçi göyərçinlərin pəri göyərib Şikəstə pərdi çoxu zərbət inikasından Hüseynimin soruşun qətlinin dəlili nədir 243 Nə illətə başını kəsdilər qəfasından Peyğəmbər oğlu bilin çöldə bikəfən qaldı Nişanə qalmadı əmmamə və əbasından O parə-parə bədən atlara ayaqlandı Mələşdi huri-mələk dərdi-canquzasından Nə Sədin oğlu həya elədi, nə Şimri dəni Azından siz utanın cəddi Mustəfasından O hansı əldə öləndir ayaqlanıb bədəni Bacısı yasaq olub məclisi-əzasından O hansı əldə öləndir yananda xeymələri Baxıbdı qızlarına qatilin cidasından O hansı əldə öləndir suyun kənarında Yanıb dodaqları düşmənin ədasından Görüm xərabə qala Hərmələ becərdən yer Dil açmayan balanı oxladı cəfasından Anası Kərbübəladən bura kimi mələyib Qəm ayrıla çətin, ol qəmlər aşinasından Şəhidlər ələmin şəhrizə vurub gedirəm Müvəffəqəm bilirəm Fatimə duasından Bu sözlərin səni Ənvər çəkər behiştə tərəf |