32
Kimdi səntək keştzari-ömrə toxmi-səbr əkə
Sən kimi bir şiri-mərd
istir bunun dərdin çəkə
Bir gözü sədmə görüb məlum olur qanlı ləkə
Haləsi qandan məhi-tabani tapşırdın mənə
Bir sualım var ağa, əzbəs məni diltəng edib
Öz mədarımda dolanmaqdan məni çox ləng edib Seyyidi,
aya xanım da öz qapızda cəng edib?
Çox yeri məcruh olan əzanı tapşırdın mənə
Qol-budağın sındırar
hər bir gülü vursa dolu
Hansı gül bu gül kimi eyni baharında solu
Nə gözü salimdi, nə sinə səlamət, nə qolu
Pərpər olmuş bir gülü-zibanı tapşırdın mənə
Çox cavan
orət ölübdür, şahidəm mən dəfninə
Belə bir məzlumə amma görməmişdim mən yenə
Zülfü ağ, qəddi xəmidə, heç yaraşmır sinninə
Sinni az, qəddi kaman nalanı tapşırdın mənə
Bu yaralı öz vəfasın
aləmə elan verir
Hər səsin gəldikcə guya tazədən bu can verir
Ağlama, sən ağlayanda yarəsindən qan verir
Qəlbi qan ağlır sənə bu ani tapşırdın mənə
Ta baxıb Taha görüb Ümmü Əbihanın üzün
Silidən ad tutmadı rəzm ilə andırdı
sözün
Şükuhi-ünvan ilə Tahaya nişan verdi gözün Səslədi
getdin baba, mövlanı tapşırdın mənə
33
Az zaman səndən sonra nagəh baba üç yüz nəfər
Oldular beyət adıyla Heydər
üstə həmləvar
Bidifa gördüm Əlini sinəmi etdim sipər
Ox kimi mismar dəldi ani tapşırdın mənə
Bir qapı ki, sən döyərdin ey məhəbbət gülşəni Vurdular
od, yandı,
Qonfuz götürdü təxtə parəni
Mürtəza baxdı, o vurdu, saldı ta dildən məni
La cərm mən boşladım damanı tapşırdın mənə Sən
buyurmuşdun
əl açma Mürtəzaya, açmadı
Vurdular namusunu bir zərrə amma daşmadı
Bisəbəb əhvalına divarü-dər ağlaşmadı Səbri,
səbri ağladan insanı tapşırdın mənə
Sadiqi bir neməti-üzmadı Zəhranın adı
Hər kimin Zəhrası vardır, vardı əlhəq hər zadı
Öpmüsən xaki Bəqini, vardı ruhunda dadı
Şükr elə ərz et, xanım ehsanı tapşırdın mənə
Dostları ilə paylaş: