Beytul-əhzan naləsi

Həzrət Qəməri Bəni Haşimə (ə) sevgi
Ey düşən eşqində aləm dərdə ya Babəl-həvaic
Aləmə gəlməz nəzirin bir də ya Babəl-həvaic
Nemət eşqındə daim şakiri-Rəbbi-cəliləm
Sən Hüseynə nokər oldun, mən sənə əbdi- zəliləm
Dərdiməndəm sən bilirsən asitanında dəxiləm
Adətimdir səslərəm hər yerdə ya Babəl-həvaic 
Ləzzətindən şiə doymaz kamımızda dad qoyubsan
Zadrahi-eşqin olsun baş və can hər zad qoyubsan
Yadigar bir su məşki, bir ələm, bir ad qoyubsan
Var adın bu qara pərçəmlərdə ya Babəl-həvaic
Mən deməm şənin kitabi-vəhyi-münzəldən ovcidi
Şöhrətin tutmuş cahanı bəski əvvəldən ovcidi
Rəzmidə Heydər öpən əl hər uca əldən ovcidi
Çox gözüm vardır uca əllərdə ya Babəl-həvaic
Daməni-Heydərdə tapdın pərvəriş çatdın yəqinə
Kim qoyar qiymət sənintək porbaha dürrü- səminə

---

95
Sən kimi oğlan becərdib afərin Ümmü-Bəninə
Çox əsər var süddə, həm madərdə ya Babəl-həvaic
Rəsmidir bülbüllər ağlar hər çəməndə gül solanda
Çoxları səsləllər adın qəlbinə möhnət dolanda
Ağlaram amma həmişə mən sənə bayram olanda Səslənir 
bayramda saillər də ya Babəl-həvaic
Qəlbinə bir dağ çəkdi əsri-Tasuada küffar
Bir amannamə gətirdi Şimri-şum, o kinə rəftar
Sən əgər birdən gedəydin qüssədən ölmüşdü qızlar
Şamə çatmazdı Rüqəyyə bir də ya Babəl-həvaic
Gər Hüseyndən əl çəkəydin şiəyə aləm gülərdi
Tiri-möhnət xırda qızlar qəlbini axşam bölərdi
Ruzi-Aşuraya çıxmazdı yəqin Zeynəb ölərdi
Afərin əl vermədin namərdə ya Babəl-həvaic
Sevdiyin tək izni-cəngin olmadı ey dil şiksətə
Təllidən Zeynəb baxırdı həm şəhənşahi xücəstə 
Maridə bir nizə vurdun rəzmigəhdə sən at üstə
Naz edibdir şəstinə Heydər də ya Babəl-həvaic
Nagəhan bir zülm olubdu rəzmidə qolsuz göründün
Vurdular başdan at üstə lalətək qanə büründün
Onda ki, atdan yıxıldın müxtəsər yerdə süründün
Qalmadı taqət daxi peykərdə ya Babəl-həvaic
Su yanında gül vücuda sədmeyi-üzma yetişdi

---

96
Soti “ədrik ya əxa” ta aləmi bala yetişdi
Sən Hüseyni səslədin ondan qabaq Zəhra yetişdi
Gördü qan vardır rüxi-ənvərdə ya Babəl-həvaic