Beytul-əhzan naləsi
İmamın (ə) qızı ilə vidalaşması
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Vida növhəsi (Cuşi və sinəzən)
| İmamın (ə) qızı ilə vidalaşması
Ağlama ey gülşəni-eşqə həzarə qoy gedim Düş qucağımdan yerə ey mahparə qoy gedim Az yapışdır sinəmə suzilə yanmış sinəni Çək dodağımdan dodağın belə yandırma məni Mən sənə bir busə borclu Şamdə görrəm səni Öp nə qədər orda öpsən hər yaranı qoy gedim Baxma sinnin xırdadır ey ahuyi-hillü-hərəm Mən sənə Zəhra gözündə baxmışam hər bir qədəm Ağlayanda sən düşür yadıma Yəsribdə o dəm Ağlayırdı Fatimə dildə şərarə qoy gedim Heydərə xatir dalınca məscidə qaçdı anam Sən də gəldin məndən ötrü qəlbidə dərdü-ələm Sən mənim xırda anamsan mən gərək atdan enəm Hörmətin vacibdi Zəhratək bu zarə qoy gedim Gün ki, axşam çağı batdı mən boyandım qanıma 134 Ay çıxanda sən də çıx sirrin demə nisvanıma Saxlaram sinəmdə yer gəl qətligahə yanıma Gözlərəm orda balam canı dübarə qoy gedim İndidən əmmən kimi öyrəş fəraqə get bala Düş qucağımdan sönə suzi əlaqə get bala Allaha xatir səni aldım qucaqə get bala Ağlayıb çox salma babanı fişarə qoy gedim Hamızı tapşırmışam Allaha mən tək-tək qızım Sən bilirsən ki, anam gözlər məni göyçək qızım Əlli ildi həsrətəm Zəhrayə sən əl çək qızım Rəhm elə göz yaşıma bax inkisarə qoy gedim Sən ki, dildə bu az sinnilə çox vabəstəsən Çırpınır qəlbin quş kimi dilxəstəsən Bu nə aləmdir hələ mən getməmiş can üstəsən Can verir güya qəfəsdə bir qənari qoy gedim Vida növhəsi (Cuşi və sinəzən) Sal yola anan Bətulə, qardaşın qonaqdı Zeynəb Səbr elə qəmi fəraqə, eşq bu siyaqdı Zeynəb Başının bacı bəlası yetməyib hələ təmamə 135 Sən özün bir Hüseynsən, ver bu nehzətə idamə Hazır ol ki, qəm qətarın Kufədən çəkəllə Şamə Şam yolları bilirsən Kufədən uzaqdı Zeynəb Bu Rüqəyyəni bilirsən çox sevirdim əvvəlindən Ağladıb məni yol üstə doymadım şirin dilindən Xəstə bülbülü çəməndə ayrı saldılar gəlindən Az zaman sənə Rüqəyyə Şamidə qonaqdı Zeynəb Adət eyləyib mənilə hər gecə bu qız yatardı Qolların salardı möhkəm boynuma yuxu tutardı Sübh mən üzün öpərdim nazilə gözün açardı Öyrəşib mənə üç ildi neyləsin uşaqdı Zeynəb Ayrı halətilə gördüm mən o qəmkeş fəraqı Xofidən ürək dayanmır titrəyirdi dil-dodaqı Tez dodaq-dodağa qoydum ölməsin mən ol uşağı Dil-dodaq demə deyirsən bir yanar ocaqdı Zeynəb Öldü qardaşım bu çöldə qəlbimə fəraqı oxdu Əl tutan gedib əlimdən başımın bəlası çoxdu Əkbərim cavan ölübdür qalmağın da həzzi yoxdu Bir seşöbə ox çöldə gözlərəm haçandı Zeynəb Möcüzi imamət ilə Zeynəbə təkan veribdir Qəlbinə əlin ki, qoydu nimə cana can veribdir Zeynəbin açıldı nitqü eşqidən bəyan veribdir Olma nagəran Hüseynim nehzətə dayaqdı Zeynəb 136 Get vəfa elə Hüseynim əhdi-aləmi-ələstə Düş yaralı qətligahə qoyma din ola şikəstə Olma nagəran qızından ey şəhənşəhi-xücəstə Qafil olmayıbdı, olmaz, hər zaman oyaqdı Zeynəb Yüklə 0,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|