Biricik ve Mülkiyeti George Strugurescu

V.

Stirnerin Yorumcuları

Tek yapmamız gereken izlenim daha olağanüstü olmalıydı. Mackay'ın yazdığı şey budur ve bu Stirner'in takipçilerinin tekrar ettiği şeydir. Fakat ikinci bir baskının otuz sekiz yıl sonra ortaya çıktığını düşünürsek, bundan şüphelenemeyiz. Ve dahası, çünkü bu konuda çalışma sonuçları gibi, onunla meşgul değil sadece olanların görünüm zaman vardı. Stirner'in düşünceleri büyük ölçüde değiştiği için bu konuda Ruge'nin makaleleri çok az önem taşıyor. Sadece birinin izlenimi olağanüstü değilse, yeterince dikkat çekmişti. Ruge annesine şöyle yazdı: 1 "Stirner'in kitabı tuhaf bir fenomendir. Birçok oyun oldukça usta ve bütünün etkisi sadece özgürleştirici olabilir. Bu Almanya ve birinci zopflose ilk okunabilir bir kitap, tamamen küstah adam onu ​​mahcup değilse kendi kirişleri, teklik yani kirişleri ortaya olurdu. Ladin den Stirner'i o "diye Nauwerk yazdığı başka vesileyle", Helvetius, Feuerbach ayırt eder "2. adlı makalesinde "Paris'te İki yıl" Ruge Stirnern bu tartışmalara gerçek tarafını savunan olmanın hak tanır. Bütün ruhlar aleminin bireyin ürünü olduğu doğrudur. Ayrıca, şahsın bugüne kadar genel olarak kurban edildiğini kabul ediyor. Stirner'ın tüm ağırlığı gerçek insanın üzerine koyması doğrudur. Bir'in Kitabı, uyku teorisyenlerinin kampında cesur bir sabah görüşmesi. Ancak, kitabında ortaya (Hegel'in dediği gibi) onu hareket olabilir

1 Alıntı doğru: "Max Stirner (Schmidt) kitabı. , , garip bir fenomendir. Birçok partilerin oldukça ustalığı vardır ve bütünün etkisi sadece özgürleştirici olabilir. Almanya'daki ilk okunaklı felsefi kitaptır; ve bencil olmayan ve tamamen sınırsız olan ilk insan, kendi kirişi onu yeniden engellemediyse, yani benzersizliğin kirişini ortaya çıkarmış olsaydı ortaya çıkardı. ”In: Arnold Ruge: 1825-1880 yıllarından gelen yazışmalar ve günlük sayfaları. Ed V. Paul Nerrlich. 2 cilt (Weidmann) Cilt I, Berlin 1886, s. 386

2 Alıntı doğrudur: "Metafiziği bırakarak Fichte'den farklıdır: Ben

kendisi; von Feuerbach, rahipleri, fanatikleri, cüppeleri ve Ascese'nin eski dini olan hümanizm teolojisini de bırakarak; Helvetius'un nihayetinde yeni bir dünyanın ve radikalizmin ön varsayımıyla. "In: Ibid, s. 389

arkasında hiçbir partinin adamı var, ancak Alman felsefesinin çalışma, felsefe kalp ve kan veya tırnağa geliyor erdi, sadece teoridir. Bir daha söylediği zaman: ¹

"Stirner'in gerçek dünyadan bile ortaya çıkacak." Daha sonra Stirner'den karşı çok kibirli bir şekilde yazdığı Kuno Fischer, tebrik etti ve yazmaya devam etmesini teşvik eder. - o zaman artık onu görmek 1844 Ruge kadar o Stirner'e hakkında iyi fikir sahibi olabilir ve 1848 den o onun hakkında değil umurunda.

Stirner'in tek Feuerbach'ında özgür eleştirilere ve toplumsallara saldırdığı için, birisinin ona bu taraftan cevap vereceği öngörülmüştü. Yani Alman Kuzey yaprakların Mart konularında Szeliga nolu arka arkaya eleştirilerinde çok hızlı çıktı, daha sonra Feuerbach'ın (Wigand'a üç aylık dergisi) ve son olarak bir broşür "sadece taraftakilere göre Hıristiyanlığın özü ve evinin Üzerine" makalesi: Hess "son filozofu". Szeliga, eserini savunmak için özgür eleştiriler, Feuerbach, ve Sosyalistler adına Hess yazdı.

Stirner, onun doğasında tanıştım olmasaydı", ama sadece bir en parlak çalışmaydı ve o bir tarafa, yalan sabit üzerindeki bencilliğin gerçeği olurdu: Yani Feuerbach kardeşine yazdı. Ancak Stirner tanıdığı en usta ve en özgür yazardı. ”²

Szeliga ve Hess, her birinin kendi bakış açısıyla tek bir eleştirdi. Her üçü de Stirner tarafından yazısında "İnceleyen Stirners" yazıyor. Feuerbach, Stirner'a cevap vermez, onu söylenemez olarak söyler. Tek bir kişi (Feuerbach anlamına gelir), cinsinden seçilen ve başkalarına kutsal olarak yerleştirilen tek bir birey değildir. Bu boş, iddiasız ve ortalama bir ifadedir. muhtemelen yorumcular değil Szeliga benim olabilecek şekilde, tüm hayalet hayalet olabilecek bir ilke inanmak istedim gibi, kutsal bir ifade değildir. - Aynı şekilde, (Stirner'ı devam ettirir), hakemler egoistlere saldırır ve sakıncalı gösterirler. Evet, Stirner'ın bu kadar basit yansımaları yapmadığı (Stirner sorar) nasıl olur? O sözde One her üç yorumcular ifade ve egoist tarafından yanlış iyice açıklığa kavuşturmak istedim ve o bu geri bile saldırılarını düştükten sonra o kitabını okumaya Ungründlichkeit bırakarak ederken, her herhangi bireyi karşı sonra Onların insani bakış açısı, eleştirel liberaller ve sosyal bir önyargı olarak, bu yüzden yanlış anlaşılmaları ve çarpıtmaları reddeder.

1 Teklif doğru bir şekilde okunuyor: “Ancak Stirner, sosyalizmin aptallığını, gerçek dünyadan istediğini kabul etti.” In: Ibid, s. 390

2 Alıntı doğru: "Özünde, bana vurmuyor. , , , O en usta ve en özgür olan

Ben tanıştığım yazar. "Ludwig Feuerbach: Friedrich Feuerbach, Kasım 1844). İçinde: Toplanan Eserler. Ed V. Werner Schuffenhauer. Cilt 18. Yazışma II (1840-1844). (Akademie-Verlag) Berlin 1988, s. 417. Friedrich Feuerbach'a, 2 Aralık 1844: ". , , egoizm gerçeğine sahiptir, ancak kendisi için tek taraflı, tek taraflı olarak, yanlıştır. ”(agy, s. 418)

1845'te Bordermen'de çok zayıf bir yazı ortaya çıkar. 1846'da edebiyat ve eğlence amaçlı sayfalarda, diğeri de Evanjelik kilisesinde çok ilginç. Diğer eleştirmenler arasında bu eleştirmen şöyle yazıyor: “Eğer Stirner kendi bakış açısıyla tutarlı olmak istiyorsa, salt vejetatif bir varlıkta hapsolmuş kalması gerekiyordu. En azından o. Bir çocuk 'benzersizliği' hiçbiri vardır, anne kucağında tamamen gider yaşına 'benzersizliği' 'Ego ve Kendisi' "1 Sonra aşağıdaki" hakkında bir kitap yazmak, bu yüzden olabilir Bir başkasıyla birlikte olmak ve buna muhtaç olmak, 'Ben', 'tekliği' ile değil, sadece anne tarafından, onu örttüğü ve kucakladığı aile tarafından yaşanmaz. , , Stirner'in manisinden sonra 'insan hayatı' ne olurdu? Özgür, kayıtsız bir varoluş, herhangi bir gelişme olmayan bir devlet, çünkü tek bir yaşamı yalnızca diğer varlıkların kesişimi yoluyla alır ve kasvetli bir “teklik” durumunda değil. , , Tüm insanın ötesinde, tüm sebepler ateşli bir fantezi olurdu. "2

1846'da, o zamandaki bütün hareketin eleştirisi, "entelektüel akıl ve bireysel" başlığı altında, onunla ilgili bir konferansla birlikte ortaya çıktı.

"Protestan bölge" yayınlandı. Birincisi, kitap Strauss, Feuerbach, Bruno ve Edgar Bauer, daha sonra on altı sayfa ayırdığı Stirner ile ilgilenir. Stirner'i saçmalığa götürmeye ve sadece birinin de hayalet olduğuna dair keskin mantıkla kanıtlamaya çalışır. Stirner'in Tanrısı, istediğimdir, o yüzden yapmalıyım. İnsan doğanın, çiçeğin, koyunun, çocuğun yaptıklarını yapmalı. Ruhundan kurtularak kurtulmak istiyor ama içine sıkışıyor. Sadece bir tanesi rakipleri kadar idealist. Ne ve nasıl olduğu, diğer insan yaratıkları da düşünmeli. Onlar da bir genellik olan Isten. Tek olan, onu biricikliğe getirmiyor. En çok bir kişi olabilir. Egoist, egostatik dünyasında sahtekarlık yapması gerektiğinden, yeteri kadar kendi kendine yetmediği için.

Kitap yazmayı bekleyen tek kişi neden? Neden dille, düşüncelerle ve diğer generallerle uğraşmak zorunda kalıyorsun? Çarpıyor, çocuklarla ilgili düşüncelerini yayıyor ve aşkınlaşıyor. Tek bir dogmatik dogmatist. Son gün rüya görmeli. Sonra, yeniden dirildiğinde, herkese karşı savaş çıkar. Sonra, büyük kavgacı Max Stirner'in yanına oturmak için kutsal kavgada birbirlerini öldürecekler. Ve sonra, ambrosia ve nektar akacak ve fırında rostolar egoistin hırıltılı ağzına uçacaklar.

1 "Evanjelik Kilise gazetesi" nin eleştirmeni olamaz, ancak sadece

"Edebiyat ve eğlence için göz atın".

2 [Anonim]: Tek olan ve mülkü. Max Stirner tarafından. In: Edebi Eğlence için Yapraklar. Ed.: Heinrich Brockhaus. Jg 1846, 1. cilt, hayır. 36, 37. Leipzig, 5 Şubat 6, 1846, s. 142, 143, 144.

biraz fazla ukala ve şımarık eğer iyice ve bilimsel olarak, Leipzig Revue ve daha sonra ilk epigonlar içine göründü adlı makalesinde "Modern Sofistler" in Stirner'e karşı Kuno Fischer polemik oldu (yazar sadece yirmi iki daha sonra). Birincisi, Fischer diğer sofistlere Hegel, Strauss, Feuerbach ve Bruno Bauer felsefi varsayımları tartışır ve sonra özellikle geçen Sofistleri görür hangi Max Stirner mutlak bencillik, gelmek. Taze, kalın sesi yılında Stirner bile Pietist ve dogmatik bencillik olduğunu kanıtlıyor. G. Edward oldukça sinir bozucu bir şekilde yanıtladı. Tarz olarak, Edward ve Stirner bir ve aynı kişi olduğu söylenir. Ama bu sadece kendi içinde birçok olasılık olan bir tahmindir. Hemen Fischer'e cevap veriyor, ama yeni bir şey söylemiyor.

Ruge ve Feuerbach Üstelik tek oy Stirner liyakat ve bu sesi Fransız'ın Rene Taillandier adında olmasıydı olduğunu vurgulayan sadece yüksek. O, "Revue des Deux Mondes" Hegelci felsefenin çözülmesi yazdı. Diğer şeylerin yanı sıra Taillandier yazıyor: "celui-là (Stirner) froid, hautain, Mantıkçı sans entrailles, sûr de sa victoire triste et qui règnera demain sur les ruines de toute une école" (185). Ardından "kaynak logique, kaynak netteté, kaynak assu- rance soğukkanlı chez M. Stirner! Ce n'est pas lui que le coeur vient sıkıntıya dans l'enchaînement rigoureux de ses doktrinler. Heureux homme! il n'a point de scrupules, nokta d'hésitation, nul remord. Jamais n'a été mieux dialecticien Defendu la sécheresse de sa doğayı dökün. La tüy même ne titremeye pas, elle est Elegante, sans sevgi, gracieuse sans peşin hüküm "ama" geçti. Toute tartışma est imkansız. Entir moiet Stirner ilinde de bir ödül. ne peut raisonner avec lui qu'au moyen des Idees üzerinde Generales, au nom de certains principes et il a başlaması de tous les principes nier et toutes les idées. Je ne puis même comprendre pourqui il bir écrit oğul livre. Bir ssaddress-t-il mi? Que veut-il? "Her şey karşı keyfi olabilir, ama elleri de en kısa sürede o beni ikna etmek istediği gibi bu keyfi bir ilke olmalıdır 1. Hem de bu prensip olarak, tüm ahlaki dünyanın Taillandier Yani vb yeniden oluşturulur, bana bir sigara ver.

Bütün kitabın ironik olduğunu iddia eden sesler yoktu. Überweg bile bunu Feuerbach'ın ironik bir karikatürü olarak tanımlar. Bu görüş "tüm dini ve siyasi yaşamın yok edilmesi için çaba herhangi doğruyu yürürlükten kaldıran, ahlakın yadsınması için bu uç noktalara yönlendirdiğini o zaman,
1 „Jener (Stirner) – Soğuk, gururlu, güvenli onun üzen zaferin farkındadır ve "O (185):" Bir bütün (felsefi) Okul yıkıntıları üzerine yarın yönetecek buzlu mantıkçı. Ne mantığı ne netlik, ne sağlam güvenlik Stirner ! Kuşkusuz, hiç kuşkusuz, rahatsız edici, iddia ettiği sıkı bir şekilde dile getirilen kavrayışa bir rahatsızlık getirmeyecektir. Mutlu insan! Hiç bir şey bilmiyor, tereddüt etmiyor, pişmanlık duymuyor. Hiçbir zaman bir diyalektisyen kendi sevgisizliğinin daha iyi bir savunmasını bulmamıştır. Hatta (yazma) yay titriyor, o herhangi bir meyil olmaksızın, zarif, serinkanlılıkla, zarif yazıyor "ileri Ama:" Herhangi bir tartışma mümkün değildir.. Ben ve Stirner arasında bir anlaşmazlık yok. Onu sadece genel nitelikte fikir ve kabul güvenli ilkelere dayanarak yakalamak tartışabilirsiniz - ve o bütün ilke ve fikirlerini inkar etmek belirledi. Kitabını neden yazdığını bile anlayamıyorum. Onun adresi kim? O ne istiyor? "(Bernhard J. Piegsa, M.A.'nın çevirisi)
Feuerbach'ın eleştiri açar, bakınız." Ama sürdürülemez: Stirner söylemek gerekiyordu. Feuerbach bile tek tek ciddiye aldı. Saf eleştiri, Feuerbach ve liberalizme karşı doğrudan bir saldırıydı. Bir yandan gerici dönemin tıkanıklığına ve diğer yandan devrimci liberalizmin muazzam umutlarına karşı patlayıcı bir protesto. Ve sonra Stirner'in tüm diğer yazıları aynı ruhu nefes aldı. Stirner'in tek örneği bir paradoksal olamaz çünkü olumsuz tarafta, eleştirisi, çekirdek zarflanmış ve vurgulanması çok zor olsa da, ona kalıcı bir değer çekirdeği verir. -

1866'da, Stirner'in bir bireyci olarak bahsettiği Erdmann'ın Felsefe Tarihi'dir. Lange, materyalizm tarihinde de aynısını yapar. Zaten birkaç yıl önce (1863) Eduard v. Hartmann, bilinçdışı felsefesinde ve ruhun fenomenolojisinde dikkate alındığında, 35 yıl sonra (1898) Stirner hakkında Etik Çalışmalar üzerine kapsamlı bir makale yayınladı. –

1866'da, Stirner'in bir bireyci olarak bahsettiği Erdmann'ın Felsefe Tarihi'dir. Lange, materyalizm tarihinde de aynısını yapar. Zaten birkaç yıl önce (1863) Eduard v. Hartmann, bilinçdışı felsefesinde ve ruhun fenomenolojisinde dikkate alındığında, 35 yıl sonra (1898) Stirner hakkında Etik Çalışmalar üzerine kapsamlı bir makale yayınladı. -

Bolin, Feuerbach sadık takipçisi, Feuerbach ilk Stirner'in üslup ve diyalektik hediyeler üzerine yaptığı çalışmalarında övgü, sonra her şeyin görünümünde yaptığı itidal övdü ve son olarak sadece olanları bir öz geçmişi olun. Bolin, Kronenberg (Modern filozoflar) gibi Stirner'e 1848 yılı petrels biri görür. Bolin ego Stirner belki öbür dünyada yüceltti Alliance nimet ve diğer tüm reaksiyon kargaşa her gün, yüksek peşinde olan çatılı geniş iğrenç yaşam koşulları altında kendisine sevgili gördüğünü İdeal kendini olacağını söylüyor aşağılamak, küçük düşürücü kişinin sadece en sefil bencilliğini yetiştirmek ve tolere etmek. Anlaşıldı derin kültürel ve tarihi öneme sahip Stirner'in kitabı ve reaksiyon süresinin korkunç baskısı ezici bir ifadesidir. Üslup önemli iş, ensnaring ve bütüne bir şeytanca bir karakter verir gözlemler dilin parlaklık, ısırma zekâ, şiirsel bir ivme, bir şaşmaz diyalektik zenginlik.

Bir antipod Bolins kimyacı Rau'dur. Bu Stirner'e karşı yükseldi, çünkü Hartmann aynı şeyi Feuerbach'ın doğal bir ardılı olarak sunmuştu. 1879'da birçok gazete Mackay'den bir çağrı yayınladı, ama özel bir şey çıkmadı. 1892'de, Stirner'in edebiyatı yeniden canlanıyor gibi görünüyor. Schellwien "Pedagojik çalışmalarda 1'de 1899 şeye ardından, bize Stirner'e bir özet verir. 1893'te, taban ve mülkü Reclam'ın baskısında ortaya çıktı. Kronenberg, bıçak, Stammler, boynuz bize Stirner'e ardından Adler, Lucchesi, belediye başkanı Victor Basch bazı denemeler ver. Ama daha Kreibig (etik şüphecilik öyküsü), (Stirner'e ya karşı) Duboc Stirner'e ve Joël (N. D. Rundschau, IX. Yıl) hakkında hiçbir şey söylüyor ve biz bu yana birlikte hemen hemen what ever Stirner'den üzerinde var.
1 Yeni bölüm. Ed V. M. Schilling. XX. Gen., 2. ve 3. konular. Dresden 1899, s. 89-99, 109-113.

Mackay'ın biyografisini unutmayalım, ki zaten gösterdiğimiz gibi, mevcut olan tek şey.

VI.

Çalışma ve Eşsiz Takdir

Zaten bizden önceki Stirner'ın epistemolojik olarak ladin üzerine kurulu olduğunu gördük. Hadi bir adım daha ileri gidelim. Fichte'ye göre, mutlak ego ampirik egosu ve ego olmayanı üretir. Stirner'e göre, ampirik egon kendini üretir, bu yüzden ampirik egon aynı zamanda mutlak, yaratıcı ve yaratıktır (bkz. Hartmann, "Ethische Studien"). Stirner diyor ki: Bir yaratıcı olarak, ben her şeyim çünkü henüz ben olmayanlardan (yani kesinlikle) ayrılmıyorum. Bu nedenle, aynı zamanda açıklanamaz, düşüncesizdir, kendisinin hiçbir bilgisi yoktur ve ne önemi ne de ruhtur. Hiçbir şey ve tüketmez (yani, yaşar). Mutlak ve yaratıcı ego, yani ampirik egon, mutlak rütbeye yükseltilir ve sonuç olarak Fichte ve Stirner arasındaki fark da düşer. Ancak Fichte mutlak benliğindeki birçok sonlu Ich'i yaratabilmişken, Stirner bunu yapamaz, çünkü egosu aynı zamanda ampirik ve mutlaktır, ve her biri sadece aldatıcıdır. Sadece bu şekilde söyleyebileceğim tek şey: Ben tek ego, ben, soyut değil, ama tarif edilemez, ben egomu ve dünyayı tüketirim, dünyanın ve eşyaların sahibiyim. Bu yüzden Stirners

"Ben" çelişkili; çünkü yaratıcısı ve yaratığı, her şey ve hiçbir şey, mutlak ve akrabasıdır.

Bireyin tarihsel ve psikolojik gerekçesinden, bireyin yaşamının ve insanlığın yaşamının yalnız başına aktığını gördük. Kaçınılmaz olarak insanın çağına düştüğüm ve tüm fikirler dünyamı yok edebilecek olan bu eşsizlik, beni kontrol edemeyen, bir musallat olan, benim için kesinlikle objektif olan, kaçamayacağım bir enerjidir. Stirner hayaletlerden kaçıyor, ama hayaletler topuklularına yapışıyor, onu her yerde izleyen tek kişisinin de bir hayalet olduğunu farketmiyor. (Bkz. Kuno Fischer'ın "Modern Sofistler ve İlk Eleştirmenleri.") Başka bir çelişki.

Bu ego, ne kadar çelişkili olsa da, bir bütünün üyesi olmamalı, bir atom, bir ilişkiden bağımsız ve ayrık bir egon olmalıdır. Ben her şeyi küçümsedim ve onunla genel bir ilişkiyi kestim. Ama Stirner onunki kadar izole miydi? Kendisi üzerinde çok fazla etki yaratmadı mı? Bütün akımı olmadan mümkün mü? Onun varlığını Hıristiyanlığa borçlu değil mi? Diğerleri ile aynı mantık yasalarına göre düşünmüyor mu? Düşüncelerini ifade etmek için bu ortak iyi olan dili kullanmıyor mu? Sonuç olarak, Stirner rolünü kaybetti. Ayrıca şunu da sözlerine itiraf ediyor: “Ben dili kullandığım zaman zaten üretiyorum.“.1

1 Daha küçük yazılar ve onun çalışmaları "Tek ve onun mülkiyeti" eleştirisine yanıtları. (Friedrich Frommann Verlag Günther Holzboog KG) Stuttgart-Bad Cannstatt 1976, p. 412.
Stirner, doğruyu veya düşünce yasalarını kabul etmek istemez. Ego her şeyin üstünde. Yine de, aynı formlara göre, aynı yasalar düşünüyor inandığı ya da ne iddia ettiği hakikattir ve diğerleri de ikna istiyorum emin. Ve belirli normlara göre düşünmemiz gerektiği gibi, bizim irademize rağmen, içimizde de belirli duygular ve duyular ortaya çıkar. Ne yaparsak yapalım diş ağrısı diş ağrısı olarak kalır. Aynı duygular da söylenebilir. Sonuç olarak, ahlaki değerler bile altında olmayan egoda bir konuma sahiptir. İçimizde bir delil duygusu gibi, iyi ve kötülük duygusu vardır. Dolayısıyla birey, düşüncelerini ve duygularını keyfi olarak değiştiremez.

İnsanları değil, insanları sevmeyen hayırseverler söz konusu olduğunda, Stirner'in görüşü yanlıştır. Onun soyundan seven büyükannesi, birkaç insan sadece durumdan duruma hayvan şefkat olarak sahip duygu hayırseverler daha fazla güç ve daha yüksek bir ruhsal özgürlüğe sahip sevebilir bir kanıtıdır.

Dahası, Stirner ilk önce bireyin yaşaması gerektiğini ve daha sonra onun düşüncelerine girmesini istemediğini iddia ederek çelişir. Konu, kendi faaliyetleriyle kendi yarattığı kendi düşüncelerine karşı isyan etmelidir. Özne düşüncelerine girdiğinde, bu en büyük etkinlik, olumlama ve gerçekleşmesidir. Bu sadece bir düşüncede yaşamak için en büyük özgürlüğüdür. karşı bu konu Stirner'e Kuno Fischer anlaşılacağı gibi, gövdeden bir güç sağlamak için, böylece, bir fikir gizler, düşüncesizlik bir ham, partikülarist, şöyle olacaktır, bu serbest karşı rastgele konu reaksiyonudur, felsefi olmayan felsefi, rasyonel özgürlüğe karşı pürüzlülük, genel olarak ruhun güçlerine karşı ruhsuzluğun tepkisi, hayvan krallığının insan ruhuna karşı tepkisi.

Kilise, devlet, ahlak, hukuk gibi her şey ruhani, ona verilen fikirlerdir. Her şeyi kalemden inme ile geçerek, akılsız ve düşüncesiz hale geldiğini düşünür. Ama bu bir yanılsamadır çünkü benzersiz bir fikir düşüncesiyle eğilir. Her ne kadar Stirner bunu yapmayı reddediyor olsa da, o, onun sevdiği ifadesini ve Stirner rahibi olan prensibini kutsal bir düşüncedir. Tüm düşünce kurallarından kaçınmak istiyor ve bu yüzden de kendi prensibi (Modern Sofistler) tarafından yönetiliyor. Dahası, Stirner her mesleğe karşıdır ve der ki: Bir egoist ol, her biriniz yüce bir ben oluyorum! Yani tek kişi, savaştığı idealistler kadar idealist.

Stirner spekülatif bir filozof olmak istemiyor. Yine de, hala felsefenin büyüsünde olduğu kabul edilmektedir. Onun sahip olan hususlar alanında Hegel, Feuerbach'ın ve Bruno Bauer istihdam, sadece eğer o liberalizme karşı mücadelede tüm geçersizliği onları almak
ve hatta tüm insanlığı mallara karşı döner ve o her şeyin tek bireysel ego koyduğunda, bu zamanın felsefesinin tam tersi anlamına gelir. Ve yine de onun tek spekülatif felsefesi; o da aynı Hegelci hava birini nefes çünkü o düşünür silahlarla düşünme karşı düşünce ve kavgalardan yaşar o peşinde aynı diyalektiği kullanır ve daha fazla eski fikirler geliştirir ve hiç Stirner ben o standı kadarıyla bu kadar somut değilim olduğunu istiyorum. Ve eğer öyleyse, o zaman kendisi spekülatif bir filozofdur. Egon'un soyut bir şey olması, Stirner'in farklı yerlerde anlamamızı sağladığı gibi, ne düşünce ne de duyarlılık olduğu gerçeğinden de anlaşılmaktadır. Ne düşünme ne de duygusallık değilse, bu bireyin çok soyut, spekülatif bir kitap olarak kaldığı şey nedir? Yani spekülatif felsefenin rakibi de spekülatif bir filozof.

* *

Stirner, fikirlerin bizim tek başımızdan yayılan yaratıklarımız olduğunu söylerken haklıdır. Fakat bu fikirler zorunlu olarak insan doğamızdan kaynaklanmaktadır. diğer canlılardan Bu adam bu onun sadece bilinçsiz ve içgüdüsel farklıdır, ancak hedeflerine sağlayarak açıklıkla davranır ve ruh karşıaktarımı anlamına gelir. Ancak, özellikle insan, hayal gücünde bir ön gerçeklik olarak bir hedefi özetleyerek toplum yaşamında özellikle ifade edilir. Bu fikir veya ideal anlamına gelir. Bu tür fikirler ya da idealler, kültürel ve tarihsel önemi olsa bile, şimdi çok sayıda nesille miras kalmıştır; Yüzyıllar boyunca canlı etkinlikte kalırlar ve en büyük değişimlere uğrarlar, çünkü zamanla diğer irade, duygu ve deneyimler yapılır. Bu tür fikirlerin gerçeği genellikle sadece tahmin edilir, açık değildir. Ama onlar bizim üzerimizde büyük bir güç uyguluyorlar, bu yüzden Stirner onlara direniyor. Ve onlar azını anladıkları ve birçoğunun kötü oldukları için, bu fikirleri kendi egoizmleri için sömürüyorlar. Hangi saçmalık, milliyetçilik, özgürlük, din vb. Böylece, bu tür fikirler saçma bir mumya haline gelir. Ancak, birçok insan bu harika fikirleri anlamadığı ve kötülük yapamadığı zaman Stirner ile aynı fikirde olmalıdır? Kötü doktorlar varsa ilaç suçlanıyor mu? Bu harika fikirleri genişletmek ve gerçekleştirmek için aramak gerekli değil mi? Evet, kötümser bir ruh hali varsa, Gordian düğümünden yavaşça çözülmekten daha kolay kesilir.

* *

Stirner devletten ve onunla ilgili her şeyden nefret eder. Onun yerine Stirner, egoistlerin kulübünü kurdu. Bu tam da bu inanç bize vurur planıdır ve biz bizim son bölümün başında bir çelişki Stirner olarak kurmuştu.
Yukarıdaki sonra sadece bir adam hem dönüşümlü şeyler ve düşüncelerle mizahi oynatabilir veya için tam hor böylece mütevazi bir kana susamış, kurnaz, acımasız zalim çaba ya da şüpheci filozof ve düşünceli inzivaya çekilmiş olması gerekir. egoistlerin sadece yapmalısınız birlik tarafından Kuno Fischer düşüncelerini cesetlerinin üzerine Bir'in kalkanı dediği gibi o atar çünkü o wegleugnen etmediğini başkalarıyla yaşamak edebilmek için. O, egoist için fışkırıyor ve daha iyi bir gelecek umuduyla sayısız ailesinin ortasında hafifçe sarkıyor.

Stirner, tarihin anlamını ve bireyin organik içeriğini bütünüyle ne kadar az anlıyor! Stirner hala rasyonel durumun zemininde duruyor gibi görünüyor. Devletin bizim anlaşmamızın bir ürünü olduğunu ve şimdi bize taciz ettiğini ve ortadan kaldırılması gerektiğini söylüyor. Devlet gerçekten bir anlaşmanın sonucu mu, bir kontratlı sosyal mi? Devletin tarihsel bir ürün olduğu için, sadece bu soruya cevap verme tarihi vardır. rasyonel devletin görüşe göre, insanlık gelişti o civarda olacaktır: işbölümü ihtiyacı ortaya çıktı kişilerin artması ile birlikte; Şimdi bir köylü, diğer ticaret ve iş adamları, üçüncüsü de üstat haline geldi. Tamamen o önceki bin insanlık ciddi meslekleri gönüllü kendini suçlu gelmek için nasıl soruyu cevaplamak için, ve diğerleri daha hoş meslekler için ayrılmak zorunda bu naif bir iyimserlik başarısız? Kim bugün olur? B. Kendisine köle mesleğini seç, Rab'bin mesleğini bir başkasına bırakacak mısın? Ve bugün mükemmel özgürlükte kariyer tercihi mi? Bugün bakkalları çiftçilerden daha çok tercih etmeyi tercih edersiniz? Hayır, asla iş bölümü, mesleklerin boşanması, gönüllü olmuştur. Her zaman ve her yerde bazen fiziksel zorlama, bu sosyal çalışma ve mesleki bölünme getirdi kısmen doğal baskın koşullar oldu. Şiddet ve kurnaz doğal hukuk uygulanır ve daha Parçalarınıza bu gelişmeyi elde kırmak için gerekli edildi bunu uygulanacak gerekli erişim yolları, güç ve kurnazlık getirdi. Yabancı kabileler boyun eğdirildi ve çalışmaya zorlandı, yabancı kabileler ticaret ve sanayi tarafından sömürüldü. Subjugated kabileler daha sonra devlette alt tabaka haline geldi. Yani z. İngiltere fethetti ve sakinleri zapt, sırayla, Normanlar ve tabi yine mağlup orada karşılaştı kim Anglosakson olduğu gibi; Anglo-Saksonlar şimdi Norman yönetimine doğru yayılmak zorunda kaldılar. Yani devlet ve tüm sosyal tabakalaşma insan özgürlüğünün aklın anlaşmanın ürünü, ama doğal bir hukuki, tarihsel bir ürün fetih kuvvet ve kurnaz bir ürün değildir. Stirner ayrıca, şimdi devletin tek yasasının onun gücü olduğunu söylüyor, sadece yanlış pratik sonuçlar doğuruyor. Stirner'in hatası, kendini bireycilik zemine yerleştirmesidir. Bireyi gerçekte olmadığı gibi, bekar olarak düşünür; Gerçekte, birey bir veya daha fazla grup tarafından bin bant ve