Биринҹи фәсил

ANASININ ÜZÜNƏ AĞ OLAN ÖVLAD

Bir gənc ölüm ayağında idi. Həzrət Peyğəmbər (s) onu yoluğmağa getmişdi. Həzrət (s) şəhadəti ona təlqin edir, o isə üzünü çevirərək şəhadətini demirdi. Həzrət (s) anası olub-olmamadığını soruşduqda, «Bəli»-deyə cavab verdilər. Rəsulullah (ə) gəncin anasını çağırtdırıb ona buyurdu: «Övladından narazısanmı?» Qadın: «Bəli, narazıyam»-dedi. Həzrət (s) buyurdu: «Ondan razı ol. Çünki şəhadətini deyə bilmir, dili bağlanıb». Anası «Ürəyimi parçalayıb, ondan narazıyam»-deyə bildirdi. Həzrət (s) buyurdu: «Mənə görə ondan razı ol». Qadın, yalnız həzrət Peyğəmbərin (s) xatirinə onu əfv etdi. Həzrət (s) ölüm ayağında olan gəncə buyurdu: «Haqqın yeganəliyinə və mənim Peyğəmbərliyimə şəhadət ver». Gənc şəhadət verdi. Həzrət (s) «Öncə nə üçün cavab vermirdin?»-deyə soruşduqda, gənc dedi: «İlk dəfə qəribə bir hay-küy mənə hücum etmişdi. Mən deyə bilmirdim. İndi o hay-küy məndən uzaqlaşıb. Asanlıqla şəhadət verə bilirəm».²

İmam Səccad (ə) buyurur: «Anana qarşı diqqətli ol. O səni doqquz ay və ya ondan az heç kəsin heç kəs üçün daşımadığı bir yük kimi daşıyıb. Heç kəsin kimsə üçün çəkmədiyi zəhməti çəkib. Bütün varlığı ilə səni qoruyub. Öz aclığına fikir verməyərək, səni doydurub. Öz susuzluğuna fikir verməyərək, sənə su verib. Özünün geyimi olmasa belə, səni geyindirib. Özü soyuqlayıb, lakin səni ondan qoruyub. Özü istiyə sinə gərərək, səni ondan qoruyub. Sənə görə şirin yuxunu özünə haram edib. Səni soyuqdan, istidən qoruyub. O bütün bunları sənin kimi övladı olması üçün edib. Əgər Allahın yardımı olmazsa, sən onun zəhmətlərinin qarşılığını ödəyə bilməzsən».¹

Həkim Nami deyir: «İmam Sadiqə (ə) ərz etdim: «Atam mənə bir ev bağışlayıb. İndi onu əlimdən almaq istəyir. Həzrət (s) buyurdu: «Atan pis iş görüb. Əgər sənə qarşı çıxsa, onun qarşısında səsini ucaltma. Əgər hay-küy salsa, sən onunla yavaş danış».²