Биринҹи фәсил

NÜMUNƏ KƏSBÇİ

Anamın atası deyirdi: «Bir şəhərdən digər şəhərə atla, ulaqla səfər edildiyi dövrlərdə dostlarımla birgə İsfahanın Xansar vilayətindən imam Rzanı (ə) ziyarət etməyə getdik. Mən dostlarım arasında lazımi şeylər almaq işinə baxırdım. Daməğan şəhərində sübh vaxtı bir mağazaya daxil oldum. Lazım olan malı istədim. Dükanın sakibi məni mağazanın daxilinə dəvət etdi. Ziyarətə getdiyimə görə mənə xidmət göstərməyə başladı. Bu vaxt bir şəxs nə isə almaq üçün ona müraciət etdi. Çox alver edəcəkdi. O, «Zəhmət olmasa, qarşıdakı dükandan alın»-deyə cavab verdi. Mən «Müştəri istəyən maldan varınız idi. Nə üçün satmadınız?»-deyə soruşdum. O dedi: «Sübhçağı qarşıdakı mağazanın sahibini qəmgin gördüm. Səbəbini soruşduqda, «Borcum var, bu gün ödəməliyəm. Lakin dünəndən bu günə qədər kifayət qədər alver etməmişəm»-deyə cavab verdi. Mən onun qəm-qüssəsinə dözə bilmərəm. Müştərini onun dükanına göndərdim ki, o borcdan xilas olsun. Axı mömin bir-birini başa düşməlidir».

Bəli, hamımız bütün işlərdə bir-birimizi başa düşməliyik. Xüsusilə də, ər və arvad bir-birlərini başa düşməlidirlər ki, onların ailələri ilahi qanunlar əsasında bərpa olunsun və bu ailənin məhsulu mədəni, əxlaqlı övladlar olsun.

Ailə başçılarına tövsiyə olunur ki, xüsusilə sübh namazı vaxtı evlərini Quran qiraəti ilə ətirləndirsinlər. Çünki Quranın gözəl, nurani sədası onların həyat yoldaşı və övladlarını nəvaziş edir. İbadəti, Quranı onlara xatırladır və onları xeyir, təqva və kəramət mənbəyi olan bir insan şəklinə salır.