ANAM MƏNİM BƏDBƏXTLİYİMƏ SƏBƏB OLDU
Edama məhkum olunmuş bir gəncə dedilər: «Vəsiyyətin varsa, yaz». O dedi: «Heç bir vəsiyyətim yoxdur. Lakin ömrümün bu son anlarında anamı görməyi çox istəyirəm». İstəyinə əməl etdilər. Cavan anası ilə vidalaşdıqda onun ağzını, dodaqlarını elə dişlədi ki, anası ağrının şiddətindən huşunu itirdi. Camaat ona hücum çəkərək, «Zalım, bu nə işdir gördün?»-deyə çığırdılar. O isə cavab verdi: «Zülmkar, zalım mən deyiləm, mənim anamdır. Bu dar ağacı onun ucbatından qurulub. Mən uşaqkən qonşudan bir ədəd yumurta oğurladıqda, o məni bu işə daha da rəğbətləndirdi. Get-gedə dəvə oğrusuna çevrildim. Sonunda isə qatil oldum».
Bəli, behişt ananın ayağı altında olduğu kimi, qiyamət əzabının səbəbkarı da müəyyən miqdarda anadır.
Əmirəl-möminin həzrət Fatimə (s.ə) vəfat etdikdən sonra ərəb nəsəblərini yaxşı tanıyan qardaşı Əqilə dedi: «Mənim üçün şücaətli ərəb analarından doğulan bir qadın tap». Əqil bir neçə müddət sonra o həzrətə ərz etdi: «Fatimə Kəlabiyyə ilə ailə qur. Çünki ərəblərdə onun atalarından şücaətlisi olmayıb». Beləliklə, İmam (ə) həmin qadınla izdivac etdi. Bu izdivacın nəticəsi dörd şücaətli, mömin oğul ‒ Əbülfəzl və o həzrətin qardaşları oldu.
Əli (ə) Malik Əjdərin vəfatından sonra Kufə məscidində minbər üzərinə çıxaraq buyurdu: «Malik kimi övlad doğacaq analar tapmaq olmaz. Malik, nə Malik? Dağ idisə möhkəm, daş idisə ağır. Malik mənim üçün, mənim Peyğəmbər (s) üçün olduğum kimidir».
Dostları ilə paylaş: |
