Birinci fəsil: İslam, İslam inqilabı, İslam Respublikası quruluşu

Sual: Aldanmış doğmaların hərəkət lokomotivi kimdir? Bu yalnız sərhədlər xaricindədir, yoxsa daxildə də var?

Cavab: Bu qatarın lokomotivi xaricdədir. Daxildəki əsas işləri idarə edənlər də düşmənlərdir. Bunlar mənim ötən il Əmirəlmöminin (ə) haqda danışarkən dediyim Qasitin – yəni zülmkarlar cəbhəsidir. İmam Əlinin (ə) hökuməti qarşısında üç cəbhə vardı: Qasitin, Mariqin və Nakisin. Mariqin (yolunu azanlar, yaxud dindən çıxanlar) və Nakisin (əhdi pozanlar) daxili cəbhə və doğmalar idilər. Onlar ya öz tamahkarlıqları, vəzifəpərəstlikləri və müəyyən kompleksləri, ya da cəhalətləri, axmaqlıqları və təəssübkeşlikləri səbəbindən aldanıb tələyə salınmış doğmaları idilər. Qasitin cəbhəsi isə düşmən cəbhə idi və Əli (ə) ilə barışmırdı. Əmirəlmömininə (ə) dedilər ki, ey möminlərin əmiri, qoyun Əbu Süfyan oğlu Müaviyə bir neçə gün hakimiyyətdə qalsın. İmam buyurdu ki, yox, mən hökumət başçısıyamsa, o bu hökumətdə vali ola bilməz, vəzifəsindən kənara çəkilməlidir. Onlar Əmirəlmöminini (ə) günahlandırıb dedilər ki, siyasəti zəifdir. Bu günə qədər də bəzi yazıçılar bunu söyləyirlər, amma əslində öz siyasətləri zəifdir. Əmirəlmöminin (ə) burada çox peşəkar siyasət yürütdü. Əbu Süfyan oğlu Müaviyə cənab Təlhə və Zübeyr deyildi ki, istədiyini verəndə sakit otursun. Xeyr! Bu, Qasitin cəbhəsi, Əli (ə) cəbhəsi ilə razılaşmayan, heç bir şəraitdə yola gəlməyən, qarşısındakı bir addım geri çəkilən kimi bir addım irəliyə gələn və savaşdan başqa çarəsi olmayan bir cəbhə idi. Əmirəlmöminin (ə) bunu bilirdi. Odur ki, İmam Əli (ə) iş başında olduğu zaman Qasitin cəbhəsi heç bir iş görə bilmədi və həmişə məğlub oldu. Əli (ə) də doğma cəbhədə olan təəssübkeş, kinli, anlamaz və aldanmış qruplar tərəfindən şəhid edildi, belə özgələr tərəfindən yox. Məhz bu zaman – yəni onun şəhadətindən sonra həmin özgələr – Qasitin qrupu hakimiyyəti ələ keçirdi və bir neçə ildən sonra amallarının nə olduğunu göstərdi; Həccac ibn Yusif, Yisif ibn Ömər Səqəfi kimilər Kufəyə hakim təyin olundular, Yezid ibn Müaviyə hakimiyyətə gəldi; bəlli oldu ki, bu qrup hansısa məsələdə Əli (ə) ilə razılaşan qrup deyilmiş.

Bu gün də eynilə elədir. Düşmən cəbhəsi doğma olan qafil insanlardan başqadır, lakin bu zavallılar aldanır, səhvə yol verir, diqqətsizlik edirlər. Bəzən bir hadisəyə görə bir insanda kin-küdurət yaranır və bununla da quruluşa, haqq sözə, imama və onun yoluna qarşı çıxır. Əsas düşmən bu deyil. Bu, aldanmış insandır. Bu, ürək yandırmalı adamdır. Əsas düşmən bunun arxasında gizlənən, ölkə daxilində özünü göstərməyən, xaricdə isə göstərəndir. Beynəlxalq cəbhədə Amerikanın CIA və sionistlərin MOSSAD casus təşkilatlarına vəfalı bir üzv kimi şəxsiyyəti bəllidir; danışır, həqiqətləri söyləyir, İslam və müsəlmanlara qarşı mübarizə üçün məqsədlərini bəyan edir. Onun ölkə daxilindəki adamı isə özünü hökumətin əlinə vermir, bu hökumətin xalqın iradəsinə arxalanan, xalq tərəfindən sevilən və xalqın imanına güvənən qüdrətli hökumət olduğunu bilir, ondan qorxub özünü gizlədir, sözlərini birinci, ikinci və bəzən üçüncü vasitə olan aldanmış adamların dili ilə söyləyir. Bir də görürsünüz ki, aldanmış, bixəbər və qafil bir ruhani, hissiyyata qapılan, məsələnin mahiyyətini düşünməyən bir tələbə, zamanı və düşməni tanımayan, yaxud bəzən kiməsə qarşı kini olan hətta inqilabçı bir fərd onun sözünü danışır. Bu öz sözü deyil, düşmənin sözüdür. Bizim düşmənimiz "onların sizə qarşı ədavəti ağızlarından çıxan sözlərdən aşkar olur" ayəsində göstərilən şəxsdir. Bizim düşmənimiz bu inqilab üçün nəinki ürək yandırmamış, hətta bəzi dönəmlərdə ona qarşı çıxmış, bəziləri Pəhləvi rejimi dövründə inqilaba qarşı çalışmış, bəziləri İslam quruluşu hakimiyyətə gələndən sonra pozuculuqla məşğul olmuş, bəziləri bir müddət qorxub kənara çəkilmiş, gizlənmiş, imkan yaranandan sonra tısbağa qınından sürüşüb çıxmış şəxsdir.¹

Sual: Siz doğma kateqoriyasında olan cinah və qruplara dəfələrlə nəsihət vermiş, onları öz aralarındakı sərhədləri qabartmamağa, özləri ilə əcnəbilər arasındakı fərq və sərhədi isə daha da qabartmağa dəvət etmiş, onlardan özlərinə yeni sərhədlər tərif etməyi istəmisiniz. Bu yeni sərhədlər nədən ibarətdir?

Cavab: Mənim müxtəlif cinahlara müraciətim budur: Əziz qardaşlar! Doğmalar! Gəlin yeni sərhədlər tərif edin. İslam quruluşu bu izdihamlı xalqın imanına güvənir. Siyasi baxımdan xalqın bir qismi bir cinahı, başqa bir qismi başqa bir cinahı dəstəkləyə bilər, amma hamısı İslama etiqadlıdır. Elə bilməsinlər ki, seçkilərdə bir cinah qələbə çaldıqda vəziyyət bir cür, başqa bir cinah qələbə çaldıqda isə başqa cürdür. Xeyr! Bunlar siyasi üslub və seçimlərdir. İslama etiqad bu xalqa məxsusdur. Xalq istər parlament, istər prezident, istər digər seçkilərdə bu məmləkəti İslam dəyərlərinə əsaslanaraq yoxsulluqdan, ayrıseçkilikdən, ədalətsizlikdən və digər neqativ hallardan xilas etmək istəyən adama səs verir. Xalq İslamı istəyir. Quruluşun daxilində olan bu iki cinah yeni sərhədlər tərif etsinlər. Əvvəla öz aralarındakı sərhədi qabartmasınlar və bir qədər dostlaşsınlar; ikincisi isə əcnəbilərlə sərhədlərini qabartsınlar.

Baxın, hökumətin quruluşun müxalifləri ilə necə rəftar etməsi bir məsələdir, quruluş daxilində filan siyasi cinahın müxalif qarşısında öz mövqeyini necə tərif etməsi başqa bir məsələdir. Təxribata başlamayınca cəmiyyət daxilində hətta quruluşa müxalif qüvvələrin də can, mal, namus və heysiyyətləri hökumətə əmanətdir. Biz onları müdafiə etməliyik və edirik. Bir oğru küçədə oğurluq edəndə soruşmuruq ki, quruluşa müvafiq adamın evindən oğurluq etmisən, yoxsa müxalif; kimdən oğurluq etmiş olsa, cəzalandırırıq. Qanunsuz şəkildə insan öldürəndən kimi öldürdüyünü soruşmuruq, öldürmüşdürsə, cəzalanmalıdır, fərqi yoxdur. Polisə və təhlükəsizlik məmuruna tapşırıq verəndə demirik ki, get əhalisinin əksəriyyəti quruluşu qəbul edən bölgənin, evin və yaxud şəhərin təhlükəsizliyini qoru. Xeyr! Hökumətin bütün fərdlər qarşısında vəzifəsi var; istər müsəlman olsunlar, istər qeyri-müsəlman; quruluşu qəbul etsinlər, yaxud etməsinlər. Nə qədər ki, düşmənə, təxribatçıya və düşmən qüvvəsinə çevrilməyiblər, hökumətin onlarla rəftarı möminlərlə və digər insanlarla olduğu kimidir, heç bir fərqi yoxdur. Bu bir məsələ. Siyasi cinahların rəftarı isə hökumət kimi deyil. Siyasi cinahlar mövqelərini müəyyən etməlidirlər. Onlar İslama, inqilaba, imamın yoluna və bu quruluşun İslam əsasına müxalif olan şəxsə qarşı mövqelərini açıq bildirməli, həmçinin zahirdə dindar, əslində isə inqilabi dəyişikliyi və inqilabın özünü əsla qəbul etməyən qapalı və fanatiklərlə sərhədlərini müəyyən etməlidirlər. Demirik ki, vuruşsunlar, dalaşsınlar, yalnız öz mövqelərini müəyyən etsinlər. Bizim siyasi cinahlara sözümüz budur.

Təbii ki, xalqın mövqeyi aydındır. Mənim müraciətim xalqa deyil, xalq bilir. Mən o gün də dedim ki, bu böyük, şücaətli, mömin, cəsarətli, inqilabçı, vəfalı, fədakar və səmimi xalqdan həqiqətən heç bir şikayətim yoxdur. Gözlənti siyasi cəhətdən təsirli qüvvələrdən, yazanlardan, danışanlardandır. Onlar düşmənin istəyinin həyata keçməsinə mane olmalıdırlar.

Düşmənin quruluş əleyhinə əsas fəaliyyəti bu gün də mədəni və psixoloji sahədədir. Xalqı ölkənin gələcəyinə inamsız və ümidsiz etmək, inqilaba, dövlət məmurlarına, müxtəlif sahələrdə - icraçı orqanda, məhkəmə orqanında, qanunverici orqanda çalışan dindar məmurlara etimadı sarsıtmaq, məmurları bir-birindən uzaqlaşdırmaq, ixtilaf yaratmaq və gələcəyə dair qaranlıq təsvir formalaşdırmaq istəyirlər. Mən buna görə mətbuatdan narazıyam. Azğın mətbu orqanları məhz bu işləri görürdülər; gələcəyi pis, məyusedici, həqiqətdən uzaq, indiki vəziyyəti də qeyri-real təsvir edir, cəmiyyətdə gərginlik, təbəqələrdə bir-birinə qarşı inamsızlıq yaradırdılar. Bəziləri hətta məmurların bacarıqsız olmasına dair fikir formalaşdırmağa çalışırdılar. Bu da həmin qələtlərdəndir. Xeyr! Hökumət bacarıqlıdır, imkanları var, işlərini görə bilir, məşğuldur, Allahın yardımı ilə öz vəzifələrini yerinə yetirir. Düşmənin istədiyi bunlardır. Heç kəs buna kömək etməməlidir.¹