BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİm kitabda istifadə olunan əDƏbiyyat

ƏHMƏD ƏSƏDNİJAD 

1379 3 27 

QUM ŞƏHƏRİ 

 

                                                

5

 “Əs-səvaiqul-muhriqə”, 122-ci səh. 

---

 

5 

 

 

BİRİNCİ FƏSİL 

 

SƏHABƏ İLƏ TANIŞLIQ 

İSLAM DİNİNİN BAŞLANĞICI 

On üç il ardı-arası kəsilməyən əzab-əziyyət və iĢgəncələrdən sonra Ġslam Peyğəmbəri 

(s) Yəsrib (Mədinə) Ģəhərinə daxil olub Ģəhər əhalisi arasında qardaĢlıq əhdi bağladıqda, 

bu  sevincin  nə  qədər  davam  edəcəyindən  heç  kimin  xəbəri  yox  idi.  Peyğəmbər  (s)  bu 

Ģəhərə  daxil  olduqda,  ilk  növbədə  Ovs  və  Xəzrəc  tayfaları  arasında  uzun  illərdən  bəri 

davam  edən  münaqiĢəni  həll  etdi.  Bu  hadisədən  sonra  camaatda  Ġslam  dininə  və 

Peyğəmbərə  iman  gətirməyə  rəğbət  günü-gündən  artırdı.  ġübhəsiz,  əgər  müsəlmanların 

arasında  olan  o  vəhdət  və  birlik  Peyğəmbər  (s)-in  vəfatından  sonra  da  davam  etsəydi, 

Ġslam  dini  tez  bir  zamanda  bütün  yer  üzünü  fəth  edərdi,  müsəlmanlar  da  indiyə  qədər 

bunun bərəkətindən istifadə edə bilərdilər. 

Amma çox təəssüflər olsun ki, Peyğəmbər (s)-in vəfatından sonra müəyyən hadisələr 

bu  birliyi  və  Ġslam  tarixini  öz  təbii  axarla-rından  tamamilə  dəyiĢdirdi,  müsəlmanlar 

arasında  dərin  ixtilaflara  səbəb  oldu.  Belə  ki,  bu  dəhĢətli  hadisələr  14  əsrdir  ki, 

müsəlman-ları həqiqi Ġslam nurundan məhrum etmiĢdir. 

Bu  qaranlıq  bir  mühitdə  hər  kəs  məcburiyyət  qarĢısında  qalaraq  özünə  müəyyən  bir 

yol seçib və özünün doğru və haqq yolda olduğunu güman edir. Ancaq görəsən bütün bu 

yollar  Peyğəmbər  (s)-in  öz  sağlığında  bəyan  etdiyi  yoldur,  yoxsa  insanları  azğınlığa 

aparır? 

Müsəlmanlar  Peyğəmbər  (s)-in  vəfatından  sonra  iki  firqəyə  ayrıldılar.  Onların  biri 

Əbu-Bəkrin  xilafətini  qəbul  edib  “Əhli-sünnət”  (sünnü)  adı  ilə  məĢhur  oldular.  O  biri 

dəstə isə Əbu-Bəkrlə müxalifət edib yalnız Əli (ə)-ı Peyğəmbər (s)-in haqq caniĢini kimi 

qəbul  edərək  “Ģiə”  adı  ilə  tanındılar.  Biz  bu  fəsildə  müsəlmanların  arasında  yaranan 

ixtilafın  amillərinin  bəzi  səhabələrin  etdiyi  əməllər  olduğunu  göstərən  rəvayətləri  nəql 

edəcəyik.  Belə  ki,  bu  səhabələr  Peyğəmbər  (s)-in  buyurduqlarına  əməl  etməyib  Ġslam 

ümmətini öz ətraflarına yığdılar. Biz əvvəlcə çoxluq təĢkil edən dəstənin, sonra isə azlıq 

təĢkil  edən  dəstənin  fəzilətinə  dair  nəql  edilən  rəvayətləri  əziz  oxucuların  nəzərinə 

çatdıracağıq. Düzgün mühakimə yürüdərək tənqidi nəticələr çıxarmağı isə əziz oxuculara 

həvalə edəcəyik.