BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİm kitabda istifadə olunan əDƏbiyyat

MALİK İBNİ NÜVEYRƏ MƏDİNƏ ŞƏHƏRİNDƏ 

Burra  ibni  Azib  belə  yazır:  “Peyğəmbər  həzrətləri  öz  əshabı  ilə  oturmuĢdu.  Elə  bu 

zaman  Bəni  Təmim  tayfasının  baĢçıları,  o  cümlədən  Malik  ibni  Nüveyrə  Peyğəmbərin 

hüzuruna  gəldilər.  Malik  Peyğəmbər  (s)-ə  ehtiram  etdikdən  sonra  dedi:  “Ey  Allahın 

Rəsulu, mənə iman gətirmək yollarını öyrət.” 

Peyğəmbər (s) buyurdu “Ġman gətirmək üçün ilk növbədə Allahın birliyini və Ondan 

baĢqa  heç  bir  məbud  olmadığını  qəbul  etməlisən.  Sonra  isə  mənim,  O  Allahın  Rəsulu 

olduğumu qəbul etməlisən,  gün ərzində  beĢ dəfə  namaz qılıb, Ramazan  ayının orucunu 

tutmalısan.  Zəkat  verib,  həccə  getməlisən.”  (Sonra  isə  Əli  (ə)-a  iĢarə  edib  buyurdu:) 

“Məndən  sonra  mənim  vəsim  və  caniĢinim  olan  bu  Ģəxsi  sevməlisən.  Həmçinin  nahaq 

yerə  qan  tökməkdən,  oğurluq  və  xəyanət  etməkdən,  yetim  malını  yeməkdən  və  Ģərab 

içməkdən  uzaq  olmalısan.  Mənim  Ģəriəti-min  hökmlərinə  iman  gətirib  halal  bildiyimi 

halal,  haram  bildiyimi  isə  haram  bilməlisən.  Zəif  və  güclünün,  böyük  və  kiçiyin 

hüququna riayət etməlisən.” 

Sonra isə Peyğəmbər (s) Ġslam Ģəriətində olan  hökmləri Malik üçün bir-bir  izah etdi. 

Malik  də  onların  hamısını  öyrəndi,  sonra  sevincək  qalxıb  əbasının  ətəyi  yerlə  sürünə-

sürünə gedərək öz-özünə belə dedi: 

“Kəbənin sahibi olan Allaha and olsun, din hökmlərini öyrəndim!” 

Malik Peyğəmbər (s)-in yanından uzaqla-Ģandan sonra, Peyğəmbər (s) buyurdu: 

 

“Hər kim behiĢt əhlinin simasını görmək istəsə, bu kiĢinin simasına baxsın.” 

Elə  bu  zaman  səhabələrdən  iki  nəfəri  Peyğəmbər  (s)-dən  icazə  alıb  bu  müjdəni 

Malikə çatdırdılar və Allahdan onları bağıĢlaması üçün dua etməsini istədilər. 

Malik dedi: “Allah sizi bağıĢlamasın, əsil Ģəfaət və dua sahibini (Peyğəmbəri) qoyub, 

mənim sizin üçün dua etməyimi istəyirsiniz?!” 

Onlar  narahat  halda  Peyğəmbərin  yanına  qayıtdılar.  Peyğəmbər  (s)  bunları  görcək 

buyurdu: “Haq sözü eĢitmək acıdır. Çünki, haqq söz insanı qəzəbləndirir.”18 

Malik  Peyğəmbər  (s)-in  vəfatından  sonra  Mədinəyə  gəldi,  bir  neçə  gün  Peyğəmbər 

(s)-in  vəsi  və  nümayəndəsinin  kim  olduğu  haqda  təhqiq  etdi.  Cümə  günü  Əbu  Bəkri 

minbərdə camaata xütbə oxuduğunu görüb narahat oldu və dedi: “Sən Teym tayfasından 

olan qardaĢımız deyilsən?”  

Əbu Bəkr: “Bəli” - deyə cavab verdi.  

Malik:  “Bəs  nə  oldu?!  Peyğəmbərin  məni  vilayətinə  itaət  etməyə  əmr  etdiyi  o  Ģəxs 

(Əli) hanı?” - deyə soruĢdu. 

Camaat dedi: “Ey ərəb! Bir iĢin baĢqa bir iĢ ilə dəyiĢildiyi çox olub.” 

Malik  dedi:  “And  olsun  Allaha,  siz  Allahın  və  Peyğəmbər  (s)-in  əmrinə  xəyanət 

etməkdən baĢqa heç bir iĢ görməmisiniz.” 

Sonra Əbu Bəkrə üz tutub dedi: “Peyğəmbərin həqiqi caniĢini kənarda qaldığı halda, 

səni bu minbərə kim çıxardıb”? 

Əbu Bəkr camaata üz tutub dedi: “Özünü nəcasətə bulaĢdıran bu ərəbi Peyğəmbərin 

məscidindən qovun!”  

Qonfuz və Xalid ibni Malik, onu döyə-döyə məsciddən çıxartdılar. Malik öz dəvəsinə 

                                                

18

 “Müntəhəl-amal”, 155-ci səh. 

---

 

11 

minib, Peyğəmbər (s)-ə salavat göndərdikdən sonra bu Ģeri oxudu: 

 

“Allahın  Rəsulu  bizim  aramızda  olanda,  dediklərini  sözsüz  yerinə  yetirirdik. 

Qəribədir,  görəsən  Əbu  Bəkrin  hakimliklə  nə  işi  var?!  Öldükdən  sonra  oğlu  Bəkri  öz 

nümayəndəsi qoyacaqmı? Haqqın həqiqətinə and olsun, bu iş bel sındıran bir işdir.”19