BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİM
Yüklə 1,27 Mb.
|
|
Haqqı ədaləti o axtarardı Bir səmimi qəlblə bir az mehriban Müsəlmanlara o sual edərək: – Dininiz haqqında danışın görək. Cəfər hökmdara təzim eylədi Sonra nəzakətlə belə söylədi: – Sən ey ədalətli böyük hökmdar Mənim sözlərimi dinlə ver qərar. Cəhalət içində yaşamışıq biz Haqdan ədalətdən olduq xəbərsiz. Bütlərə inanıb səcdə edərdik Zina eləyərdik haram yeyərdik Qüvvətli zəifi tapdayıb əzir Gücsüzlər güclüyə olmuşdu əsir. Qonşuluq hüququ bilməzdik nədir Qohum–qardaşımız hansı gündədir. Üzlərdən silinib getmişdi həya Çox zaman səbəbsiz edərdik dava. Belə bir vəziyyət olduğu zaman Peyğəmbər göndərdi bizə Yaradan. Allah içimizdən seçmişdir onu Bilirik şərəfli pak oluğunu. Əsl–nəcabəti bəllidir bizə Nur verdi o bizim gözlərimizə. “Bütləri tərk edin!” bizə söyləyir “Bir olan Allaha inanın!” –deyir. Doğru danışmağı öyrətdi bizə Son qoyduq əxlaqsız işlərimizə. Haram dediyinə haram demişik Halal dediyini halal yemişik. Yalan danışmağı etdi qadağan Dedi: – “Qadınlara atmayın böhtan!” Bizə “qan tökməkdən çəkinin!” deyir “Allahın şəriki yoxdur!” əmr edir. Biz də razı olub inandıq ona İbadət etmişik buyurduğuna. Bu yolda hər ağır əzaba dözdük Ondan nə incidik nə də əl üzdük. Gətirdiyi dinə etdik etiqad Xalqımızsa bizi qoymadı azad. Çox işgəncələrə sinə açmışıq Ata–anamızı qoyub qaçmışıq. Sizi başqasından üstün tutaraq Bu gözəl ölkəyə gəlmişik qonaq. Nəcaşi Cəfərə: – Allah göndərən Ayətlərdən mənə birin söylə sən: – Qurani–kərimdə yazılıbdı bu “Məryəm” surəsindən oxudu bunu: “Məryəm uşağına işarə etdi” – Onun özü ilə danışın dedi Dedilər: – Uşaqla danışaq necə? Allahdan möcüzə baş verdi öncə Körpə dilə gəlib beşikdə birdən: – Allahın quluyam mən həqiqətən. O mənə bir kitab–İncili verdi Özümü Peyğəmbər etdi deyirdi: – Yaratdı O məni həm xeyir verən Dini hökmləri deyib öyrədən. Harda oluramsa olum söylədi: – Namazı zəkatı tövsiyə dedi. O məni anama hamıya qarşı İtaətkar etdi yaratdı yaxşı. Heç kəsə zülmkar dikbaş etmədi Mənim üstümdə var xoşbəxtlik dedi. Nəcaşi söylədi: – Eyni kəlmələr İsaya gələndir həmin ayələr. İncilin eynidir bunların çoxu Eyni nurdan axan işıqlardı bu. Elçilərə dedi: – Daha gedin siz Mənə aydın oldu pis məqsədiniz. Bunları mən sizə vermərəm qəti Tapdaya bilmərəm haqq–ədaləti. Elçilərin biri əmr ibni As Yoldaşına dedi: – Səbr edək bir az. Görərsən onları Nəcaşinin mən Bir tədbir tökərək sallam gözündən. Başqa hiyləyə əl atdı bu zaman Gedib Nəcaşiyə, söylədi yalan: – Həzrəti İsanı onlar danırlar Haqqında qəribə söz danışırlar. Nəcaşi Cəfəri çağırıb sordu: – Bu nə olan sözdür? Cəfər buyurdu: – Sizə bildiyimi deyirəm qısa “Allahın quludur Həzrəti İsa. O müqəddəs ruhdur həm də Peyğəmbər Məryəmə verdiyi sözüdür” yetər. Qurani–kərimdə yazılmış belə Mən də cürət edib gətirdim dilə. Nəcaşi əlinə çubuq alaraq Yerdə bir balaca cizgi cızaraq: – Bizim ilə sizin aranızda bu Cizgi qədər fərq var daha doğrusu. Deyərək onlarla rəftar etdi xoş Elçilər geriyə getdi əli boş. Peyğəmbər Səfaya bir gün gedərkən Əbu Cəhl olur ordan yol keçən. Rəsuli–əkrəmə küfr eyləyir Bunu da bir kəniz Həmzəyə deyir. Həmzə cuşa gəlib əsəbləşərkən Əbu Cəhli tutub ona xitabən: – Qardaşım oğlunu sənsən incidən? Arxasız görərək söyən sənmisən? Deyərək zərbəylə vurur başından Bu dəyərli adam qorxmaz pəhləvan Qardaşı oğlunun qisasın aldı Özü də islama meylini saldı. Qureyşilər bunu eşidən zaman Hamısı təlaşa düşdülər yaman. Yığılıb bir yerə verdilər qərar Həzrəti aradan yox etsin onlar. Bu qorxunc qərarı kim edəcək kim? Axırda öməri etdilər təhkim. Dedilər: – Hamıdan cəsurumuz sən Haydı Xəttab oğlu gör nə edərsən? Bu həmin ömərdir müsəlmanlara Zülm eliyərdi vermədən ara. Bilirdilər onun gücün qüvvətin Qəddar düşməniydi islamiyyətin. O da razı oldu bu cinayətə Gedirdi xəsarət etsin Həzrətə. Kəbənin evini dolanmış idi İti qılıncına qurşanmış idi. Səfa təpəsinə doğru gedərkən Ona Qureyşidən rast gəldi birdən: – Xəttab oğlu hara gedirsən belə? – Mühəmməd bütləri salıbdır ələ. Gedirəm onunla haqq–hesab çəkəm Vücudun aradan yox etməliyəm. Qureyşi dedi ki: – Müşkül işdi bu Əshabi çox möhkəm qoruyur onu. Tutalım öldürdün Mühəmmədi sən Qan güdmə davasın yəqin bilirsən. Haşim oğulları eşitsə bunu Başına uçurdub tökər yurdunu. Ömər qəzəbləndi dedi: – Bəlkə sən Özün Mühəmmədin tərəfindəsən? Söylədi: – Ya ömər sən məni burax Bacın Fatiməyə ərinə bir bax. Soruşdu: – Nə üçün? – Bilmirsən məgər? Onlar da islamı qəbul ediblər. Ancaq şübhə doldu qəlbinə onun. Qayıdır Səfaya getdiyi yerdən Bacısı qapısın o döydü birdən. Qapı açılmamış ömər uzaqdan Eşitmişdi evdə oxunur Quran. İçəri girəntək dedi: – Durunuz! Ver baxım nə idi oxuduğunuz. Yeznəsi təlaşla: – Bir şey deyildir. Ömər hiddətlənib onları bir–bir Döyərək üst–başın batırdı qana Fatimə qışqırdı gələrək cana: – Biz səndən heç qorxub çəkinməyirik O böyük Allaha iman gətirdik. “Kəlmeyi–şəhadət” deyir dilimiz Müsəlman olmuşuq biz hər ikimiz. Bizim başımızı bil kəssən də sən Bu yoldan çəkinib deyilik dönən. Ömər yumşalaraq söylədi bunu: – Hələ bir ver mənə oxuduğunu. Bacısı uzatdı “Hədid” surəsin Ömər oxuyaraq ucaltdı səsin. Beş–altı ayəni tamam eylədi Sonra bacısından soraraq dedi: – “Yerlərin göylərin hökmdarlığı O inandığınız Allahındırmı?” Bacısı söylədi: – Bəli şübhəsiz. Ömər: – Bizim səcdə elədiyimiz O yazıq bütlərin heç bir şeyi yox Əfsuslar olsun ki aldanmışıq çox. Deyərək dönürdü bütpərəst ömər Yerinə gəlirdi qeyri şəxs ömər. Həzrətin yanına ömər gedərək Onun qarşısında səcdə edərək Mübarək əlini Rəsuli–əkrəm Ömərin çiyninə qoyaraq bu dəm: – “İmana gəl ömər!” ona söylədi. Həzrətin dediyin təkrar eylədi: – “De Allahdan başqa yoxdur bir Allah Mühəmməd həm quldur həm Rəsulüllah”. Deyərək qəlbinə doldu mərhəmət Müsəlman olaraq verdi şəhadət. Bütpərəstlər necə bunu eşitdi Onların insanlıq siması itdi. Müsəlman çoxalır artır get–gedə Sərbəst dolaşırlar onlar Məkkədə. Ömər Həmzə kimi iki qəhrəman Mühəmməd tərəfə keçdilər asan. Müşriklər yenə də qalxır ayağa Müsəlmanlar ilə sərt dolanmağa. Düşünüb bir qərar verdilər belə Əlaqəni kəsmək haşimilərlə. Qətiyyən onlara mal satılmasın Qız verib nə də qız alan olmasın. Bütün danışıqlar dərhal kəsilsin Onlara bu qərar elan edilsin. Qırx nəfər qərara imza basdılar Kəbədə görkəmli yerdən asdılar. Qüreyşin verdiyi qərəzli qərar Haşim oğulların zar–zar ağladar. Məkkə ətrafında bir vadi vardı Əbu Talib ona sahib olardı. Bütün haşimilər yığıldı ora Əbu Ləhəb özün çəkdi kənara. Haşimi nəslindən o sayılsa da Qohumlarına zülm edirdi o da. Mühasirə içrə qaldılar üç il Çəkilən əzablar deməli deyil. Zəif uşaqlara aclıq güc gəlir Ah–nalə səsləri göyə yüksəlir. Mömin var ağzına çörək dəyməyir Ölməməkçin ağac yarpağı yeyir. Lakin dinlərindən çəkinmirdilər Sıxıntı günlərə səbr edirdilər. Üç il yaşadılar onlar ac–susuz Evlərin tərk edib oldular yurdsuz. Bəzən həftələrlə ac qalardılar Heç biri dinindən olmadı kənar. Həzrət də bu anlar sakitləşməyir İlahi vəhyləri xalqına deyir. Belə bir dözülməz çətin zamanda Aclıqdan qalmışdı əllər amanda. Mühasirədən tez qurtarmaq üçün Allaha dualar edirlər hər gün. Ahlar ərşə çatan zamanda fəqət Tanrının rəhməti yağdı nəhayət. Həzrətə çatmışdı vəhy ilə xəbər Qərarın yazısın yemiş güvələr. Əbu–Talib bunu eşidən zaman Məscidül–hərəmə gedir durmadan. Həzrətin dediyin deyir onlara Rəislərdən gəlib çıxır bu ara. Qərarı gətirib oxuyan kimi Qırılır onların ümidgah simi. Gördülər “bismillah” kəlməsi qalmış Qalan yazıları güvə korlamış. Bir anlıq quruyub qaldılar tamam Axırı qərarı etdilər xitam. Müsəlmanlar çıxdı mühasirədən İki böyük kədər üz verdi həmən Əbu Talibin heç qırxı çıxmadan Xədicə də vəfat edir bu zaman. Dərd dərdin dalınca gəldi elə bil Odur ki “hüzn ili” oldu həmin il. Əbu Talib onu himayə edər Bir doğma ata tək qayğı göstərər. Xədicə Həzrətə edərdi hörmət Qəlbində vardı bir ülvi məhəbbət. O bir fədakarlıq mələyi kimi İman gətirən də ilk qadın idi. Varını yoxunu əsirgəmirdi Hər nəyin islama qurban verirdi. Ən çətin anlarda dayaqı olmuş Həm böyük təsəlli qaynaqı olmuş. Həzrətə həyatda qiymətli olan Bu iki insanı itirən zaman Ən ağır günləri onun başladı Yanında təsəlli verən olmadı. Elə ki əmisi rəhmətə getdi Bununla Həzrətin arxası itdi. Çəkinib qorxmadı qureyşililər Çirkin hücumların davam etdilər. Bir gün bir küçədən keçərkən Həzrət Bir bütpərəst ona vermiş əziyyət Başına atmışdı bir parça torpaq Həzrət də evinə gəlmiş bu sayaq. Fatimə atasın bu halda görçək Üst-başındakını təmizləyərək O ki var ağlamış yazıq qızcığaz Atası təsəlli verərək bir az. Demişdi: – Ağlayıb qızım çəkmə ah Atanı hifz edib qoruyar Allah. Bir dəfə Hərəmdə qılarkən namaz Onu təhqir etmiş başqa yaramaz əbasın boynuna dolayıb çəkir Rəsuli–əkrəmi boğmaq istəyir. Əbu Ləhəb əbu Cəhl kimi cahil Çalışıb bunları edirdi təşkil. Onlardı islamın qatı düşməni Gözləri götürmür mübarək dini Görəndə ki Həzrət oxuyur Quran Əbu Ləhəb ona verməzdi imkan. Hamıya deyərdi: – O “sehrbazdır” Onu dinləməyin ağlı “nasazdır”. Dinini yaymağa mane olurlar “Cadugərdir” deyə ad da qoyurlar. Bu yolda çox əzab verdilər ona Allahın istəkli son Rəsuluna. Həbbab ibni–ərət adında bir kəs Həzrətin yanına gəldi birnəfəs. Qureyşin zülmünü eylədi bəyan Lənət oxumasın istədi ondan. Ona buyurmuşdu Peyğəmbərimiz: – Lənət oxumaqçın gəlməmişik biz. Rəbbim mənə səbr xoş rəftar verib Rəhmət oxumağa məni göndərib. İşgəncə çəkməkdə sən tək deyilsən Mən də çox əziyyət çəkmişəm bilsən Qüreyşin zülmünə etmişəm vərdiş Mən çəkən əzabı heç kim çəkməmiş. “ən–Nəhl” surəsindən salaraq yada Ona belə dedi Rəsuli–Xuda: “–Ya Mühəmməd Allah yolunda olan Əzab əziyyətə səbr et hər zaman. Sənin səbr etməyin yalnız” o deyir: “– Tək olan Allahın köməyilədir. Sənin dəvətini qəbul etməyən Müşriklərdən ötrü kədərlənmə sən. Səni öldürməkçün qursalar hiylə Ürəyini sıxma qətiyyən belə”. Bizə belə deyir müqəddəs Quran Kim Allah yolunda səbr etsə inan. Allah özü onu əlbət hifs edər Deyərək Həbbaba nəsihət verər. İslam tarixində ən çətin olan Taif səfəridir ürək dağlayan. Məkkə şəhərinə yaxın bir qədər Var Taif adında kiçik bir şəhər. Xalqını haqq dinə dəvət etməyə Oraya Zeyd ilə durdu getməyə. Taifdə var idi nüfuzlu şəxslər Bunlar da islama girsələr əgər Dinin yayılması alardı vüsət Belə də Taifə gəlmişdi Həzrət. Onlarsa islamı qəbul etmədi Bununla məsələ tamam bitmədi O Taif elinə gəlmişdi qonaq. Bütün qaydaları tapdalayaraq Bəziləri gülüb ələ saldılar Hətta vurmaq üçün daş da aldılar. Zeyd öz bədənini etsə də sipər Onun bu zəhməti oldu bisəmər. Peyğəmbər onlara etdi nəsihət Yenə də haqq dinə eylədi dəvət. Kafirlər danışıb kəlmə kəsməmiş Hadisə baş verdi daha da müdhiş. Yaxından uzaqdan daş atan zaman Bir neçəsi dəyir Həzrətə ondan. Ayaqları tamam qana boyandı Təqətsiz girib bir bağda dayandı. Əllərin göylərə açdı: – İlahi Bəndənin yox səndən özgə pənahı. Ey rəhmlilərin ən rəhmlisi Sənə ərz edirəm eşit bu səsi. Bütün xahişlərim sənədir ancaq Müdafiəçim də sənsən ol dayaq. Üzünün nuruna sığınıram mən İstəyirəm sənin mərhəmətindən. Deyərək Rəbbinə dua eylədi: – Bu cahil ümməti əfv et söylədi. Peyğəmbər duasın çatdırıb sona İstəyir ki davam etsin yoluna Bağın sahibləri Ütbə və Şeybə Onun yalvarışın eşitmiş demə. Tapşırıq verirlər qulamlarına Bağdan üzüm dərib aparsın ona. Adi İdas olan həmin bu cavan Peyğəmbərə üzüm uzadan zaman “Bismillah” deyərək alır Peyğəmbər. İdas təəccüblə sual eyləyər: – Burada ölkənin xalqından heç kəs Allahın adını belə söyləməz. Peyğəmbər də ona verərək sual Xaçpərəst olduğun öyrəndi dərhal: – Deməli sən saleh bir adam olan Yunus Peyğəmbərin diyarındansan. Qulluqçu Həzrətdən sordu: – Haradan? Yunus Peyğəmbəri sən tanıyırsan? – Mənim nurumdandır onda olan nur. O mənim qardaşım hesab olunur. Qulluqçu bunları eşidir necə Sanki bədəninə düşür vicvicə. Peyğəmbər olduğun bilib diz çökür Rəsuli–əkrəmin əlindən öpür. Nəhayət özündə tapır cəsarət Müsəlman olmağa verir şəhadət. Bağın sahibləri bir az uzaqdan Həmin mənzərəni seyr edən zaman. Onlar bir anlıqa gəldi heyrətə İman əhlindəki olan ülfətə. O iki məlunun aqibətin siz Bədr döyüşündə görəcəksiniz. Niyə nədən ötrü bu taiflilər Peyğəmbər ilə bəd rəftar etdilər. Haqq olan bir dinə qoşulmadılar Bunun da müxtəlif səbəbləri var. Taif bağ–bağçalı səfalı yerdir Məkkəyə nisbətən havası tərdir. İmkanlılar ora gəzməyə gəlir Bütün yay vaxtını qalıb dincəlir. Bir də ki Lat bütü durur orada Ziyarətçilər də gəlir arada. Taif xalqı əgər olsa müsəlman O zaman yox olur Büt də ortadan. Məkkəlilər ora gəlməzlər qəti Azalar onların varı–sərvəti. Bu səbəblər üçün qorxu çəkdilər Yoxsa maddi ziyan çəkəcəkdilər. Taifdən qayıtdı Rəsuli–əkrəm Bir başa Məkkəyə getmədi bu dəm. Hiraya gələrək qalmış bir qədər Oradan Mütimə göndərir xəbər Onun himayəsin Həzrət istəmiş O da bir etiraz buna etməmiş. Mütim özü müşrik olsa da ancaq Həzrətə dar gündə olmuşdu dayaq. Taif səfərinin uğursuzluğu Əsla onu ruhdan salmamışdı bu. Çəkinib dönmədi bu haqq yolundan Dedi: – Rəbbim edir məni imtahan. Həzrəti Peyğəmbər bilirdi bunu Tək onun başına gəlməyibdi bu. Həzrəti Nuh yaxud başqa Peyğəmbər Dinsizlər əlindən çəkmədi nələr... Tutduğu məsləkdən dönmədi İsa Onu da dinsizlər çəkdi çarmıxa. Həzrəti İbrahim bu haqq yolunda Çoxlu məşəqqətə dözmüşdü onda. Bütdən allah olmaz deyərkən o da Nəmrudun əmriylə atıldı oda. Odur hər əzaba dözürdü Həzrət Bu ağır günlərdə bir gün nəhayət Allahın əmrilə meraca getdi Ruhlar aləmini səyahət etdi. Meracın mənasın bilmək üçün sən İsranın mənasın gərək biləsən. Merac göyə çıxmaq yüksəlmək demək İsra gecə vaxtı seyr eyləmək. Meraca getməzdən əvvəl Peyğəmbər İsra eyləmişdir Qüdsiyə qədər. Bu böyük hadisə gecə edilmiş Odur ki Quranda “İsra” deyilmiş. Hicrətdən təxminən altı ay qabaq Hərəmi–şərifdə Həzrət yataraq Bu zaman Cəbrail o böyük mələk Rəsuli–əkrəmə yaxın gələrək Onunla bir kəlmə söz danışmadan Qolundan astaca tutur mehriban Səfa təpəsinə tərəf apardı Burada əcaib bir heyvan vardı. İsra eləməyə Buraqa minir Beytülmüqəddəsə tərəf yol gedir. Yol üstü Sinada Beytülləhmdə Düşüb namaz qıldı həmin yerlərdə. Yenə də yolların davam etdilər Bir göz qırpımında Qüdsə getdilər. Buraqın gedişi şimşək sürəti Bəlkə də şimşəkdən gedirdi iti. Məscidüləqsaya girdiyi zaman Başladı müəzzin verməyə əzan. Adamlar cərgədə durmuşdu səf–səf Cəbrail dedi: – Keç qabağa tərəf. Namaz qılanlara olaraq imam Onlarla namazın eylədi tamam. Cəbrail soruşdu: – Ya Mühəmməd sən Bu namaz qılanlar kimdir bilirsən? Dedi: – Tanımıram görməmişəm yox. – Allahın yanında məhəbbətin çox. Səndən əvvəl gələn nəbilər yeksər Yığılıb arxanda səcdə etdilər. Sonra da Cəbrail gətirdi üç qab Biri süd biri su birində şərab. Cəbrail buyurdu: – Ya Mühəmməd sən Hansını istəsən içə bilərsən. Südə əl uzadıb götürdü Həzrət. Cəbrail bəyənib söylədi: – əlbət Suyu götürsəydin ümmətin sənin Suda qərq olardı bunu bil yəqin. Şərabı alsaydın yolun azardı Əzaba zillətə düçar olardı. Sonra da növbəsi çatdı o yerə Meracı başladı onun göylərə. Həzrəti Peyğəmbər Cəbrail ilə Yuxarı qalxırdı pilləbəpillə. Birinci səmaya çatdığı zaman Cəbrail: – Aç dedi qapıda duran: – Sən kimsən? O dedi: – Cəbrailəm mən! – Sənin yanındakı o kimdir gələn? Gələn Mühəmməddir–Cəbrail dedi. – Ona peyğəmbərlik verilibdimi? – Bəli verilibdir! açıldı qapı. Yayıldı: – Xoş gəlib buyur sədası Daxil olunmağa izin verdilər Birinci səmaya onlar girdilər. Sağında solunda xeyli adamlar Bir kişi gördülər üzündə nur var. Sağına baxanda gülümsər olur Soluna baxanda gözləri dolur. Peyğəmbəri görcək səlam söylədi: – Xoş gəldin ey Saleh övladım! –dedi. Həzrət Cəbraildən sordu: – Bu kimdir? Ağlamağı nədir? Gülməyi nədir? Cəbrail dedi: – Ey Rəsuli–əkrəm Bu ilk peyğəmbərdir–Həzrəti Adəm! Sağında Cənnətə gedəndi bunlar Solunda Cəhənnəm əhli günahkar. Odur ki sağına baxanda gülür Soluna gözünün yaşı tökülür. Sonra da yolların davam etdilər İkinci səmaya tərəf getdilər. Yeddi təbəqəni keçdikcə onlar Qapılar ağzında eyni sual var... Adını soruşub edirlər dəvət Hansı peyğəmbəri görəndə Həzrət “Səlam Saleh oğlum Saleh Peyğəmbər” Deyərək Həzrətlə görüşürdülər. İkinci səmada Yəhya və İsa Üçüncüdə Yusif o – gözəl sima. Dördüncüdə İdris əleyhissəlam Beşincidə Harun söylədi səlam. Altıncı səmaya qalxdığı zaman Həzrəti Musanı o gördü bu an. Yeddinci səmada dayanıb durdu Burada İbrahim Xəlil dururdu. Kürəyin söykəmiş Beytülməmura Mələklər namaza gəlirlər bura. İbadət evidir bu Beytülməmur Kəbə də düz onun altında durur O göydə yerləşən ibadətgahdır Kəbəyə bənzəyən ziyarətgahdır. Həzrət namazını qıldı burada Cənnət bağlarını gəzdi arada Bağlar kənarında çayları gördü Bir çay üzərində qəsr üzürdü. Həzrət əlin suya vurduğu zaman Müşk qoxusunu hiss etdi ondan. Cəbraildən sordu: – Bəs bu çay nədir? – Bu çay ən qiymətli Kovsərdir deyir: – Çayı da qəsri də böyük Yaradan Səninçün qoruyub saxlayır hər an. Sonra Cəhənnəmə baxdı uzaqdan Cəza çəkənləri gördü bu zaman. Bir az da yuxarı qalxdı göylərə Sidrətülmüntəha adlı bir yerə. Orada ilahi nurlar yanırdı Hər tərəf rəngbərəng parıldayırdı. Oradan yuxarı olanlar daha Hamısı məlumdur yalnız Allaha. Ondan o tərəfə nə mələk nə də Elə bir peyğəmbər olmayıb gedə. Cəbrail dedi: – Ya Rəsuli–əkrəm Mən daha yuxarı gedə bilmərəm. Sidr ağacından o yana əgər Getsəm qanadlarım yanıb tökülər. Cəbrail bu yerdə onu buraxdı O ərşi əlayə rəfrəflə qalxdı. Tanrı dərgahına əlin uzatdı Tək–tənha sonuncu məqamə çatdı. Çatanda Allahın yaxınlığına İstədiyi vəhyi vermişdi ona. O qədər yaxınlıq vardı orada İki ox məsafə qaldı arada. Nə bir vasitəçi nə də bir mələk Pərdə arxasında onlar təkbətək Sonra nə danışıb nələr dedilər Bir Allahı bilir bir də Peyğəmbər. Ona üç ərmağan verdilər bunu Birinci “Bəqərə” surənin sonu. İkinci Allaha şərik qoşmayan Cənnət müjdəsini alacaq ondan. Üçüncü meracdan hədiyyə olan Beş vaxt namaz qılmaq olundu əyan. “İsra” surəsi də sübutdur buna “Allah ayətlərin göstərdi ona.” Həzrəti Peyğəmbər əleyhissəlam Kəbəyə yerinə qayıdır axşam Olan hadisəni danışır səhər Yox canım belə şey olmaz –dedilər: – Qüdsə bir ayadək gedir karvanlar Bir aya da geri qayıdır onlar. Mühəmməd bu uzaq yolu nə təhər Bir gecəyə gedib qayıda bilər. Möminlər tərəddüd etmədi buna Müşriklərsə sual etdilər ona Əbu Cəhl dedi: – Həqiqətsə bu Qüdsə getmisənsə sübut et bunu. Danış bizə yolda gördüklərindən Beytülmüqəddəsi təsvir eylə sən. Həzrət dedi: – Yolda bir neçə karvan Onları mən gördüm Şamdan qayıdan Çərşənbə axşamı sizin karvanlar Yəqin ki Məkkəyə yetişər onlar. Yüklərin də nədən olduğun dedi Beytülmüqəddəsi təsvir eylədi. Əbu Bəkr: – Bunu Mühəmməd deyir Demək həqiqətdir doğru söyləyir. Şübhəli heç nə yox dediklərində Qüds şəhərini görmüşəm mən də. Gördüklərin aydın eylədi təsvir Təsdiq eləyirəm yalan deyildir. Həzrətin göylərə merac etməsi Bəşər tarixinin bu hadisəsi Ən mürəkkəb olan hadisəsidir. Allahın sirr qalan möcüzəsidir. Peyğəmbər meracdan döndüyü zaman Beş vaxtı namaza keçdi bu andan. Qorxmadan Qüreyşin əziyyətindən Məkkədən xaricə çıxardı bəzən. Həccə gələnləri islama səslər Qurani–kərimdən ayələr deyər. Quranın ecazkar təsiri ilə Çoxları şəhadət gətirdi dilə. Yəsrib şəhərinə çatdı bu xəbər “Allah göndəribdir onu” dedilər. Yəsrib əhalisi çox müstəqildi Ancaq bir xalq kimi yekcins deyildi. Burada yaşayan ərəblər ki var İki qəbiləyə ayrılmışdılar. Ovs və Xəzrəcdir onların adı Eynidir kökləri ulu əcdadı Hər iki qəbilə bütpərəst olmuş Vuruşa–vuruşa artıq yorulmuş. Yəhudilər fitnə–fəsad salardı Bu qəbilələri qızışdırardı. Onlar da dərindən heç düşünmədən Bu iki qəbilə olmuşdu düşmən. Çətinə düşəndə tez yəhudilər “Allah dinindəyik” deyib güvənər. Ovs Xəzrəclilər görəndə belə Yola getməzdilər bu millət ilə. Yəsribdə qarışıq çətin zamanda Müşriklər eşitdi belə bir anda Məkkədə Peyğəmbər etmişdir zühur... Allah tərəfindən kəlam oxuyur. Yəsriblilər buna çox sevindilər Ərəblərdən də bir gəlmiş Peyğəmbər. Allahın Rəsulun görsünlər deyə Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|