Бисмиллаһир-рәҺМАНир-рәҺИМ

YENİ HÖKM

Allah-təala Davuda Süleyman adlı bir övlad əta etdi. Süleyman atasının yanında böyüdü. Ata övladına gözəl əxlaq öyrətdi. Onu ibadət, xeyirxahlıq və Allaha şükr yolunda tərbiyə etdi.

Süleyman böyüdü və yeniyetmə yaşına çatdı. O, ağıllı və imanlı bir cavan oldu. Allah-təala Süleymanın üstünlüyünü göstərmək istədi. İstədi insanlara çatdırsın ki, o, atası Davudun varisidir.

Bir gecə camaat yuxuda rahat yatmışdılar. Əkinçilər və bütün çobanlar yuxuda idilər. Bir qoyun sürüsü öz tövləsindən çıxıb, üzüm tarlasına tərəf getdi. Qoyunlar üzüm salxımlarını yeyib, əkin sahələrini dağıtdılar.

Səhər vaxtı üzümlərin sahibi yuxudan oyanıb, bağa və öz üzüm tarlasına tərəf gedərkən qoyunlar hələ tarladaydılar. Kişi qəzəbləndi. Üzünü qoyunların sahibinə tutdu və qoyunları tarlanı otladıqları üçün onu ittiham etdi. Bununla da onların arasında ziddiyyət və qarşıdurma yarandı. Qoyunların sahibi dedi:

-Peyğəmbərin yanına gedərik və ondan bizim aramızda hökm etməsini istəyərik.

Tarla sahibi yolda qoyunların sahibinə dedi:

-Sən öz qoyunlarını saxlamalısan ki, istədikləri yerə gedib, otlamasınlar.

Qoyunların sahibi dedi:

-Sən də gərək öz tarlanı qoruyasan.

Tarla sahibi dedi:

-Mən yalnız gündüzlər tarlanı qoruya bilirəm. Amma, gecələr heç kəs qoyunlarını otlağa aparmır.

O anda Davudun sarayına çatdılar. Peyğəmbər camaat arasında qəzavət və hakimlik üçün oturmuşdu. Növbə üzümlərin sahibinə çatdı. O, Davudun yanına gəldi və hadisəni o həzrətə söylədi. Davud macəraya qulaq asdı. Bu məsələ barəsində öz hökmünü bəyan edib, buyurdu:

-Qoyunların sahibi öz qoyunlarını tarla sahibinə verməlidir. Çünki, qoyunları əkin tarlasına ziyan vurmuşlar.

Allah-təala Davud oğlu Süleymanın elm və biliyini aşkar edib, onu insanlara peyğəmbərin varisi kimi tanıtdırmaq istədi. Ona görə də Süleymanın qəlbinə yeni bir hökm ilham etdi. Süleyman atasına dedi:

-Ey Allahın peyğəmbəri! Bir incə və zərif hökm də var.

Davud buyurdu:

-Oğlum! Nə hökm?

Süleyman dedi:

-Tarla sahibi qoyunları bir il müddətinə onların sahibindən alar və onların yunundan, südündən və balalarından istifadə edər. Qoyunların sahibi də tarlanı təhvil alar ki, qoyunlarının əkin sahələrinə vurduğu ziyanları düzəltsin.

Davud Süleymanın hökmünə sevindi və anladı ki, Allah-təala Süleymanın elm və biliyini insanlar üçün bəyan etmək istəyir və onlara anlatmaq istəyir ki, o, Davudun varisi və canişinidir. Ona görə də Davud Süleymanın hökmünü icra etdi. Həmin hökm o zaman eləcə icra olunurdu.

Davudun hakimiyyəti qırx il çəkdi. O, bu müddət ərzində Allahın fərmanları ilə hökm edirdi. Xeyir, bərəkət və əmin-amanlıq onun hakimiyyəti altında olan yerlərdə yayılmışdı. Davud özünü ölüm ərəfəsində gördükdə Süleymanı özünə varis və canişin e`lan etdi. Allah-təala Süleymanı onun nümayəndəliyinə seçdi. Çünki, Süleyman rəftar, əxlaq və insanpərvərliyində atası Davud kimi idi.