Бисмиллаһир-рәҺМАНир-рәҺИМ

qərq olmuş övlad

Nuh (ə) oğlunun qayıtmasını gözləyirdi. O, oğlunu mö`min bilirdi. Yer üzü təlatümlü dalğalarla dolmuş böyük bir dənizə bənzəyirdi.

Nuh (ə) oğlunu tapmaq ümidi ilə şəhərə tərəf baxırdı. Uzaqdan onun dağlara tərəf üzdüyünü müşahidə etdi. Nuh (ə) uca səslə oğlunu çağırdı:

-Oğlum, mənə sarı gəl! Övladım, gəmiyə tərəf gəl!

Oğlan qışqırdı:

-Yox, heç zaman! Mən dağa sığınacağam. Dağ məni sudan qoruyacaqdır.

Nuh (ə) güclü külək, dalğa və yağışların arasından qışqırırdı:

-Oğlum, bizimlə gəmiyə min! Səni heç kim bu acı taledən qurtara bilməz.

Nuh (ə) bu sözü ilə ona anlatmaq istəyirdi ki, Allahın fərmanı çatdıqda heç kəs ondan qurtula bilməz. Tezliklə yer, təpələr, dağlar və bütün ucalıqlar su ilə dolacaqdı. Çünki, Allah yeri zalım insanlardan paklamaq qərarına gəlmişdi.

Nuh (ə) yenidən oğlunu çağırmaq istədi. Lakin, ağır və böyük bir dalğa onların arasında ayrılıq saldı. Dalğalar onun oğlunu tufanda qərq etmək üçün çox ucqar bir nahiyəyə atdı. Nuh (ə) oğlunun imanlı şəxslər zümrəsindən olduğunu güman edirdi.

Allah-təala Nuha (ə) söz vermişdi ki, həyat yoldaşından başqa onun bütün ailəsini xilas etsin. Ona görə də Nuh (ə) başını göyə qaldırdı və dedi:

-İlahi, o mənim oğlumdur, mənim ailə üzvlərimdəndir və sənin və`din haqdır. Sən ən yaxşı hakimsən.

Allah-təala Nuha (ə) vəhy edib, buyurdu:

-Ey Nuh! O sənin ailəndən deyil. O əməlisaleh insan deyildir. Bilmədiyin işlər barədə məndən soruşma (bilmədiyin və başa düşmədiyin şeyi istəmə)!

Nuh (ə) oğlunun bütpərəst olub, Allaha iman gətirmədiyini və atasının peyğəmbərliyini qəbul etmədiyini anladı. Ona görə də Allah dərgahından bağışlanmaq istəyərək dedi:

-İlahi! Bilmədiyim şey haqqında səndən soruşmağım üçün sənə pənah aparıram. Əgər məni bağışlamayıb, rəhm etməsən ziyankarlardan olaram.

Dalğalar hər şeyi udurdu. Hər şey güclü tufan nəticəsində kökündən qopub, qərq olurdu. Gəmi suyun səthində hərəkətə gəldi. Nuh (ə) uca səslə dedi:

«Ona Allahın adı ilə minin. Hərəkət edən və dayanan vaxt onu yad edin!»

Nicat gəmisi qayaların arasından özünə yol açırdı. Yer böyük bir gölə çevrilmişdi. Orda su və dağ zirvələrindən başqa bir şey yox idi. Yağış eləcə yağırdı. Yerdən su fantan vururdu. Günlər ötürdü. Göydən güclü yağışlar yağır və möhkəm külək əsirdi. Dağ kimi güclü dalğalar yaranırdı.

Qırx gün keçdi. Göydən düclü yağışlar yağırdı. Gəmi öz yolunu dağ kimi ağır dalğaların arasında yarıb, irəliləyirdi. Nuh (ə) və mö`minlər Allahı çağırırdılar. Onlar rəhmət, xilas və qurtuluş istəyilə Allahın dərgahına ağlayaraq raz-niyaz edirdilər.