SƏMAVİ KİTAB
Zəkəriyyanın oğlu Yəhya hələ uşaq ikən hamını təəccübə salırdı. İnsan ona baxdıqda çöhrəsində iman nurunu görürdü. Onun gözlərində peyğəmbərlərin əzəmət və vüqarı parlayırdı.
Bir gün uşaqlar onun yanına gəlib, dedilər:
-Gəl birgə oynayaq.
O isə ədəblə cavab verdi:
-Mən oynamaq üçün yaranmamışam.
Həmin uşaqlıq çağından çox şeyləri dərk edirdi: Məryəm möc`üzə uşağı ilə nə üçün qaçdı? Niyə yəhudilər cəhalət, nadanlıq və azğınlıqda qərq olublar? Niyə kafir romalılar onlara hakim olublar?
Bütün bunlar ona görə idi ki, Bəni-İsrail haqq dindən uzaqlaşmışdı.
Çünki, onlar peyğəmbərlərə kafir olmuş və öz şəxsiyyətlərinə pərəstişə düçar olmuşdular.
Yəhya böyüyüb, igid bir cavana çevrildi. O, açıq-aşkar deyirdi:
«Kimin iki paltarı varsa, onların birini paltarı olmayana versin!
Xörəyi olanlar aclara yemək versinlər!
Heç kəsə zülm etməyin və heç kəsə böhtan atmayın!
Allahın yolu aydın və düzdür. Ondan azmayın!»
Dostları ilə paylaş: | 
