Бисмиллаһир-рәҺМАНир-рәҺИМ

YAŞAYIŞ BAHARI

Rəhimə yoldaşına bir qədər çörək hazırlamaq üçün şəhərə getdi.

Əyyub isti günəşin altında tək qaldı. O, Allaha pərəstiş edirdi. Ona şükr edirdi. O, heç vaxt nalə etmədi. Allaha olan imanını əlindən vermədi. Allah bütün xeyir-bərəkət və mehribanlığın mənbəyidir. Yalnız o hər şeyə qadirdir.

Bu vaxt Həvran əhalisindən iki nəfər Əyyubun yanına gəldi. Ona baxdılar. Onların biri dedi:

-Sən nə günah etmisən ki, Allah sənin başına belə müsibətlər gətirmişdir.

O birisi dedi:

-Sən nə isə xoşagəlməz iş görmüsən. Onu bizdən gizlədirsən. Ona görə də Allah səni cəzalandırır.

Əyyub narahat oldu. Niyə onlar Əyyubun etmədiyi işlərə görə onu müttəhim edirlər? O qəm-qüssə ilə onlara dedi:

-Rəbbimin əzəmətinə and olsun! Mənim yanımda yetim və zəif birisi xörək yeməyincə mən xörək yeməmişəm.

O, göyə baxdı və dedi: «İlahi! Mən sənin qəza və qədərinə razıyam. Xeyir sənin əlindədir. Sən hər şeyə qadirsən. İlahi! Mənim dərdlərimin şəfası da sənin əlindədir. Xəstəliyim sənin əlindədir. Yalnız sən mənim sağlamlığımı qaytara bilərsən. İlahi! Şeytan məni əzab-əziyyətə salmışdır».

O iki kişi Əyyubun səbir və dözümündən heyrətə gəldilər. Əyyubun sözlərini fikirləşə-fikirləşə öz yollarını davam etdirdilər. Gözlənilmədən, o yer şəffaf və gözəl nurla işıqlandı. Fəzanı gözəl ətir bürüdü. Əyyub səmadan bir mələyin endiyini gördü. Mələk ona deyirdi:

-Salam olsun Əyyuba! Allahın ən əziz bəndəsinə! Bəli, ey Allahın bəndəsi olan Əyyub! Allah sənə salam göndərir. O buyurur:

-Duan qəbul olundu. Allah sənə səbir edənlərin mükafatını verəcəkdir. Ey Əyyub, ayağını yerə vur. Bu müqəddəs bulaqla özünü yu!

Mələk gözdən itdi. Əyyub hiss etdi ki, ürəyində bir nur parlayır. Ayağını yerə vurdu. Birdən sərin və dadlı suyu olan bir bulaq qaynadı. Əyyub o gözəl sudan içdi. Sağlamlığın hərarəti üzündə peyda oldu. Zəiflik tamamilə yox oldu.

O, əzab-əziyyətdən qurtarıb, gücləndi.

Əyyub xəstəlik libasını çıxartdı. O, yumşaq, ağ və cənnət ətri ilə ətirlənmiş paltar geyindi.

Get-gedə yer Əyyubun ətrafında çiçəkləndi. Orada otlar bitdi. Rəhimə şəhərdən qayıtdı. Ərini axtarırdı. Onu görmədi. Tamamilə, sağlam olan bir kişi gördü. Təvazökarlıqla ondan soruşdu:

-Əyyubu görmədin? Allahın peyğəmbəri olan Əyyubu.

-Rəhimə, mən Əyyubam!

-Sən?.. Mənim həyat yoldaşım qoca və zəif, həmçinin xəstə bir kişi idi.

-Xəstəlik Allahın tərəfindəndir. Sağlamlıq da ondandır. Hər şey Allahın əlindəndir.

-Doğrudanmı, sən Əyyubsan?

-Hə, ey Rəhimə. Allah sağlamlıq ne`mətini bağışlamaqla mənə böyük ehsan və yaxşılıq etdi. Mənim əzab-əziyyətlərim sona çatdı. Tələs, Rəhimə, bu bulaqda yuyun. Allah səbir və vəfa etməyinin mükafatını verəcək. Cavanlığını sənə qaytaracaqdır.

Rəhimə o bulağın suyunda yuyundu. Kasıblıq və ehtiyac libasını əynindən çıxardı. Allah ona cavanlıq və sağlamlıq paltarı geyindirdi. Bulağın suyu axdı. Külə çevrilmiş əkin sahələrini suvardı. Ona görə də yaşıllıq və təravət onlara qayıtdı. O müqəddəs və pak sular yerdə axdı və bir neçə il öncə dünyadan köçmüş övladlarının qəbirlərini suvardı.

Əyyubun övladları dirildilər. Ata-analarının yanına qayıtdılar. Hər şey yeddi il qabaqkı vəziyyətinə qayıtdı. Əyyub tamamilə sağalmışdı.

Allah-təala Əyyubu imtahan etmək istəyirdi. İstəyirdi ki, Əyyub səbir və dözümlə ona ibadət etsin; qabaqca şükrlə ona ibadət etdiyi kimi. Allah-təala bununla insanlara çatdırmaq istəyirdi ki, xəstəlik və sağlamlıq Allahın tərəfindəndir. Yoxsulluq və varlılıq da ondandır.

O istəyirdi ki, insanlır yoxsulluqlarına görə yoxsul insanları, xəstəliklərinə və qocalıqlarına görə zəifləri özlərindən qovmasınlar. Beləliklə, Həzrət Əyyubun əhvalatı bütün insanlar üçün ibrət və nişanə oldu. Allahın hər şeyə qadir olmasına sübut oldu. Əyyubun ne`mətlərini, onun ixtiyarında olan hər şeyi və hətta sağlamlığını da alan o idi, bütün ailə üzvlərini ona qaytaran, onlara xeyir və bərəkət əta edən də o.

Onun tarlarları inkişaf etdi. Heyvanları artdı. Sağlamlığı və cavanlığı qayıtdı. Allah-təala ona oğlan övladları və nəvələr bəxş etdi. İnsanlar yeganə Allaha, Əyyubun peyğəmbərliyinə və onun risalətinə iman gətirdilər.

«Bağışlayan və mehriban adı ilə. Əyyubu yadına sal! O zaman Rəbbini çağırdı və dedi: «Çətinlik və bəlalar mənə üz gətirmişdir və sən mehribanların ən mehribanısan». Biz onun duasını qəbul etdik. Çətinliklərini dəf etdik. Ailəsini ona qaytardıq. Oxşarlarını artırdıq ki, bizim tərəfimizdən rəhmət və ibadət edənlər üçün xatırlatma olsun».¹ (Qeyd)