Susuzlar
Bəni-İsrail səhranın qumları arasında yol gedirdi. Onlar Qırmızı dənizin sahilində Əqəbə (Akaba) və Süveyş körfəzləri arasında dağlıq bir yerə yaxınlaşdılar.
Onlar kiçik bir çay və ya bir su bulağı axtarırdılar. Susuzluq hiss edirdilər. Uşaqlar susuzluqdan ağlayırdı. Hava çox isti idi. İmanlı insanlar Musanın peyğəmbərliyinə iman gətirdikləri üçün Allaha arxayın idilər. Bilirdilər ki, o, bəndələrini unutmur. Ona görə də Musaya baxırdılar. Camaatın bə`zisi isə susuzluqdan məhv olub öləcəklərindən qorxurdu.
Ora quru və susuz bir yer idi. Bəni-İsrail on iki qəbilə idi. Hər qəbilə ayrıca hərəkət edirdi. Onların hamısı Musanın ardınca gedirdilər. Musa əsasının köməyi ilə irəliləyirdi. O, Allahın lütf və mərhəmətinə arxayın idi.
Dağ yamaclarının birində uşaq, qadın və qocalar susuzluqdan əziyyət çəkdikləri zaman vəhy mələyi enib, Musaya dedi:
-Əsanı daşa vur!
Musa dağın ətəyində olan daş parçasına tərəf irəlilədi. Əsasını ona vurdu. Bu zaman qəribə hadisə baş verdi: Daş yarıldı. Ondan sərin və dadlı su axmağa başladı. Həmin böyük daşdan on iki bulaq qaynadı. Bəni-İsrailin hər bir qəbiləsi özlərinə aid olan bulağa tərəf getdilər. Göydə ağ buludlar peyda oldu. Onlar günəşin yandırıcı şüalarının qarşısını aldılar.
Dostları ilə paylaş: | 
