QıŞDA XURMA
Soyuq bir qış günü Zəkəriyya Məryəmin otağına getmək üçün ibadətgaha yüksələn hündür nərdivanla yuxarı qalxırdı. Onun üçün bir qədər çörək və bir az süd aparırdı.
Zəkəriyya su arxının şır-şır səsinə bənzər bir səs eşitdi. Orada Məryəmdən başqa heç kəs yox idi. Məryəm onu seçib, pak saxlamış Rəbbi ilə raz-niyaz edirdi.
Zəkəriyya yavaşca otağa daxil oldu. Qəribə bir səhnə gördü. O gördü ki, ətri otağın fəzasını doldurmuş bir qab təzə xurma Məryəmin qarşısındadır.
Zəkəriyya təəccüblə dedi:
-Bunları haradan gətirdin?
Məryəm özünün parlaq mələk simalı çöhrəsi ilə və təvazökarlıqla dedi:
-Bunlar Allahın tərəfindəndir. Həqiqətən, Allah istədiyi bəndəsinə hesabsız ruzi verir.
Zəkəriyyanın bütün vücudu imanla doldu. O öz-özünə dedi:
«Allah yay meyvəsini qışın ortasında imanlı bəndələrinə ruzi edir».
Günlər ötdü. Yay fəsli çatdı. Zəkəriyya Bətul Məryəmin görüşünə gəldi. Gördü ki, o, mehrabında Allah üçün səcdə edir və qarşısında portağal dolu bir qab vardır. Zəkəriyya Allahın yanında belə bir məqam və dərəcəsi olan bu cavan qıza bütün vücudu ilə ehtiram göstərirdi.
Allah-təala Məryəmə lütf göstərir, ona hesabsız ruzi verirdi. O öz xörəyini otağında görürdü. Çünki, o, Allah-təalaya tapşırılmışdı. Hətta əgər acından ölsəydi də heç vaxt saleh qadın olan anasının etdiyi nəzirə görə otağından çıxmazdı.
Dostları ilə paylaş: |