İman - xeyİr və bərəkət deməkdİr
Hud (ə) gəlib, öz qövmünə nəsihət etdi və onlara dedi:
-Mən sizi sevirəm. Mən sizin xeyrinizi istəyirəm.
O buyurdu:
-Ey qəbilə! Allahınızdan bağışlanmaq istəyin və ona tərəf qayıdın! Tövbə edin ki, göyün yağışını ardıcıl olaraq sizin üçün göndərsin və gücünüzü artırsın.
Ad camaatı Allah tərəfindən onlar üçün gəlmiş elçinin nəsihətinə qulaq asmadılar. Ondan üz çevirdilər, onu hədələdilər və qurban kəsib, allahlarının yanına qoymaqla məşğul oldular.
Yağış zamanı keçdi. Amma, bir damcı yağış da yağmadı. Qıtlıq onların bütün torpaqlarını bürüdü. Onların yaşıl və səfalı yerləri səhraya çevrildi. Heyvanları tələf oldu, ağacları qurudu.
Üçüncü il çatdı. Çox çətin bir il idi. Susuzluq özünün son həddinə çatmışdı və yalnız heyvanların işləməsi üçün kifayət idi. Əkin sahələri isə eləcə quru və susuz qalmışdı. Onlar hər gün öz ibadətgahlarına tərəf gedir, bütlərə ibadət edir və onların yanında ağlayıb, raz-niyaz edirdilər. Hud (ə) onlara nəsihət verib, Allaha imana də`vət edirdi. Çünki, o, təkliyi ilə hər şeyə qadir idi. Bütlərin isə heç bir dəyər və əhəmiyyətləri yox idi. Çünki, onlar yalnız bir neçə daş parçası idilər.
Dostları ilə paylaş: |