Chapter 1 (Sura 1)

26. Şuəra ('Şairlər') surəsi

1; Ta. Sin. Mim.

2; Bunlar aydın Kitabın ayələridir.

3; Onların iman gətirmədiyinə görə özünü həlakmı edəcəksən?

4; Biz istəsəydik, göydən onlara elə bir əlamət göndərərdik ki, onun önündə başları itaətkarlıqla əyilərdi.

5; Mərhəmətli Allahdan onlara elə bir ayə gəlməz ki, ondan üz çevirməsinlər.

6; Onlar ayələri uydurma saydılar. Məsxərəyə qoyduqlarının xəbəri onlara yetişəcəkdir.

7; Yoxsa, onlar yer üzündə cürbəcür gözəl bitkilər bitirdiyimizi görmürlər?

8; Həqiqətən də, bunda bir əlamət vardır. Lakin onların əksəriyyəti mömin olmadı.

9; Bəli, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

10; Bir zaman Rəbbin Musaya demişdi: “Get o zalım qövmün –

11; Firon xalqının yanına! Onlar qorxmurlarmı?”

12; Musa dedi: “Ey Rəbbim! Qorxuram ki, onlar məni yalançı hesab edələr,

13; belə olduqda ürəyim sıxılar, dilim də söz tutmaz. Buna görə Haruna da vəhy göndər.

14; Onların məndən əvəzini çıxmaq istədikləri bir günahım da var. Buna görə məni öldürəcəklərindən qorxuram”.

15; Allah dedi: “Xeyr, bu mümkün deyil! İkiniz də möcüzələrimizlə onların yanına gedin! Şübhəsiz ki, Biz də sizinləyik, hər şeyi eşidirik.

16; Fironun yanına gedib deyin: “Biz aləmlərin Rəbbinin elçiləriyik!

17; İsrail oğullarını bizimlə birgə burax!”

18; Firon dedi: “Biz səni körpə ikən götürüb saxlayıb boya-başa çatdırmadıqmı? Sən ömrünün bəzi illərini bizimlə yaşamadınmı?

19; Elədiyin pis əməli də elədin. Doğrudan da, sən bir nankorsan!”

20; Musa dedi: “Mən onu edəndə nadan olmuşam.

21; Mən sizdən qorxduğum üçün yanınızdan qaçıb getdim. Amma sonradan Rəbbim mənə hökmranlıq (peyğəmbərlik) verdi və məni elçilərdən etdi.

22; Başıma qaxdığın o nemətin də İsrail oğullarını özünə kölə etməyindir”.

23; Firon dedi: “Aləmlərin Rəbbi nədir?”

24; Musa dedi: “Əgər yəqinliklə inanırsınızsa, bilin ki, O, göylərin, yerin və onların arasında olanların Rəbbidir!”

25; Firon ətrafındakılara dedi: “Onun nə danışdığını eşitmirsinizmi?”

26; Musa dedi: “O sizin də, ulu babalarınızın da Rəbbidir!”

27; Firon dedi: “Sizə göndərilmiş bu elçi, sözsüz ki, dəlidir!”

28; Musa dedi: “Əgər anlayırsınızsa, bilin ki, O, şərqin, qərbin və bunların arasında olanların Rəbbidir!”

29; Firon dedi: “Əgər məndən başqasına sitayiş etsən, səni məhbusların yanına ataram!”

30; Musa dedi: “Bəs sənə açıq-aşkar bir şey göstərsəm necə?”

31; Firon dedi: “Əgər doğru danışanlardansansa, göstər onu!”

32; Musa əsasını yerə atınca, o dərhal dönüb açıq-aşkar bir ilana çevrildi.

33; Əlini qoynundan çıxardan kimi o, baxanların gözü qabağında ağappaq nur saçan bir əl oldu.

34; Firon ətrafındakı zadəganlara dedi: “Həqiqətən də, bu, bilikli bir sehrbazdır!

35; O öz sehri ilə sizi torpağınızdan çıxartmaq istəyir. Nə təklif edirsiniz?”

36; Onlar dedilər: “Onu qardaşı ilə bir qədər gözlət və şəhərlərə adam yığanlar göndər ki,

37; bütün bilikli sehrbazları sənin yanına gətirsinlər”.

38; Beləliklə, sehrbazlar bəlli bir günün müəyyən edilmiş vaxtında toplandılar.

39; Camaata deyildi: “Siz də yığışırsınızmı?

40; Əgər sehrbazlar qalib gəlsələr, ola bilsin ki, biz də onlara tabe olaq”.

41; Sehrbazlar gələn kimi Firona dedilər: “Əgər qalib gəlsək, bizə mükafat veriləcəkmi?”

42; Firon dedi: “Bəli! Belə olacağı təqdirdə sizi özümə yaxın adamlardan edəcəyəm”.

43; Musa onlara dedi: “Nə atacaqsınızsa, atın!”

44; Onlar iplərini və əsalarını yerə atıb: “Fironun qüdrətinə and olsun ki, biz qalib gələcəyik!” – dedilər.

45; Sonra Musa əsasını atdı və əsa onların düzəltdikləri şeyləri uddu.

46; Sehrbazlar səcdəyə qapandılar

47; və dedilər: “Biz iman gətirdik aləmlərin Rəbbinə –

48; Musanın və Harunun Rəbbinə!”

49; Firon dedi: “Mən sizə izin verməmişdən əvvəl siz ona imanmı gətirdiniz? Şübhəsiz ki, o sizə sehr öyrədən böyüyünüzdür. Tezliklə biləcəksiniz! Mən sizin əllərinizi və ayaqlarınızı çarpaz kəsdirib hamınızı çarmıxa çəkdirəcəyəm”.

50; Onlar dedilər: “Zərər yox, biz onsuz da öz Rəbbimizə qayıdacağıq.

51; Biz Firon xalqı arasından ilk iman gətirənlər olduğumuza görə Rəbbimizdən günahlarımızı bağışlayacağını umuruq”.

52; Biz Musaya: “Qullarımla birlikdə gecə yola çıx. Çünki siz təqib olunacaqsınız” – deyə vəhy etdik.

53; Firon şəhərlərə əsgər toplayanlar göndərdi.

54; O dedi: “Bunlar kiçik bir dəstədir.

55; Onlar bizi qəzəbləndirmişlər.

56; Biz hamımız ayıq-sayıq olmalıyıq”.

57; Biz onları (o zalım tayfanı) bağlardan və çeşmələrdən çıxartdıq;

58; xəzinələrdən və gözəl yerlərdən də qovduq.

59; Beləcə, Biz İsrail oğullarını o yerlərə varis etdik.

60; Günəş üfüqdən qalxarkən Firon öz əsgərləri ilə onları izləməyə başladılar.

61; İki dəstə bir-birini görüncə Musanın səhabələri: “Biz yaxalanacağıq!” – dedilər.

62; Musa dedi: “Xeyr, Rəbbim mənimlədir. O mənə doğru yol göstərəcəkdir!”

63; Biz Musaya: “Əsanla dənizə vur!” – deyə vəhy etdik. Dəniz dərhal yarıldı, on iki yol açıldı və hər biri nəhəng bir dağ kimi oldu.

64; O birilərini də ora yaxınlaşdırdıq.

65; Musa və onunla birlikdə olanların hamısını xilas etdik.

66; O birilərini isə suya qərq etdik.

67; Şübhəsiz ki, bu hekayətdə bir ibrət vardır. Lakin onların çoxu iman gətirmədi.

68; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

69; Onlara İbrahimin əhvalatını da oxu.

70; Bir zaman o öz atasına və tayfasına: “Nəyə ibadət edirsiniz?” – demişdi.

71; Onlar dedilər: “Biz bütlərə ibadət edir və onlara tapınmaqda davam edirik”.

72; O dedi: “Onlara yalvardığınız zaman sizi eşidirlərmi?

73; Yaxud sizə xeyir və ya zərər verirlərmi?”

74; Onlar dedilər: “Xeyr, amma biz öz atalarımızın belə etdiklərini gördük”.

75; O dedi: “Siz nəyə ibadət etdiyinizi görürsünüzmü –

76; həm siz, həm də ulu babalarınız?

77; Aləmlərin Rəbbindən başqa, onların hamısı mənim düşmənimdir.

78; O Rəbb ki, məni yaratmış və məni doğru yola yönəltmişdir;

79; O Rəbb ki, məni yedirdir və içirdir;

80; O Rəbb ki, xəstələndiyim zaman mənə şəfa verir;

81; O Rəbb ki, məni öldürəcək, sonra dirildəcəkdir;

82; O Rəbb ki, Haqq-hesab günü xətalarımı bağışlayacağını Ondan umuram.

83; Ey Rəbbim! Mənə hikmət ver və məni əməlisalehlərə qovuşdur!

84; Sonra gələnlər arasında həmişə yad edilim deyə mənə yaxşı ad qismət elə!

85; Məni Nəim bağının varislərindən et!

86; Atamı bağışla! Çünki o, azanlardandır.

87; Onların dirildiləcəyi gün məni rüsvay etmə!

88; O gün ki, nə var-dövlət, nə də oğul-uşaq bir fayda verməyəcək.

89; Ancaq sağlam bir qəlblə Allahın hüzuruna gələnlərdən başqa!”

90; Cənnət müttəqilərə yaxınlaşdırılar.

91; Cəhənnəm də azğınlara göstərilər.

92; Onlara deyilər: “Hanı sizin sitayiş etdikləriniz –

93; Allahdan başqa pənah apardıqlarınız? Onlar sizə kömək edə bilərlərmi, yaxud özlərinə köməkləri dəyə bilərmi?”

94; Onlar azğınlarla birlikdə oraya (Cəhənnəmə) atılarlar,

95; İblisin bütün əsgərləri də habelə.

96; Onlar orada höcətləşərək deyərlər:

97; “Allaha and olsun ki, biz açıq-aydın azğınlıq içində idik –

98; o vaxt ki, biz sizi aləmlərin Rəbbinə tay tuturduq.

99; Bizi ancaq günahkarlar azdırdı.

100; İndi isə bizim nə şəfaətçilərimiz,

101; nə də bizə canıyanan bir dostumuz var!

102; Bir də dünyaya qayıda bilsəydik, möminlərdən olardıq!”

103; Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti yenə iman gətirmədi.

104; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

105; Nuh tayfası da elçiləri yalançı saydı.

106; O vaxt qardaşları Nuh onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

107; Həqiqətən, mən sizin üçün etibar edilməli bir elçiyəm.

108; Allahdan qorxun və mənə itaət edin.

109; Mən bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

110; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!”

111; Onlar dedilər: “Sənə ən rəzil adamlar tabe olduğu halda biz sənə inanarıqmı?”

112; Nuh dedi: “Mən onların nə etdiklərini bilmirəm!

113; Onların haqq-hesabı yalnız Rəbbimə aiddir. Kaş başa düşəydiniz!

114; Mən iman gətirənləri qovan deyiləm.

115; Mən yalnız açıq-aşkar bir qorxudanam”.

116; Onlar dedilər: “Ey Nuh! Əgər dəvətinə son qoymasan, mütləq daşqalaq ediləcəksən”.

117; Nuh dedi: “Ey Rəbbim! Qövmüm məni yalançı hesab etdi.

118; Mənimlə onların arasında qəti hökm ver, məni və mənimlə birlikdə olan möminləri əzabdan qurtar!”

119; Biz onu və onunla birlikdə olanları yüklü gəmidə xilas etdik.

120; Yerdə qalanları isə suya qərq etdik.

121; Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti yenə iman gətirmədi.

122; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

123; Ad tayfası da elçiləri yalançı saydı.

124; O vaxt qardaşları Hud onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

125; Həqiqətən, mən sizin üçün etibar etməli olduğunuz bir elçiyəm.

126; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

127; Mən bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

128; Əcəba, siz hər təpədə əbəs yerə bir əlamətmi qurursunuz (hündür binalarmı tikirsiniz)?

129; Sanki əbədi qalacaqsınız deyə qalalarmı tikirsiniz?

130; Bir kəsi yaxaladığınız zaman qəddar hökmdar kimi yaxalayırsınızmı?

131; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

132; Bildiyiniz nemətləri sizə verəndən qorxun.

133; O sizə heyvanat və oğul-uşaq verdi,

134; üstəlik bağlar və çeşmələr də əta etdi.

135; Mən sizə üz verəcək böyük günün əzabından qorxuram”.

136; Onlar dedilər: “Bizə öyüd-nəsihət versən də, verməsən də, bizim üçün birdir.

137; Bu, yalnız və yalnız əvvəlkilərin adətidir.

138; Biz əzaba düçar olan da deyilik”.

139; Onlar onu yalançı saydılar. Biz də onları məhv etdik. Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

140; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

141; Səmud tayfası da elçiləri yalançı saydı.

142; O vaxt qardaşları Saleh onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

143; Şübhəsiz ki, mən sizin üçün etibar etməli olduğunuz bir elçiyəm.

144; Allahdan qorxun və mənə itaət edin.

145; Mən bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

146; Məgər siz burada olanların içində sərbəst buraxılacaqsınız?

147; Bağlar və bulaqlar içində,

148; əkinlər və yumşaq meyvəli xurmalıqlar içində arxayınlıqla qalacaqsınız?

149; Dağlardan məharətlə evlər yonub düzəldəcəksiniz?

150; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

151; Həddi aşanların əmrinə tabe olmayın.

152; Onlar yer üzündə fəsad törədir və özlərini günahdan təmizləmirlər”.

153; Onlar dedilər: “Sən yalnız və yalnız sehrlənmişlərdənsən.

154; Sən də bizim kimi ancaq bir insansan. Əgər doğru danışanlardansansa, bizə bir möcüzə göstər”.

155; Saleh dedi: “Möcüzə bu dişi dəvədir! Onun da, sizin də müəyyən edilmiş vaxtlarda su içmək haqqınız vardır. (Bir gün o, su içməli, bir gün də siz içməlisiniz).

156; Ona heç bir pislik etməyin, yoxsa böyük günün əzabı sizi yaxalayar”.

157; Onlar dəvənin diz vətərini kəsdilər, sonra da peşman oldular.

158; Əzab onları yaxaladı. Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti yenə iman gətirmədi.

159; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

160; Lut tayfası da elçiləri yalançı saydı.

161; O vaxt qardaşları Lut onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

162; Həqiqətən, mən sizin üçün etibar edilməli bir elçiyəm.

163; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

164; Mən bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

165; Doğrudanmı siz insanlar içində ancaq kişilərlə yaxınlıq edir

166; və Rəbbinizin sizin üçün yaratdığı qadınlarınızı tərk edirsiniz? Siz, həqiqətən də, həddi aşan adamlarsınız”.

167; Onlar dedilər: “Ey Lut! Əgər təbliğatına son qoymasan, mütləq qovulanlardan olacaqsan!”

168; O dedi: “Mən sizin əməllərinizə nifrət edənlərdənəm.

169; Ey Rəbbim! Məni və ailəmi onların tutduqları işdən xilas et!”

170; Biz onu və onun bütün ailəsini xilas etdik.

171; Geridə qalanlar arasındakı yaşlı qadından başqa.

172; Sonra da o birilərini darmadağın etdik.

173; Biz onların üstünə daşlardan yağış yağdırdıq. Qorxudulanların yağışı nə yaman imiş!

174; Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

175; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

176; Əykə əhli də elçiləri yalançı saydı.

177; O vaxt Şueyb onlara dedi: “Məgər qorxmursunuz?

178; Şübhəsiz ki, mən sizin üçün etibar etməli olduğunuz bir elçiyəm.

179; Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

180; Mən bunun əvəzinə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir.

181; Ölçüyə tam riayət edin və əksik ölçənlərdən olmayın.

182; Düz tərəzi ilə çəkin.

183; İnsanların əşyalarını əksik verməyin və yer üzündə fəsad yayaraq pis işlər görməyin.

184; Sizi və əvvəlki nəsilləri Yaradandan qorxun!”

185; Onlar dedilər: “Sən yalnız və yalnız sehrlənmişlərdənsən.

186; Sən də bizim kimi ancaq bir insansan. Biz səni yalançılardan biri hesab edirik.

187; Əgər doğru danışanlardansansa, göyün bir parçasını üstümüzə endir”.

188; Şueyb dedi: “Rəbbim sizin nələr etdiyinizi daha yaxşı bilir”.

189; Onlar isə onu yalançı saydılar və buna görə də kölgəli günün əzabı onları yaxaladı. Həqiqətən, o, böyük bir günün əzabı idi.

190; Şübhəsiz ki, bunda bir ibrət vardır. Lakin onların əksəriyyəti iman gətirmədi.

191; Həqiqətən, sənin Rəbbin Qüdrətlidir, Rəhmlidir.

192; Şübhəsiz ki, bu, aləmlərin Rəbbindən nazil edilmişdir.

193; Onu sadiq Ruh (Cəbrail) endirdi –

194; sənin qəlbinə ki, xəbərdar edənlərdən olasan.

195; Bu Quran açıq-aydın ərəb dilində nazil edildi.

196; Şübhəsiz ki, o, keçmiş ümmətlərin kitablarında da xatırlanır.

197; Məgər İsrail oğullarından olan alimlərin onu bilmələri bunlar üçün bir dəlil deyilmi?

198; Əgər Biz onu ərəb olmayanlardan birinə nazil etsəydik,

199; və o, bunu onlara oxusaydı, yenə də ona iman gətirməzdilər.

200; Biz küfrü günahkarların qəlbinə belə salarıq.

201; Onlar ağrılı-acılı əzabı görməyənədək ona inanmazlar.

202; O əzab onlara özləri də hiss etmədən qəflətən gələcəkdir.

203; Onlar deyəcəklər: “Bizə möhlət veriləcəkmi?”

204; Yenədəmi əzabımızın tez gəlməsini istəyirlər?

205; Bilirsənmi, əgər onlara illərcə firavanlıq nəsib etsək,

206; sonra vəd olunduqları əzab onlara yetişsə,

207; onlara nəsib olmuş firavanlıq əzabımızı onlardan dəf edə bilməz.

208; Biz heç bir kəndi onu xəbərdar edənlər olmadan məhv etmədik.

209; Xəbərdar edənləri də öyüd-nəsihət vermək üçün göndərdik. Biz əsla zalım olmamışıq!

210; Quranı şeytanlar endirmədi.

211; Onlar buna layiq deyildirlər və bunu bacara da bilməzlər.

212; Çünki onlar vəhyə qulaq asmaqdan kənar edilmişdilər.

213; Odur ki, Allahla yanaşı başqa bir məbuda ibadət etmə, yoxsa əzaba düçar edilənlərdən olarsan.

214; Ən yaxın qohumlarını qorxut!

215; Sənə tabe olan möminləri qanadının altına al (onlara qarşı təvazökar ol)!

216; Əgər onlar sənə asi olsalar, de: “Şübhəsiz ki, mən sizin etdiyiniz əməllərdən uzağam!”

217; Qüdrətli və Rəhmli olana təvəkkül et!

218; O səni namaza duranda da görür,

219; səcdə edənlər içində hərəkət edəndə də.

220; Həqiqətən də, O, Eşidəndir, Biləndir!

221; Şeytanların kimə nazil olduqlarını sizə xəbər verimmi?

222; Onlar hər bir yalançıya və günahkara nazil olarlar.

223; Şeytanlar vəhydən eşitdiklərini kahinlərə təlqin edirlər. Halbuki onların əksəriyyəti yalançıdır!

224; Şairlərə gəldikdə isə, onlara ancaq azğınlar uyar.

225; Məgər görmürsənmi ki, onlar hər vadidə veyl-veyl gəzir (hər mövzuda şer uydurur)

226; və etmədikləri şeylərə aid söhbət açırlar?

227; Təkcə iman sahibi olub xeyirxah əməllər edən, Allahı tez-tez yada salan və haqsızlığa məruz qaldıqdan sonra dini müdafiə edənlərdən başqa. Zalımlar isə qayıdacaqları yeri mütləq biləcəklər.