Chapter 1 (Sura 1)

71. Nuh ('Nuh') surəsi

1; Həqiqətən, Biz Nuhu öz qövmünə göndərdik və dedik: “Sən öz qövmünü, onlara ağrılı-acılı bir əzab gəlməmişdən əvvəl xəbərdar et!”

2; O dedi: “Ey qövmüm! Şübhəsiz ki, mən sizi aydın bir tərzdə xəbərdar edənəm!

3; Allaha ibadət edin, Ondan qorxun və mənə itaət edin!

4; Belə etsəniz, O sizin günahlarınızdan keçər və sizə müəyyən vaxtadək möhlət verər. Həqiqətən, Allahın müəyyən etdiyi vaxt gəlib çatdıqda əsla təxirə salınmaz. Kaş biləydiniz!”

5; O dedi: “Ey Rəbbim, mən xalqımı gecə də, gündüz də dəvət etdim.

6; Amma dəvətim onların haqdan qaçmalarını daha da artırdı.

7; Sən onları bağışlayasan deyə mən hər dəfə onları imana dəvət etdikdə, onlar barmaqlarını qulaqlarına tıxayır, paltarlarına bürünür, küfrlərində israr edir və ötkəm-ötkəm təkəbbürlənirdilər.

8; Sonra mən onları aşkarcasına dəvət etdim.

9; Sonra mən onlara həm uca səslə, həm də gizlicə bildirib

10; dedim: “Rəbbinizdən bağışlanmağınızı diləyin! Həqiqətən, O, çox Bağışlayandır!

11; O, sizin üzərinizə bol-bol yağış göndərər,

12; var-dövlət və oğul-uşaqla sizin imdadınıza çatar, sizin üçün bağlar salar və çaylar yaradar.

13; Necə olub ki, siz Allahın böyüklüyünü layiqincə uca tutmursunuz?

14; Axı O sizi mərhələlərlə yaratdı.

15; Məgər Allahın yeddi göyü təbəqə-təbəqə necə yaratdığını görmürsünüz?

16; Ayı bir nur, günəşi də çıraq etmişdir.

17; Allah sizi torpaqdan bir bitki kimi bitirmişdir.

18; Sonra O sizi ora qaytaracaq və yenidən çıxardacaqdır.

19; Allah yeri sizin üçün xalı təki döşədi.

20; Belə etdi ki, orada geniş yollarla hərəkət edəsiniz”.

21; Nuh dedi: “Ey Rəbbim! Onlar mənə asi oldular və var-dövləti, övladı özünə zərərdən başqa bir şey artırmayan bir adama tabe oldular.

22; Onlar mənə qarşı böyük bir hiylə işlətdilər

23; və özlərinə tabe olanlara dedilər: “Öz məbudlarınızı tərk etməyin; Vəddi, Suvaı, Yəğusu, Yəuqu və Nəsri tərk etməyin!”

24; Artıq onlar çoxlarını azdırmışlar. Sən də zalımlara azğınlıqdan başqa bir şey artırma”.

25; Onlar öz günahlarına görə suya qərq edildilər və oda atıldılar. Onlar özlərinə Allahdan savayı köməkçilər tapmadılar.

26; Nuh dedi: “Ey Rəbbim, kafirlərdən yer üzündə bir nəfəri belə sağ qoyma!

27; Əgər Sən onları sağ qoysan, onlar qullarını azdıracaq və yalnız günahkar, kafir övladlar doğub-törədəcəklər.

28; Ey Rəbbim! Məni, valideynlərimi, evimə mömin kimi daxil olanları və bütün mömin kişi və qadınları bağışla! Zülmkarların isə ancaq həlakını artır”.