Cilt III cinsel düRTÜ analiZİ AŞk ve aci kadinlarda cinsel düRTÜ havelock ellis tarafından yazılmıştır

LOVE AND PAIN.

I.

Hayvan Kursunda Bulunacak Aşk ve Ağrı Arasındaki İlişkinin Baş Anahtarı—Bir Tahakküm ve Zalimlik Kaynağı—Hayvan Courtship Işığında İnsan Oyun—Ergenlikte Kişiye Karşı Suçların Sıklığı—Yakalama ile Evlenme ve Psikolojik Temelleri—İnsanın Güç İçinde Zevk ve Kadının Deneyiminde Olduğu Zevk—Dışsal ifadede bile aşka benzeme—The Love-bite—Ne Duyduğunda Ağrı Belki Keyif Verilebilir— Kadına Yönelik Kadınların Duygusal Tutumundaki Doğal Çelişki — Kadınlarda Organik Cinsel Alanın Ağrısına İlişkin Göreceli

İstikrarsızlığı— Çiftleşme Ampallang ve Benzer Araçların Kullanımının Önemi — Kadınların Cinsel Zevk için Gerekli Durum Olarak Açıklanabileceği Kısmi Erkeklere Cinsel Alt Bölümleri.

Sevginin acıya olan ilişkisi, en zor sorunlardan biridir ve yine de en temel cinsel psikoloji dizilerinden biridir. Neden bu sevgi neden olur ve hatta, acı vermeye çalışır? Neden bu aşk acı çeker ve hatta acı çekmeye çalışır? Bu soruyu cevaplarken bana öyle geliyor ki, görünüşe göre dolambaçlı bir yol almalıyız, bazen cinsiyetin görünürdeki sınırlarının ötesine geçiyor; ama eğer bunu cevaplamayı başarabilirsek, sevginin büyük gizemlerinden birine çok yaklaşmış olacağız. Aynı zamanda, aşkı aşırı aşırılıkların dayandığı normal temeli ortaya çıkarmış olacağız.

Aşkın acıya olan ilişkisine dair temel anahtar, genel olarak hayvan dünyasındaki temel kuruntu olgusuna geri dönülerek bulunur. Courtship bir oyun, bir oyun; hatta savaşları büyük ölçüde, sahte savaşlar; Fakat bunun arkasındaki süreç korkunç bir ciddiyettir ve oyun her an ölümcül olabilir. Mahkeme, herhangi bir zamanda gerçek bir mücadele haline gelebilecek olan, kadın sahibi olmak için erkekler arasında bir mock-mücadele içermesi eğilimindedir; Erkek tarafından her zaman bir tür zulüm haline gelebilecek bir arayışdır; Colin Scott'ın dediği gibi, "Kurtarmak, rafine ve hassas bir savaş biçimi olarak görülebilir." Özellikle memeliler arasında kurbanlık notu çok kolay zorlanır ve zorlar çekmez acıya ulaşırız.^[61] Mücadele ve avlanma dürtülerinin savaş dünyasındaki samimi ve kaçınılmaz birlikteliği, tek başına kurbanlık süreciyle birlikte, aşkı ağrılar ile yakın ilişki içine sokmaya yeterlidir.

Memeliler arasında, erkek, kuvvetin gösterilmesiyle dişiyi çok büyük oranda kazanır. Ağrının ortaya çıkması kaçınılmaz olarak iktidarın eforunun dolaylı bir sonucu olmalıdır. Bundan bile daha fazlası; Dişi erkek tarafından ağrıya maruz kalmanın kendisi, güç kullanma dürtüsünün tatmin edici bir parçası olabilir. Bu eğilim her zaman kontrol altında tutulur, çünkü bu, erkeklerin kadınları kazanması için kurbanlığın özüdür ve o sadece zevk vaadiyle kazanılabilir. Erkeklerin acı çekmeye eğilimi, kadına göre, ona neyin hoşlandığının düşünülmesiyle sınırlandırılmalıdır. Yine de, daha dikkatli bir şekilde, kursun temel unsurlarını inceliyoruz, daha net olana, bu tezahürlerin yüzeyde göründüğü kadar oynak, her yöne acı verdikten sonra oynak hale gelir. Genelde hayvanlar arasında öyle; Bu vahşiler arasında adamda öyle. "Bu tam olarak zevk ve acı ittifaktır," diye yazdı fizyolog Burdach, "Bu şehvetli duyguyu oluşturur."

Bu duygusal tavır da tamamen erkekle sınırlı değil. Kadın, aynı zamanda, mahkemede, erkeklerin en yüksek derecesine ulaşma arzusunu uyandırmak ve ondan yana olanları saklamak, dolayısıyla da zalimce iktidarın tadını çıkarmaktır.

“Birinin zulmü kişinin gücüdür” diyen Millament, Congreve'nin Dünyadaki Yolunda, ve bir kişinin zalimliğiyle bir parçanın birinin gücüyle bir parçası olduğu zaman.

Başlangıçta, o zaman, acı çekmeye yönelik dürtü, kurbanlık haline getirilir ve aynı zamanda, kadına zevkli bir fikir verir, çünkü ilkel insanın yanı sıra, onun yakın ataları arasında, galip aşık, en cesur olmuştur. ve en güzel ya da en yetenekli olandan daha güçlüdür. O kavga edene kadar, bir erkeği hesaba katmaz ve bir kadını kazanmayı umamaz. Afrikalı Masai arasında bir adam mızrağını kanamasına kadar evlenmemesi gerekiyordu ve dünyanın çok farklı bir bölümünde, Borneo'nun Dyaks'ları arasında, baş avcılığa yönelik en büyük teşvikin arzunun olduğu kuşkulu olabilir. Kadınları memnun etmek için, bir başın sahibi, bir kızın iyiliğini kazanmanın mükemmel bir yolu olarak kendi başına kesilmişti.^[62] Bu tür örnekler, burada çarpıma ihtiyaç duydukları için çok iyi biliniyorlar ve uygarlıkta hayatta kalıyorlar, hatta kendimiz için bile, kurban, esasen başka düşünceler tarafından yönetiliyor olsa da, çoğu kadın, bir dereceye kadar, kuvvet ve cesaretle duygusal olarak etkileniyor. Ancak bunun doğrudan sonucu, zulmün ve acının ortaya çıkmasının kaçınılmaz olarak az ya da çok müttefik olması gereken bir grup olgunun, kurulacak mahkemeye getirilmesi ve kadınlara uygun hale getirilmesidir. Burada, aslında, bazılarının kadınlarda bu kadar belirgin bulduğu zalimlik sevgisinin kaynağına sahibiz. Bu, göreceğimiz gibi, acı duygusunun, cinsel duyguyla ilişkili hale gelmesinin, kadınlar için ne kadar zevkli olabileceğini anlamamıza yardımcı olan bir kurbanlık aşamasıdır.

Bu nedenle, aşk ve acı arasındaki bağlantıyı anlamak için, cinsel dürtüdeki temel unsurların bir şekilde yeni bir yönüyle ele alınması için bir kez daha var. "Mütevazi Evrimi" nin tartışılmasında, kurbana ait dişinin birincil kısmının, kaçma nesnesiyle değil, peşinde koşan, avlanan bir hayvanın akıl aleminin oynak ama yine de ciddi bir varsayımı olduğunu bulduk. sonunda yakalanma nesnesi. "Cinsel Dürtü Analizi" ni göz önünde bulundurarak, kurbanın erkek erkeğin, erkeği ele geçirme ya da kendisini teslim etmesini sağlayan duygusal bir koşulda uyandırma enerjisi ve yeteneğinin gösterilmesi olduğunu tespit ettik. Bu sürecin kendisi aynı zamanda kendi heyecanını da yükseltir. Bu iki farklı parçanın çalınmasında, hem erkek hem de kadınlarda sinir enerjisini şarj etme, bu sperm-hücrelerinin ve germ hücrelerinin bir araya getirildiği bir patlamada yeterli akıntı ve sıvı birikmesi için gerekli olan bu derecedeki vasküler şişkinlik derecesi elde edilir. ırkın yayılması. Şimdi, farklı erkek ve kadın ırkların kurban içindeki ve onların duygusal duygusal yan ürünleri ile olan etkileşimi ile ilgileniyoruz. Hem erkek hem de kadın, en yüksek heyecan anında içgüdüsel olarak cinsel birlikteliğin aynı ucunu arıyorlar. Bu nedenle, gerçek çatışma olamaz^[63] . Ancak bir çatışmanın, açık bir amaç çatışmasının, zulümün bir görünüşünün bir görünümü vardır. Dahası, - ve bu, şu andaki bakış açımızdan, süreçte önemli bir andır; bir kadına sahip olmak için her zaman bir gerçek çatışmanın olasılığı olan,

gerçek bir şiddet unsuru getirme eğilimi olan, erkeğin rakibine boyun eğdirdiği ve dişinin başarılı hak talebinde bulunan kişiliğin memnuniyetiyle tatmin ve zevkle karşı karşıya olduğu tartışmasız zulüm. Burada aşk ve acı arasındaki bağlantının zoölojik kökenine yaklaştık. ^[64]

İnsan oyunundaki takdire şayan bir çalışma olan Groos, çocuklukta bile gelişmeye başlayan ve ergenlik döneminde tüm faaliyetlerini üstlenmeye başlayan savaş oyunlarını tamamen tartıştı (Kampfspiele); ve böyle bir oyuna yönelik dürtünün kesinlikle daha geniş bir biyolojik öneme sahip olmasına karşın, hala cinsel yaşamla ve kurban edilmemiş hayvanların rekabeti ile unutulmaması gereken bir ilişkiye sahip olduğuna dikkat çekiyor.^[65]

Sadece oyunda, aşk ve muharebecilik arasındaki bağlantının hala izlenebilmesi de mümkün değildir. Marro, ilk cinsel ilişkinin çağına gelince, zulmün içgüdüsünü uyandırır; bu da, gençliği, bazen önceki davranışlarına tamamen ters düşen eylemlere yönlendirir ve kendi hayatının yanı sıra başkalarının hayatlarının dikkatsiz olmasına neden olur.^[66] Marro, İtalya'daki insanlara karşı işlenen suçların 16'dan 20 yaşına kadar nasıl hızla yükseldiğini ve 21 ile 25 arasında bir zirveye nasıl ulaştığını gösteren bir şema sunuyor. Paris'te Gamier devletleri, kan suçlarının adolesanlarda altı kat daha sık olduğunu söylüyor (16 yaşına kadar). 20) yetişkinlerden daha fazla. Başka yerlerde aynı.^[67] Kurbanlık dönemindeki suç şiddetine bu eğilim, cinsel dürtü, bir tür üçüncül cinsel karakterin bir yan ürünüdür.

Yaygın olarak "yakalama ile evlilik" olarak adlandırılan süreçte, en tipik hayvan kurbanı biçimini yakından andıran ve henüz insan toplumunun en yüksek ve en yapay safhalarında bulunan bir kurban yöntemine sahibiz. MacLennan ve diğerlerinin iddia ettiği gibi, neredeyse her insan ırkı yakalama yoluyla evliliğin gerçek bir evresinden geçtikleri doğru olmayabilir, ancak söz konusu olgular kesinlikle çok yaygındı ve en yüksek ırklar arasında bile popüler geleneklerde var oldular. bugün. George Sand, Mare au Diable'da Fransa'da bulunan böyle bir geleneğin büyüleyici bir resmini sundu. Daha uzak, Kırgızlar arasında, genç kadın tüm sevgilileri tarafından takip ediliyor, ama o, elverişli olmadığı bir sevgilinin üstesinden gelmesi durumunda kullanmakta tereddüt etmediği zorlu bir kırbaçla silahlandırılıyor. Malaylar arasında, erken seyahat edenlere göre, çift kanatlı kürekler ile kanolarda suda sular altında taşınır; ya da, suya yakın değilse bile, bir bel kemeri dışında çıplak bir şekilde soyulmuş olan hanımefendiye belli bir başlangıç ​​yapılır ve sevgilisi tarafından takip edilir. Vaughan Stevens 1896'da bu performansın sadece bir spor olduğunu bildirdi; Fakat Skeat ve Blagden, Malay Devletleri'ndeki daha yeni ve çok ayrıntılı araştırmalarında, bunun bir ayin olduğunu görüyorlar.

“Evliliğin yakalanması”, aşiretlerin ve erken toplumsal koşulların tetiklediği ilkel bir insanlık kurumu olarak kabul etsek bile, onun yaygın ve ısrarcı karakterini hatırladığımızda, hayvanların en genel kurbanlık yöntemine olan yakın benzerliği ve En medeni erkeklerde ve kadınlarda bile hala devam eden duygusal eğilimler, bazı acı unsurlarını sevgiye sokma alıştırmasında başarısız olamayan gerçek bir psikolojik dürtü olduğunun farkında olmalıyız.

Bununla birlikte, "yakalama ile evlilik" ile ilgili iki farklı teori vardır. Birincisine göre, yakın zamana kadar kabul gören ve Profesör Tylor'un otoritesinin ağırlığını verdiği MacLennan'ın, ilkel toplumda evliliklerin, karısının yakalanması. Böyle bir durum, MacLennan'ın bir zamanlar dünya çapında kabul gördü. Kuşkusuz kadınlar ilkel halklar arasında bu şekilde çok sık yakalanmışlardır. Gerçekten de, gümrük, vahşilerle sınırlı kalmadı. Avrupa'da göreceli olarak son zamanlara kadar kadınların kaçırılmasının sadece çok yaygın olmadığını, çoğu kez daha az tanındığını gördük. İngiltere'de, VII. Henry'nin zamanına kadar, bir kadının şiddetli bir şekilde ele geçirilmesinin cezai bir suç teşkil ettiği ve bu zamana kadar yasaların arazi ve mallara sahip kadınlarla sınırlı olmadığı dönemine kadar gitmemişti. Bir erkek, bir mirasçı olmaması koşuluyla hala bir kızı taşıyabilir; ama mirasçıların kaçırılması bile ortak olmaya devam etti ve İrlanda'da on sekizinci yüzyılın sonuna kadar kaldı. Ancak, bu türden baskınların ve kaçırmaların, gerçekten de düşmanca bir karaktere sahip olmasalar bile, tanınmış ve sabit bir evlilik yöntemi olduğu çok açık değildir.

İkinci teori kümesine göre, yakalama gerçek değildir, simüle edilir ve psikolojik nedenlerle açıklanabilir. La Cité Antique'deki ^[68] Fustel de Coulanges, Romalılar arasında yakalanarak simüle edilmiş evliliği tartışırken, “genç kızın alçakgönüllülüğünün bir sembolü” olduğu görüşünü dile getirdi, ancak bunun kendisini koca gücünün sembolize edilmesi için bir güç eylemi olarak gördü. Muhtemelen, bir eşin cesaretini kanıtlayan bir karı yakalamanın, en güçlü erkeklerin uygulayacağı bir yöntemin var olduğu varsayımına dayanarak evliliğin bariz yaygınlığının psikolojik bir açıklamasını öneren Herbert Spencer'ı kastediyordu. ve öte yandan, “dişi coynessi” nin yakalama töreniyle daha resmi evlenme türlerini oluştururken “önemli bir faktör” olduğunu düşünürken. ^[69] Westermarck, gerçek evliliği yakalayarak kabul ederken, Spencer'in ifadesinin "pek de onaylanamaz" olduğunu düşünür."^[70] İlkel evlilik Crawley'in bazı yönleriyle ilgili değerli çalışmasında, Fustel de Coulanges tarafından reddedilen açıklamaların geliştirilmesi, kadınların alçakgönüllü olmaları gereken, alçakgönüllü olmaları gereken temel bir gerçeği göz önünde bulundurur ve bu, "bir güç kullanımıyla" yapılır. Yarısı gerçek ve yarı-inanıyorum. " Bu nedenle, tezahürler hayatta kalma değil, “normal insan duygularından doğal bir şekilde ortaya çıkar. Gelin gelinin kaçırıldığı kabile, ne de esas olarak ailesi ve akrabası, ama cinsiyeti” değildir ve onun "cinselliği, ürkeklik ve pasifliğin cinsel karakterleri, erkek karakteristik eylemlerin temsili temsilleri ile sempatik olarak üstesinden gelir."^[71]

Mevcut amaç için, bu iki karşıt kuramdan herhangi birinin, burada söz konusu olan geleneklerin ve duyuların kaynağı ile ilgili olarak kesinlikle reddedilmesi gerekli değildir. Hangi teori benimsenirse, burada

yalnız başımıza konan temel psişik unsur hala varlığını sürdürmektedir.^[72] Bununla birlikte, bu türden iki fenomeni kabul etmek zorunda olduğumuza işaret edilebilir: Bir, nadiren ya da hiç yakalanmayan, evliliğin tek şekli olarak var olan; ve "yakalama" nın az ya da çok törensel ya da oynak olduğu başka bir şey. Her iki grup da, her iki cinsiyetten Persleri sürekli olarak yakalayan ve köleleştiren Vambery'nin anlattığı gibi, Türkmenler arasında bir arada yaşar ve bununla birlikte, tamamen oynak bir karakterin sahte bir şekilde yakalanmasına dair bir evlilik törenine sahiptir. Aynı zamanda iki grup kimi zaman üst üste biner, çünkü "yakalama" törensel gibi gözükürken, kız hala isterse kaçmaktan kaçınır. İki grubun çözülmesinin zorluğu, Westermarck gibi bir araştırmacının, aralarında ayrım yapmaya teşebbüs etmeden gerçek yakalama ve alay-ele geçirme vakalarına işaret ettiği kadar dikkatli olmasından kaynaklanmaktadır. Şu anki bakış açımızdan böyle bir ayrım yapmaya çalışmak gereksizdir. Yakalama simüle ya da gerçek olup olmadığı, erkek hala erkeğe uygun erkeksi ve agresif kısmı oynuyor; Kadın hala kadına uygun kadınsı ve savunma kısmını oynuyor. Bu fenomenlerin evrensel yaygınlığı, gerçek ya da iddia edilen bu türden tezahürlerin, her bir cinsiyetten kuruma uygun bir rol oynaması için en iyi fırsatı vermesi gerçeğinden kaynaklanmaktadır ve bu yüzden, güç gerçek olduğunda bile, her zaman bir derin içgüdüsü.

Evliliğin evrimi ile ilgili sayısız ve kolay erişilebilir kitaplardan esinlenerek evlilik örneklerinin alıntılanması gerekli değildir. (MacLennan'ın bakış açısını benimseyen Sir AB Ellis, "Evliliğin Yakalanması Yoluyla Hayatta Kalma", "Popüler Bilim Aylık, 1891, s. 207" başlıklı bir makalede, olayların kısa bir özetini sunmuştur. dağınık kaynaklardan, bu gruptaki fenomenler ve beraberindeki duygusal durumla ilgili gerçeklerin birkaçı, özellikle de sevginin kuvvetle ilişkisi, ortaya çıkması veya acı çekmesi gibi.

Yeni Kaledonya'da, Foley, başarılı kokağın sevgilisiyle çalılıklara doğru gittiğini söylüyor. “Genellikle, başarılı olduğu zaman, seferinden geri döner, yuvarlandı, dövüldü, kaşıdı, ense ve omuzlarında ısırıldı, yaraları böylece yaprakların arasına attığı dörtlü davranışa tanıklık etti.” (Foley, Bulletin de la Société d'Anthropologie, Paris, 6 Kasım 1879)

Yeni Güney Galler’in yerlilerinden Turnbull, 19. yüzyılın başlarında, “kurbanlık tarzının tekilliği olmadığı” nı dile getirdi. Genç bir erkek, bir kadını onun fanteziine gösterdiğinde, ona evine eşlik etmesi gerektiğini bildirir; reddediyor, sadece tehditlerle değil, darbelerle uyumu zorluyor, dolayısıyla, özelliğe göre zafer, zaferi elde etmekte asla başarısız olmaz ve zorlu pugilist olsa da istekli olur. Kolonistler, bir süredir kadınların, onların eğilimlerine karşı zorlanmış ve zorlanmıştı, ama genç hanımlar onlara bu vahşet tarzının özel ve zevklerine mükemmel bir şekilde uyduklarını bildirdi. "(J. Turnbull, A Voyage Dünya Turu, 1813, s. 98; Brough Smyth, Victoria Aborjinleri, 1878, ciltli, s. 81.)

Orta Avustralyalı kabileler arasında kadınları ele geçirme konusunda Spencer ve Gillen şöyle diyor: "Bu orta kabilelerin hiçbirinde hiçbir zaman böyle bir şeyle karşılaşmadık ve hikayenin clubbing bölümü görevden alınabiliyor. Kıta, gündelik gözlemciye, bir yakalamaya benzeyen (tabii ki, bu kabilelerden bahsediyoruz) gerçekte, kadının kadına yardım ve yataklık eden bir partidir. (Orta Avustralya'nın Kuzey Kabileleri. S. 32.)

"Yeni Zelanda, kurban ve evlilik ilişkisi en sıra dışı bir şeydir. Bir erkek, bir eş için sevmesi gereken bir kadını görür, babasının rızasını isterse bir yetimin en yakın akrabasını ister. Eğer elde ederse, niyetini zorla sürdürür, tüm gücüne direnir ve Yeni Zelandalı kızlar genellikle oldukça sağlamdır, bazen korkunç bir mücadele olur, her ikisi de derhal cildi soyulur ve bazen adil ödülü çıkarmak için saatlerce çalışmak, yüzlerce metre uzakta olur. Bazen babasının evine geri çekilmesini sağlar ve sevgilisi onu elde etmenin tüm şansını kaybeder. (A. Earle, Yeni Zelanda'da Konut Anlatıları, 1832, s. 244.)

Eskimolar arasında (muhtemelen Smith Sound'un yanında) "oğlanın ana güçle gelini sürdürmesi gerekenden daha fazla bir evlilik töreni yoktur, çünkü bu blubber yiyen insanlar arasında bile, kadın sadece bir gösteriş göstererek onun alçakgönüllülüğünden kurtarır. Her ne kadar yıllar önce kaderinin mühürlendiğini ve o günkü geldiği gün kucaklaştığı insanın eşi olmak için olduğunu bilmesine rağmen, eğer mümkün değilse, kamuoyunun hukuka aykırı kanunu tarafından mümkünse, gelecekteki efendisinin kulübesine güvenli bir şekilde gelene kadar kudretli ve çığlık atıp çığlık atarak, çok neşeyle savaştığı ve yeni meskenini ele geçirdiği zaman, betrothal genellikle çok erken bir yaşam döneminde ve çok farklı yaşlar. " Evlilik sadece sevgilisi ilk mührünü öldürdüğünde gerçekleşir; Bu erkeklik ve olgunluk testi. (J. J. Hayes, Açık Polar Deniz, 1867, sayfa 432.)

"Yakalama" ile evlilik, savaş ve orta Afrika'da baskın olarak yaygındır. "Kadınlar, kural olarak," diyor Johnston, "bu vesileyle çok büyük bir direniş yok. Neredeyse bir oyun oynamak gibi. Bir kadın, akıntıya su götürürken ya da" Tarladan çıkma ya da ondan, adam sadece onun köşeli olduğunu ve kaçışının kolay ya da hoş olmadığını göstermesi gerektiğini ve taşınmayı teklif ettiğini bildirmişlerdir. Genel bir kural olarak, bu ani değişimleri çok neşeyle kabul ettikleri görülmektedir. evlilik varoluşu. (Sör H. H. Johnston, İngiliz Orta Afrika, s. 412.)

Malay yarımadasının vahşi kabileleri arasında bir tür düğün töreninde gelin, çiçeklerle süslenmiş yapay bir höyüğün ve halkın dininin ambleminin etrafında yedi kez koşmak zorundadır. Damatın gelini yakalayamaması durumunda, evliliğin ertelenmesi gerekir. Orang Laut veya deniz çingeneleri arasında, takip bazen kano yarışı şeklini alır; Kadına iyi bir başlangıç ​​yapılır ve belli bir mesafeye gitmeden

önce üstesinden gelinmesi gerekir. (W. W. Skeat, Journal Antropoloji Enstitüsü, Ocak-Haziran, 1902, s. 134; Skeat ve Blagden, Malay'ın Pagan Irkları, cilt II, s. 69 ve ark., Höyüğün etrafındaki töreni tamamen tartışırlar.)

"Sakin kadın, erkeklerden daha iyi sürüyor. At sırtındaki bir erkek Calmuck, sarhoş olmuş gibi görünüyor ve her an düşebiliyor, ama asla koltuğunu yitirmiyor, ama kadınlar daha kolay bir şekilde oturuyorlar ve sıra dışı yeteneklerle ilerliyorlar. Calmucks'lar arasında evlenme töreni at sırtında gerçekleştirilir.İlk kız monte edilir, tam hızda koşar, sevgilisi peşine düşer ve eğer onu alırsa karısı olur ve evliliğin yerini alır. onunla birlikte onun çadırına geri döner.Ama bazen kadının peşinden koştuğu kişiyle evlenmek istemediği, bu durumda ona onu alması için ıstırap çekmeyeceği ve Calmuck'un hiç bir zamanın meydana gelmediği Kız çocuğu yakaladığı için bir kısmi olmadıkça yakalanır, eğer onu sevmezse, İngiliz sporcuların dilini, 'boyun ya da hiçbir şey', tamamen kaçana kadar ya da takipçinin atı yorulana kadar sürmek, onu yeniden özgürlüğe bırakma rn, sonradan daha çok beğenilen hayranın peşine düşmek. " (E. D. Clarke, Travels, 1810, ciltli, s. 333.)

Bedevilerin evliliği arasında, sevgilinin ve kızın babası arasında, genellikle kıza danışılmaksızın düzenlenir. "Sina'nın Arapları arasında, genç hizmetçi, sığırlarla birlikte akşam eve gelir. Kamptan kısa bir mesafede, gelecekteki eş ve genç arkadaşlarının bir araya gelerek babasının çadırına zorla götürülür. tasarımlarıyla ilgili herhangi bir şüphe duyuyor, kendini taşla savunuyor ve sık sık sevgilisinden hoşlanmasa da, genç erkeklerde yaralara yol açıyor, özel olarak, o daha çok mücadele ediyor, ısırıyor, tekmeler, ağlıyor ve grev yapıyor daha sonra kendi yoldaşları tarafından daha çok alkışlandı. Babasının çadırına götürüldükten sonra, bir adamın cübbesi, damatın ilişkilerinden biri tarafından üzerine atılır, gelecekteki kocası tarafından sağlanan kıyafetlerle giyinir ve bir deve üzerine yerleştirilir, “hala en asi şekilde mücadele etmeye devam eder. ve her iki tarafta damadın arkadaşları tarafından tutuluyor. Daha sonra kocanın çadırının bir girintisine yerleştirilir. Burada evlilik sonunda tüketilir, "gelin hala çok yüksek sesle ağlamaya devam eder. Bazen koca onun gelini bağlamaya mecburdur ve hatta onun arzusuna uymak için uyarılmadan önce onu dövmek zorundadır." Ancak, kocasını gerçekten sevmiyorsa, ertesi sabah onu terk etmekte özgürdür ve babası ister istemez ister istemez onu geri almak zorundadır. Dul veya boşanmış bir kadının evlenmeye karşı herhangi bir direniş göstermesi uygun görülmemektedir. (J. L. Burckhardt, Bedouins ve Wahábys Üzerine Notlar, 1830, s. 149 ve devamı)

Türkmenler arasında Farsça komşularını yakalamak ve köleleştirmek için bir zamanlar alışkanlıklar vardı. Vambery, "genç kızlık, gelin kostümü giyme, yüksek kederli bir kurmaca, kuzu veya keçi karkasını kucağına alarak ve tam dörtnala koşarken, sonra da damat ve diğer genç erkeklerin" evlilik törenlerini "anlatır. aynı zamanda at sırtında, o da her zaman, onu takipçileri önlemek için, onun yaklaşımı önlemek için, her zaman onun çabalarını önlemek için ona yaklaşmak için

yeterli yaklaşıyor. Bu oyun, kökbüri denilen (yeşil kurt ), Orta Asya'nın tüm göçebeleri arasında kullanılıyor. " (A. Vambery, Orta Asya'daki Seyahatler, 1864, s. 323.)

Çin'de, bir misyoner, bir zamanlar Çin geleneğinin doğuştan gelen bir Çinli Hristiyanın kızı ile evlenmeye çağrıldığı zaman, birkaç saat beklemek zorunda kaldığını, gelinin atandığı andan sonra gelip elbiseyi giymeyi reddettiğini anlatıyor. Düğün töreni için ve sonra sadece zorla. "Aşırı isteksizlik ve sevgisizlik ve korku, mutlu ve canlı bir düğünün gerçek işaretleridir." (A. E. Moule, Yeni Çin ve Eski, s. 128.)

Hintli sanat sanatında, çarpma eşliğinde bir tür alay-çatışmanın, şişkinliği arttırmanın bilinen ve normal bir yöntemi olduğunu bulmak ilginçtir. Vatsyayana'nın "Çarpmanın Çeşitli Yönleri Üzerine" adlı bir bölümü vardır ve o kadına sırtına, göbeğine, yanlara ve kalçalarına, önce ve çiftleşme sırasında, bir tür oyun olarak cinsel uyarım arttıkça, kadın, çığlıklar ve inekler ile, erkeğin durmasını teklif ediyormuş gibi yapar. Özellikle Hindistan'ın güneyindeki çeşitli araçların (makas, iğneler, vb.) Grevde kullanıldığı, ancak bu uygulamanın barbar ve tehlikeli olduğu kanaatine varıldı. (Kama Sutra, Fransızca çeviri, iii, bölüm v.)

Aladdin'in hikâyesinde, Arap Geceleri'nde gelin, anne ve diğer kadınlar tarafından, onu, mendil yatağına "zorla sanki, ve yeni evliliğin geleneklerine göre," Diren, kendini her yöne çevirme ve ellerinden kaçmayı isteme. " (Bin Gece, tr. Mardrus cilt xi, s. 253.)

Almanya'nın resmi evliliğinden önceki ön Probentat'ın hüküm sürdüğü, genç bir kadının, bir erkeğe kendisini fiziksel bir mücadeleye kışkırtmak için kendisine vermeden önce alışılmadık bir şey olmadığı söylenir. Eğer daha güçlü olduğunu kanıtlarsa, onu reddeder; eğer daha güçlüyse, kendini isteyerek verir. (W. Henz, "Numune geceler," Cinsel-Problem, Ekim, 1910, sayfa 743.)

Serviya ve Bulgaristan'ın Güney Slavları arasında Krauss'a göre, bir kadını bileğiyle yakalayıp onu zorla yere getirerek kazanmak bir gelenek. Bu wooing yöntemi kadının tadı içindedir ve başka herhangi bir yönteme karşı refrakterdir. Güney Slavlar arasında da, çiftleşmetan önce dövülme ya da dövülme olayı da bulunur. (Kryptadia cilt. Vi, s. 209.)

Daha önceki günlerde, şiddet kurumları Avrupa dünyasında, aristokrat çevrelerde bile onaylandı. Böylece, Marie de France ortaçağdan Lai de Graélent'de bu Breton şövalyesi, yüksek bir sevgi idealine sahip ve kadınların kadınlara karşı koyabildiği gibi oldukça iftihar olarak temsil edilir. Bir ormanda avlandığı bir gün, el evrenleriyle birlikte çıplak bir küvette yıkanır. Güzelliğiyle başa çıkabilmek için alarma geçmesi gerektiğinde kıyafetlerini ele geçirir, ancak ona el koyması için ikna edilir; sonra ona sevişmeye devam eder. Sevgisinin yüksek soylu bir kadına hakaret olduğunu söyler. Onu çok gururlandıran

Graélent, dualarının boşuna olduğunu görüyor. Onu zorla ormanın derinliklerine sürükler, onun iradesine sahiptir ve ona kızmaya ve onu asla terketmeyeceğine söz vererek ona nazikçe kızgın olmaya yalvarır. Lanet, iyi bir şövalye, saygılı ve bilgili olduğunu gördü. Kendisi içinde, eğer onu terk ederse daha iyi bir arkadaş bulamayacağına karar verdi.

Brantôme, kocası tarafından "yarı zorla" olmaktan hoşlandığını itiraf eden bir bayandan bahsetmektedir ve "biraz zor ve direnen" bir kadının sevgilisine bir kerede verilenden daha fazla keyif verdiğini söylemektedir. Zorlu bir savaş olarak kolayca kazanılan bir zaferden daha önemli bir zaferdir. (Brantôme, Vie des Dames Galantes, i.) Tekrar deneyimleri geniş olan Restif de la Bretonne, Anti-Justine gazetesinde "cinsel ilişkide ve aksesuarlarında bir tür vahşet gibi güçlü mizaçtaki bütün kadınlar" yazmıştır.

Ovid, küçük bir gücün bir kadına hoşnut olduğunu ve ona karşı yürüttüğü ırkçılığa minnettar olduğunu söylemiştir (Ars Amatoria, lib. İ). Janet'in hastalarından biri (Raymond ve Janet, Les Obsessions ve diğerleri Psychasthénie, cilt ii, s. 406) kocasının çok iyi, çok özverili olduğundan şikayetçiydi. “Beni nasıl acı çekeceğini bilemez. Kimsenin acı çekmeyen birini sevemez.” Başka bir histerik kadın (erkeklerle birlikte bir ipek fetişist, fışkırtma), erkekleri ve hayvanları istismar eden rüyalar gördü: “Ağrıyla ağladım ve aynı zamanda mutluydum.” (Clérambault, Archives d'Anthropologie Criminelle, Haziran, 1908, s. 442.)

Alt sınıfın Slavları arasında, eşleri tarafından dövülmedikleri takdirde, eşlerin zarar gördüğü söylenmiştir. On yedinci yüzyılda Paullinus, Rus kadınlarının kocaları tarafından dövüldüklerinden daha mutlu ve mutlu olmadıklarını ve böyle bir muameleyi sevginin ispatı olarak gördüklerini belirtti. (Bkz. Örneğin, CF von Schlichtegroll, Sacher-Masoch ve der Masochismus, s. 69.) Krafft-Ebing, bunun günümüzde bunun doğru olduğuna inanır ve Macaristan'da bir Macar yetkilinin kendisini bilgilendirdiğini, bunun aynı olduğunu ekler. Somogyer Comitate'nin köylü kadınları, kulağındaki ilk kutuyu alana kadar kocaları tarafından sevildiğini düşünmüyorlar. (Krafft-Ebing, Psychopathia Cinselis, onuncu baskının İngilizce çevirisi, s. 188.) Bir Rus atasözü, “Karını senin ruhu gibi sev ve onu senin sevgilin gibi döv” der (“palto”); ve bir başka Rus atasözüne göre, "sevgili birinin darbeleri uzun sürmedi." Aynı zamanda, Slav halkları arasında erkeklerin kadın hakimiyetinin tuhaf bir şekilde sık olduğu belirtilmiştir. (V. Schlichtegroll, age, s. 23.) Cellini, Hayatındaki ilginç bir pasajda (kitap ii, bölüm xxxiv-xxxv), aynı zamanda metresi olan kendi modeli Caterina'nın kendi acımasız muamelesini anlatır. ve onun şaşkınlığı, onun içine aldığı zevkti. Astrolog olan Dr. Simon Forman, Otobiyografisinde (s. 7), bir hanımefendiye genç ve çılgın bir çırak olarak nasıl hizmetkâr kız tarafından dövüldüğünü, azarlandığını ve kötü muameleye maruz kaldığını anlatır. Bu tedavi ona döndü, siyahını ve mavisini dövdüler, ve sonra "Mary onun için yapabileceği her şeyi yapardı." Graélent, dualarının boşuna olduğunu görüyor. Onu zorla ormanın derinliklerine sürükler, onun iradesine sahiptir ve ona kızmaya ve onu asla terketmeyeceğine söz vererek ona nazikçe kızgın olmaya yalvarır. Lanet, iyi bir şövalye, saygılı ve bilgili olduğunu gördü. Kendisi içinde, eğer onu terk ederse daha iyi bir arkadaş bulamayacağına karar verdi.

Brantôme, kocası tarafından "yarı zorla" olmaktan hoşlandığını itiraf eden bir bayandan bahsetmektedir ve "biraz zor ve direnen" bir kadının sevgilisine bir kerede verilenden daha fazla keyif verdiğini söylemektedir. Zorlu bir savaş olarak kolayca kazanılan bir zaferden daha önemli bir zaferdir. (Brantôme, Vie des Dames Galantes, i.) Tekrar deneyimleri geniş olan Restif de la Bretonne, Anti-Justine gazetesinde "cinsel ilişkide ve aksesuarlarında bir tür vahşet gibi güçlü mizaçtaki bütün kadınlar" yazmıştır.

Ovid, küçük bir gücün bir kadına hoşnut olduğunu ve ona karşı yürüttüğü ırkçılığa minnettar olduğunu söylemiştir (Ars Amatoria, lib. İ). Janet'in hastalarından biri (Raymond ve Janet, Les Obsessions ve diğerleri Psychasthénie, cilt ii, s. 406) kocasının çok iyi, çok özverili olduğundan şikayetçiydi. “Beni nasıl acı çekeceğini bilemez. Kimsenin acı çekmeyen birini sevemez.” Başka bir histerik kadın (erkeklerle birlikte bir ipek fetişist, fışkırtma), erkekleri ve hayvanları istismar eden rüyalar gördü: “Ağrıyla ağladım ve aynı zamanda mutluydum.” (Clérambault, Archives d'Anthropologie Criminelle, Haziran, 1908, s. 442.)

Alt sınıfın Slavları arasında, eşleri tarafından dövülmedikleri takdirde, eşlerin zarar gördüğü söylenmiştir. On yedinci yüzyılda Paullinus, Rus kadınlarının kocaları tarafından dövüldüklerinden daha mutlu ve mutlu olmadıklarını ve böyle bir muameleyi sevginin ispatı olarak gördüklerini belirtti. (Bkz. Örneğin, CF von Schlichtegroll, Sacher-Masoch ve der Masochismus, s. 69.) Krafft-Ebing, bunun günümüzde bunun doğru olduğuna inanır ve Macaristan'da bir Macar yetkilinin kendisini bilgilendirdiğini, bunun aynı olduğunu ekler. Somogyer Comitate'nin köylü kadınları, kulağındaki ilk kutuyu alana kadar kocaları tarafından sevildiğini düşünmüyorlar. (Krafft-Ebing, Psychopathia Cinselis, onuncu baskının İngilizce çevirisi, s. 188.) Bir Rus atasözü, “Karını senin ruhu gibi sev ve onu senin sevgilin gibi döv” der (“palto”); ve bir başka Rus atasözüne göre, "sevgili birinin darbeleri uzun sürmedi." Aynı zamanda, Slav halkları arasında erkeklerin kadın hakimiyetinin tuhaf bir şekilde sık olduğu belirtilmiştir. (V. Schlichtegroll, age, s. 23.) Cellini, Hayatındaki ilginç bir pasajda (kitap ii, bölüm xxxiv-xxxv), aynı zamanda metresi olan kendi modeli Caterina'nın kendi acımasız muamelesini anlatır. ve onun şaşkınlığı, onun içine aldığı zevkti. Astrolog olan Dr. Simon Forman, Otobiyografisinde (s. 7), bir hanımefendiye genç ve çılgın bir çırak olarak nasıl hizmetkâr kız tarafından dövüldüğünü, azarlandığını ve kötü muameleye maruz kaldığını anlatır. Bu tedavi ona döndü, siyahını ve mavisini dövdüler, ve sonra "Mary onun için yapabileceği her şeyi yapardı."

Bir erkeğin sevgisini yenmesi için sevginin bir işareti olması ve kadınlar tarafından takdir edilen bir işaretin, Cariharta ve Repolido'nun “Rinconete ve Cortadillo” adlı eserinde, Cervantes'in Örnek Romanlarından biri olarak gösterildiğini görüyoruz. Güney Amerika'nın Hintli kadınları da aynı şekilde hissediyorlar ve Mantegazza, Bolivya'da seyahat ederken, kocaları tarafından dövülmedikleri zaman şikayet ettiklerini ve bir kızın “O beni çok seviyordu, çünkü o beni çok seviyordu. beni aşar." (Kadının Fizyolojisi, bölüm xiii.) Klasik antik çağda da aynı duygu var, çünkü Lucian'ı, “Courtesans Diyalogları” nda bir kadın şöyle söylüyor: “Metresine darbeler yağdırmamış ve saçlarını parçalamış olan ve kıyafetleri henüz aşık değil. "Ovid sevgililere bazen sevgililerine kızıyor ve elbiselerini yırtıp atmalarını tavsiye ediyor.

İtalyan Camorrista arasında Russo'ya göre eşler çok kötü muameleye tabi tutuluyor. Bu gerçeğe popüler şarkılarda ifade verilir. Ancak kadınlar sadece kocaları tarafından kötü muamele gördüklerinde kendilerini şefkatle sevdiklerini hissediyorlar; Onları dövmeyen adam aptal gibi görünüyor. Londra'nın doğu ucunda aynıdır. "Herkesin kadınlara uyguladığı acımasızlıklardan şüphe duyuyorsa," bir Londra hakimi yazıyor, "bir Cumartesi gecesi Londra Hastanesi'ni ziyaret edelim. Çok korkunç yerler onun gözüyle buluşacak. Bazen oniki veya on dört kadın olabilir Kabul odasında oturmuş, çürük ve kanamalı yüzlerini ve bedenlerine katılması beklenirken, dokuzunda on kişi yaralanmaya uğramış ve acımasız ve belki de sarhoş kocalar tarafından ortaya çıkarılmıştır. Saldırganlar tarafından saldırganların büyük bir öfkeyle alınıp alınmalarına yol açabilirler. Kötü adamlara karşı tek bir kelime duymayacaklardır. 'Bazen,' bana bir hemşire 'dedi,' bir kadına kocası olduğunu söylediğimde bir kabadayı, o kendini çizdi ve yanıtladı: "Kendi işine bak, bayan. Oranları ve vergileri buluyoruz ve sizin gibilerinizden beklemek için bize ödeme yapıyoruz. ”(" Montagu Williams, Londra, s. 79.)

"Fahişe, başına getirdiği bütün zulümlere rağmen, onun soutennesini gerçekten seviyor. Onların eziyetleri sadece fakir kölelerin" Alphonses "e olan bağlılığını artırıyor. Ebeveyn-Duchâtelet, gözlerinin başları dışına çıkarak hastaneye geldiğini, kanaması ve sarhoş sevgililerinin darbeleriyle parçalanan bedenlerini gördüklerini ancak iyileşir iyileşmez onlara geri döndüklerini yazdı. memurlar, bir fahişenin, souteneuruna dair herhangi bir şeyi itiraf etmesinin çok zor olduğunu söyler, bu yüzden, 'Alphonse', çoğu zaman öldürmekle tehdit ettiği, hatta bıçağı boğazına soktuğu Rosa L., hiçbir şey söylemez ve her şeyi reddeder. Sulh yargıcı onu sorguladığında, Maria R., yüzüstü bir şekilde, souteneral tarafından üretilen korkunç bir yara ile işaretlenmiş, hala saldırganın portresinden sonra yıllar sonra dikkatlice korunmuştu ve ona şefkatini açıklamasını istediğimizde şöyle cevap verdi: beni çok sevdi çünkü beni sevdi. Soutenlerin vahşeti sadece kötü muamele gören kadının sevgisini artırır; kadının ruhunun boğulduğu aşağılama ve kölelik sevgisini besler. ” (Niceforo, Il Gergo, vs., 1897, s. 128.)

Genç bir Avustralyalı hanımın otobiyografik formunda yazdığı modern bir romanda, kahramanın sadece onu öpmeye çalıştığı zaman bir kırbaçla nişanladığı çarpıcı bir şekilde temsil edilir. Daha sonra davranışları ona, kendi kendini kontrolünün bozulduğu ve onu şiddetli bir şekilde kolları tarafından ele geçirdiğini söyler. İlk kez onu sevdiğini anlıyor. "Hal, biz ayrılıyoruz" diyerek neşeli küçük bir gülüşe güldüm; gece için disrobyanken yumuşak beyaz omuzlarımda ve kollarımda keşfettiğimde - bu kadar morluklara karşı çok hassas - birçok iz ve siyah - çok mutlu olmuştu. benim için gün. (Miles Franklin, Benim Parlak Kariyerim.)

Şiddet suçlarıyla suçlanan erkeklerin aldıkları aşk mektuplarını hesaba katan şiddetin bu duygu çekiciliğinin varlığı büyük ölçüdedir. Böylece, bir keresinde, Şikago'da (Dr. Kiernan bana yazdığı gibi), “kürtaj için komplo için tutuklanan ve aynı zamanda sadist olmaktan şüphelenilen bir adam, evliliğe dair pek çok öneri ve bilinmeyen kadınlardan daha az mütevazi ifadeler aldı. İmzalarla yargılanmak için, bu kadınlar Anglo-Keltlere değil, Almanlara ve Slavlara aittiler. "

Nöropatik veya dejeneratif durumlar bazen yarışta çok eski olan ataların özelliklerini vurgulamak veya açığa vurmak için hizmet ederler. Bu koşullar altında, normal uygar kadınlarda bile sıkça izlenebilir olan hüzün ve acı içinde zevk bulma eğilimi daha belirgin hale gelebilir. Bu, Archivio di Psichiatria'da ayrıntılı olarak açıklanan bir durumda görülebilir. Konu 19 asil İtalyan doğumlu genç bir bayandı, ama Tunus'ta doğdu. Anne tarafında biraz nevrotik bir kalıt vardır ve kendisi de hystero-epileptoid karakterine maruz kalmaktadır. Çok dikkatliydi, ama kesinlikle, eğitimli; çeşitli dilleri biliyor, belirgin entellektüel yeteneklere sahip ve sosyalist ve devrimci tarafı aldığı sosyal ve politik meselelerle büyük ölçüde ilgileniyor. Çekici ve sempatik bir kişiliğe sahiptir; ten renginde, karanlık gözleri, karanlık ve bol miktarda saçı vardır; Üst dudağın üst kısmı ve yanakların alt kısmı da çok gelişmiştir; çene büyüktür, kafa akrosefali ve normal boyuttaki dış genital organlar, daha ziyade asimetriktir. Çocukluğundan beri çalışmayı ve yalnızlık içinde hayal kurmayı severdi. Rüyalar her zaman sevgiydi, çünkü menstürasyon 10 yaşından itibaren başlamıştı ve güçlü cinsel duygular eşlik ediyordu, ancak o dönemde bu duygular belirsiz ve belirsiz kalıyordu; ama onlarda, zevk arzusu, her zaman acı arzusu, bir şeyleri ısırmak ve yok etmek arzusu ve kendisinin de ortadan kaldırılması ile birlikte olmuştur. "Erotik ruminasyon" döneminden sonra büyük rahatlama yaşadı ve bu ruminasyon gece gerçekleşirse bazen masturbasyon yapardı, yatak örtüsünün teması ona bir insanın yanılsamasını veriyordu. Zaman içinde erkek için bu belirsiz özlem, onu sevecek bir adam için daha kesin arzulara yer verdi ve hayal ettiği gibi, ona çarptı. Sonunda iki ya da üç sevgili ile gizli ilişkiler kurdu, ancak bu ilişkilerin her ikisi de ailesi tarafından keşfedildi ve intiharda etkisiz girişimlere yol açtı. Ancak, yalnızlıkla rüyasında kendiliğinden gelişen sevgiyle ağrının ilişkisi, sevgilileri ile gerçek ilişkilerinde devam etti.

Cerit sırasında tırnakları ete nüfuz edene kadar kollarını ısırır ve sıkar. Sevgilisi ona çiftleşme anda neden onu şiddetle iteceğini sorduğunda, "Çünkü zorla sahip olmak istiyorum, incinmek, boğulmak, bir mücadeleye atılmak istiyorum." Başka bir zamanda şöyle dedi: "Onun tüm canlılığıyla bir erkek istiyorum, böylece vücudumu işkence edip öldürebilir." Burada açıkça görüyoruz ki, hayvan kurbanlığının kadim biyolojik karakteri, erkeğin erkek tarafından şiddetle boyun eğdirilmesi arzusu. Bu durumda, entelektüel bir erkeğin cinsel tahakkümüne karşı duyarlılık için birleşmişti ve konu da, sevgililerinin entelektüel zevklerini canlandırmaya çalıştı. (Archivio di Psichiatria, cilt xx, fasc. 5-6, s. 528.)

Sevgi ve acı arasındaki bu ilişki hala iyi gelişmiş cinsel dürtüleri olan en normal medeni erkekler ve kadınlar arasında bile devam etmektedir. Erkek egemenliğinin kadına hitap ettiği zaman, hâkimiyet içinde zevk alma erkeksi eğilimi, kadınlara boyun eğme eğilimi, kadim geleneği sürdürür. Gerçek ve simüle edilmiş biçimlerinde "yakalama ile evlilik" olgusu, çeşitli nedenlere dayanmaktadır. Ancak, bu nedenlerin, sadece bizim ırkımızın zoölojik tarihinin oluşturduğu ve bugün bile hala izlenebilir olan, olumlu bir duygusal yetenek mevcudiyetinde etkili olabileceği unutulmamalıdır. Psikologların iyi tanıdığı gibi, iktidarı uygulamak, en temel dürtülerimizden biridir ve her zaman bir erkeğin sevdiği kadına karşı tutumunda kendini gösterme eğilimindedir.^[73]

Kurstaki az veya çok gizli zulmün ilkel öğesinin, uygar insanda daha az işaretli olmaktan ziyade daha fazla olma eğiliminde olması mümkün olabilir. Medeniyette, yargılama sürecinin fazla enerjisini, rakiplerine acı çektirerek yayma fırsatı genellikle engellenmelidir; Bu nedenle, kadının, hem enerjinin tadını hem de acı veren yönleriyle, bu enerjinin tümünün alıcısı olma eğilimindedir. Dahası, hayvanlar arasında ve genellikle düşük insan ırkları arasında var olduğu gibi, doğal kurbanlık süreci, uygarlıkta gizlenmiş ve çarpıtılmış olma eğilimindedir, aynı zamanda geleneksel sosyal koşullar ve hatta etik reçeteyle olduğu gibi ekonomik koşullarla da. Kadının hazzının, kurbanlık sürecinde önemli bir unsur olduğunu unutur. Bir kadın genellikle bakım uğruna bir erkek aramak için indirgenir; Zevkin günahkâr veya utanç verici olduğu, cinsiyet meselelerinin iğrenç olduğu, kadının görevi olduğu ve aynı zamanda en iyi politikasının da kocasına itaat ettiği öğretildi. Bu nedenle, erkeksi cinsel enerjinin normalde zulüm içine geçmesini engelleyen çeşitli dış kontroller kaldırılabilir.

Bir kadının üzerlerine acı çektirerek gücünü ortaya koymanın belli bir zevkinin, ilkel kurucu sürecin ve insanın cinsel dürtüsünün neredeyse ya da normal bir bileşeninin bir sonucu ve hayatta kalması olduğunu itiraf etmeliyiz. Ancak, bir kez daha, normal iyi dengelenmiş ve iyi donanımlı bir erkeğin, cinsel dürtünün bu bileşeninin, her zaman kontrol altında tutulduğu eklenmesi gerekir. Normal insan ne zaman ortaya çıkarsa, ya da dürtüsünü hissettirirse, sevdiği kadının üzerinde bir dereceye kadar fiziksel bir acının zalimce hareket ettiği

söylenebilir. O, az ya da çok belirsiz bir şekilde, kendisine yöneltdiği acıyı ya da arzulamak istediği acının gerçekten onun sevgisinin bir parçası olduğunu hisseder, ve dahası, onun üzerinde uygulandığı kadın tarafından gerçekten tövbe edilmez. Onun hisleri, her zaman bilgiye göre değildir, fakat duygusal durumunun önemli bir parçası olarak dikkate alınmalıdır. Cinsel heyecanın yarattığı stres altında hareket ettirilebilecek fiziksel güç, alay ve zorbaca, genellikle az çok bilinçsizce kendisini sevgiye uğratır, sevgisinin nesnesine pek hoş gelmez.^[74] Dahası, birden fazla bakış açısına göre çok önemli bir gerçeği - bir kadının cinsel hazzının normal tezahürlerinin, acı çekenlere benzediği gerçeğini aklımızda tutmalıyız. “Acıların dışa dönük ifadeleri” bir kadın olarak gerçekten yazıyor, - “gözyaşları, çığlıklar, vb.” - bunu yapan kişinin zulmünü kanıtlamak için stres atmış, bir kadınınkinden çok farklı değil tutkunun coşkusunda, insanı ısrar etmeye çalışırken, bu gerçekten arzu ettiği son şeydir. ""^[75] Eğer bir erkek gerçek ve tartışılmamış acıya neden olduğuna inanırsa, bir kerede tövbe eder. Durum böyle değilse, ya radikal anormal bir kişi olarak görülmeli ya da tutkuyla bir geçici delilik noktasına götürülmelidir.

Sevginin acıya olan yakın bağlantısı, zulme yaklaşma eğilimi, özellikle kadınlarda, ısırılma eğiliminde, güçlü cinsel duygulanmanın ara sıra ve önemli olmayan tezahürlerinin en yaygınlarından biri olarak görülür. Doğunun yanı sıra Batı'da da antik çağların ve modern zamanların edebiyatındaki aşk-bitlerine referanslar bulabiliriz. Plautus, Catullus, Propertius, Horace, Ovid, Petronius ve diğer Latin yazarları, öpücüklerle ve genellikle dudaklarda olduğu gibi ısırıkları ifade eder. Plutarch, Cnæus Pompey'in metresi olan Flora'nın, sevgilisini öven olarak, ona bir ısırık vermeden onu asla terk edemeyecek kadar sevimli olduğunu söyledi. Arapça Parfümlü Bahçede aşk ısırıklarına çok atıfta bulunulurken, Vatsyayana'nın Hint Kama Sutrasında bu konuya bir bölüm ayrılmıştır. Güney Slavlar arasında aşka ısırma da yaygındır..^[76] Bu fenomen, Heine'nin Romancero'larından birinde, antik kronikleştiricinin Edith Swanneck'in Harold'ı, Hastings Savaşı'ndan sonra, bir zamanlar ona verdiği ısırıkların izleri olarak tanımladığını gösteren bu işaretleri tarif etmesine yeterince aşinadır.

Bu eğilimi, cinsel kongrenin evriminin ilkel aşamalarında azaldığı yutma sürecine geri dönmesi hayali olacaktır. Ancak, çiftleşme sırasında veya öncesinde birçok memelinin tutumu içindeki aşk ısırmasının mikroplarından birini bulabiliriz; Dişi sıkıca kavramak için, dişi dişinin boynunu dişlerinin arasına çekmek için nadir değildir (eşeğin içinde de görülebileceği gibi). At bazen midyeden önce kısrağı ısırır ve Araplar arasında bir kısrak çiftleşme'a uygun olmadığında küçük bir ateşli atla meraya gönderilir, onunla oynayarak ve onu ısırtarak onu heyecanlandıran söylenir.^[77] Ayrıca, köpeklerin genellikle ustalarına duydukları sevgiyi nazik ısırıklarla gösterdikleri de unutulmamalıdır. Çocuklar ayrıca, Stanley Hall'un işaret ettiği gibi, ısırmaktan hoşlanır.

Belki de daha önemli bir faktör, şişkinlikle ilişkili ilkel koşullar, medeniyete mensup bireylerin cinsel heyecanında bile sürekli olarak çekilen bir duygu rezervuarı sağladığından, yumuşamadaki çatışma unsurudur. Isırmak suretiyle sevgiyi gösterme eğilimi, aslında, sadece uygarlıkta değil, kadınlarda da erkeklerden daha yaygındır. Çeşitli vahşi ırkların kadınları arasında olduğu kadar aptal kızlar arasında da görülmüştür. Dolayısıyla, kadınların muhafazakâr içgüdüleri, kökeninde erkeği dişiden daha çok işaretleyen bir ilkel eğilimi muhafaza etmiş olabilir. Fakat her halükarda, cinsel heyecanın zirvesinde ısırma eğilimi o kadar yaygındır ki, kadınlarda ortaya çıktığı zaman, böyle tezahürlerde normal varyasyon aralığında geldiği göz önünde bulundurulmalıdır. Geçişler geniş kapsamlıdır; hafif biçimlerindeyse,^[78] çok ya da az normaldir ve öksürüğün kökenlerinden biridir, aşırı biçimlerinde cinsel sapkınlıkların en şiddetli ve antisosyallerinden biri olma eğilimindedir.

Bir muhabir, ısırma ve ısırma deneyimi ile ilgili olarak şöyle yazıyor: “Sevdiğim bir kadına, hatta çiftleşme olmasa bile, hatta sevdiğim bir kadını ısırmaya eğilimli hissettim. (Küçük oğlumla oynamayı seviyorum, bir kedi gibi) ve kediler.) Bunun birkaç nedeni var: (1) kas etkisi beni rahatlatıyor, (2) Kadın zevkini verdiğimi hayal ediyorum, (3) Sevilen birinin daha samimi bir mülkiyetine sahip gibi görünüyorum. Ben ilk kez ne zaman çiftleşme içinde ısırılmayı arzu ettiğimi veya fikrin ilk olarak bana önerilip getirilmediğini hatırlayamıyorum, bir zamanlar iş dünyası olarak hiç şüphesiz doğuştan olanları bir araya getiren Fransız bir fahişenin çirkinleşmesine başlamıştım; belki de kaslı hareketi harekete geçirerek zevkimi arttırdı.Çok heyecanlı olduğumda sıkıldım, ama sadece daha erken bir aşamada, heyecan uyandırma hedefiyle hiç şüphe duymama rağmen, bana sıkıntı vermemi istemiyorum. heyecan, sıkılmak benim için hoş değil. Bana kadınların genellikle ısırılmayı sevdiğini söyledi. Bir ya da iki kadın ısırdı ve etimi emdi. (İkincisi beni etkilemez.) Kısmen ısırılmayı sevdiğimden dolayı ısırılmayı severim, çünkü eğer kendiliğinden eşimin aşkının bir işaretidir ve ısırma asla çok zor gözükmez. İstisnalar olsa da, kadınlar genellikle ısırılmaktan hoşlanmazlar; 'Seni ısırmak isterim ve beni ısırmak isterim,' dedi bir kadın; Ben çok zor, çiftleşme içinde yaptım ve o didnt keşke. "" O beni canlı yemek için özellikle endişeli, "bir başka muhabir yazıyor" ve hiçbir şey onu daha büyük bir tatmin verir benim elbiselerimi açmak ve dişlerini benim bedenime tutturmaktan daha fazla merhamet için bağırana kadar. Ancak benim deneyimim genellikle "aynı muhatabın devam ettiği" idi, zalimlik bilinçsiz. Bir kadın, bir şeyleri sıkmak ya da ısırmak arzusuyla, mağdurda neyin üreteceği ile ilgili tam bir bilinç kaybıyla çılgınca büyüyor. Sonucunu gördüğü zaman şaşkındır ve bunu yaptıklarına inanmayacaktır. ”Oldukça iyi bilinen bir eğilim eğilimi olduğunu kanıtlamak gereksizdir, ancak geniş dağılımını göstermek için bir veya iki alıntı sunulabilir. Kama Sutra'da şunu okuyoruz: " Eğer çok yüceltilmişse ve eğer tutkulu taşımacılığının yüceltilmesinde bir tür savaş başlatırsa, o zaman sevgilisini saçlarından alır, başını onunla çeker,

alt dudağını öper ve sonra delirium onu ​​ısırır. Vücudunun üzerinde, gözlerini kapatan "; bu tür ısırıkların izleri ile birbirlerine duydukları ilgiyi hatırlatabildiği ve bu sevginin yaşlanmaya devam edeceği de eklenir. Japonya'da Ainu ırkının kızı, aynı dürtüyi hisseder. Savage Landor (Kıllı Ainu'yla Yalnız, 1893, s. 140) bir Ainu kızından bahseder: “Sevmek ve ısırmak onunla birlikte gitti. O diğeri olmadan yapamazdı. Alacakaranlıkta bir taşa oturduğumuzda, şefkatli köpeklerin ustalarına yaptığı gibi, parmaklarımın beni incitmeden hafifçe ısırmasıyla başladı. Daha sonra kolumu ısırdı, sonra omzum ve kendini bir tutkuya sürüklediğinde kollarını boynuma soktu ve yanaklarımı ısırdı. Kuşkusuz sevgiyi merak etmenin ilginç bir yoluydu, ve her taraftan ısırıldığımda ve yeni duyumdan bıkmışken, kendi evlerimize emekli olduk. Öpüşme, görünüşe göre, onun için bilinmeyen bir sanattı. "

Isırmanın önemi ve daha sonra belirtilmesi gereken yakın ilişki, diğer fenomenleri ortaya çıkarır, bu, Alonzi'nin Sicilya'nın köylü kadınları üzerinde yaptığı bazı gözlemlerle açıklanabilir. “Özellikle halkın kadınları,” diyor, “özellikle kan suçlarının yaygın olduğu ilçelerde, küçüklere olan sevgilerine boyun eğdirmek ve onları boyun eğdirip boynuzları ağlayarak kulağa kıvranarak çınlayana kadar sevdirmek için her türlü duygularını veriyorlar. dedikleri gibi: 'Ne kadar tatlısın! Seni ısırırım, seni her tarafa sallatayım,' büyük zevklerin her görünümünü sergiliyor. Eğer bir çocuk küçük bir hata yapıyorsa basit darbelere başvurmazlar, Sokakta, kan akana kadar yüz, kulaklar ve kollar üzerinde ısırırlar.Bu anlarda, güzel bir kadının yüzü, enjekte edilen gözler, gnashing dişler ve konvulsif titreme ile dönüştürülür, hem erkek hem de kadınlar arasında çok yaygındır. Tehdit 'kanını içerim.' Tartışmada bir diğerini öldüren bir adamın kurbanın elinden sıcak kanı yattığına dair göz bulguları anlatılır. ” (G. Alonzi, Archivio di Psichiatria, cilt VI, fasc.)) Birkaç yıl önce New York'taki bir hemşire kız, suçlamada bebeğe zulüm için hapis cezasına çarptırıldı. Anne, çocuğun acı içinde olduğunu ve en sonunda bacaklarındaki diş izlerini keşfettiğini fark etmişti. Kız çocuğu ısırdığını itiraf etti, çünkü bu eylem onun yoğun zevkini verdi. (Alienist ve Neurologist, August, 1901, s. 558). Bu tür gözlemlerin ışığında, birkaç yıl önce (1894) Londra polisi haberlerinde kaydedilen gibi, hastalığın büyük bir sapkınlığını anlayabiliriz. 30 yaşındaki bir adam, eşinin gayri meşru kızı olan ve 3 aylık bir süre boyunca kötü muameleyle suçlandı; dudakları, gözleri ve elleri ısırıldı ve emilerek çürüydü, bazen de ön ayakları kanla kaplandı. "Davalı, çocuğu ısırdığını itiraf etti çünkü onu sevdi."

It is not surprising that such phenomena as these should sometimes be the stimulant and accompaniment to the cinsel act. Ferriani thus reports such a case in the words of the young man's mistress: "Certainly he is a strange, maddish youth, though he is fond of me and spends money on me when he has any. He likes much cinsel intercourse, but, to tell the truth, he has worn out my patience, for before our embraces there are always struggles which become assaults. Bu gibi olayların, bazen cinsel eyleme teşvik ve eşlik etmesi gerektiği şaşırtıcı değildir. Ferriani böyle bir vakayı genç adamın metresiyle şöyle anlatıyor: “Kesinlikle o, benim için düşkün ve bana sahip olduğu zaman bana para harcıyor olsa da, çok garip, genç bir gençliktir. gerçeği söyle, sabrımı yıprattı, kucaklamalarımızdan önce her zaman saldırıya uğrayan mücadeleler var.

Beni ısırdığı ve ağrılarından dolayı ağladığını gördüğüm zamandan başka zevk almadığını söylüyor. Benimle, zevkle inat ettiğimde, kendimi üzerime attı ve salım anında öfkeli bir şekilde kan yanana kadar sağ yanağımı ısırdı. O zaman beni öptü ve affedilmeme yalvardı, ama eğer dilek onu alsa tekrar yapardı ." (L. Ferriani, Archivio di Psicopatie Sessuale, cilt., Fasc. 7 ve 8, 1896, s. 107)

Morbid olgularda ısırma bile, çiftleşmeun yerine geçebilir. Böylece, Moll (Die Konträre Cinselempfindung, ikinci baskı, s. 323), kocasını çok sevmesine rağmen, cinsel olarak anestezik olan histerik bir kadının durumunu kaydeder. Kan akana kadar onu ısırmak onun en büyük arzuydu, ve çiftleşme yerine, o çok acı çektirdiği için acı çekmesine rağmen onu ısırdıysa, o da onu yemişti. Diğer daha fazla morbid vakalarda, acı verme korkusu az ya da çok ortadan kaldırılmıştır.

Isırmak ve yutmak için sevginin dürtüsünün idealize edilmiş bir görünümü, bu dürtüyi Son Akşam Yemeği fikriyle ilişkilendiren bir bayan tarafından bir mektuptan aşağıdaki pasajda sunulmaktadır: "Whitman'daki Rab'bin Sofrası hakkındaki düşünceleriniz onu doğal kılar." Bana “Hıristiyanlığın merkezi kutsallığı” hakkındaki düşüncelerimi anlatmak için bana. Birçok insanı anlayamıyorum çünkü yanlış anlıyorlar ve bir papaz, çok büyük bir arkadaşım, bir keresinde düşündüğüm ve hissettiğim şeyleri anlattığımda, ben cansız olduğumu söyledim, anladığım kadarıyla insan sevgisinin kutsallığını ve yoğunluğunu anlamadı. Bir kimseyi çok sevdiğinde, bir çocuk, bir kadın ya da erkek, ona ait olan her şeyi sever: giydiği şeyler, hala elleri ve yüzü, vücudunun her bir parçası. Her zaman onun ya da bir kısmının kendimizin bir parçası olarak var olmasını isteriz. Bu yüzden, bu ifadeyi şöyle ifade edebilirim: Seni yutup, seni çok seviyorum. Böyle sıcak, yutucu bir şekilde, İsa Mesih, ben her zaman, her insanı sevdim, hissettim Bu yüzden, en yoğun insan sevgisinin, en yoğun İlahi sevginin sembolü olarak, yiyerek, kendimizin bir parçası haline gelmiş olan bu yiyecek gizemini almasıydı, belki de, bir gün, tüm bunlar tarafından çok iyi anlaşılacaktır. Bu ayin, bir batıl inanç, bir çekişme kemiği, kilisenin bir "eşyası" olmaktan çıkar ve zımni, saf sevginin sembolü. "

Erkeklerde, sevdikleri kadınlarda acı çekmeye ya da ağrı simetrasyonuna eğilimli olma eğilimi olsa da, bir sevgilinin aklına gelen bir fiziksel acıyı deneyimlemekten zevk alır. iradesine itaat kabul etmek. Böyle bir eğilim kesinlikle normaldir. Kendisini sevgilisine bırakmak, kendi fiziksel gücüne ve zihinsel becerikliliğine güvenebilmek, kendi iradesi ve kontrolünün ötesine geçebilmek, bir başka ve daha güçlü bir iradesine boyun eğmek için iddiasız bir şekilde sürüklenmek. Genç bir kadının samimi aşk rüyalarında en yaygın isteklerin. Kendi çağımızda bu hedefler çoğu zaman bu ifadelerde sadece kendi ifadelerini bulurlar. Yaşamın daha çıplak yaşandığı ve duyguların daha açık bir şekilde ifade edildiği yaşlarda, bu dürtüyi izlemek daha kolaydı. Onüçüncü yüzyılda, Marie de France'ı, İngiltere'de “kalbin cömertliklerini ve inceliklerini mükemmel bir şekilde hissettiren” bir krediyle tanınan ve çalışmalarının kesinlikle en iyi çevrelerde ve onların arasında takdirle karşılanan bir Fransız şiirini bulduk. Gününün en kültürlü sınıfı -

mükemmel, bilge ve saygılı bir şövalyeyi tanımlayan bir adam, pratikte onunla bir ilgisi olduğunu reddeden bir kadına tecavüz eden bir adamdı ve bu yüzden oyunculukta bütün sevgisini kazandı. Yeni Kaledonya'nın vahşi güzelliği, gücün büyüsüne dair daha iyi bir örnek sunmaz, çünkü o, her olayda, geçirdiği şiddeti mahkemeye çıkarmak için elinden gelenin en iyisini yaptı. Middleton'un İspanyol Çingene'sinde tam olarak aynı bölümü buluyoruz ve mutsuz Portekizli rahibe şöyle yazdı: "Beni sonsuza kadar sev ve bana daha fazla acı çek." Literatürde bulmak için aynı eğilimin daha zayıflatılmış örnekleri kolaydır. Gözlemi çok az kaçan Shakespeare, yetişkin bir kadının yetişkin tutkusunu nadiren tasvir etti, ama esas olarak bu konuya adanmış olduğu oyunda, Kleopatra'nın “aşkın tutamlarına” işaret ettiğini söylüyor ve sonunda şöyle diyor: “ Ölümün inme bir sevgilinin tutamıdır, ki bu acıtır ve arzu edilir. " “Bence, Sabine kadınının böyle devam ettirilmekten keyif aldığını” belirten bir kadın, Rubens'in “Sabunların Tecavüzü” nin önünde, böyle bir sevgi-verme yönteminin kendisine güçlü bir şekilde itiraz ettiğini itiraf etti. Kadın bu sözleri yankılamaya hazır olacaktı.

Ağrının zevk veremeyeceği ve genellikle acı çekmenin zevk olarak hissedildiği zaman acı olarak kabul edilemeyeceği iddia edilebilir. Duygusal durumun genellikle biraz karmaşık olduğu kabul edilmelidir. Üstelik, kadınlar hiçbir şekilde kendi deneyimlerinin ifadesinde hemfikir olmazlar. Bununla birlikte, şuna dikkat etmek gerekir ki, aşktaki acının hoşnutsuzluğu reddedilse bile, bazı durumlarda acı veya acı fikri, zevkli olarak hissedilir. Bu konuyu biraz ayrıntılı bir tartışmaya borçluyum: Burada burada alıntı yapabilirim: "Fiziksel acı ile ilgili olarak, bunun fikri bazen heyecan verici olsa da, gerçeğin ters olduğunu düşünüyorum. Çok az bir miktar Ağrı, zevkimi tamamen yok eder.Bu evlilikten tam bir ay sonra benimle böyleydi, ve o zamandan beri, acı zaman zaman tutkuyla ilişkilendirildiğinde, zevk, hassas bir şekilde azaldı. böylece ihale öpücüğü ya da okşamak zevk vermeyi başaramaz, daha zor yöntemler tercih edilir, ama bu durumda hassas bir insan için acı ne olurdu sadece hoş bir heyecan olur ve bu tür geniş kişilerin gerçekten sevdiği söylenemezdi. Ağrı, bunu yapmak için görünebilir olsa da, kimsenin kendisinin acı çekmekten hoşlanacağını düşünemiyorum, eğer sadece dikkatini dağıttığı ve bölündüğü gerçeğinden çıkarsa, bu benim kendi olumsuz deneyimimden sadece kendi fikrimdir. . Yok hayır kadın bana onun üzerine acı çekmesini istediğini söyledi. Öte yandan, acı çekme arzusu erkekler arasında neredeyse evrensel görünmektedir. Hiç bir zaman, onu hiçbir zaman tespit edemediğim bir adamla tanıştım. Aynı zamanda çoğu erkek fikirlerini pratiğe dökmekten çekinmektedir. Kocamın bir arkadaşı, kadınları incitip kötü muameleye maruz bıraktıklarını hayal etmenin en büyük hazzını buluyor, ama onlara teslim etmeye istekli olsalar bile, gerçekte acı çekmeye çok gönüllü yürekli. Belki de bir kadının bir erkeği memnun etmek için acıya boyun eğmesi, bazen zevk almak için alınabilir. Kadınlar acı fikrini sevdiyse bile, bunun sadece fantezi olması, fiziksel zevkin zorunlu olarak kendi iradesine boyun eğmesiyle birlikte olması gerektiği gerçeğinden yola çıkarak, insanlara boyun eğmeyi ima etmesidir. ”

Daha sonraki bir iletişimde bu kadın büyüdü ve belki de bu konudaki ifadelerini biraz değiştirdi:

“Sana söylediklerimin doğru olduğunu düşünmüyorum. Fiili acı bana hiç zevk vermiyor, ama yine de disiplin ve eğer acı çeken kişinin nihai iyiliği için acı çekiyorsa, bu acı fikrine sahip. Örneğin bir zamanlar cehennemde bulunan şeytan ve kayıp ruhların işkence altında iyi olamayacaklarını kabul ettikleri bir şiir okudum ama cehennem alevlerinin arındırma eylemlerine maruz kaldıklarında güzelliği fark ettiler. onların kutsallığına gönülden teslim ettikleri ve Tanrı'nın bu kararının sertliğine Tanrı'yı ​​övdükleri bu şiir, bana fiziksel bir zevk verdi, ama elimi beş dakika ateşte tuttuğumda acıdan başka bir şey hissetmemem gerektiğini biliyorum. Aynı zamanda, zevk duygusunu da elde etmek için, eski dini inançlarıma ve eski düşünceme, sadece acı çekmenin yükselen bir etkiye sahip olduğunu, bireyin duygularının kişinin inançları tarafından büyük ölçüde değiştirildiğini geri döndürmek zorundayım. on beş ben inven Bir genç kız kardeşi ile oynadığım bir oyundan bahsettim, burada bir disiplin süreci ve ölümden sonra cennet için hazırlık sürecinden geçmemiz gerekiyordu. Her insanın ölmekte olan bu duruma girmesi gerekiyordu ve özel melodilerin adından söz ettirdikleri farklı meleklerden ardı ardına sıraya geçiyorlardı. Son meleğin adı, yalnızca isminin taşıdığı kaliteye bağlı olan Sevgiydi. Alt aşamalarda, bizi aşırı derecede sert bir şekilde hazırlayan ve daha sonraki erdemlerin kazanılması için keyfi emirlere örtük itaat uyandıran Severity adlı bir meleğin altındaydık. Görevimiz hava şartlarını denetlemek, güneşin doğuşunu ve gün batımını boyamak, vb. Fiziksel zevk, günümüzün çalışmalarını ve tabi olduğumuz cezaları ve zorlukları icat etmeye ve yeniden anlatmaya başladı. Birbirimize bunun dışında herhangi bir fiziksel zevk aldığımızı söylemedik ve bu yüzden ablamın öyle yaptığından emin olamıyorum; Sadece yaptığını hayal ettim çünkü o oyunun ruhuna çok yürekten girdi. Kendimi meleği hayal ederek ve acıya maruz bırakarak, belirtilen koşullar altında çok zevk alabilirim; ama kızkardeşim bundan çok hoşlanmıyordu, çünkü o zamanlar itirazda hiç bir arkadaşı yoktu. Bununla birlikte, bir insanla ilgili duygularımı tersine çeviremedim, çünkü bana doğal görünmüyordu, ve dahası, daha üstün fiziksel güç, üstün pozisyonda gerekliydi. Bununla birlikte, kendimi bir erkek olarak hayal ederek, bazen bir kadını ciddi önlemlerle eğitmek ve disipline etmek olarak görmekten zevk alırım. Bununla birlikte, bu düşüncede gerçek bir zulüm yoktur, çünkü onu her zaman sevdiğini hayal ediyorum.

"Sadece şu koşullar yerine getirildiğinde sevdiği erkeğin acısını ve sertliğini teslim eden bir kadın düşüncesinden zevk alıyorum: 1. İnsanın sevgisinden kesinlikle emin olmalıdır. 3. Ağrı, kasıtlı olarak tesadüfi değil, tesadüfi olarak yapılmalıdır .. 4. İyilik duygusuyla ve kendi gelişimi için, öfke ya da intikam duygusuyla değil, insanın idealini bozacak şekilde olmalıdır. Ağrı aşırı olmamalı ve çocukken ne zaman “düzenli” bir

acı i.e., olarak adlandırdığımız, mutlaksızlık, kesim vb. olmamalıydı. 6. Son olarak, kişinin kendi üzerindeki etkilerinden çok emin olması gerekir. Bu fikir için çok fazla… Bütün bu koşulların bir bileşimi altında asla acı çekmediğim için, gerçekliğin gerçekliğinden zevk almamalı ya da almamam gerektiğini söylemeye hakkım yok. ”

Başka bir bayan şöyle yazar: “Acı çekmenin zevkli olabileceğini, ancak kazanılması gereken bir şeyle ilişkilendirilebileceğine çok katılıyorum. Benim deneyimim, [çiftleşme] bir kaç dakika için sık sık acı çektirmesidir, ama bu, geçer ve dinlenmek kolaydır, bu yüzden küçük yaralar korkunç bir şey değildir, ama sadece birkaç dakikalık bir zevk uğruna, sadece yeterince uzun olmayan bir zevk için hepsi aynı can sıkıcı, benim deneyimimin diğer kadınlarla nasıl karşılaştırıldığını bilmiyorum, ama ben Benim durumumda ihtiyaç duyulan zamanın normalden daha uzun olduğundan ve daha uzun, her zaman, benimle daha iyi olduğundan emin olun. Ağrı sevmek için - hayır, hiç hoşuma gitmese de, acıyı çok iyi bir şekilde tolere edebilmesine rağmen ama ben güç ve güç hissetmek isterim, bu her zamanki gibi, bence, kadın - ya da - pasif bir şekilde - aşka "Ben bir anda acıyı zevkle öldürür."

Yine, başka bir bayan kısaca, onun için, acının zihinsel bir hayranlık duyduğunu ve sevdiği gibi bu acıyı ifade ettiğini, ancak eğer daha güçlü olsaydı, zevkin yok olacağını ifade eder.

Bu nedenle kanıtlar, çeşitli tonlama tonları ile, cinsel duygudaki acının veya hatta gerçekliğin gerçekliğinin, kadınlar tarafından memnuniyetle karşılandığı sonucuna varmaktadır; onu takip etmek. Çiftleşmeun temel olarak hazmedilmediği sürece, ağrı unsuru zorunlu olarak ağrısız bir ağrıya sahip olmalı ve takip edilmekten daha büyük bir tatmin ile ilişkili olmayan bir acının özlemi normal kabul edilemez.

Bu bağlamda, Hirn'ın Sanat Kökenleri'nde "Ağrının Keyfini Çıkarma" üzerine düşündüren bir bölüme başvurabilirim. “Eğer dikkate alırsak,” diyor Hirn, “akut ağrı tarafından üretilen güçlü uyarıcı etki, insanların neden sonraki heyecanın tadını çıkarması için anlık hoşnutsuzluğa yol açtığını kolayca anlayabiliriz. Bu neden, kasıtlı yaratıma yol açar. sadece acı duyumları değil, aynı zamanda acıyı bir unsur olarak giren duygular da… Korkuya karşı tepkinin içinde yer alan şiddet eylemi ve öfkeye karşı daha da fazlası, bize değersiz olan zevkli bir heyecan duygusu verir. Geçtiğimiz günlerde yaşanan tatsızlığın bedeli: Üstelik bazı kişiler, öfkenin başlangıçtaki acısını bu denli geçici bir hale getirerek, neredeyse bölünmemiş bir zevkle, içinde aktif unsurların tadını çıkarabilecekleri özel bir sanat geliştirdiler. Acı çekmede zor .... Ağrı duyumlarının yaratılması, duygusal durumun yoğunluğunu arttırmak için çaresiz bir araç olarak açıklanabilir. "

Acı ve hazzın duyguyla ilişkisi iyice tartışıldı, H. R. Marshall'ın Ağrı, Zevki ve instetik'te ekleyebilirim. O, zevk ve acıların “biri, her biri sabit bir bilinç unsuruna ait olması gereken, genel nitelikler” olduğunu iddia eder. “Zevk,” diye düşünür, “Fiziksel aktivite, zevkin eklendiği psişik devletle çakıştığı zaman, fazladan

depolanmış kuvvetin kullanılmasını gerektirir.” Öyleyse, eğer acı, duyguya karşı bir uyarıcı olarak davrandığında, artı-depolanmış kuvvetle beslenerek, hazzın hizmetçisi olur.

Bu acı problemi psişik dinamiklerden biridir. Bunu fark edersek, zulmün yaşamdaki yerini anlamaya başlayacağız. “Zalimlik hakkında yeni bir şey öğrenmeliyiz,” dedi Nietzsche (Beyond Good and Evil, 229), “Gözlerini aç”, “daha ​​yüksek kültür” olarak adlandırdığımız hemen hemen her şey, zalimliğin ruhsallaştırılmasına ve yoğunlaştırılmasına dayanır. emin olmak için, eski zamanların yıkıcı psikolojisini öğretmeyi bir kenara bırakmalıyız ki, bu sadece başkalarının çektiği acılar karşısında ortaya çıkan zulüm ile ilgili öğretebilir, kendi ıstırabının içinde bile bol bol, bolca bir zevk vardır. kendi ıstırabına sebep olarak. Bu çelişki unsuru, “zulüm” sorunu değil, acı dinamiği olduğunu fark edersek, bu ifadeden kaybolur.

Camille Bos'un müstehcen bir denemesinde ("Du Plaisir de la Douleur," Revue Philosophique, Temmuz 1902), gizemin açıklamasını, daha önce bahsettiğim fenomenin karmaşıklığı içinde bulur. Hem acı hem de zevk, karmaşık bileşenlerdir, çeşitli bileşenlerin bileşkesidir ve sonuç olarak, en güçlü bileşenin doğasına uygun olarak adlandırılır. "Böylece, bir komplekse, sadece kendi faktörlerinden birine ait olan bir ad veririz ve acı içinde acı verici değildir." Acı istenen bir son haline geldiğinde Camille Bos, üç nedenden ötürü arzuyu şöyle değerlendirir: (1) Acı, özel olarak matlaşan bir zevkle çelişir ve canlandırır; (2) zevkten önceki acı, ikincisinin pozitif karakterini vurgular; (3) ağrı, hissedilen duyarlılık düzeyini anlık olarak artırır ve kaybettiği zevke ait kısa bir süre boyunca organizmaya geri yükler.

Bu nedenle, acı zevkli olduğu ölçüde, zevk için bir başlangıç ​​olarak kabul edildiği kadar, ya da zevk hissini ileten sinirler için gerçek bir uyaran olduğu zamana kadar öyle olduğu söylenmelidir. Bıçağın klitorisinden geçtiği anda orgazm geçiren nymphomaniac (Mantegazza tarafından kaydedildiği gibi) ve cerrah, vulvadan vejetasyonundan (Féré tarafından kaydedildiği gibi) bitkileri çıkardığı zaman, zevk almaktan hoşlanan fahişe acıdan zevk almazdı, ama Bir vakada, güçlü cinsel duygu için yoğun istek ve öte yanda uzun süren zevkli sinirler, anormal derecede güçlü dürtüleri memnuniyetle karşıladı; ve kesiğin acısı, eğer hissedilirse, zevk hissinde hemen yutuldu. Moll ifadeleri (Konträre Cinselempfindung, üçüncü baskı, s. 278), insanda bile fiziksel bir ağrı izinin normalde cinsel zevkle birleştirilebileceğini, vajinin boşaldığı anda penis üzerine büzültüğü zaman, acı, çok şiddetli olmadığında neredeyse anında zevk olarak hissediliyor. Mazoşizmde bile gerçek acıdan zevk alınmaması, Krafft-Ebing'in bir mazoşistin deneyimlerini temsil ettiği (Psychopathia Cinselis English çevirisi, s. 201) aşağıdaki ifadesiyle belirtilir: “İlişkisi böyle değildir. Fiziksel acıya neden olan şeyin fiziksel bir zevk olarak algılandığı bir doğa, mazoşist bir ecstasy durumunda bulunan kişi için, ya duygusal durumundan dolayı (savaştaki asker gibi) kutanöz üzerindeki fiziksel etkiden dolayı acı hissetmez.

sinirler (ya da dini şehitler ve meraklıları gibi) cinsel duygu ile bilinç meşguliyetinde olduğu gibi, kötü muamele düşüncesi, acı niteliği olmaksızın sadece bir sembol olarak kalmaktadır, çünkü belli bir dereceye kadar, psişikte fiziksel acıyı aşırı derecede telafi etmektedir. zevk, ve sadece fazlalık ruhsal şehvet olarak bilincinde kalır.Bu da, bir refleks omurilik etkisi veya tuhaf bir renk duyusal izlenim algılayıcısında g, nesnel olarak yansıtılan duygunun belirsiz bir lokalizasyonu ile bedensel hazzın bir tür halüsinasyon gerçekleşir. Dini tutkunları (fakirler, uluyan dervişler, dinsel flagellantlar) kendi kendine işkence içinde, sadece zevkli bir duygu kalitesinde bir farkla benzer bir devlet vardır. Burada şehitlik anlayışı da acısız bir şekilde görülüyor, çünkü bilinç, Tanrı'ya hizmet etmenin zevkli bir şekilde renkli olduğu düşüncesiyle doludur, günahlar için yalvarıyor, Cennete hak ediyor, vb., Şehitlik yoluyla. ”Bu ifadenin meseleyi tamamen ortadan kaldırdığı söylenemez. ama bir kadının bir sevgilinin verdiği acıdan zevk aldığını söylemesi, özel şartlar altında, başka zamanlarda ağrı olarak hissedilen tedavide zevk aldığını, ya da Yaşanan hafif gerçek acı o kadar çabuk ezilir ki, hafızanın kendisinin zevkin olduğu ve hatta hazzın sembolü olarak görülebildiği ezici bir zevktir.

Ağrı fikrinin kabul edildiği toleransı hesaba katmaya yardımcı olduğu için, şimdi bizden önceki fenomenleri göz önünde bulundurarak akılda tutulan özel bir fiziksel acı özelliği vardır. Fiziksel acının unutulduğu, tüm anneler tarafından iyi bilinen bir olgunun ya da bir çocuğun doğuşunda var olan herkes için büyük kolaylık anlamına gelir. Profesör von Tschisch'in işaret ettiği gibi ("Der Schmerz," Zeitschrift für Psychologie ve Physiologie der Sinnesorgane, Bd. Xxvi, ht. 1 ve 2, 1901), bellek yalnızca gösterimleri bir bütün olarak koruyabilir; Fiziksel ağrı bir his ve duygudan oluşur. Ancak hafıza, acıların kesin hissini kolayca yeniden üretemez ve böylece tüm hafıza parçalanır ve hızlı bir şekilde unutulur. Aksi halde, hafızada devam eden ve davranış üzerinde çok daha fazla etkiye sahip olan ahlaki ıstırabın varlığındadır. Hiç kimse ahlaki acı çekmekten veya acı çekme fikrinde bile zevk almayı istemez.

Bir kadının duygularında belli bir belirgin çelişkiye yol açan bu temel eğilimin varlığıdır. Bir yandan, anne içgüdüsüne kök salmış, üzüntü, şefkat ve merhamet buluyoruz; Öte yandan, cinsel içgüdüye dayanan, bazen de bazen başkalarında da, bazen de kendisinde, kabalık, şiddet, acı ve tehlikede bir zevk buluyoruz. Bir dürtü, masum ve çaresiz bir şekilde, beslemek ve korumak için bir şey ister; pervasızlık, küstahlık, bazen de dürüstlük gösterisindeki diğer hazlar. ^[79] Bir kadın, bu iki karşıt özlemin her birine en az bir tatmin veremediği sürece sevgilisinde mükemmel bir şekilde mutlu değildir.

Kadınların belli bir derecede acı içinde hissettikleri psikolojik tatmin kesinlikle fiziksel bir gerçek ile koordine edilir. Kadınlar cinsel bölgede küçük bir duyarlılık derecesine sahiptir.

Bu gerçek yanlış anlaşılmamalıdır. Bir yandan, kadınların duyarlılığının genel olarak erkeklerden daha mı az mı yoksa daha mı az olduğu sorusuna hiçbir şekilde yalvarır; Bu tartışmalı bir sorudur ve kanıtlar hala çelişkilidir. ^[80] Öte yandan, aynı zamanda hiçbir şekilde cinsel organların dokunsal duyarlılığa şişlik bir halde bu organların belirli bir cinsel duyarlılık için hiçbir endeksidir, kadınlarda belirli bir cinsel haz daha az derecede gerektirir. Kadınlarda genital bölgenin daha az dokunma duyarlığının gerçek önemi, kadınlarda cinsel bölgeye ve doğumun özel sorumluluğu ile birlikte yaralanmada bulunur.^[81] 

Bu bakımdan daha az duyarlı olan kadınlar, doğum risklerine katlanmak için daha iyi ve daha istekli olabilirler ve bu nedenle daha hassas olanları desteklemeyi tercih ederler. Ama, duyarlılığın bu daha az derecede bir yan ürün olarak, biz nadiren olacaktır gibi bile acı tutarında fiziksel tahriş aşırı şişlik eyaletinde normale kadınlara zevkli bir heyecan kaynağı haline olabilecek olan bir şartım var normal erkekler.

Calmann'a göre, kadınlarda genital sistemin küçük duyarlılığını gösteren ilk dikkatlice yapılmış gözlemler gözükmektedir. (Adolf Calmann, "Sensibilitütsprufungen am weiblicken genital gelişimi nach forensichen Gesichtspunkten," Archiv für Gynäkologie, 1898, s. 454.) O onsekiz kadınlarda vajina, üretra ve anüs araştırdık ve duyarlılığın büyük eksikliği bulunan, en az anüs işaretlenmiş, ve en çok vajina ile işaretlenmiştir. [Bu duyarsızlığın tek başına dağıtımı, önerdiğim gibi, doğal seleksiyona bağlı olduğunu gösterir.] Bazen vajinadaki bir parmak hiç hissedilemezdi. Bir kadın, anüsteki bir kateter takıldığında, vajina veya üretra olabileceğini, ancak kesinlikle anüs olmadığını söyledi. (Calmann, sorularını anlaşılır bir biçimde koymaya özen gösterdiğini söylüyor.) Kadınlar, akıntının tanıdık sesini duyduklarında veya mesane çok dolu olduğunda idrarın sadece çekilmesinin farkındaydı; Akıntının sesi bir havluyla tıkanırsa, mesanenin boşaltıldığı konusunda oldukça bilinçsizdi. [Bu ifadenin teyit istemediğim ve şişmiş mesane bunun gerekli olduğunu kısa bir süre onu ilk doğumundan önce kateter yoluyla boşaltmak için bir bayan çocuğun ama kim vardı, gerçekten, etkisi altında kısmen olmuştur fark etmiş kloroform-yoktu hiçbir yapay rölyef bilinci; Sadece kendini rahatlatabileceğini düşündüğünü belirtti.] Bir sıcaklık hissi vardı, fakat yerellik duygusu, dokunma duyusu ve büyüklük yargısı çoğu zaman yaygın olarak hatalıydı. Bakirelerin evli kadınlar kadar ya da çocuk sahibi olanlar kadar duyarsız olmaları önemlidir. Calmann deneyleri Fizyoloji Torino Uluslararası Kongresi'nde bildirilmiştir (ve kısaca inNature, 21 Kasım 1901 kaydetti) gibi mukoza zarının thermoesthesiometry üzerine, Torino Marco Treves, deneyleri ile teyit edilmesi görünür. Treves, mukoza zarlarının duyarlılığının daima cildinkinden daha az olduğunu buldu. Üretra ve serviks uteri mukozası, ısı ve soğuk algınlığı konusunda yetersizdi ve hatta koter bile çok az heyecanlandı ve bu acı verici bir his oldu.

Bu noktanın daha fazla gösterilmesinde, tüm doğum sürecinin ve içerdiği dokuların muazzam derecede dağılmasının neredeyse tamamen ağrısız bir şekilde devam ettiği nadir olmayan vakalara atıfta bulunulabilir. Paris'te Macé tarafından bildirilen iki vakayı belirtmek yeterlidir ve 25 Mayıs 1901'de British Medical Journal'da kısaca özetlenmiştir. İlkinde 20 yaşında bir primipara ve serviksin dilatasyonu tamamlanana kadar ve atılma çabaları başlamıştı, uterus kasılmaları oldukça acısızdı. İkinci durumda, 25 yaşında, bir tripara olan anne daha önce çok hızlı bir işçiye sahipti; Gecenin ortasında acı çekmeden uyandı, ama işeme sırasında cenin kafası vulvada ortaya çıktı ve kısa süre sonra doğdu.

Şiddetli enflamatuar süreçlerin genital kanalda fark edilmeden gerçekleşebileceği durumlarda daha fazla örnek bulunabilir. Bu nedenle Maxwell, ilk çocuğunun doğumundan sonra vajinanın neredeyse imha edildiği genç bir Çinli kadının durumunu bildirir, ancak kimi zaman aralarında acı çekmenin ötesinde, kocanın bu nüfuzun imkansız olduğunu bulmasına kadar yanlış bir şey farketmemesi Tıp Dergisi, 11 Ocak 1902, s. 78). Vajinanın duyarsızlığı ve bunun karşıtlığı, bu bakımdan, penisle ilgili olarak - ki biz, özel duyu organları gibi, genel duyarlılıkta göreceli olarak eksik olanlar gibi - haklı olarak haklı olduğumuz halde, aşağıdaki gibi bir olayda canlı bir şekilde sunulmaktadır. , birkaç yıl önce Amerika Birleşik Devletleri'nde Boston Medical ve Surgical Journal'da Dr. GW Allen tarafından bildirilmiştir: Bir adam, ödemli, iltihaplı bir penis ile gözlem altında geldi. Karısı, önceki gece, arkadaşlarının tavsiyesi üzerine, saf karbolik asidi, çiftleşmeun hemen öncesindeki vajinaya enjekte etmişti. Aslında, bilgisiz olan koca, çiftleşme sırasında ve sonrasında istenmeyen yanma ve zindelik yaşadı, ama çok az düşündü ve çok geçmeden uykuya daldı. Ertesi sabah penis üzerinde büyük kabarcıklar vardı, ama artık acı vermedi. Allen tarafından görüldüğünde, prepus geri çekildi ve ödemliydi, tüm penis çok şişti ve glansın her iki tarafında geniş, mükemmel ham yüzeyler vardı.

Bu bağlamda, çok fazla kanıtın biriktirildiği dikkate değer bir fenomen grubunu iyi bir duruma getirebiliriz. Ben, kadın cenaze töreninde ve bu kongrede heyecanını arttırmak için, bu tür bir cihaza, kadın içgüdüsü sırasında sürekli veya geçici olarak, penis içinde veya çevresinde sabitlenmiş çeşitli aletlerin kullanımına başvuruyorum. Bu cihazlar, Endonezya halkları arasında (Borneo, Java, Sumatra, Malay yarımadası, Filipinler, vb.) Büyük bir merkeze sahipler, bu nedenle de, Çin üzerinden değiştirilmiş bir biçimde uzanmakta, Rusya'da oldukça yaygın görünmektedir; Hindistan'daki görünümlerini de not ettim. Daha yaygın olarak dağılmış bir merkeze sahiptirler, bununla birlikte, daha kuzeydeki Amerikan Kızılderilileri ve daha da özellikle güney kıtaları arasında daha seyrek dağılmışlardır. Amerigo Vespucci ve diğer erken seyahat edenler, bu araçların bazılarının varlığına dikkat çekti ve Miklucho-Macleay, onları Borneo'da kullanıldığı şekilde dikkatle tanımladığından ^[82] tanımladığından, onların varlığı genellikle kabul edildi. Genellikle sadece etnolojik merak olarak kabul edilirler. Bu yüzden bizi burada ilgilendirmezlerdi. Onların bizim için gerçek önemi,

kadınlarda genital kanalın karşılaştırmalı duyarsızlığını göstermeleridir, aynı zamanda acı verici uyarımı olarak kabul edemediğimiz ama belirli bir miktarın, kadınlarda, yumuşama ve Sadece yapay yöntemlerle elde edilebilmesine rağmen cinsel hazzı arttırır. Kuşkusuz, bu durumlarda, acı ile hiç ilgilenmediğimizi, ancak tamamen zevkli olarak hissedilen güçlü bir uyarımla tartıştığımızı söylemek mümkündür. Bununla birlikte, cinsel uyarılmanın yokluğunda bu uyarımın sadece acı verici olarak hissedilebileceği ve daha önceki tartışmamız ışığında, belki de, onu, acı çeken acı verici bir uyarım olarak görüyor olabiliriz. çünkü kendisi zevkli bir şey değildir, ama çok zevkli bir hal almasıdır.

Endonezya dünyasının coğrafi merkezi olan Borneo, bu enstrümanların en popüler olduğu bölge olarak da ortaya çıkmaktadır. Ampallang, palang, kambion veya sprit-yelken avlusu, çeşitli olarak adlandırıldığı gibi, uçları yuvarlak yuvarlanmış ve Borneo Kyans ve Dyaks tarafından kullanılan, yaklaşık iki inç uzunluğunda, küçük bir çubuk veya metal çubuktur. Cebirden önce peniste, ağrılı ve biraz tehlikeli bir işlemle yapılan ve bir kefen tarafından açık tutulan çapraz bir deliğe sokulur. Bu enstrümanların iki veya daha fazlası bazen giyilir. Bazen cihazın her bir ucuna küçük fırçalar takılır. Dyaks tarafından kullanılan ancak Malaylardan ödünç alındığı söylenen bir başka enstrüman, aynı sarmal materyalden bir çift sert boynuz ile teçhiz edilmiş bir avuç içi-elyaf halkası veya halkası olan palang anus'dur; glansın boynuna takılır ve kaymayacak şekilde cilde sıkı sıkıya oturur. (Brooke Low, "Borneo'nun Yerlileri", Antropoloji Enstitüsü Dergisi, Ağustos ve Kasım, 1892, s. 45; ampallang ve benzer aletler Ploss ve Bartels, Das Weib, Bd. İ, bölüm xvii; Antropoloji Alanında, bir Fransız ordusu cerrahı tarafından 1898, cilt ii, ss. 135-141; ayrıca Mantegazza, Gli Amori degli Uomini, Fransızca çevirisi, s. 83 ve devamı) Riedel, Miklucho-Macleay'i Alfurus'u, glans penisinin korona'sı ile kılların göz kapaklarını sıkıştırır ve Java'da tüylü bir kılıf oluşturmak için benzer bir şekilde bir keçi derisi kullanılır (Etnoloji Dergisi, 1876, s. 22). -25), Sumatra'nın Batta'sı arasında yer alan Hagen, küçük taşların penisin cildi altında bir kesi ile sokulduğunu tespit etmiştir (Etnoloji Dergisi, 1891, ht. 3, p. 351).

Malay yarımadasında Stevens, bazı kabileler arasında hala kullanılan ampallang'a ve eskiden kullanımda olanlara benzeyen aletler buldu. Borneo'dan getirildiklerini düşünüyor. (HV Stevens, Etnoloji Dergisi, 1896, ht. 4, s. 181.) Benzer aygıtların diğer örneklerini öne çıkaran Bloch (Psikopat Cinsiyetinin Sosyolojisine Katkıları, s. 56-58), Avustralyalı mika operasyonu düşünür. Bu nedenle kısmen açıklanabilir.

Bununla birlikte, bu tür araçlar Avrupa'da tamamen bilinmemektedir. Fransa'da, on sekizinci yüzyılda, zaman zaman sert düğmelerle donatılmış ve “yardımcılar” olarak adlandırılan halkaların, erkeklerin cinsel ilişkide kadın memnuniyetini arttırmak için kullandıkları anlaşılmaktadır. (Dühren, Marquis de Sade, 1901, s. 130.) Rusya'da,

Elizabethsgrad'dan Weissenberg'e göre, küçük dişlerle yerleştirilmiş elastik halkaların kullanılması nadir değildir; Bu halkalar glansın tabanı etrafında tutturulur. (Weissenberg, Etnoloji Dergisi, 1893, ht. 2, s. 135.) Bu enstrüman Doğu'dan Rusya'ya getirilmiş olmalı, Burton için (Arabian Nights notlarında) Çin'de kullanımda kesin olarak benzer bir enstrümandan bahseder. . Birbirine benzeyen "Çin kirpi", gümüş ile telle sıkı sıkıya tutturulan, aynı metalden bir halkaya kadar uzanan, ince ve yumuşak tüylerden oluşan bir çelenk. Güney Amerika'da Arjantinli Araucanyalılar penisin etrafına tutturulmuş küçük bir at kılı fırça kullanırlar; Bunlardan biri La Plata'daki müzede; özelin Patagonyalılardan ödünç alınmış olabileceği söylenir; geskels denilen bu aletler kadınlar tarafından üretiliyor ve işçilik çok hassas. (Lehmann-Nitsche, Etnoloji Dergisi, 1900, ht. 6, s. 491.) Borneo'da benzer bir at kılı kümesinin de giyilmesi dikkat çekicidir. (Breitenstein, Hindistan'da 21 Jahre, 1899, pt. I, s. 227.) Hesapların çoğu, kadınların bu tür araçların sağladığı tatminliliğe büyük önem verdiğini belirtmektedir. Borneo'da mütevazı bir kadın, sevgilisine belirli bir noktada belirli bir noktada bir sigara bırakarak tercih edeceği ampallang'ın tam uzunluğunu sembolik olarak gösterir. Miklucho-Macleay, bu enstrümanların kadınlar tarafından icat edildiğini düşünmektedir. Brooke Low, “kullanımından vazgeçilen bir kadının hiçbir zaman yatak arkadaşının onu giyme pratiğinin sona erdirilmesine izin vermeyi hayal edemeyeceğini” belirtiyor ve Stevens, hiçbir zaman böyle bir aparatla donatılmamış bir kadınla evlenmeyeceğini söylüyor. Kadının heyecanını arttırmak için Avrupa ülkelerinde (özellikle Almanya), düzensizlikler veya bir fırfırla döşenmiş bir prezervatif kullanımı için çok benzer bir cihazın bulunabileceği de eklenebilir. Avrupa ülkelerinde, böyle enstrümanların yokluğunda bile, kadınlarda hâlâ sevdikleri özlemlerin hala var olduğuna dair kanıt bulmak imkânsız değildir. Böylece Mauriac, glansı üzerinde vejetasyonu olan ve tedaviyi erteleyen bir hastayı anlatır; çünkü metresi onu en çok sevdiği için (sanat " Vejetasyonlar, "Tıp ve Pratik Cerrahi Sözlük ").

Bu tür dürtülerin ve onları tatmin edecek bu tür aygıtların tamamen doğal olmadığı görülmektedir. Bu öyle değil. Zoölojik temelleri vardır ve birçok hayvanda anatomik yapıda düzenlenmiştir. Birçok kemirgen, geviş getirenler ve bazı karnivoralar, erkeğin yapay olarak benimsemiş olanlardan bazılarına benzeyen penisin doğal gelişimini gösterir. Böylece, kobayların penisine bağlı iki azgın stili vardır, penisin penisi keskin dikenler ile kaplıdır. Bazı Caviidæ de penisin tarafında iki keskin, azgın testeresi var. Kedi, gergedanlar, tapir ve diğer hayvanlar penisteki çıkıntı yapan yapılara sahiptirler ve koyun, zürafa ve birçok antilop gibi bazı geviş getiren hayvanların penise bağlı uzun filiform süreçleri vardır. üretra geçer. (F. H. A. Marshall, Üreme Fizyolojisi, s. 246-248.)

Yaratıklarda bile, kelebekler gibi hassas ve eterik olanları bile, çiftleşme kullanmak için keskin silahların bütün bir topçusunu buluruz. Bunlar ayrıntılı ve tam resimli anılarıyla ayrıntılı olarak anlatılmıştır. P. H. Gosse ("Lepidoptera'nın Bazı Gruplarındaki Jenerasyona Yardımcı Yapan Clasping Organları Üzerine",

Linnæan Derneği'nin Rengi, ikinci seri, cilt, Zooloji, 1882). Gosse terimlerinin (ya da çürütmenin) zorladığı bu organlar Papilionidæ'de bulunurlar ve çok güzel ve çeşitlidirler. Bunlar, projeksiyon pençeleri, kancalar, pikler, kılıçlar, tuğralar ve bunların garip kombinasyonları şeklindedir. keskin kenar ve daha sonra keskin dişlere kesilir.

Tüm bu yapıların dişi cinsel aygıtını heyecanlandırmaya ve yumuşama teşvik etmeye hizmet etmesi muhtemeldir.

Dikkatsiz bir gözlemciye göre, insanın bu tür tezahürlerinde kısır ya da sapkın bir şey görülebilir. Bu eğilimin, dünyanın çeşitli yerlerinde doğal koşullar altında yaşayan insanlarda bu eğilimlerin nasıl meydana geldiğini düşünürsek, çok şüpheli hale gelir. Erkeklerin atalarının penise tutturulmuş epitel uzantılarına sahip olduğuna inanmakla haklı çıkarsak, ve daha erken aşamada insan fetusun penisi üzerinde bu uzantıların kökeni Friedenthal'in keşfini kabul edersek, daha da savunulamaz hale gelir. (Friedenthal, "Sonderformen der menschlichen Leibesbildung," Cinsel-Probleme, Feb., 1912, s. 129). Bu durumda, insan zekası, özellikle bazı erdemizm eğilimleri alt-insan seviyesinde kalmaya devam eden ya da düşmüş olan halklar arasında hâlâ gerekli olan bazı durumlarda olmasına rağmen, doğanın arzını bıraktığı bir organı tedarik etmeyi amaçlamaktadır.

İlk bakışta, aşk ve acılar arasındaki bağlantı - erkeklerin onu ve onu acı çekmekten zevk alma eğilimi - garip ve açıklanamaz gibi görünüyor. Bir ihale ve hatta bağımsız bir kadının, onu fiziksel ve ahlaki hakaretlere maruz bırakan bir erkeğe tutkulu bir bağlılığı sürdürmesi ve çoğu zaman zeki, mantıklı ve hatta iyi kalpli, güçlü bir erkeğin böyle bir şeye tabi olmayı arzu etmesi şaşırtıcıdır. tutkulu bir şekilde seven ve kendisine her tutkunun son kanıtını veren bir kadına hakaret eder. Bu gibi durumları anladığımızda, sadece bir kadının gönderdiği acı, rahatsızlık veya itaatten gerçekten hoşlandığı sınırlar içinde olduğunu hatırlamak zorundayız. İnsanın kendisinin rahatlayabildiği, acı duyduğu ve acı duyduğunun belirtisi olarak kabul ettiği küçük bir acı olan küçük bir acı - bu acı derecesi, sevginin normal sınırları içinde gelir ve gördüğümüz gibi, yarış deneyimi. Ancak bu sınırların ötesine taşınırken, biyolojik temelinden aldığı destek nedeniyle hala tolere edilebilir olsa da, artık zevk almaz. Doğal not çok şiddetli bir şekilde vuruldu ve aşk ritmi mükemmelleşmedi. Bir kadın, zorlanmaya zorlanmaya, kendi iradesinin ötesine zorlanmaya zorlanabilir. Ama her zaman onun için esasen ve derinden hoşnut olan şeylere doğru zorlanmasını istiyor. Bunu gerçekleştiremeyen bir adam, aşk sanatında çok az ilerleme kaydetmiştir. Bir kadın dedi ki, “Bir kadın söylendi, ama yapmak istemediğim şeyleri yapmaktan hoşlandım,” diye sordu, sorgulanmak üzerine, çok fazla insanın sözünü tutmasını istemediğini ve bu kişinin Yapmak istemediği önemli şeyler yaptı. Griselda'nın sınırsız itaatkarlığının öyküsünün psikolojik olarak doğru olduğu söylenemez,

ancak bu konuyla ilgili olarak haklı bir fantasya olarak onun sanatsal doğruluğu vardır.

Bu nokta, bir bayan tarafından yazılan bir mektuptan aşağıdaki geçişle daha da açıklanmaktadır: "İnsanın iradesine boyun eğmek hala, her zaman, zevk için bir başlangıçtır ve fikirler birliği muhtemelen her zaman bu çok yanlış anlaşılmış içgüdüyü üretecektir. Şimdi, dolaylı olarak diğer kadınlardan ve doğrudan kendi deneyimlerimden, uyuşmazlıktaki noktanın çok önemli ve insanın otoritesini kullandığı zaman, kişinin kendi yolunu alma arzusunun cinsel duyguyu tamamen ortadan kaldırdığını, aksine, küçük şeylerde cinsel duygu, kişinin kendi yolunu bulma arzusunu ortadan kaldırır.İki ikisinin neredeyse eşit bir çatışması vardır, ve onların arasında en iyiyi bulabilirim. diğer fetihler ise, büyük bir zihinsel tahriş ve fiziksel rahatsızlık hissi yaratır, bir insan küçük şeylere komuta etmelidir, çünkü ondan dokuzunda olduğu gibi bu da heyecan yaratacaktır. Arge, ya emirlerini uygulayamayacağını ya da niyetinden uzak olduğu için hoşnutsuzluk ve rahatsızlık duygusu ürettiğini bulabilir. Kadınlar, erkeklerin tutkularını heyecanlandırmak için kendilerinden daha güçlü olmaları gerektiğini hayal ederler. Katılmıyorum. Tutkulu bir adam en iyi şansa sahiptir, çünkü onun içinde ilkel içgüdüler güçlüdür. Kadını boyun eğme arzusu bunlardan biridir ve küçük şeylerde onun gücünü hissettirmek için yetkisini kullanacaktır, ancak gerçek bir soruyu sormak için üzerinde çalışarak kendi yolunu bulma şansının olduğunu bilir. Onun daha büyük duyarlılığı. Belki de bir örnek ne demek istediğimi gösterecektir. Orkestrayı dinliyordum ve bir kız ve nişanlısı yanımda iki koltuk işgal etti. Kız bir koltukta battı, ama bir sebepten ötürü adam ötekini almasını diledi. O reddetti. Sırasını iki kez tekrarladı, ikincisi o kadar yer değiştirdi ki yerleri değiştirdi ve dediğini duydum: 'Dediğimi duyduğunu sanmıyorum. Üç kez sipariş vermeyi beklemiyorum.

"Bu küçük sahne beni ilgilendirdi ve sonra kıza şu soruları sordum: -

"'Bir sandalyeyi diğerinden daha fazla almanın bir sebebi var mı?'

"'Yok hayır.'

“'Bay mı? Değişiminizdeki ısrarı size zevk veriyor mu?'

"'Evet' (biraz tereddüt ettikten sonra).

"'Niye ya?'

"'Bilmiyorum.'

“Özellikle sandalyede oturmak istemiş olsaydınız, örneğin yanağınızda kaynamış olsaydınız ve o tarafı yanlarından ayırmak ister miydiniz?”

“'Hayır, kesinlikle hayır. Ona baktığını düşünmekten duyduğum endişe beni memnun hissetmek için beni çok fazla çarptırdı.'

"Bu, ne demek istediğimi açıklıyor mu? Bu arada, bu arada, gerçekten önemli olmak zorunda değilsiniz, ama, kaynağın bu hayali durumunda olduğu gibi, eğer kadın için önemli görünüyorsa, tahriş, fiziksel sansüre ağır basacaktır."

Bu nedenle, kadınların acı çekmekten zevk almaları yönünde belirli bir eğilimi öne sürdüğümün farkındayım - ancak aldığım pozisyonu dikkatli ve nitelikli olarak kabul ediyorum - birçok tahmin edilebilir insan, bütün bir cinsiyeti küçümsediğimi ve genellikle “kadınların boyun eğmesini desteklediğimi haykırıyor” ." Ama "kadınların boyun eğmesi" ile ilgili akademik tartışma günü geçti. Açıklığa kavuşturmak istediğim eğilim, normal ve tipik kadınların deneyimiyle çok iyi bir şekilde belirlendi - ancak istisnalar sayılabilecek çok sayıda şey söz konusu olabilir. Bu tür olayların etkisini, toplumsal ilerlemeyle bağlantılı olarak, kadınların yalnızca küçük büyümenin erkekleri olarak aldıkları hiçbir şeyden yoksun bıraktığını belirteceğim. Onlar öyle değil; kendi doğaları yasalarına sahiptirler; Onların gelişimi kendi çizgileri boyunca olmalı ve erkeksi çizgiler boyunca olmamalıdır. Şimdi, Bacon'un gününde olduğu gibi, doğaya sadece ona itaat ederek emir vermeyi öğrendiğimiz kadar doğrudur. Gerçekleri görmezden gelmek, ilerleme ölçütümüzdeki mahkemenin hayal kırıklığıdır. Burada sahip olduğumuz özel gerçek, çok hayati ve radikaldir ve çoğu, kendi etkisinde inceliklidir. Bunu görmezden gelmek aptalca; onun varlığına izin vermeliyiz. Yaşamın inşa edildiği temel içgüdüler hakkında doğru ve adil bir bilgiye sahip olmadıkça, hayatın aklı başına bir görüşüne ya da hayatın akla uygun bir sosyal mevzuatına varamayız.

[61]

Cinsel dürtüün pervasız öfkesi tarafından taşınan çeşitli memeliler, kadınlarına kötü muamelede bulunma eğilimindedir (R. Müller, Cinselbiologie, s. 123). Bununla birlikte, bu tedavi genellikle sadece bir kurban olayıdır, ardında aşırı bir sonuca neden olur. “Hançer ve safran ispinozları (Fringella ve Sycalis) çok kaba wooerler” diyor A. G. Butler (Zoölogist, 1902, s. 241); "Onlar şarkı söylerler ve tavuklarını şiddetli bir şekilde kovalarlar, onları uçururlar, onları yere vuruyorlardı, ve onları zeminde bile gıdıklıyorlardı, ama tavuklar itaatkâr hale geldiğinde, erkekler taktiklerini değiştirir ve zaman kocaları için olurlar. karılarını mahsullerinden beslemek ve gençleri yetiştirmeye yardımcı olmak.

[62]

Cf. A. C. Haddon, Kafa Avcıları, p. 107.

[63]

Marro, duyguların aktarımının olabileceğini düşünmektedir - erkekte üretilen şiddetin partnerine karşı yöneldiği itici güçler -

Sully tarafından kaydedilen ve Ribot tarafından Duyguların Psikolojisinde resmedilen bir eğilime göre, i. bölüm xii.

[64]

Birkaç yazar ilkel hayvan kurbanı gerçeklerinde sevgi ve acı arasındaki bağlantının açıklamasını bulmuştur. Böylece, Krafft-Ebing (Psychopathia Cinselis, 10. Alman baskısının İngilizce çevirisi, s. 80), sadizmin salgınlarının muhtemelen atavistik olduğunu kısaca belirtir. Marro (ergenlik, 1898, s. 219 ve devamı) bu konuda bazı akılda kalan sayfalara sahiptir. Bu açıklamanın Jäger tarafından belirsiz bir şekilde açıklandığı görülecektir. Laserre, Féré'nin bahsettiği Bordo tezi içinde aynı anlamda tartışmıştır. Féré (Cinsel İçgüdü, s. 134), yeterince az olan gerekçelere dayanarak, bu açıklamayı sadece yüzeysel bir benzerlik olarak görmektedir. Ama kesinlikle tam bir açıklama değil.

[65]

Schäfer (Psikoloji için ders kitapları, Bd. İi, s. 128 ve Psikopat Cinselis'te Krafft-Ebing tarafından alıntılanmıştır), cinsel heyecanın savaşların veya resimlerin ortaya çıkmasıyla ortaya çıktığı bir durumla bağlantılı olarak şöyle demektedir: Savaşın ve cinayetlerin hazzı, büyük ölçüde, erkek egemenliğinin, erkek egemenliğinin bu yönü ile erkek cinselliği arasındaki yakın ilişki hakkında hiçbir soruya yol açamayacağı gibi, hayvan krallığı boyunca erkek cinsiyetinin bir özelliğidir. kesinlikle normal, zihinsel ve bedensel olan, cinsel heyecanın ilk belirsiz ve anlaşılmaz öncüleri, savaş ve oyunların heyecan verici sahnelerinin okunmasıyla tetiklenebilir: Bunlar, savaşçı oyunlarda (güreş vb.) bir tür tatmin için bilinçsiz özlemlere yol açar. ) bir ikincil az çok açıkça tanımlanmış ikincil düşünce düşüncesiyle bir yakın ilişki kurmak ve tamamlamak için temel cinsel dürtü ifade eder. Groos (Spiele der Menschen, 1899, s. 232) ayrıca erkeklerin oynak güreş mücadelelerinde bilinçaltı cinsel bir unsurun bu önermesinde az ya da çok gerçek olduğunu düşünmektedir. Freud'un (Cinsiyet teorisi üzerine üç deneme, s. 49), güreş, vb. Kas aktivitesi yoluyla cinsel heyecan eğiliminin, sadizmin kökenlerinden biri olduğunu düşünür. Örneğin, futbolda olduğu gibi, oyunlarda kaldırıldığında bu türden bilinçli bir zevk hisseden normal erkeklere söylendi. Ek olarak, dünyanın bazı bölgelerinde ele geçirenin elini güreşmek için kızı güreşe atması gerektiği de eklenebilir.

[66]

655/5000

Oldukça normal ve iyi durumda olan bireylerde bile ortaya çıkan bu eğilimin küçük bir tezahürü, ergenlik döneminde ve sonrasında ergenlik döneminden sonra hayvanlara veya kendi küçük arkadaşlarına zulmetmek ve zarar vermek için zevk almaktır. Bazı gençler, hassas gençlere işkence etmekten öte yanıltıcı bir zevk ve yaratıcılık sergilerler, hatta nazik ve düşünceli olan bir çocuk bile bir kurbağayı kasıtlı olarak kasten çıkarmaktan keyif alabilir. Bazı durumlarda, gerçek sadist dürtüleri olmayan ve genellikle acımasız olmayan erkek ve gençlerde, bu daha düşük bir hayvan üzerindeki bu işkencenin ortaya çıkması, her ne kadar hoş bir cinsel hassasiyet olmasa da, bir ereksiyon üretir.

[67]

Marro, Ergenlik, 1898, s. 223; Garnier, "Çocuk Suçu", Uluslararası Suç Antropolojisi Bildirileri Kongresi, Amsterdam, 1901, s. 296; Psikoloji Arşivi 1899, fasc. v-vi, s. 572.
[68]

Bk. ii, ch. ii.

[69]

Herbert Spencer, Sosyolojinin İlkeleri, 1876, cilt. i, p. 651.

[70]

Westermarck, İnsan Evliliği, s. 388. Grosse aynı düşüncedir; Ayrıca, sahte yakalamanın, gerçek yakalamanın hayranlıktan dolayı bir taklit olduğunu da düşünmektedir; İkincisinin, özel ve yasalarla tanınan bir evlilik biçimi olduğuna inanmıyor, sadece "ara sıra şiddetli ve cezasız bir eylem" söz konusu. (Ailenin formları, pp. 105-7.) Bu pozisyon çok aşırı.

[71]

E Ernest Crawley, Mistik Gül, 1902, s. 350 ve devamı Van Gennep, kadının “cinsiyetinden”, ama sadece “cinsel toplumu” ndan kaçırıldığını doğru bir şekilde söyleyemediğimizi haklı olarak belirtir.

[72]

A. Van Gennep (Geçit Ayinleri, 1909, s. 175-186), “yakalama” nın genç kızın ayrıldığını gösteren bir ayin olduğu psikolojik bir karaktere rağmen üçüncü bir teori öne sürmüştür. Çocukluğunun özel toplumları. Gennep bu ritmi, bir insanın sosyal veya doğal çevresini değiştirdiğinde harekete geçen engin bir “geçit töreni” grubu olarak görüyor.

[73]

Féré (Cinsel İçgüdü, s. 133), bir mağdurun acısı ve sevgisi ile acı çekmenin sevgiyle ilişkisinin yeterli bir açıklaması olarak deneyimlenebilen kişisel gücün duygularına dayanan memnuniyeti göz önünde bulundurur. Bu nadiren itiraf edebilirim. Duygusal tavırda bir faktördür, ancak sadece cinsel alanda var olduğu zaman, bu tavrı büyük ölçüde erkeklerin kadına karşı daha temel biyolojik tavırlarına kurbanlık sürecine dayandırmak mantıklıdır. Féré, bu biyolojik unsuru yalnızca bir yüzeysel benzeşme olarak görüyor, zira bir zulüm eylemi, çiftleşmeun bir eşdeğeri haline gelebileceği için.

Ancak normal cinsel süreçte tek bir anın seçilmesi ve büyütülmesiyle cinsel sapkınlık oldukça yaygındır.
[74]

Ancak süreç oldukça bilinçli olabilir. Böylelikle bir muhabir bana, sevdiği kadına karşı zulümle cinsel haz aldığını değil, bunu temel bir unsur olarak gördüğünü söyler. O, kadının zevk verdiğine ve jestle, sesin çekilmesine, vb., Gerçek acıdan histerik, varsayılan veya hayal edilmiş bir acı hissiyle ayırt edilebileceğine inanır. Gerçek acı vermek istemez ve bunu sadizm olarak kabul ederdi.

[75]

De Sade aynı sözleri yapmıştı, Boulogne Duchenne ise, cinsel tutku ve zulüm yüz ifadelerinin benzer olduğuna dikkat çekti

[76]

Kryptadia, cilt. vi, p. 208.

[77]

Daumas, Sahara atları, p. 49.

[78]

Cilt. Bu Çalışmaların iv ("Erkeklerde Cinsel Seçim"), Ek A, "Öpünün Kökenleri".

[79]

De Stendhal (Aşk), Londra'da varlıklı bir albayın metresi olan İngiliz bir aktrisle arkadaşlık anlamında, ama özel olarak başka bir sevgilisi olduğunu söyledi. Bir gün, diğer adam hazır olduğunda albay geldi. "Bu beyefendi satmak istediğim midilli hakkında çağrıda bulundu," dedi aktris. “Ben çok farklı bir amaç için geldim,” dedi küçük adam, ve böylece çürümeye başlayan bir sevgi uyandırdı.

[80]

Havelock Ellis, Erkek ve Kadın, bölüm vi, "Duyular"

[81]

Bu sorumluluk kartal tarafından vurgulanır, Kadının kusurlu cinsel hissi, p. 125.

[82]

Etnoloji Dergisi, Bd. viii, 1876, pp. 22-28.