Cilt III cinsel düRTÜ analiZİ AŞk ve aci kadinlarda cinsel düRTÜ havelock ellis tarafından yazılmıştır

II.

Sadizm’in Tanımı—De Sade—Normal bir ölçüde Mazoşizm—Sacher-Masoch—Sadizm ve Mazoşizm arasında hiçbir gerçek sınır çizgisi yok—Algolagnia, Her İki Grupta Bulguları İçerir—Normal Phenomena’dan Algolagnia’ya Bir Köprü Olarak Aşk Isırması—Kanın Cazibesi—En Aşırı Perversiyonlar Normal Olaylara Bağlıdır.

Bu nedenle burada iki ayrı duygu grubu bulunduğunu görüyoruz: biri erkeğin çizgisinde, güç sergilemekten zevk alır ve genellikle acıyı ya da ağrı simülatörünü etkiler; diğeri ise, bu kuvvete boyun eğmekten hoşlanan ve hatta aşkın deneyimleriyle bağlantılı olarak hafif bir acı ya da acı fikrinden zevk alan kadın dişi çizgisinde. Ayrıca, bu iki duygu grubunun tamamlayıcı olduğunu görüyoruz. Normal ve sağlıklı yaşamla uyumlu sınırlar içinde, erkeklerin kadınları almayı sevmeye ittiği şeydir. Dolayısıyla, bu sınırlar içinde erkeklerin "zulmü" nün gereğinden fazla aldırış etmesine ve ona tabi olan kadınları gereksiz yere övmeye ihtiyacımız yoktur.

Bununla birlikte, böyle bir sonuç, aynı zamanda, gördüğümüz gibi, sadece bu normal sınırlar içinde iyiyi elinde tutar, ki bu da burada bir girişimde bulunulmuştur. Göz önünde bulundurduğumuz olgular, hayvan ve ilkel insanlık kurbanlarında şişkinlik ve kirlilik koşullarına dayanan, kesinlikle normal olgulardır. Ancak bir noktada, aşk ısırığının olgularını ele alırken, bu tamamen normal tezahürün ne kadar duyarsız bir şekilde morbid bölgesine geçtiğini gösteren gerçeklere değinmiştim. Bu, en korkunç ve iğrenç cinsel sapkınlıkların bile, temel olarak normal olan fenomenlere nasıl kanıtlanabilir bir şekilde bağlı olduğunun farkına varmamızı sağlayan bir örnektir. Aşk ısırığının, bize sadizm olarak adlandırılan sapkın dürtü için anahtarı vereceği söylenebilir.

"Sadizm" in en iyi nasıl tanımlanabileceğine dair bazı fikir ayrılığı var. Belki de en basit ve en genel tanım, Krafft-Ebing'in, acı çekmeye ve şiddete başvurma arzusuyla ilişkili cinsel duygu olarak ya da başka bir yerde ifade ettiği gibi, “karşı cinsten zalim ve şiddetli muameleye yönelik dürtüdür. Bu tür eylemlerin düşüncesinin, lustful hislerle renklendirilmesi. "^[83] Daha eksiksiz bir tanım, sadizmi "cinsel dürtü, sevgili kişiyi vurma, kötü kullanma ve küçük düşürme eğilimlerinden meydana gelir" olarak nitelendiren bir durum olarak tanımlayan Moll'e aittir.”^[84] Bu tanım, ahlaki acı unsurunu getirme avantajına sahiptir. Féré'nin tanımında “cinsel dürtüsüyle şiddet ve zulüm birlikteliği, bu dernekte cinsel zevk arayan kişi tarafından zorunlu olarak uygulanmayan şiddet veya zalimlik gibi bir ihtiyaç” şeklinde bir başka ^[85] uzantı da yer alıyor. Noktalar, belirli bir sadizm derecesinin normal olarak

“bu zorunlu ve yeterli koşulda, genellikle mutlak kalmaya devam etmeksizin, zihinsel olarak temsil edilen ve cinsel orgazm arasında yakın bir bağlantı ile karakterize bir dürtüsel ve saplantılı bir cinsel sapıklıktır.”^[86] “Sadizm” tarafından, De Sade’nın romanlarında sergilenen özel cinsel sapkınlıkları anlayabilmemiz için bu tanımların çok eksik olduğu da eklenmesi gerekir. Iwan Bloch ("Eugen Dühren"), De Sade ile ilgili kitabı sırasında, kesinlikle bu temelde bir tanımlamaya teşebbüs etmiştir ve görüldüğü gibi, çok detaylandırılması gerekir: "Kasten olsun, bir bağlantı insanın ve diğer insanların yaşamını, sağlığını ve mülkünü tehdit eden ya da yok eden korkutucu ve şok edici olayların, yıkıcı olayların ve uygulamaların gerçek ya da tek sembolik (ideal, yanıltıcı) görünümü ile cinsel heyecan ve cinsel zevkten tesadüfen aranan ya da sunulan canlılar, cansız nesnelerin sürekliliğini tehdit etmek ve tehdit etmek, bu tür olaylardan cinsel zevk almayı başaran kişi ya doğrudan neden olabilir, ya da başka kişiler aracılığıyla ya da sadece seyirci olarak ya da Son olarak, gönüllü olarak veya istemeyerek, bu süreçlere yöneltilen nesne."^[87] De Sade'nun eserlerinde bulunan sadizmin bu tanımı, daha kesin olarak, özellikle son cümlesi, olağan tanımdan çok daha geniş bir kavramdır.

Donatien Alphonse François, Marquis De Sade, 1740'da Paris'te büyük Condé'nin evinde doğdu. Çok asil, antik ve seçkin bir Provençal ailesine aitti; De Sade'yla evlenen Petrarch'ın Laura'sı, atalarından biriydi ve aile, hem kolları hem de mektupları başarılı bir şekilde yetiştirmişti. O, Lacroix'e göre, “göze çarpan ve solgun bir yüzü olan iki büyük siyahın [bir başka mavi hesaba göre] gözleri tarafından aydınlatılmış, sevimli bir gençlikti; tüm varlığını yozlaştırmak için yardımcının çirkin izini taşıyordu; onun sesi "çekilip okşaydı"; yürüyüşünde "yumuşak kadınsı bir lütuf" vardı. Ne yazık ki, otantik bir portre yoktur. İlk hayatı, Aline ve Valcourt'un iv harfi ile çizilmiştir. Collège-Louis-le-Grand'den ayrılırken bir süvari subayı oldu ve Almanya'daki Yedi Yıl Savaşı'ndan geçti. Askeri hayatındaki deneyimlerin, feminizm kısır bir mizaç üzerinde çalışmasının, sapkınlığının gelişmesiyle çok ilgili olduğu konusunda pek az şüphe olabilir. Detaylarının bilinmediği çok sayıda sıyrık içerisine girmiş gibi görünüyor ve babası, 20 yaşında bir asil ve sevimli bir kız olan aristokrat bir arkadaşının kızıyla evlenmeye çalıştı. ilk önce gelecekteki eşinin evine gitti, 13 yaşında bir kız olan küçük kız kardeşi evde; onunla birlikte bir anda aşık oldu ve sevgisi karşılık verdi; hem müzikal meraklıları hem de çok güzel bir sesi vardı. Ebeveynler, evliliğin orijinal şemasını yerine getirmek için ısrar ettiler. De Sade'nin karısı onu sevdi ve her şeye rağmen, Griselda'ya benzeyen bağlılığıyla çıkarlarına hizmet etti; O, Ginisty, bir aziz, evlilik yaşamının bir aziz olduğunu; ama sevgisi sadece itme, horlama ve şüphe ile ilk talep edildi. Bununla birlikte, evliliğin çocukları vardı; En büyük ordunun kariyeri - orduna giden ve aynı zamanda

sanatsal yeteneğe sahip olan, ancak başka bir şekilde babasının tadına sahip bir topluluk olmayan - tahmin edilebilen genç bir adam Marquise'nin mektuplarını da düzenleyen Paul Ginisty tarafından çizilmiştir. De Sade'nın küçük kız kardeşine olan tutkusu devam etti (Juliette olarak onu idealize etti), ancak onun ulaşılmazlığının ötesinde bir manastırda yer almasına rağmen, çok geç bir süre sonra onunla birlikte hayatını kaybetti ve belki de hayatının en mutlu zamanını geçirdi. onun ölümü. De Sade'nun kariyerinin belirlenmesinde bu mutsuz evliliğin belirleyici olduğu açıktır; Bir keresinde kendini her türlü dağınıklığa sürükledi, sağlığını ve maddesini bazen rafine edilmiş soylu soylular arasında ve bazen de büyük ölçüde dehşetli lakeler arasında harcadı. Ancak, her zaman bir sanatçıdan bir şey, bir öğrenciden bir şey, bir filozofun bir şeyiydi ve erken bir dönemde, 23 yaşındayken yazmaya başladı. Bu yaştaydı ve sadece birkaç ay sonraydı. Evliliği, bazı fazlalıklardan dolayı Vincennes'de bir süre kalmıştır. Yaşlılık döneminde Charenton'da geçirdiği 13 yaşını da dahil edersek, 27 yıllık hayatını hapishanelerde geçirmeye mahkum edildi. Asıl suçları, hayal gücü üzerinde yaşamayı sevdiği kişiler kadar korkunç değildi ve çoğunlukla büyük ölçüde abartılmışlardı. En aşırı suçları, genç bir kadının 1768 yılında, onu sokakta sadakalarla karşılayan ve evine gelmek için sahte iddialar ve afrodisiakal bonbonların yönetimine neden olan Rosa Keller'ın, ahlaksız ve zorlu kamçılığa maruz kalmasıydı. Marsilya'daki bazı fahişeler. Erkekliğin temelinin hapishanelerde geçirdiği gerçeğinden dolayı, De Sade'nın hayal, çalışma ve roman yazma üzerine geri düştüğü. Gerçek yaşamdan uzaklaşarak, hayal gücünü, sapkın görüşlerle –çok büyük ölçüde, onun zamanındaki sapkın yaşamın gerçek gerçekleri hakkında bilgi üzerine kurdu –ve Justine (1781); 120 Gün Sodom veya Libertinaj Okulu (1785); Aline ve Valcour ya da Felsefi Roman (1788); Juliette (1796); Boudoir'de Felsefe (1795). Bu kitaplar, bir tür on sekizinci yüzyıl Psikopat Cinselis adlı cinsel sapkınlıklar ansiklopedisini oluşturuyor ve aynı zamanda bir felsefeyi de somutlaştırıyor. Cinsel sorunun çok büyük önemini ilk farkeden Bloch sözleriydi. Genel tutumu, aşağıdaki pasajda (Lacassagne tarafından alıntılandığı gibi) açıklanabilir: "Dünyada, kabul edilen tüm önyargıları şok eden varlıklar varsa, onlara vaaz vermemeli veya cezalandırmadık ... çünkü onların tuhaf tadı artık kendinize bağlı olarak size bağlı ya da aptal, iyi yapılmış ya da kambur destekli olup olmadığına bağlıdır. Yasalarınız, ahlakınız, dininiz, ihanetleriniz, Cennetiniz, tanrınız, cehenneminiz, Eğer böyle ve bu tür sıvılar, bu tür lifler, ya da kanda ya da hayvan ruhlarında belirli bir asalitenin, bir insanı sadece cezalarınızın veya ödüllerinizin bir amacı haline getirmeye yeterli olduğu gösterilseydi? ” Çok iyi okudu, Bloch dikkat çekti ve ilgisi edebiyatın her alanına yayıldı: ziller lettreler, felsefe, teoloji, siyaset, sosyoloji, etnoloji, mitoloji ve tarih. Belki de en sevdiği okuma seyahatti. Tutumu son derece kritik olmasına rağmen, İncil'i çok yakından biliyordu. En sevdiği filozof, çok sık alıntı yaptığı Lamettrie idi ve Machiavelli'yi dikkatle incelemişti.

De Sade Devrimi öngörmüştü; Marat'ın ateşli bir hayranıydı ve bu dönemde kamusal hayata yumuşak, yumuşak, kel ve gri saçlı bir insan olarak girdi. Devrimin birçok sahnesi, De Sade'nun hayal gücünün gerçek hayatındaki düzenlemesiydi; Örneğin, La Belle Bouquetière'de Théroigne de Méricourt'un kışkırtılmasıyla başlatılan barbarca işkenceler vardı. Ancak De Sade, o zamanın etkinliklerinde, çoğunlukla bir hayırsever olarak, zamanının çoğunu hastanelerde geçirerek çok huzurlu bir rol oynadı. Her zaman onun için düşman olmasına rağmen, kayınbiradünü kayıktan kurtardı ve ılımlılığıyla devrimci partinin şüphelerini uyandırdı ve tekrar hapsedildi. Daha sonra Napoleon'a karşı bir kitapçık yazdı, onu asla affetmedi ve Charenton'a bir çılgınlık olarak kapandı; Bu yoldan çıkması istenen kişilerin imha edildiği sıra dışı bir yöntem değildi ve De Sade'nun organik olarak anormal mizacına rağmen, onu aslında deli olarak görmenin bir nedeni yok. O dönemin seçkin bir uzaylıcısı olan Royer-Collard, daha sonra Charenton'un başında, De Sade'nın aklı başında olduğunu ilan etti ve detaylı raporu hala varlığını sürdürdü. Diğer uzmanlar aynı görüşteydi. Bloch, bu görüşleri (Neue Forschungen, vb., S. 370) alıntılayan tek olası sonucun, De Sade'nin aklı başında olduğu, ancak neurasthenic olduğunu ve Eulenburg'un da çıldırmış gibi görülemeyeceği sonucuna vardığını söylüyor. dejenere. İlticada kendisini tiyatro düzenleyerek eğlendirdi. Lacroix, yıllar sonra, onu tanıyan yaşlıları sorgulayarak, en erdemli ve saygın kişilerin anısına bile, sadece "amaçlanan bir mauvais sujet" olarak yaşadığını bulmakta şaşırmıştı. De Sade'nın, tekil bir derecede, kadınların sevgisi ve bağlılığı uyandırması dikkat çekicidir; bunu, kadınlara zulüm ile uygulanan hayranlık kanıtı olarak değerlendirebilir miyiz ya da olmasın. Janin, “pauvre marki” nin serbest bırakılması için yalvararak, büyük dünyanın genç ve çekici kadınları tarafından yazılmış çok sayıda küçük harf gördüğünü söylüyor.

Sardou, dramatist, 1855'te Bicêtre'yi ziyaret ettiğini ve orada bulunma sırasında De Sade'yi tanıyan eski bir bahçıvanla tanıştığını belirtmiştir. Marki'nin eğlencelerinden birinin en güzel ve pahalı güllerin sepetlerini temin etmek olduğunu söyledi; Daha sonra avlu boyunca akan kirli bir akarsuyla bir tabure oturacaktı ve gülleri teker teker görecek, onlara güle güle bir ifade ile koklayacak, çamurlu suya batıracak ve onları uzaklaştıracak, onun yaptığı gibi gülmek. 1814 yılının 2 / 2'sinde 74 yaşında öldü. Neredeyse kördü ve uzun bir süredir gut, astım ve mideye karşı bir şehit olmuştu. Mezarların mezarına dikilmesi ve hafızasının kaybolması dileğiydi. Daha sonraki bir dönemdeki kafatası, küçük ve iyi biçimlenmiş bulmuş olan bir psikolog tarafından incelenmiştir; "biri önce bir kadının kafası için alırdı." Kafatası Dr. Londe'ye aitti, ancak asrın ortalarına gelindiğinde onu muhtemelen bulunabilecek olan İngiltere'ye götüren bir doktor tarafından çalındı. [Yukarıdaki hesap esas olarak Paul Lacroix, Revue de Paris, 1837. Fransa Tarihi'nin Meraklıları, ikinci seri, Ünlü Deneme, s. 225; Janin, Paris Review, 1834; Eugen Dühren (Iwan Bloch), Der Marquis de Sade ve Onun zamanıüçüncü baskı, 1901; id., Marquis de Sade hakkında yeni araştırmalar

araştırmalar ve Onun zamanı, 1904; Lacassagne, Ripper ve Sadist Suçları İşbirliği, 1899; Paul Ginisty, Sade Markiz, 1901.]

Sadizm'i kesinlikle tanımlamak ve De Sade'nın kişisel mizacında köklerine nüfuz etme girişimi, bu cinsel sapkınlığın şu anda Lacassagne, Ripper ve Sadist Suçları İşbirliği, 1899; Paul Ginisty, Sade Markiz, 1901.ki kavrayışında belirli bir zayıflığı ortaya çıkarmaktadır. Hem genel olarak verilen tanımdan hem de ilkel dönemlerden gelen olası biyolojik kalıtsallıktan, aşırı erkekliğe bağlı bir sapıklıktan çıkarılamayabiliriz. Güçlü adam, zalimden daha ihale edilmeye daha yatkındır ya da her olayda, zulme karşı herhangi bir dürtüyü sınırlamak için nasıl kullanılacağını bilir; Sadeciliğin en uç ve ayrıntılı formları (önemli ölçüde imbecilite ile bağlantılı olarak bir kenara koymak) biraz kadınsı bir örgütle müttefik olmaya daha yatkındır. Gerçekten de Montaigne, zulmün genellikle kadınsı yumuşaklığın eşlik ettiği uzun zaman önce gözlemledi.

Aynı şekilde, çok kadınsı kadının sadist eğilimlere sahip olmadığını varsaymak bir yanlışlıktır. İlkel hayvan savaş koşullarını hesaba katsak bile, erkeğin de acı çekmesi gibi acı çekmesi gerekir ve kadın sadece erkeklere boyun eğmeyi deneyimlemekle kalmaz, aynı zamanda eşinin rakibi üzerindeki zaferinin duygularını paylaşmalıdır. Bu noktalara dayanarak, bir hanımefendinin yazdığı şu sözleri alıntılayabilirim: "Daha zayıf ve kadınsı olan bir kadın, o sevdiği sübtiliğin daha büyük olduğu anlamına gelir. Genel karakterle yapmak, ancak tamamen kısıtlama ve çaresizlik duygusunun onu cinsel olarak etkileyip etkilemediğine bağlı olarak, erkeklerde, sevdikleri kadınlara en çok itaat edenlerin sıradan bir yaşamda çok güçlü olduklarını fark ettim. Belirlenen karakterleri Ben de çok zayıf karakterleri olan kadınların, önemsedikleri kadınlara karşı çok cimri olduklarını biliyorum. Kadınlar arasında, güçlü, kararlı bir kadının, sevdiği bir erkeğe nasıl yol göstereceğini görmek beni şaşırttı. Kendi hayatının ne kadar inatçı olması, günlük yaşamda kendi sorumluluğuna göre hareket edemeyen, kimi kırılgan, sarsak bir yaratık olabilir.Özel bir pasiflik, duygularının üzerinde çalıştığı bir arzu, bana öyle geliyor ki; küçük deneyim gider, v Sıradan, normalde normal erkekler arasında yaygındır. Kadınlık üzerinde, kadına bir cazibe olarak iyi bir stres atfedilir ve bu çok güçlü doğalara kadar olabilir, ancak, gördüğüm kadarıyla, erkeklere göre olağanüstü bir imparatorluk elde eden kadınlar, onların karakteri ve tutkular. Eğer bu erillikte, bir insana aynı anda başka bir şekilde hitap eden bir kırılganlık ya da çocuksu olma özelliğini birleştiriyorlarsa, karşı konulmaz görünmektedirler. "

De Sade'nın mizaç ve görünüşündeki kadınsı özelliklerin bazılarını not ettim. Aynı şey, suçları De Sade'ninkilerden çok daha ciddi ve acımasız olan sadistlerde de görülebilir. Kadınları St. Louis'deki sokaklarda bıçaklayan bir adam, yüksek perdeli, efemeci bir ses ve çocuksu bir görünüşe sahip bir garsontu. Sadist katil Reidel, ürkek, alçakgönüllü ve narindir; Başka insanların huzurunda idrara çıkmaya çok utangaçtı. Bir kadın arkadaşını boğmaya çalışan A. Marie'nin tarif ettiği sadist bir zoöfilist, her zaman çok

çekingen olmuştu, pek çok olanakla kızardı, çocukların gözlerine bile bakamıyorlardı, ya da başka bir kişinin huzurunda idrar yapıyorlardı, ya da kadınlara cinsel gelişme sağlar.

Kiernan ve Moyer, sadistlerin alçakgönüllülüğünü ve çekiciliğini normal bir çiftleşme için iğrenme ile birleştirmeye meyillidirler. Onlar, bir "Ev" ten evlat edindikleri bir kızın genital organları ve diğer bölümleri üzerine, çoğunlukla yüzeysel, çatal, makas, vb. İle yüzeysel olarak yüzlerce yara almış olan tersine evlenmiş bir kadını incelemeye çağrıldılar. Bu kadın, içinde yaşadığı şehirdeki kilise ve sosyal meselelerde çok belirgindi; böylece birçok din adamı ve yerel kişi, onun iffetli, alçakgönüllü ve hatta acımasız karakterine tanıklık etti; o eylemler sırasında aklı başında bulundu. (Moyer, Alienist ve Nörolog, Mayıs 1907 ve Dr. Kiernan'ın özel mektubu.)

Bu nedenle, genellikle sadizm karşıtı olarak kabul edilen başka bir cinsel sapkınlığa yol açıyoruz. Mazoşizm, genellikle kadınlarda cinsel bir sapkınlık olarak görülür, aslında, normalde bir dereceye kadar normaldir ve insanda normal erkeksi duygusal tutumun bir tür tersine çevrilmesi olarak kabul edilir, fakat bu konu hakkındaki görüş kesin olarak doğrulanmamıştır. ve belirgin mazoşizm kadınlarda sadizmden çok daha az gözükmektedir.^[88] Bu fenomeni tedavi eden, belki de cinsel psikolojiye en değerli ve özgün katkısı olan Krafft-Ebing, konuyla çok yakından ilgilenmiş ve birçok vakayı ortaya çıkarmıştır. Dolayısıyla bu sapkınlığı şöyle tanımlar: "Mazoşizmle, cinsel duygu ve düşüncelerden etkilenen kişinin, tamamen ve koşulsuz olarak bir kişinin iradesine tabi olma fikri tarafından kontrol edildiği, psişik vita cinsinin kendine has bir sapkınlığını anlıyorum. karşı cinsiyetten, bu kişi tarafından usta, aşağılanmış ve taciz edilen bir kişi tarafından muamele görmekten, bu fikir cinsel bir duygu tarafından renklendirilir, mazoşist bu tür durumları yarattığı fanteziler içinde yaşar ve genellikle onları gerçekleştirmeye çalışır.^[89]

Kısacası, cinsel içgüdünün tam bir sapıklığına değil, azimli hisseden, fiziksel olarak da hayranlık duyulan kadına duyma arzusu anormal kabul edilemez. Krafft-Ebing'in ortaya çıkmasından iki yüz yıldan daha uzun bir süre önce psikolog olmayan Robert Burton, aşkın bir tür kölelik olduğu gerçeğinden ötürü genişledi. "Onlar genellikle köle," diye yazdı sevgililer, "esir, hizmetçi adamlar; Castilio'nun deyimiyle, amator amicæ mancipium; onun metresi hizmetçisi, onun drudge, mahkum, bağcı, ne değil?"^[90] Burton'un zamanından önce, Aristoteles'in erotik kölelik efsanesi Avrupa'da yaygın bir şekilde yayıldı ve resimler, kırbaçlı bir kadının baskın olduğu dörtlüde de saygıdeğer filozofun varlığını sürdürdü.^[91] Klasik zamanların çeşitli mazoşist fenomenleri Ovid'in onayı ile belirtilmiştir. Moll tarafından, ^[92] Goethe'nin bazı şiirlerinde, özellikle de "Lilis Park" ve "Erwin und Elmire" de mazoşist hislerin izleri olduğu belirtilmiştir. Heine, Platen, Hamerling ve diğer birçok şairin şiirlerinde de benzer izler bulunmuştur. ^[93] İnsanların şiirlerinin de bu tür izleri içerdiği söylenir. Gerçekten de, daha fazla lirik yüceltilmesindeki tutkunun neredeyse zorunlu olarak mazoşistik ifadeye başvurmayı içerdiği söylenebilir. Uzun yıllar önce yazılan bir romanda popüler bir kadın romanı, onun tutkulu bir yüceltme anındaki sevgisini kutsayan güçlü bir asker olan kahramanı,

cinsel sapkınlığı öneride bulunmaksızın kesinlikle çiğnemeyi temsil ediyor. Otway'in Venedik Korunağı'ndaki Antonio'nun Shaftesbury'nin bir karikatürü olduğu doğruysa, o zaman İngiliz devlet adamlarının en büyüklerinden birinin çok belirgin ve karakteristik mazoşistik eğilimler sergilediği görülecektir; ve son günlerde mazoşistik ifadelerin, bir devlet adamının Bismarck olarak çok etkili bir şekilde, çok değerli olan aşk mektuplarında meydana geldiği belirtilmiştir.

Bu nedenle, mazoşist eğilimin küçük bir derecesinin, oldukça yaygın olduğu söylenebilir; bunun daha belirgin ifadeleri, belirgin sadizmden daha yaygındır.^[94] It very frequently affects persons of a sensitive, refined, and artistic temperament. It may even be said that this tendency is in the line of civilization. Krafft-Ebing points out that some of the most delicate and romantic love-episodes of the Middle Ages are distinctly colored by masochistic emotionMuşoşizmin artan uygarlık ile artan eğilimi, Colin Scott'un “ikincil hukuk yasası” nı, erkeğin aktif olduğu birincil yasaya ve heyecanlı erkeğin devletlerine pasif ve imgesel olarak bakan dişi olarak kabul edersek açıklanabilir hale gelir. İkincil hukuka göre, "kadın, üst düzey bir aktivite geliştirir; erkek, kadına ait ruhsal ve bedensel durumlara nispeten pasif ve imgesel bir biçimde yaklaşır."^[96] Muhtemelen bu "ikincil sicil yasası" nın gerçekten karmaşık ve hassas doğadaki bireylerde sevginin bir eğilimini temsil ettiğini ve erkeğin böylesine açık bir tavrının sonucunun şüphesiz iyi niyetlenmiş vakalarda bir arzu olduğunu kabul edebiliriz. Kadınların iradesine boyun eğme ve bazı fiziksel ya da psişik formlarda, acı verici değil, faaliyetlerinin tezahürlerini deneyimleme arzusu.

Mazoşist eğilimin belirsiz ve karşılıksız biçimlerinden, tartışmasız bir cinsel sapkınlık haline dönüştüğü daha kesin biçimlere dönüştüğümüzde, Rousseau'da oldukça seçkin ve oldukça tipik bir örnek buluyoruz. ünlü İtiraflarındaki sapkınlığını tasvir etti. Ancak, daha az seçkin bir yazar olan Avusturyalı romancı Sacher-Masoch'un adı, Krafft-Ebing'in “sadizm” terimine uygun bir karşılık vermesi üzerine sabitlenmesiyle sapkınlıkla özdeşleşmiştir. Çok sayıda romanı ve öyküsünün, daha çok özellikle de Die Venus im Pelz'in gücü üzerine, Krafft-Ebing'in ismini belirlerken, ancak cinsel bir sapkınlıkla birlikte, yaşamını tanımlamaya yetmez bir özgürlük getirdi.

Sacher-Masoch'un biyografisi, CF von Schlichtegroll (Sacher-Masoch ve der Masochismus, 1901) ve daha dolaylı olarak, ilk karısı Wanda von Sacher-Masoch'un otobiyografisinde (Samine Lebensbeichte, 1906; Fransızca çeviri, Confession de ma Vie, 1907). Schlichtegroll'un kitabı, kahramanını yüceltmek ve talihsizliklerini ilk karısına atfetmek için biraz kötü bir girişimle yazılmıştır. Bununla birlikte, ikincisinin otobiyografisi, Sacher-Masoch'un hayatının daha eksiksiz bir resmini

oluşturmamıza olanak sağlar, çünkü karısı hiçbir şekilde kendisini kurtarmazken, Sacher-Masoch'un kendi anormal mizacının kurbanı olduğunu açıkça gösterir ve Hem doğasının hassas, rafine, yüce ve cömert yönlerini hem de onun morbid, hayali, vain yönlerini sunar.

Leopold von Sacher-Masoch, 1836'da Galiçya'da Lemberg'de doğdu. İspanyolca, Almanca ve daha çok Slav yarışıydı. Ailenin kurucusu, on altıncı yüzyılda, Prag'a yerleşmiş genç bir İspanyol soylu olan Don Matthias Sacher'in olduğu söylenebilir. Romanın babası, Lemberg'deki polisin müdürüydü ve küçük bir Rus asil doğum kadını olan Charlotte von Masoch'la evlendi. Bu sendikanın en büyük çocuğu olan romancı, dokuz yıllık evlilikten sonra doğmamıştı ve bebeklik döneminde çok hayatta kalması beklenmiyordu. Bununla birlikte, annesinin kendisini güçlü bir Rus köylü kadınına emzirmesini sağladığında, daha sonra söylediği gibi, yalnızca sağlığını değil, “ruhunu” da kazanmış; ondan, halkının tüm tuhaf ve melankoli efsanelerini ve onu hiç bırakmayan Küçük Rusların sevgisini öğrendi. Halen bir çocuk genç Sacher-Masoch, 1848'de sona eren devrimin kanlı sahnelerinin ortasında yer alırken. 12 yaşındayken, aile Prag'a göç etti ve çocuk, gelişimine rağmen, ilk önce Alman dilini öğrenmişti. Bunun için çok iyi bir ustalık elde etti. Çok erken yaşlarda, bir romancı olarak çalışmasını işaret eden tuhaf türlerin atmosferini ve hatta en karakteristik unsurlarını bile bulmuştu.

Cinsel yönden hayal gücünü çok güçlü biçimde etkileyen bu özelliklerin germinal unsurlarını izlemek ilginçtir. Çocukken, zulmün temsili ile büyük ölçüde çekildi; İdam resimlerine bakmayı severdi, şehitlerin efsaneleri onun en sevdiği okumalardı ve ergenliğin başlangıcıyla düzenli olarak onu öldürdüğünü ve ona işkence eden zalim bir kadının gücünü hayal etti. Anonim bir yazar tarafından Galiçya'nın kadınlarının ya kocalarına tamamen hakim olduklarını ve kendilerinin köle ya da kendilerinin kölelerin sefaleti olarak batmalarını sağladığını söylemiştir. Schlichtegroll'un anlatısına göre, 10 yaşındayken, Leopold, eski türden bir kadının, bir anne-babanın kendine ait bir akrabası olan bir Kontes Xenobia X.'in baş rol oynadığı bir sahneyi gördü. sahne hayal gücünün üzerinde bir soyunma iz bıraktı. Kontes güzel ama ahlaksız bir yaratıktı ve çocuk ona hayran kaldı, güzelliğinden ve giydiği pahalı kürklerden çok etkilendi. Sadakatini ve küçük hizmetlerini kabul etti ve bazen ona pansumanda yardım etmesine izin verirdi; Bir vesilesiyle, ondan önce onun terleten terliklerini koymak için diz çökerken, ayaklarını öptü; gülümsedi ve ona zevkle dolu bir tekme verdi. Çok geçmeden, hayal gücünü derinden etkileyen bölüm oluştu. Kız kardeşleriyle saklambaç oynuyordu ve Kontes'in yatak odasındaki giysilerdeki bir elbise-demiryolu üzerindeki kıyafetlerin arkasına dikkatlice gizlenmişti. Şu anda Kontes aniden eve girdi ve merdivenlerden çıkıp bir sevgiliyi izledi ve varlığına ihanet etmeme cesaret eden çocuk, kontluğun bir kanepede battığını ve sevgilisini okşamaya

başladığını gördü. Ama birkaç dakika sonra kocası, iki arkadaş eşliğinde odaya girdi. Ancak, daha önce hangi aşçıların Kontes'e karşı dönüp dönmeyeceğine karar verebiliyordu ve ona karşı çok güçlü bir vuruş yaptı ve yumruğuyla kan akışına geri döndü. Daha sonra bir kırbaç ele geçirdi, üç erkeği odadan dışarı çıkardı ve kargaşanın içinde sevgilisi kayboldu. Şu anda, giysi-demiryolu düştü ve çocuk, olayın istemsiz görgü tanığı, şimdi onun üzerine öfkeyle düştü, onu yere attı, omzuna dizini bastı ve onu acımasızca vurdu. . Acı harikaydı ve yine de tuhaf bir zevkin farkındaydı. Bu ihanet devam ederken Sayım geri döndü, artık bir öfke içinde değil, köle olarak alçakgönüllü ve alçakgönüllülükle yalvarmak için yalvarmadan önce diz çöktü. Çocuk kaçarken kocasını tekmelediğini gördü. Çocuk, oraya geri dönme isteğine karşı koyamadı; kapı kapanmıştı ve hiçbir şey göremedi, ama karısının darbelerinin altında bulunan çukurun ve Kont'un sırlarını duydu.

Bu sahnede, son derece hassas ve biraz tuhaf bir çocuk üzerinde hareket ederek, Sacher-Masoch'un çalışmalarının çoğunu etkileyen duygusal tavrın anahtarı olduğumuzda ısrar etmek gereksizdir. Biyografisinin dediği gibi, kadın, hayatının önemli bir bölümünde, bir zamanlar sevilip nefret edilen bir yaratık haline geldi; güzelliği ve acımasızlığı, erkeklerin boyunlarına istekli olarak ayağını bırakmasını sağlayan bir varlıktı. İlk önemli romanı Emissär'ın kahramanlığı, Polonya Devrimi ile ilgilenerek, Kontes Xenobia'nın çelişkili kişiliğini somutlaştırdı. Sacher-Masoch'un en sevdiği duygusal sembolleri olan kırbaç ve kürk kıyafetleri bile bu erken bölümde açıklamalarını buluyor. Çekici bir kadına alışmıştı: “Onu kürklerde görmek isterim” ve çekici olmayan bir kadın: “Onu kürklerde hayal edemezdim.” Bir keresinde yazı kağıdını Rus Boyar kostümlü bir kadın figürü ile süslemiş, onun pelerini ermine ile kaplı ve bir bela yakmıştı. Duvarlarında, kadinlarinda kadinlarin resimlerini seviyordu, ki bunlardan biri, Münih'teki galeride Rubens'in görkemli bir örnegi oldu. Hatta bir kadın kürk pelerini çalışmasında bir osman üzerinde tutacak ve zaman zaman beyinlerini Schiller'in çürümüş elma kokusunda bulduğu şekilde uyandırdığını fark etti.^[97]

13 yaşında, 1848 devriminde, genç Sacher-Masoch ateşin vaftizini aldı; Halk hareketinden uzaklaşarak, barikatları genç bir hanımla, ailesinin akrabasıyla, korsağında tabancayla bir amazon tasvir ederken, daha sonra tasvir etmeyi sevdiği gibi savunmaya yardım etti. Ancak bu bölüm eğitimine kısa bir ara verdi; çalışmalarını parlaklıkla sürdürdü ve üst tarafta eğitimine babasının estetik tatları yardım etti. Amatör tiyatroları evinde özel bir iyilik yapmışlardı ve burada Goethe ve Gogol'un ciddi oyunları bile gerçekleştirildi, böylece çocuğun tadı ve antrenmanına yardımcı oldu. Ancak, belki de, 16 yaşında, kendisine yaşamın tam olarak gerçekleşmesini ve kendi gücünün bilincini getiren trajik bir olay olduğu kayda değerdir. Bu, en sevdiği kız kardeşinin ani ölümü oldu. Ciddi ve sessiz oldu ve bu kederi daima hayatında bir dönüm noktası olarak gördü.

Prag ve Graz Üniversitelerinde, sadece 19 yaşında doktora diplomasını aldığında ve kısa bir süre sonra Graz'daki Alman tarihi için özel bir kurum haline geldiğinde böyle bir gayretle çalıştı. Ancak, yavaş yavaş, edebiyatın cazibeleri kendilerini kesinlikle ileri sürdü ve kısa bir süre sonra öğretimi terk etti. Ancak, İtalya'da 1866 savaşında ve Solferino savaşında Avusturya'nın mareşalının harekete geçtiği cesaret için sahada dekore edilmişti. Ancak bu olaylar, Sacher-Masoch'un edebi kariyeri üzerinde çok az rahatsız edici bir etkiye sahipti ve romanları ve öyküleri tarafından giderek Avrupa çapında bir üne kavuşuyordu.

Hayatında çok sayıda ciddi rahatsız edici etki, bir dizi aşk-atakları tarafından uygulanmaya başlamıştı. Bunlardan bazıları hafif ve geçici niteliğe sahipti; Bazıları, alay edilmemiş mutluluğun kaynağıydı; hepsi de, Quixotik doğasına hitap edecek bir savurganlık unsuru olsaydı. Her zaman hayatına dramatik ve romantik bir karakter vermeye özlem duyuyordu, karısı diyor ve bir vesileyle, özel bir sekreteri olarak bir Rus prensesiyle Floransa'ya kaçtığı bir gün geçirdi. Çoğu zaman bu bölümler aldatma ve sefalet ile sonuçlandı. Dört yıl boyunca kendini serbest bırakamayacağı bu tür bir ilişkiden sonra, Die Geschiedene Frau, Passionsgeschichte eines Idealisten'i yazdı ve kendi kişisel tarihinin çoğunu ona ekledi. Bir zamanlar tatlı ve sevimli bir genç kızla nişanlıydı. Daha sonra genç bir kadınla tanıştığı Graz, Laura Rümelin, 27 yaşında, bir eldiven yapımcısı olarak çalıştı ve annesiyle birlikte yaşıyordu. Zavallı bir paramparça olsa da, dünya hakkında çok az bilgiye sahip ya da hiç bilgisi olmayan, büyük bir doğal yetenek ve zekaya sahipti. Schlichtegroll onu, romancı ile gizemli bir entrikaya kendiliğinden giriştiğini gösterir. Kendi detaylı anlatısı, koşulları daha anlaşılabilir kılar. Sacher-Masoch'a mektup yazarak, onun kahramanı Wanda von Dunajev'in adını gizlemek için evlat edinerek, ona bir şaka olarak, bir arkadaşı tarafından yazılan bazı uzlaşmacı mektupların ele geçirilmesi için başvurdu. Sacher-Masoch mektupları geri göndermeden önce muhabirini görmede ısrar etti ve romantik maceraya olan hevesli susuzluğuyla, aristokrat dünyasının evli bir kadını, muhtemelen basit bir kılığına girmiş bir Rus kontluğu olduğunu hayal etti. Prosaik gerçekleri açığa vurmak için endişelenmeyin, hayal gücünde onu şaşkına çevirdi ve böylece bir mistifikasyon ağı oluştu. Her iki tarafta da güçlü bir cazibe büyüdü ve bir süre için Laura Rümelin gizemi korudu ve kendinden uzak tuttu, bir ilişki kuruldu ve bir çocuk doğdu. Bunun üzerine 1893'te evlendiler. Ancak, çok geçmeden, her iki tarafta da hayal kırıklığı vardı. Karakterinin morbid, kimerik ve pratik olmayan yönlerini tespit etmeye başladı ve karısının sadece bir aristokrat olmadığını değil, ona daha fazla önem verdiğinin farkına vardı ki, hiçbir şekilde hayallerinin otoriter kahramanı değildi. . Evlenmeden kısa bir süre sonra, küçük hanehalkının katıldığı masum bir romp sırasında, karısından bir çırpma yapmasını istedi. O reddetti ve o da, hizmetkârın yapması gerektiğini önerdi; karısı bu fikri ciddiye almamış; Ama o, aldığı aldatmacanın şiddetine büyük bir tatmin ile gerçekleştirdi. Ne var ki, karısı, bu olaydan sonra, hizmetkârın kalmasının imkansız olduğunu, Sacher-Masoch'un

oldukça kabul ettiğini ve bir keresinde taburcu edildiğini anlattı. Ancak sürekli karısını garip ya da uzlaşmaz bir duruma sokmaktan zevk aldı, paylaşmayacak kadar normal bir zevkti. Bu zorunlu olarak çok fazla içten sefalete yol açtı. Onu, dilediğine karşı, neredeyse her gün onu kamçılamak için ikna etti, geliştirdiği kamçılarla, onlara bağlı çiviyle. Bunu edebi eserine uyandırıcı bir uyarıcı olarak buldu ve romanında her zaman erkekleri boyun eğdiren klişeleşmiş kahramanıyla, karısına açıkladığı gibi, hayatında gerçekliğe sahip olduğu zaman onun romanlarını dağıtmasını sağladı. onun hayali rüyasında bundan saplantılı değil. Bununla ilgisi yok, ancak karısının sadakatsiz olmasını sürekli olarak arzu ediyordu. Hatta bir gazeteye, genç ve güzel bir kadının enerjik bir insanla tanışmasını sağlamak için bir reklam bile koydu. Ancak eşi, kocasını memnun etmek istemesine rağmen, bunu yapmak için endişeli değildi. Bu ilana cevap vermiş bir yabancıyla buluşmak için randevu alarak bir otele gitti, ama ona durumu açıkladığında, evini şevkle düzenledi. Sacher-Masoch’un nihayetinde karısını sadakatsiz kılmayı başarması bir süre önceydi. Bu vesileyle tuvaletinin en ufak ayrıntılarına katıldı ve kapıda veda etti: “Onu nasıl kıskanıyorum” diye bağırdı. Bu bölüm, karısı tamamen küçümsedi ve o andan itibaren kocasına olan sevgisi nefrete dönüştü. Son bir ayrılık sadece bir zaman meselesiydi. Sacher-Masoch, sekreteri ve çevirmen olarak görev yapan Hulda Meister ile bir ilişki kurdu, karısı ise daha sonra Figaro okuyucularından "Jacques St.-Cère" olarak bilinen zeki bir gazeteci olan Rosenthal'e bağlandı. Onun acı pozisyonunu fark etti ve onun için sempati ve sevgi hissettim. Paris'te onunla birlikte yaşamaya gitti ve kocasından boşanmayı reddettiği için sonunda ondan boşanma davası aldı; Bununla birlikte, hiçbir zaman kırılgan bir örgütlenme ve sağlık adamı olan Rosenthal ile hiçbir zaman fiziksel ilişkileri olmadığını belirtmektedir. Sacher-Masoch, ilk eşin ilkel ve soluk ama cilveli eski hizmetçi olarak tanımladığı Hulda Meister'e ve neredeyse maternal sadakatle ilgilenen son derece başarılı ve nazik bir kadın olarak biyografi yazarı tarafından birleşti. Şüphesiz, her iki açıklamada da gerçek vardır. Wanda'nın açıkça anladığı gibi, anormal cinsel mizacından ayrı olarak, Sacher-Masoch'un nazik ve sempatik olduğunu ve en büyük çocuğuna kuvvetle bağlı olduğunu belirtmek gerekir. Eulenburg ayrıca, seçkin bir Avusturyalı kadın yazarın, “cinsel dışsallıklarından başka, çocuklarına karşı ümitsiz bir sevecen sevgi dolu, sade ve sempatik bir adam olduğunu” söyleyen sözlerini aktardı. Çok az ihtiyacı vardı, içmiyor ya da sigara içmiyordu ve zengin kürkler ve fevkalade muhteşem bir ışıltıya bağladığı kadını aşırı derecede sadelikle giydirmeyi seviyordu. Karısı, başka bir kadının “bir çocuk kadar basit ve maymun gibi yaramaz” olduğunu söyledi.

1883'te Sacher-Masoch ve Hulda Meister, Taunus'un yakınındaki Almanya'daki bir köy olan Lindheim'a yerleşmişti. Bu roman, küçük mülkünün gerekçesiyle trajik bir ortaçağ ile ilişkilendirilmiş harap ve yıkık bir kule olduğu için romancıya bağlı gibi görünüyor. bölüm. Burada birçok yasal gecikmeden sonra, Sacher-Masoch

birliğini Hulda Meister ile meşru kılabilirdi; Burada iki çocuk doğmuştur ve burada romancı kalan ömrünü karşılaştırmalı barış içinde geçirmiştir. İlk başta olduğu gibi, her zamanki gibi köylüler tarafından şüpheyle tedavi edilen Sacher-Masoch, yavaş yavaş onlar üzerinde büyük bir etki elde etti; Çevresindeki kırsal yaşamda bir tür Tolstoy oldu, tüm köylülerin dost ve sırdaşı (Tolstoy'un komünizminin bir yanı da, şu anda yazdığı kitaplarda göründüğü gibi), teatral performansları ise; eşinin aktif bir rol aldığı açılışını yaptı ve birçok komşu köyde hanedanının ününü yaydı. Bu sırada sağlığı parçalanmaya başladı; 1894'te Nauheim'ı ziyaret etmenin yararı yoktu ve 9 Mart 1895'de öldü.

Sadizm ve mazoşizm olgusunun dikkatli bir şekilde değerlendirilmesinin, gerçek bir sınır çizgisi olmadığı sonucuna götürdüğü söylenebilir. De Sade'nın kendisi bile saf bir sadist değildi, çünkü Bloch'un dikkatli tanımı belirtmek için yeterliydi; De Sade'nın gerçekten bir mazoşist olduğu iddia edilebilir; Sadizm ve mazoşizm tarihlerinin araştırılması, hatta Krafft-Ebing tarafından verilenler bile (aslında, Colin Scott ve Féré'in işaret ettiği gibi), aynı bireyde her iki fenomen grubunun izlerini sürekli olarak ortaya koymaktadır. Bu nedenle, karşı tezahür olarak kabul edilemezler. Bu durum, bazı isimler tarafından, diğer isimlerle fenomenlerin ilişkisini daha açık bir şekilde ortaya koyan bazı yazarlar tarafından hissedilmiştir. Féré, cinsel algofili konuşur; ^[98]; o terimi sadece mazoşizme uygular; Aynı şekilde sadizme de uygulanabilir. Schrenck-Notzing, hem sadizm hem de mazoşizmi kapsayacak şekilde, algolagnia (ἄλγος, ağrı ve λάγνος cinsel olarak heyecanlı) terimini icat etti ve eski aktif, ikincisi pasif, algolagnia'yı çağırdı.^[99] Eulenburg, bu sapkın cinsel tezahürler grupları arasındaki yakın ilişkiyi de vurguladı ve aynı terimleri benimseyerek, acıdan kaynaklanan, acı çeken veya acı çeken acıları otomatik olarak ortaya koyan vakaları kapsayacak şekilde, ideal (yanıltıcı) algolagnia grubunu ekledi; cinsel tatmini vermeye yeterlidir..^[100]

"Sadizm" ve "mazoşizm" terimlerinin kısa bir tartışması, bu noktada kendimizi bize dayattı. Çünkü, aşk ve acı arasındaki ilişkinin herhangi bir çalışmasında, normal tezahürlerin sınırlarını bir bölgeye aktarıyoruz. daha fazla veya daha az anormal olan bu iki anlayış her zaman önümüze çıkarılır ve tartışmanın hangi noktaya dönmesi gerektiği konusunda reddedildikleri burada gerekçelendirildi. Onları iki klinik fenomeni belirtmek için yararlı terimler olarak kabul edebiliriz; ama biz onları gerçek bir bilimsel değer olarak göremeyiz. Bu sonuca ulaştıktan sonra, sevgi-ısırığını, normalde bizi anormalin sınırında bize yol açan sevgi ve acı arasındaki bağlantının normal tezahürü olarak ele almaya devam edebiliriz.

Aşırı derecede aşk ısırmasının sonucu kan dökmek. Bu, ısırığın normal tezahürlerinde doğrudan amacı olarak görülemez; yakın temasın, ateşli kavranmanın, ateşli kavranışın, ısırmanın duygusal eşliklerini oluşturan gerçek anlamdaki yaralama ve gerçek tarafından çok şiddetli bir şekilde parçalanmış olan duygulanım duygusu için kabul edilemez. kan dökülmesi. Bununla birlikte, bazı kişilerle

birlikte, belki de daha özellikle kadınlar, aşk ısırığı, daha fazla ya da daha az kısıtlanmış olsa bile, bu süreçte gerçek bir zevk, kan sevgisi, bilinçli bir arzu ile ilişkilidir. Muhtemelen bu, kesinlikle normal olmayan, ancak anormal sınırlarda olan kişilerde görülür. Bununla birlikte, bu arzunun, tamamen normal bir temele sahip olduğunu itiraf etmeliyiz. Kan gibi çok derin duygusal bir etkisi olan herhangi bir doğal nesne yoktur ve bunun neden böyle olması gerektiğini anlamak çok kolaydır.^[101] Dahası, kan, zulmün içine girdiği aynı koşullardan dolayı kurula girer; Her ikisi de savaş kazalarıdır ve savaş, en sık eşlik eden hayvan ve ilkel insanlık kurumlarının özünü oluşturur. Bu nedenle, kanın bastırılması veya cezbedilmesi, diğer benzer ürünler gibi, anormal kurbanlığın temel bir unsuru haline gelebilen normal bir mahkemenin bir yan ürünü olarak görülebilir..^[102]

Normalde, cinsel heyecan varken, kanın cazibesi, ya zayıftır ya da onu engelleyen kontroller kaçınılmaz olarak çok güçlü olduğu için az ya da çok gizli kalmaktadır. Bazen daha açık bir şekilde ortaya çıkıyor ve bu hayatın erken dönemlerinde gerçekleşebilir. Féré, Anglo-Sakson kökenli bir insanın vakasını, kesin bir şekilde kesinleştirilebilecek ve kesin bir dejenerasyon göstermeyen, sağ kalımın bir insanını, bir çocuk kuzeninin kanaması nedeniyle bir kuzenine saldırdığı zaman 5 yaşında cinsel tecavüzler yaşadığını kaydeder. İlk kez böyle bir şey görmüştü ve görünüşte ereksiyon ve keyif duyuyordu. Bu, kuzeninin burnu körüklendiğinde ve özellikle de erkeklerde meydana geldiğinde herhangi bir yaralanma veya yaraya şahit olunca tekrarlandı. Birkaç yıl sonra, sıkıntıdan zevk almaya ve hatta hafif acı çekmeye başladı. Ancak bu sadizm, daha da gelişmedi, tersine dönüş eğilimi devam etti.^[103]

Bana çok benzer ve tamamen normal olan büyük bir ailenin en genci olan 17 yaşındaki bir gencin bana bildirdiği bir vakada, benzer bir şekilde kanın çekiciliğinin kaynağı olabilir. Ancak kendisi, dar bir göğü, küçük bir kafası ve çocuksu özellikleriyle büyümüş, büyümüştür; zihinsel olarak geri kalmış, çok kusurlu bellek ve asimilasyonun yetersiz güçleri vardır. O, aşırı derecede sinirli, uyuşuk ve çocuksu öfkeye uyuyor. Kendi cinsiyetteki kişilere şiddetli hayranlıklar getirir. Fakat cinsel heyecan ve tatminkarlık elde etmenin sadece tek bir yolu var gibi görünüyor. Sıcak bir banyoya girmesi ve orada mastürbasyonla değil, akan kanı düşünerek ereksiyon ve emisyon üretmesi onun özelliğidir. Kendisini bu hayali kan akışının nedenselliği ile ilişkilendirmez; O sadece pasif ama memnun seyirci. Onun tuhaflığından ve çalkalama çabalarından haberdardır, ancak bir kızı düşünerek normal bir zevk elde etme çabaları boşunadır.

Burada cinsel hiperestezi ile kombine bir kadında algolagnia bana iletilen bir vaka anlatmak olabilir.

R. D., 25 yaşında, evli ve iyi bir sosyal pozisyonda; o küçük ve karanlık bir kadın, huzursuz ve uyanık bir şekilde. Onun bir çocuğu var.

Erken yaştan itibaren, hatırlayabildiğinden beri, dışsal sürtünme ve baskı yöntemiyle mastürbasyon yaptı. 17 yaşından itibaren neredeyse hiç çaba sarf etmeden orgazmını üretmeye başlamıştı ve onun fantazisini vurmuş bir adamın görüntüsünü çağırmıştı. Böyle bir adama konuşup otururken, neredeyse bir yabancıyken bile bunu çok sık yaptı; Bunu yaparken, uyluk kaslarının sıkılaşması ve en küçük hareketin yeterli olduğunu söylüyor. Çirkin adamlar (deforme olmasalar bile), aynı zamanda roués olmanın ününe sahip olan erkekler, cinsel olarak büyük bir heyecan uyandırırlar, özellikle de iyi bir sosyal konum varsa, bu önemli değildir.

18 yaşında, histerizme dönüştü, muhtemelen, mastürbasyonda bu hoşgörü zamanında büyük bir artış sonucunda, kendine inanır. Görünüşe göre onun alışkanlıklarından şüphelenen doktorlar, anne babasını evlenmesini erkenden çağırdı. Evliydi, 20 yaşında, kendi yaşının iki katı bir adam.

Çocukken (ve daha az derecede), köpek kavgalarını izlemekten çok hoşlanırdı. Bu gösteri, özellikle kavga sırasında çok fazla kan dökülürse, güçlü cinsel duygular ve genellikle orgazm üretti. Temiz kesikler ve yaralar ister kendini ister bir erkek olsun, onu büyük ölçüde çeker. Kendisini "kanı görmek için" hafifçe kesmiş ya da çizmiş ve tadı "lezzetli" olarak düşünerek yarayı emmeyi seviyor. Bu, özellikle çekici bir insanı düşündüğünde ve kanını emdiğini hayal ettiği zaman, güçlü cinsel duygular ve genellikle orgazm üretir. Bir kadının yaralanmasının görmesi onu çok az etkilemektedir ve bu, yalnızca istemsiz bir fikir birliği nedeniyle olduğunu düşünmektedir. Hastalıklarda acı çekmenin yanı sıra, sadece şiddete bağlı olan ve acılar ve yaralar gibi ıstırabın gözle görülür bir sebebi varsa, herhangi bir heyecan verici etki görülmez. (Bruises, kanın yokluğundan, sadece hafif bir etkiye sahiptir.) Yaralanmaya maruz kaldığını hayal etmesi halinde heyecan yoğunlaşır. Adamın ona tecavüz etmek istediğini ve onu daha iyi bir şekilde ona değer vermek için savaştığını ve onu yaraladığını hayal etmeyi seviyor.

Kişisel olmayan işkence fikirleri de onu heyecanlandırır. Fox'un Şehitler Kitabı'ndaki "güzel" olduğunu düşünüyor ve işkencelerin daha korkunç ve kanlı olduğu açıklanan cinsel heyecan oluşuyor. Kitap onu işkencenin bakış açısından değil, mağdurun bakış açısından heyecanlandırıyor. Okurken sık sık mastürbasyon yapıyor.

Mümkün olduğu kadarıyla bu fikirleri kocasıyla ilişkilerinde yürütmeye çalıştı. Kan gelinceye kadar birkaç kez ısırdı ve lokma sırasında ısırık emdi. Onu çekecek kadar ısırmayı sever. Zevk, çeşitli işkenceleri düşünerek büyük ölçüde yükselir, özellikle de keserek. Kocasının onunla konuşmasını seviyor, ve ona, birbirlerine işleyebilecekleri bütün işkence işlerinden. Bununla birlikte, hiçbir zaman bu işkenceyi gerçekte yapmaya çalışmadı. O ister ama cesaret edemez, çünkü onlara tahammül edemeyeceğinden emin olur. Onun hakkında

konuşmayı sevse de, kocasının onu denemesine hiç bir isteği yok.

Aynı zamanda normal çiftleşmetan, hatta aşırıya kaçmayı da sever. Kocasının bağlantı sırasında tamamen pasif kalmasını ister, böylece uzun bir süre için güçlü bir ereksiyon halinde devam edebilir. Böylece, kendisi, orgazmı birkaç kez ardı ardına, hatta dokuz ya da on bile kolayca temin edebilir. Bir keresinde orgazm yaklaşık bir buçuk saat içinde yirmi altı kez bile vardı, bu süre boyunca kocası iki orgazm geçirdi. (Bu ifadenin doğruluğu konusunda oldukça emin.) Bu feat sırasında işkence hakkında çok fazla konuşulmaya başlandı ve bir ay içinde kocasından ayrılmasından sonra gerçekleşti, bu sırada mastürbasyon yapmamaya dikkat etti, böylece geri döndüğünde "gerçek bir iyi zaman". Bu vesileyle, bundan birkaç gün sonra "tam bir harabe" olduğunu kabul eder, ancak genellikle on ya da bir düzine orgazm (ya da terimleriyle ifade ettiği gibi) sadece onun "kendisini canlı hissetmesini" ifade eder. Kendisi cinsel ilişki sırasında heyecanla çılgına döner ve her şeye karşı duyarsızdır, ama onun zevkine.

Hiç kimseye (evlendikten sonra kocası hariç) sadist dürtülerini bilmesine ve ne isterse onu istemesine rağmen, kimseyle paylaşmasına izin vermemişti. Ayrıca, herhangi bir erkeğin ancak kocasıyla bağlantı kurmasına ya da herhangi bir özgürlüğe sahip olmasına izin vermemiştir.

Oldukça normal kişilerde sadizm patlamaları epizodik olarak ortaya çıkabilir. Böylece, Coutagne 17 - her zaman oldukça normal olan, ve her ne kadar nadiren görülen kuzenleri arasında bir delilik olsa da, dikkatli bir inceleme veya histerik veya alkolizm izleri bile olsa, her zaman dejenerite belirtisi görmeyen bir delikanlı vakayı tanımlar. Bir ya da iki yıl süren cinsel ilişki, ve bir defasında, ereksiyon halindeyken, üç kez kızı göğsünde ve karnında, amaç için satın alınmış bir mutfak bıçağıyla vurdu. Hemen sonra davranışından çok utanıyordu ve tüm koşullar göz önünde bulundurulduğunda mahkeme tarafından beraat etti..^[104] Burada Vatsyayana'nın onaylamadığı ama yine de kurbanlığın bir parçası olarak gördüğü bu insizyonların çok ötesinde bir miktar üretse de, neredeyse normal olan ve neredeyse anormal olan aktif bir dürtüye anlık olarak çimlenmekte olan kanın karanlık ve gizemli büyüsüne sahip gibi görünüyoruz. Bir adım daha fazla ve her tür cinsel sapkınlığın en çirkin ve aşırı ortasındayız: De Sade’nın romanlarının kahramanları ile, yazarlarının en sevdiği ideallerinin örneklendirilmesinde, kanın aktığı çiftleşme'un temel öğesi; Marshall Gilles de Rais ve Macar Kontes Bathory ile şehvet, ancak sayısız kurbanların ölümüyle doymuş olabilirdi.

Bu dürtü, öldürme arzusu olmaksızın, hatta çoğu durumda acı vermek için, ama sadece kan çekmek ve böylece cinsel dürtüleri uyarmak ya da bütünüyle tatmin etmek - hiç şüphesiz en yaygın sanguinary sadizmidir. Bu kadın-stabbers Fransa'da yaklaşık bir asırdır pikeur olarak biliniyordu

ve Almanya'da Stecher veya Messerstecher olarak adlandırılıyorlar (Näcke, "Zur Psychologie der sadistischen Messerstecher," Archiv für Kriminal-Antropoloji, Bd. 35, 1909). Karındaki kızları bıçaklayan bir adamın, on sekizinci yüzyılın ortalarında Paris'te meydana geldiği ve 1819 ya da 1820'de Paris'te bir pike duası gibi göründüğü bu tür bir durum; Charlotte von Schiller'in Knebel'a yazdığı bir mektuptan öğrendiğimiz gibi; Suçlular (belki de sadece bir tane vardı) Boulevards ve Palais Royal'i ziyaret ettiler ve kalçaları ya da kalçaları kadınları bıçakladılar; asla yakalanmadılar. Aynı zamanlarda, Londra, Brüksel, Hamburg ve Münih'te de benzer türden benzer vakalar meydana geldi.

Stabbers neredeyse her zaman erkektir, ancak kadınlarda aynı sapkınlık vakaları bilinmemektedir. Kiernan bana, 40 yaşında bir İrlandalı kadını ve menopozun başlangıcını, 1909'da New York'ta beş erkek bıçağı bıçakla bıçakladı. Sebep cinsel bir şeydi ve adamlardan birinin kendisine "onu sevdiği için" bıçakladığını söyledi.

Joan of Arc'ın yanında savaşan Gilles de Rais, gençlerin ve kızların öldürülmesini içeren aşırı formda sadizmin klasik örneğidir. Bernelle, Huysmans'ın çekişmesinde, Joan of Arc ile olan ilişkinin Gilles de Rais'in dengesizleştirilmesinde öncü bir neden olduğuna dair bir gerçek olduğunu düşünüyor. Bir başka sebep de onun lüks yaşam alışkanlığıydı. Kendisi, şüphesiz, doğru olarak, Suetonius okumada alınan önerilere önem verdi. İtirafları arasında belirsiz bir pasajdan yola çıkarak cinsel olarak bilinçli bir çocuk gibi görünüyor. Sanatsal ve bilimsel olarak, kitaplara, öğrenilmiş insanlara ve müzik toplumuna düşkündü. Bernelle, onu, aynı zamanda dengesiz, üstün bir dejenere ve dürtüsel bir dürtüsel olan "dindar bir savaşçı, zalim ve keskin bir sanatçı, şehvetli bir suikastçı, yüce bir mistik" olarak özetliyor. (Gilles de Rais ile ilgili en iyi kitaplar Abbé Bossard'ın Gilles de Rais'idir. Bununla birlikte, yazar, bir rahip olmak üzere, konusuna oldukça akılcı ve anormal derecede kötü davrandı. Huysmans'ın ayrıntılı bir çalışmayı içeren romanı La-Bas. Gilles de Rais ve FH Bernelle'nin Thèse de Paris'i, La Psychose de Gilles de Rais, 1910.)

Gilles de Rais'in tarihinin sadece bir efsane olduğu kanaatindeydi. Bu görüş kabul edilmez, ancak Orta Çağ'da ortaya çıkan sadist tezahürlerin efsanevi ve halk-lore unsurları ile karıştırıldığına şüphe yoktur. Bu elementler, kurt adam düşüncesine odaklanmış, bir adam geçici olarak kana susamış bir dürtü ile bir kurduna dönüşmüştü. (Bkz. Örneğin, Ansiklopedi Britannica'da "Werwolf" ve "Lycanthropy" makaleleri.) Fransa, özellikle on altıncı yüzyılda kurtlarla doluydu. Ancak 1603'te Bordeaux'da, bir kurt adamla ilgili bir davada, lycanthropy'nin sadece deli bir sanrı olduğu kararlaştırıldı. Dumas ("Kurtadamlar ", Normal Patolojik Psikoloji Dergisi,Mayıs-Haziran, 1907), ortaçağ kurtadamlarının suçları büyük ölçüde hayalperest olan sadist, bazen de gerçek, Ripper'in öncülünün öncülü olduğunu savunuyorlar. Werwolf inancını oluşturan unsurların karmaşık doğası Ernest Jones, Der Alptraum, 1912 tarafından vurgulanmaktadır.

Werwolf'la ilgili, ama ayrı olarak, vampir, ölülerin ölümden sonra uykunun kanını emerken uyuyan ölü bir insan olmasıydı. Misilleme yoluyla, canlılar batırıldı, sözde vampirleri parçaladı ve parçaladı. Buna vampirizm denildi. Vampir ismi daha sonra bir cesetle tedavi edilmiş olan kişiye aktarıldı. Kökeni ne olursa olsun, tüm köleliğin, şimdi vampirizm olarak adlandırılır (Epaulow, Vampirizm, Lyon Tezi, 1901; id., "Muy Vampiri," Ceza Antropolojisi Arşivi, Eylül,1903). Nekrofile en erken yapılan referans, yakın zamanda öldürülmüş bir kadının cesediyle bağlantısı olan bir Mısırlıya (bk. İi, ch. Lxxxix) söyleyen Herodotus'tadır. Epaulow, çeşitli eski durumları ve tam olarak, kendisi hakkında soruşturma yaptığı, Ardisson'un "Vampir du Muy" adlı vakasını verir. W. A. ​​F. Browne'nin de atavistik olarak gördüğü "Necrofilik" (Mental Science Dergisi, 1875) üzerine ilginç bir makalesi vardır. Buna ek olarak, cesedin sakatlanması söz konusu olduğunda, duruma nekrosadizm denir. Nekroadizm ya da nekrofilizmde genellikle gerçek bir sadizm olmayacaktır. (Bkz. Bloch, Beiträge, cilt ii, s. 284 ve devamı)

Ayrıca, cinayetle takip edilen tecavüz vakalarının oldukça yaygın olmadığı söylenmelidir. Bu tür vakaların türü tecavüz eden ve daha sonra çocukları öldüren Soleilland tarafından temsil edilmektedir. Sadist sapıklık göstermedi. Sadece keşfi önlemek için öldürüldü, kesilen bir hırsız kaçmak için cinayet işleyebilir. (E. Dupré, "Soleilland Affair," Ceza Antropolojisi Arşivi, Ocak-Şubat, 1910)

Tamamen gelişmiş bir sadistin özenli ve ayrıntılı bir çalışması Lacassagne, Rousset ve Papillon ("Reidal Affair, "Ceza Antropolojisi Arşivi,, Ekim-Kasım, 1907) tarafından yapılmıştır. 18 yaşında bir genç olan Reidal, başka bir gençliği öldüren ve sonunda bir sığınağa yollanan doğuştan gelen bir sanguinary sadistti. 4 yaşından itibaren kanla ve ölümle ilgili gönüllü fikirlere sahipti ve diğer çocuklarla birlikte öldürmeyi seviyordu. O, yüzünün hoş, çocuksu bir ifadesi, çok dindar ve nefreti müstehcenlik ve ahlaksızlık ile çocuksu fiziksel gelişmekteydi. Fakat kan ve cinayete duyulan sevgi, karşı konulmaz bir takıntıydı ve onun tatminkarlığı büyük bir duygusal rahatlama yarattı.

Sadizm genellikle Lacassagne, Vacher l'Eventreur et les Crimes Sadiques, 1899 tarafından incelenmiştir. Zoösadizm veya hayvanlara karşı sadizm, P. Thomas, " Hayvanlarda Sadizm ", Ceza Antropolojisi Arşivi tarafından ele alınmıştır. Eylül, 1903. Oto-sadizm, ya da "oto-erotik zulüm", yani bir kişi tarafından cinsel bir dürtü ile yaralanan yaralanmalar, G. Bach (İnsan ve doğanın cinsel sapmaları, s 427); Bununla birlikte, bu durum, karakteristik olarak sadistten çok mazognezden daha mazoşist bir biçim gibi görünmektedir.

Mediko-hukuki yönleriyle ilgili olarak, Kiernan ("Aktif Algınmayla İlgili Sorumluluk", Tıp, Nisan, 1903), sadistlerin tam ve eksiksiz sorumluluğu lehine nedenleri ortaya koymaktadır ve Harold Moyer de aynı sonuca varmaktadır. Cinsel Sapkınlık Deliliği? "Alienist ve Nörolog, Mayıs 1907). Ayrıca bkz.

Thoinot'un Ahlaki Suçların Mediko-yasal Yönleri (Weysse, 1911), ch. xviii. Muhtemelen sadistin, teknik anlamda ahlaki olarak delil olarak görülmesiyle meşrulaştırılsa da, en başta, başından beri anormal olduğunu hatırlamalıyız. Gaupp'in işaret ettiği gibi (Cinsel-Probleme, Ekim, 1909, s. 797), sadistin yarattığı etkileri ölçemeyiz ve bu yüzden onu “cezalandırmak” için çabalamamalıyız, ama onu bir pozisyona yerleştirmek zorundayız. topluma zarar vermeyecek.

Burada, tümüyle insan hukukunun en aşırı ihlalleri ile cinsiyetin kesinlikle normal tezahürlerini bağlayan bağlantılarda hiçbir süreklilik çözümünün bulunmadığını vurgulamak yeterlidir. Bu doğrudur ki, bu tezahürler, tüm insan hukukunun ihlalleridir, eklemeye devam edemeyeceğimiz, tam olarak neyin açıkça göründüğü, tüm doğal yasaların da ihlalleri oldukları. İnsan bakış açısından, aşırı derecede anormal derecede sadist olan bu tezahürleri bulmak için çeşitli zoölojik serilerde yeterince uzağa, ya da yeterince uzağa gitmek zorundayız. Çok çeşitli türler arasında yaralama ve ritüel normalde çiftleşmetan hemen sonra veya hemen sonra gerçekleşir; protozoa cinsinden cinsel ilişki içinde hayvan yaşamının başlangıcına geri dönersek, bazen bir organizmanın diğeri tarafından tamamen tüketilmesinin, gerçek olmasa da, benzetimini ortaya çıkardığı görülür. Doğanın çok büyük bir kısmı üzerinde, gerçekten söylendiği gibi, "ama ince bir peçe, ölümü aşktan ayırır."^[105]

Aslında, bir bütün olarak, bir fark noktası var. Zaman zaman uygar insanlar arasında ortaya çıkan bu anormal sadizmde neredeyse her zaman erkeğin kurbanı olan kadındır. Ancak, doğanın büyük bir kısmında meydana gelen normal sadizmde neredeyse her zaman dişinin kurbanı olan erkektir. Dişi hayatını tehlikeye sokan ve bazen de girişimde ölen erkek örümcek; Kraliçe ile ilişkiye girdikten sonra, ölümcül kucağından ölmüş, onu sürükleyerek bir yana çekilip sakalı bir şekilde onun seyrini sürdüren erkek arıdır..^[106] Eğer bizim soruşturmamızın seyri, doğal bir fenomen olarak, erkekle olan ilişkilerinde insanda belirli bir zulüm, eşitlikle düşünmemize yol açıyorsa, eğer onlar, eğer bu fenomeni yansıtırlarsa, Erkek tarafından doğal olarak kadına doğal olarak uygulanmış olan zalimlike karşı çok hafif bir karşılık, insanın erkeğe gelmesinden önce bile.

[83]

Krafft-Ebing, Psychopathia Cinselis, onuncu Alman baskısının İngilizce çevirisi, s. 80, 209. Sadist dürtü nesnesinin mutlaka karşı cinsiyetten bir kişi olması gerektiği de eklenmelidir.

[84]

A. Küçük, Karşıt Cinsel Duyum, üçüncü baskı, 1899, s. 309

[85]

Féré, Cinsel İçgüdü, p. 133.

[86]

P. Garnier, " Cinsel Sapıklıklar, "Onüçüncü Uluslararası Tıp Kongresi, Psikiyatri Bölümü, Paris, 1900.

[87]

E. Dühren, Marquis de Sade ve Zamanları, üçüncü baskı,1901, p. 449.

[88]

Örneğin bkz., Bloch's Psikopat Cinsiyetinin Sosyolojisine Katkıları, part ii, p. 178.

[89]

Krafft-Ebing, Psychopathia Cinselis, onuncu Almanca baskısının İngilizce çevirisi, s. 115. Bu durumu da tartışan Stefanowsky (Archives de l'Anthropologie Criminelle, May, 1892 ve çeviri, Kiernan, Alienist ve Neurologist, 1892, Ekim 1892), pasifizm olarak adlandırdı.

[90]

Melankoli anatomisi, bölüm iii, bölüm 2,mem. iii, subs, 1.

[91]

"Miskoşist olarak Aristoteles", toplumsal cinsiyet ve toplum,Bd. ii, ht. 2.

[92]

Kontrastlar Cinsel Duyum, üçüncü baskı, s. 277. Cf. C. F. von Schlichtegroll, Sacher-Masoch ve Mazoşizm, p. 120.

[93]

Bakınız C. F. von Schlichtegroll, loc. cit. 124 et sek.
[94]

Iwan Bloch, eşcinselliğe göre daha yaygın olan tüm cinsel sapkınlıkların en yaygınsı olduğunu düşünmektedir.

[95]

Daha önceki uygarlıklarda hiç şüphesiz var. MÖ 1200 civarında yazılmış eski bir Mısır aşk şarkısında çok belirgin bir mazoşist söz vardır: “Ah, ben onu bekçisiydim, benimle öfkelenmesine neden olmalıyım. O zaman ben sesimi duydum ama sesini duydum. öfkesinin bir çocuğu korku için olacağım. " (Wiedemann, Eski Mısır'da Popüler Edebiyat, s. 9.) Mısırlı

kadınların zaman içinde faaliyeti ve bağımsızlığı, eski Mısır mazoşistlerine pek çok fırsat sunmuş olabilir.

[96]

Colin Scott, "Seks ve Sanat", Amerikan Psikoloji Dergisi, cilt.vii, No. 2, p. 208.

[97]

Kürkün ya da kamçıların cazibesinin, Sacher-Masoch'un davasını uyandırmaya yarayan böyle erken bir deneyimden kaynaklandığı varsayılmamalıdır. Daha sonra kısaca düşünmemiz gereken kırbaç. İster kürk, ister sevgi ya da korku olarak kendini gösterse de, hayranlık uyandıran hayranlık, birçok çocukta ve neredeyse içgüdüsel olarak çok yaygın gözükür. Stanley Hall, "Korku Çalışması" nda (American Journal of Psychology, cilt. Viii, s. 213), çok sayıda iyi gelişmiş 111 kürk korkusu vakası elde etmiştir, ya da onun deyimiyle, dolandırıcılık, bazılarında 6 aylıktan itibaren erken ortaya çıkan vakalar ve birçok örnek veriyor. Kürk sevgisinin hala daha yaygın olduğunu belirtiyor ve “bu sevgi ve korkunun o kadar güçlü ve içgüdüsel olduğu sonucuna varıyor: hayvanlarla ilişkilerin şu andan çok daha yakın olduğu bir zamana başvurmadan neredeyse tamamen açıklanamayacak kadar belki de uzak atalarımız tüylü olduğunda. " (Cf. " Erotik Sembolizm ", iv, bu çalışmaların beşinci cildinde.)
[98]

Féré, Cinsel İçgüdü, p. 138.

[99]

Schrenck-Notzing, Hipnotizma Dergisi, Bd. ix, ht. 2, 1899.

[100]

Eulenburg, sadizm ve mazoşizm, ikinci baskı, 1911, p. 5.

[101]

Başka bir yerde kırmızıyla ilgili özel duygusal tonu tartışırken (Havelock Ellis, "Kırmızı Psikolojisi", "Popüler Bilim Aylık, Ağustos ve Eylül, 1900).

[102]

Cinsel cinayetlerin saikinin neredeyse her zaman kan dökmesi ve ölüme sebebiyet vermemesi muhtemeldir. Leppmann (Bulletin Internationale de Droit Pénal, cilt. Vi, 1896, s. 115), bu cinayetlerin genellikle, başın yaralarıyla asla, karnın ya da karnın yaralanmasında yaralarla üretildiğine işaret etmektedir. Kan hemothimius için şehvet düşünülen T. Claye Shaw, kanın doğal cazibesi hakkında ilginç ve müstehcen bir yazı

("Cinayetlerde Önemli Bir Motif", Lancet, 19 Haziran 1909) yazdı. Blumröder, 1830'da şehvet ve kan arasındaki bağlantıya kesinlikle dikkat eden ilk kişi gibi görünüyor.

[103]

Féré, Cerrahi İnceleme, Mart 10, 1905.

[104]

H. Coutagne, "Cas de Perversion Sanguinaire de Cinsel İçgüdü," Annales Médico-Psychologiques, Temmuz ve Ağustos, 1893. DS Booth (Alienist ve Neurologist, Ağustos, 1906), hafif bir bıçakla hafifletilen nevrotik kalıtsal bir adamın durumunu anlatır. Bir fahişeye giderken bir çakı ile kadın.
[105]

Kiernan, bu gerçeklerin sadizm üzerine düşünüp, hayvan yaşamının başlangıcında ortaya çıkabilen anormal insan formu olarak kabul edeceği gibi, gerçekte hayatta kalma ya da atavistik yeniden ortaya çıkışını gösteren ilk kişi olmuştur. ilkel bir cinsel yamyamlık. 1892 Nisan'ında "Cinsel İştahının Psikolojik Yönleri", Alienist ve Nörolog, 1892'de "Cinsel Sapkınlıktan Sorumlu Sorumluluk", Chicago Medical Recorder, 1892'de Penta, sadizm ve diğer biyolojik temel kavramlarını bağımsız olarak geliştirdi. cinsel sapkınlıklar (Cinsel sapmalar, 1893). Remy de Gourmont'un işaret ettiği gibi (Felsefi Yürüyüşler, 2d dizisi, s. 273), dişi tarafından uygulanan bu cinsel yamyamlığın öncelikle erotik bir önemi olabilir: “Acıktı çünkü onu aç ve tükendiğinde o kolay bir avdır. "

[106]

Büyüleyici kitabının " Nuptial Uçuş " başlıklı bölümünde, Maeterlinck arıların yaşamı ile ilgili olarak, bu böceklerin trajik kurbanlığının eşsiz bir resmini vermiştir.