Cin Ve Şeytanlar İle İlgili Kur’an Nasları 3 Konu İle İlgili Rivayetler 5

Cinlerin, Hz. Süleyman (a.s.)’ın Emri Altında Çalışmaları

Yüce Allah, cinleri, Hz. Süleyman (a.s.)’ın emrine altına vermiştir. Cinleri emri altına alma işi başkasına nasip olmamıştır. Yüce Allah bu konu ile İlgili olarak şöyle buyur­maktadır:

“Bunun üzerine Biz de, istediği yere onun buyruğu ile kolayca giden rüzgarı, bina kuran ve dalgıçlık yapan şeytanları, demir halkalarla bağlı diğerlerini Süley­man’ın emri altına verdik. İşte bu, bizim insanımızdır. Artık dilersen başkasına ver, dilersen verme. Bundan hesaba çekilmeyeceksin dedik.”¹⁶⁹

“Rabbinin izniyle cinlerden bir kısmı, Süleyman’ın önünde çalışırdı. Onlardan kim emrimizden sapsa, ona alevli azabı tattırırdık. Onlar, Süleyman’a; kalelerden, heykellerden, havuzlar kadar (geniş) leğenlerden, sabit kazanlardan ne dilerse yaparlardı.”¹⁷⁰

Hz. Süleyman (a.s.), yanındakilerden birinin Belkıs’ın tahtını kendisine getirmesini isteyerek şöyle dedi:

“(Daha sonra Süleyman, müşavirlerine:) “Ey ulular! Onlar teslimiyet gösterip bana gelmeden önce, hanginiz

o kraliçenin tahtını bana getirebilir?” dedi. Cinlerden bir ifrit¹⁷¹: “Sen makamından kalkmadan ben onu sana getiririm. Gerçekten bu işe gücüm yeter ve bana güvenebilirsiniz’ dedi.”¹⁷²

Ebu Hureyre (r.a)’tan rivayet edildiğine göre Hz. Pey­gamber (s.a.v.) şöyle buyurmaktadır:

“Cinlerden bir ifrit, dün akşam namazımı bozmak için kaçıp gelmiş. Allah onu ele geçirmeme yardım etti. Ben de onu yakaladım. Hepinizin onu görmesi için mescidin sütunlarından birine bağlamak istedim. O anda kardeşim Süleyman (peygamber)in:

“Allah’ım! Bana, benden sonra hiçbir kimsenin sa­hip olamayacağı bir mülk ver” şeklindeki duası aklıma geldi.

Daha sonra bu ifriti, mahcup olmuş bir vaziyette salıver­dim.”¹⁷³

İblîs Ve Şeytanlar

“İblis” kelimesi, yabancı bir kelime olup Arapça kökenli değildir ve gayri munsarıftır.¹⁷⁴

Bir görüşe göre de; “İblîs” kelimesi, Arapça olup Al­lah’ın rahmetinden ümitsiz olmak, hayrdan mahrum kılmak

anlamındaki “İblâs” kökünden türemiştir. Gayri munsarıf olması da, özel bir isim olduğu veya Arapça kökenli olmayan isimlere benzediği içindir.

İblis, şeytanların babası¹⁷⁵ ve ilk soylarıdır. ¹⁷⁶

Şeytanlar, cinlerden isyan edenlerdir.

Melekler; Allah’ın hayrı, salahı ve kurtuluşu temsil eden askerleri kabul edilirse, İblis ve maiyetindeki şeytanlar da Al­lah’ın kötülük ve fesadı temsil eden düşmanlarıdır. Çünkü melekler ile şeytanların amelleri, tamamen birbirine zıt ve değişiktir. Zira meleklerin çalışmaları, ilk planda Allah’a, kul­luğa, hayatı geliştirmeye, dünya işlerini düzenlemeye ve kai­nat düzeni ile ilgili işleri yerine getirmeye yöneliktir. Devamlı ahenk, uyum ve birleştirme için insanın hidayeti için, onu bağışlaması ve kötülüklerden koruması için Allah’a dua ede­rek çalışırlar.

Şeytanların çalışmaları ise daima Allah’a karşı isyana, tahribe, dağıtma ve yıkmaya, Allah’ın birleştirmesini emret­tiği şeyleri kesmeye ve kesilmesini istediği şeyleri de birleştir­meye yöneliktir. Yeryüzünde ve alemde meydana gelen her kötülük ve fesatta mutlaka şeytanların ilgisi ve parmağı var­dır.

Şeytan, geçmiş ümmetlere kötü amelleri süslü göstermiş, küfrü ve isyanı güzel kabul ettirmiş, Allah’a isyan etmeye ve peygamberlerini yalanlamaya davet etmişlerdir. Bugün de çalışmaları bundan başka bir şey değildir. Nitekim yüce Allah bu konuda şöyle buyurmaktadır:

“Allah’a andolsun ki, senden önceki ümmetlere de (peygamberler) göndermişizdir. Fakat şeytan onlara işlerini süslü gösterdi de (iman etmediler). İşte o, bu­gün onların velisîdir. Ve onlar için elem verici bir azap vardır.”¹⁷⁷

İyâd el-Mucâşiî (r.a)’ın rivayet ettiğine göre, Resulullah (s.a.v.) hutbe konuşmasında bir gün şöyle buyurmuştu:

“Haberiniz olsun ki, Rabbim bugün bana öğrettiklerin­den bilmediklerinizi size öğretmemi emretti (ve şöyle buyurdu):

“Kuluma verdiğim her şey, helaldir.¹⁷⁸ Kullarımın hepsini, hanif¹⁷⁹ (Müslüman) olarak yarattım. Sonra onlara şeytanlar geldi ve onları dinlerinden uzaklaştırıp batıla çekti. Kendilerine helal ettiğim şeyleri, onlara haram etti. Yetki vermediğim şeyleri bana ortak koş­mayı emrettiler”

Şüphesiz ki Allah yeryüzüne bakıp ehli kitaptan bazı kalıntılar dışında¹⁸⁰ Arap olan ve Arap olmayan herkese buğz etti.

Bana da: “Seni de¹⁸¹ ancak imtihan edeyim ve (iman edip etmeyecekleri konusunda) seninle başkala­rını imtihan edeyim diye gönderdim. Sana suyun silemeyeceği¹⁸² bir kitap indirdim. Onu uyurken ya da uyanıkken okursun” buyurdu.”¹⁸³

Dinin tahrif edilmesine, çiğnenmesine, Allah’a or­tak koşulmasına, helal ve haramların değiştirilmesine halkı teşvik eden şeytanların ta kendileridir. Bugün de şeytanlar insanı Allah’a götüren bütün yollardan alıkoy­mak ve hayırlı amellerden uzaklaştırmak için çalışıp durmaktadırlar.

Sebre b. Ebi Fâkih’în rivayet ettiği bir hadiste, Resulullah (s.a.v.)’in şöyle buyurmuştur:

“Şeytan Adem oğlunun her yerde önüne çıkar. İslam yo­lunda da önüne çıkar. Ona:

“Müslüman olup senin ve atalarının dinini mi bırakıyor­sun” der.

Ademoğlu, şeytanı dinlemez ve Müslüman olur.

Sonra (Müslüman olan kişi) hicret ederken şeytan yine onun yolunu keser ve:

“Kendi memleketini terk edip nasıl hicret edersin?” der. O kişi, şeytanı dinlemeyip hicret eder.

Sonra o kişi cihada giderken, şeytan yine yolunu keser ve:

“Cihad edip canını ve malını telef mi edeceksin? Sa­vaşa gidecek ve öldürülecek misin? Hanımın başkalarıyla nikahlanacak ve malını başkalarına mı terk edeceksin?” der.

Adem oğlu, şeytanı dinlemez ve cihada gider.

Daha sonra Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

“Kim böyle yaparken ölürse, yüce Allah, o kimseyi Cennete koymayı vaat etmiştir.”¹⁸⁴

Düşmanla ilk karşılaşmada İslâm davetini yok etmek için en büyük rolü yine şeytan oynanmıştı:

“Hani şeytan, onlara yaptıklarını güzel gösterdi de: ‘Bugün insanlardan size galip gelecek kimse yoktur. Şüphesiz ben de sizin yardımcınızım” dedi. Fakat iki ordu birbirini görünce ardına döndü ve: “Ben sizden uzağım, ben sizin göremediklerinizi (melekleri) görüyo­rum. Ben Allah’tan korkuyorum. Allah’ın azabı şiddetli­dir” dedi.”¹⁸⁵

Kadınlara meyletmek, mala düşkünlük, makam ve mevki için can atmak, zorbalığı ve zulmü onaylamak, azgınlığa yönelmek gibi nefsin meyledeceği ne kadar kötü duygu ve davranış varsa onu insana süslü gösteren şeytanın ta kendisidir. Hatta bizzat dindar kişilere, dini, arzularına uydurmak ve arzularına alet etmek için dini hükümleri eksiltmek veya artırmak suretiyle boz­maya zorlamakta ve musallat olmaktadır.

İnsanlar arasında düşmanlığı ve öfkeyi yayan, kardeşleri, eşleri ve ümmetin cemaatleri arasında tefrika çıkaran ve birbirine düşman eden odur. Topluluklar arasında savaş ateşini tutuşturan ve ekin ile nesli yok etmek, yaş ile kuru ne varsa hepsini imha etmek için alevini körükleyen odur.

Şeytan insana ne kadar çok tuzak kurabilirse reisi olan lanetli İblis’in yanında değeri ve yakınlığı daha fazla olmakta­dır.

Câbir’den rivayet edildiğine, Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

“İblis, tahtını suyun üstüne kurar. Sonra adamlarını et­rafa yayar. Bunların mevki yönünden İblis’e en yakın olanı, en büyük fitne çıkaranıdır. Bunlardan biri gelip: “Şöyle şöyle yaptım” der. İblis, ona:

“Hiç bir şey yapmamışsın” der. Sonra diğerleri gelip ona:

“Kişi ile eşini birbirinden ayırmadıkça onların yakasını bırakmadım” der. İblis, onu en yakın adamlarından yapıp ona:

“Sen çok iyi yapmışsın” der.”¹⁸⁶

Şüphesiz ki cinsel, sosyal, ahlaki, siyasi ve iktisadi bütün bozukluklar ve insanın acısını çektiği ne kadar fitne ve musi­bet varsa hepsi iblisin ve belalı askerlerinin ürünüdür.