IFC programı özel sektör ile uzun vadeli bir ilişki kurmanın önemini göstermiştir. IFC’nin İstanbul Ofisinin bölgesel bir merkezden yakındaki üst düzey personeli ve yönetimi (Bölge Başkan Yardımcısı, Bölge sektör Direktörleri ve Yöneticileri ile Danışmanlık Birimi Başkanı dahil olmak üzere) bir araya getirerek IFC’nin ilk operasyon merkezine dönüştürülmesi, Türkiye’de IFC’nin piyasa fırsatlarına hızlı bir şekilde cevap vererek sağlam başarının yolunu açan güçlü yatırım ve kalkınma sonuçları üretmesine yardımcı olmuştur.
IBRD finansmanının idari karmaşıklık içerdiği, bakanlık bütçelerini arttırmadığı ve kamu dışı sistemlerin (örneğin IBRD) yaygın bir şekilde kullanımını gerektirdiği düşünüldüğünde, yeni IPF finansmanı Türkiye’de zorluk yaşamaya devam edecektir. Hükümet mevzuata uyum bakımından sorunsuz bir uygulama sağlayacak ve yerli ihale ve finansal yönetim düzenlemelerinin uygulanacağı operasyonları tercih etmektedir. Böyle bir ortamda yeni IPF finansman operasyonlarının başlatılabilmesi için dikkatli bir değerlendirme yapılması ve proje hazırlık sürecinin ilk aşamalarından itibaren Hükümet tarafından operasyonun sahiplenildiğinin doğrulanması gerekir. Bu da proje hazırlık sürecinin genellikle uzun bir zaman alması anlamına gelmektedir. Genel olarak, bu kısıtlar güven tesis etmek ve hedeflenen kalkınma sonuçları doğrultusunda potansiyel katma değeri göstermek için seçici, kararlı ve destekleyici bir ortak çalışmaya ihtiyaç duyulduğunu ortaya koymaktadır. Bu durumda, DBG Türkiye’deki bağlamı ve müşterinin kendi bütçe ve kamu mali yönetim süreçlerini ve mevzuatını çok iyi anlamak zorundadır.
Türkiye’de yeni IPF operasyonlarının gerektirdiği büyük çaba göz önüne alındığında, Banka halihazırda çalışmalar yaptığı sektörler ve ifade edilen müşteri talebinin çok yüksek olduğu projeler (örneğin TANAP) üzerinde odaklanmalıdır. CPS döneminin ikinci yarısında (2014-16 MY), IBRD ikisi ek finansman niteliğinde olmak üzere dört IPF operasyonu gerçekleştirmiştir. CPS dönemi için planlanan diğer üç proje gecikmeli olarak, CPS dönemi sona erdikten sonraki alt ay içerisinde onaylanmıştır. Tüm bu IPF operasyonları Banka’nın halihazırda bir yatırım operasyonu ile aktif olarak çalıştığı sektörlerdedir. Banka yeni sektörlerde, uygulama sürecinde yenilikçi yaklaşımlar ile yeni IPF’ler sunamamıştır. Bu deneyim daha seçici bir finansman programı ile sonuçlansa da, gelecek için çok fazla seçici olma riski de ortaya çıkmaktadır. Eğer Banka Türkiye’deki programını kalkınma önceliklerine cevap verecek şekilde geliştirmek istiyorsa, IPF yoluyla yeni sektörlerde çalışmanın -seçici ve bilinçli bir şekilde- önemli bir ön maliyet getireceğini, bunun uygulama sürecinin uzun olacağını ve sonuçta yüksek derecede bir belirsizlik içereceğini kabul etmek zorundadır. Aynı zamanda, ön maliyetleri ve gelecekteki belirsizlikleri azaltmak için, müşteri talebini hassas ve kapsamlı bir şekilde değerlendirmek ve tasarımda yenilikçilik ile uygulama arasında tercih yapmaktan kaçınmak gerekecektir. Ayrıca IBRD’nin Hükümet tarafındaki önerilen bir ortağa IBRD’nin finansmana katılmasının ne gibi ek değer katacağını, daha yüksek finansman maliyetlerinin neden haklı gösterilebileceğini ve uzun vadede IBRD koruma önlemlerinin kalkınma sonuçlarını nasıl iyileştirebileceğini açıklaması da önemlidir. Bu bağlamda, Banka’nın Türkiye’deki kalkınma sonuçlarının başarılmasına katkıda bulunmak istediği tüm alanlarda IBRD finansmanının kullanılması için ikna edici bir gerekçe öne sürmesi mümkün değildir; dolayısıyla analitik çalışmalar, politika danışmanlığı ve DPL ve kredi hatları üzerindeki yoğunlaşmanın sürmesi muhtemeldir. IPF’in prosedüre ilişkin karmaşıklığını aşmak için Türkiye portföyünde Sonuca Odaklı Programın (PforR) uygulanması yeni CPF döneminde çözümün bir parçası olabilir.
