1. Giriş Ahlak, insanın “insan” olarak yaşayabilme çabasının bir ifadesidir. Düşü-
nen, akıl eden, duygulanan, inanan, gülümseyebilen ve ağlayabilen, yüksek
değerler uğruna kendini feda edebilen insanoğlunun bir arada mutlu olabilme
serüvenidir. Bu serüvende “ahlak” insanın ‘yaratılış’ına dönüşünün, en üstün
varlık olabilme şerefinin olmazsa olmaz şartıdır. Eğitim bilimcilerin birçoğu
görüş birliğine varmıştır ki hiçbir şey bilmeden dünyaya gelen insanoğlu, ah-
lakı da diğer her şey gibi sonradan öğrenir.
1
Toplum bilimciler ise çocukların
davranış kalıplarını çocukluktan itibaren yaşadığı toplumun değerleri ve ya-
şantı örnekleriyle edindiğinden söz ederler.
2
Zaten her toplum sahip olduğu
değerleri, bu değerlerin taşıyıcıları olan kültürün öğelerini gelecek nesillere
vermek, benimsetmek ister. Bunu eğitim öğretim yoluyla büyük oranda okul-
larda yapar. Okullar tek başına bir insanı ahlaklı veya ahlaksız kılma iddia-
sında olamaz. Çocuğun içine doğduğu ailesi, çevresi, arkadaş grupları, kitle
iletişim kaynakları ve diğer birçok faktör bu konuda etkili olabilir. Ne var ki
okulun sahip olduğu sorumluluk da hafife alınamaz. Çünkü çocuğun gelişim
çağında geçirdiği vaktin büyük bir bölümü okulda geçmektedir. O halde deni-
lebilir ki ahlaki duyarlılığa sahip bir toplum olmak ya da olmamak konusunda
okullarımızda verilmiş ve verilmekte olan ahlak eğitiminin önemli bir etkisi
olabilir. Bu yüzden okullarda verilen ahlak eğitiminin neliği, nasıllığı önem
arz etmektedir. Okullarımızda yer verilen ders programlarında ahlak alanına
dair nelerin yapıldığı ve yapılmakta olduğunun sorgulanması ve bu bağlamda
araştırmalar yapılması önemlidir.
Cumhuriyet dönemi boyunca örgün eğitim kurumlarımızda uygulanan öğ-
retim programlarına bakıldığında Din Bilgisi, Ahlak Dersleri ve daha sonra
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi derslerinin ahlak eğitimi alanında önemli bir
yere sahip olduğu söylenebilir. Bu makale kapsamında bu derslerin öğretim
programları ve ders kitapları aracılığıyla nasıl bir ahlak eğitimi anlayışının
esas alındığı incelenmeye ve tespit edilmeye çalışılmıştır.
1 Bkz. Jean Piaget, The Moral Judgement of the Child, Routledge and Kegan Paul, London 1972,
Meral Çileli, Ahlak Psikolojisi ve Eğitimi, V Yayınları, Ankara 1986, Nuray Senemoğlu, Gelişim Öğren- me ve Öğretme, Özsen Matbaası, Ankara 1998.
2 Bkz. Durkheim, Ahlak Eğitimi, çev. Oğuz Adanır, Dokuz Eylül Yayınları, Izmir 2004, Mustafa
Ergün, Eğitim Sosyolojisine Giriş, Ocak Yayınları, Ankara 1994.
Cumhuriyet Dönemi Örgün Eğitim Kurumlarında Ahlak Eğitimi 211