кaппай/ каппайчăк (kappay/ kappayçwk) Övüngen, kendini metheden kimse, kendini överek atıp tutan kimse.
каппайлан- (kappaylan-) Övünmek, böbürlenmek, azamet taslamak, azamet satmak.
каптăркка (kaptwrkka) Beceriksiz, ağır, kaba saba,
каптăрма (kaptwrma) 1. Çengel, toka. 2. Kundura kalıbı.
каптăрмаллă (kaptwrmallw) Kopçalı, çengelli.
кар- I (kar-) Örtmek, perde çekmek, kapsamak, geçirmek, asmak, açmak, üstünü açmak, sermek, koymak, sıraya koymak, esnemek, ağzını açmak.
кар II (kar) 1. Sert, gergin. 2. Hemen, düz, hep beraber, dik.
кара çăвар (kara şśwvar) Avaz avaz bağıran, boşboğaz, geveze .
Dostları ilə paylaş: |
