Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

çивёчле- (şśivéçle-) Bilemek, sivriltmek.

çив(ч)ёшё (şśiv-ç-éşé) Uç, ağız. (Bıcak ucu, bıçak ağzı…)

çивёчлен- (şśivéçlen-) Keskinleşmek, sivrilmek, sertleşmek, gerginleşmek.

çивёчлет- (şśivéçlet-) 1. Bilemek, keskinleştirmek, sivriltmek. 2. Şiddetlendirmek, sertleştirmek.

çивёччён (şśivéççén) Şiddetle, keskin bir şekilde.

çивитти (şśivitti) 1. Kapak. 2. Battaniye, yorgan, örtü. сётел çивитти, сётел çитти Masa örtüsü.

çиел (şśiyel) Üst yukarı, doruk.

çиеле (şśiyele) Yukarı. çиеле тух-Üste çıkmak, yenmek, alt etmek.

çиелтен (şśiyelten) 1. Yukarıdan. 2. Üstünkörü, yüzeysel olarak, aceleyle.

çиелти (şśiyelti) Üstte, üstte bulunan.

çийёнчех/ çинчех (şśiyénçeh/ şśinçeh) Zamanında, hemen, derhal.

çил (şśil) Rüzgâr, yel. çавраçил Kasırga. çил арманё Yel değirmeni. çил хӳри Yelkovan. çиле хирёç Rüzgâra karşı. çил курăкё Anemon çiçeği.