Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

чалăшла- (çalwşla-) Kulaçla ölçmek.

чалăштар- (çalwştar-) Eğmek, eğriltmek.

чалăш-тёлёш (çalwş-téléş) Eğri büğrü, sakat, ucube.

чалка (çalka) Kurdela, şerit, bant.

чаллан- (çallan-) Yaprakları yarısı yarı yarısı yeşil olmak, saçına ak düşmeye başlamak. Чаллă районё Çallı ilçesi.

чалпаш (çalpaş) Eve yeni gelen gelinin kayın babasının aldığı hediye.

чалтăрка- (çaltwrka-) Renk renk görünmek.

чампăртат- (çalpwrtat-) Taşıp dökülmek, çalkalanmak, debelenmek.

чан I (çan) Çan, kampana, чан çап Çan çalması.

чан II (çan) Büyük ahşap dolap.

чана/ чанка/ чавка (çan/ çana/ çavka) Alaca karga.

чанкăлтат- (çakwltat-) 1. Cıvıldamak, ötmek. (Kargalar hakkında) 2. Gürültü patırtı yapmak, yaygara yapmak.

чанкăртат- (çankwrtat-) Çınlamak, çıngırdamak, şıngırdamak.

чанла- (çanla-) Yüksek sesle ve ara vermeden konuşmak.

чап (çap) 1. Şan, şöhret, ün. чапа тух- Ünlü olmak, meşhur olmak. 2. Söylenti, rivayet, dedikodu. чап сар- Ünü yayılmak, şöhreti yayılmak.