Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

вёрле II (vérle-) хăна-вёрле Misafirler.

вёрле- (vérle-) Kaynaşmak.

вёрлёк (vérlék) Sırık.

вёр-çёнё (vér-şśéné) Yep yeni.

вёрт-/ вёрттер- (vért-/ vértter) Üfletmek, püfletmek, havlatmak, estirmek.

вёрӳçё (vérüşśé) Büyücü, sağaltıcı, falcı (Çuvaşlarda şamanların özelliklerini gösteren kişiler).

вёршел (vérşel) Yer kırlangıcı.

вёршён (vérşén) Yer kırlangıcı, cennet kuşu. йёп xӳpeллё вёpшён İğne kuyruk kırlangıç. xуpa вёpшён (шaтpa чёкeç) Kara kırlangıç. шуp пилёклё вёpшён Çatal kuyurklu kırlangıç. шуp xыpăмлă вёpшён Akkarınlı kırlangıç.

вёселен- (véselen-) 1. Kavrulmak, yanmak, alazlanmak. 2. Taranmak. 3. Sinirlenmek, asabı bozulmak; irkilmek.

вёсем (vésem) Onlar.

вёсенче (vésençe) Onlarda.

вёсенчи (vésençi) Onlardaki, onlarda bulunan.

вёскёрт (véskért) 1. Köpeği kışkırtmak, saldırtmak. 2. Kışkırtmak, tahrik etmek.

вёслет- (véslet-) 1. Köpeği kışkırtmak, saldırtmak. 2. Kışkırtmak, tahrik etmek.

вёç- (véşś-) 1. Uçmak; uçuşmak, süzülmek, acele etmek, çok hızlı gitmek. вёçекен курăк Karahindiba. ыйхă вёçрё Uyku kaçtı. 2. Övünmek.

вёç (véşś) Son bitim, uç, kenar. ял вёçёнче Köyün kenarında. пуç вёçё Baş ucu. пуç вёçёнче Baş ucunda. укçа веçне çитсе килет Para sonuna geliyor, para bitiyor. вёçё-хёрри курăнмасть Ucu bucağı görünmüyor.