Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

вёçев (véşśev) Uçuş.

вёçе-вёçён (véşśe-véşśén) Birbiri ardından, arka arkaya.

вёçевçё (véşśevşśé) Havacı, pilot.

вёçер-/ вёçерт- (véşśer-/véşśert-) 1. Açmak, çözmek, ayırmak. 2. Altına koymak, altına sürmek.

вёçерён- (véşśerén-) Kurtulmak; fışkırmak; öne geçmek, ayrılmak, kopmak.

вёçёмлё (véşśémlé) Sonlu, bitimli; son.

вёçёмрен (véşśémren) Sıkça, çoğu defa, aralıksız.

вёçёмсёр (véşśémsér) Sonsuz; bitmez tükenmez, sürekli, devamlı.

вёçё-хёррисёр (véşśé-hérrisér) Sonsuz; bitmez tükenmez, sınırsız.

вёçкён (véşśkén) Kendini öven, gayrı ciddi, basit düşünceli.

вёçкёнлен- (véşśkénlen-) Övünmek; yüksekten atmak.