кил (kil) 1. Ev. 2. Ev ocağı. килёпе Bütün ev, bütün aile. килё-килёпе Bütün evle, bütün ahaliyle. хăна килё Misafir evi. килтен киле Evden eve. кил хуçи Ev sahibi. киле кёрт- Eve sokmak, eve kabul etmek. киле кёр- Eve girmek.
кил- (kil-) Gelmek, varmak, başlamak. вырăна кил- Yerine gelmek, oynanmak. аса кил- Aklına gelmek, hatırlamak. кăмăла кил- Hoşuna gitmek, beğenmek. тӳрё килчё Şans geldi. килсе тух- Olmak, meydana gelmek, başına gelmek. илсе кил- Getirmek, alıp getirmek. кайса кил- Gidip gelmek, dönmek, dönüp gelmek. манăн çиес килет Ben yemek istiyorum. санăн ёçес килет Sen içmek istiyorsun. пурăна-киле Zamanla. май кил- Başarılı olmak, becermek, yapabilmek.
