Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

çун- II (şśun-) Yontmak, kesip düzeltmek, budamak.

çуна (şśuna-) Kızak, kızakla gitmek. çара çуна Tahta kızak. çуна ӳречи- Üst üste binmek, kısmen kaplamak. çуна кресли Kızak oturağı. çуна çулё Kızak yolu.

çунат (şśunat-) Kanat, yüzgeç. пула çуначёсем Balık yüzgeçleri.

çунатлан- (şśunatlan-) Coşmak, kanatlanmak.

çунатлантар- (şśunatlantar-) 1. Kanatlandırmak. 2. Coşturmak, cesaret vermek, şevklendirmek.

çунатлă (şśunatlw) Kanatlı, yüzgeçli. çурхах çунатлисем Perdeli yüzgeçler.

çунашка (şśunaşka) 1. Atlı kızak. 2. Kızakla gitmek.

çунăк (şśunwk) Kül, kurum, yanmış. çунăк шăрши килет Yanık kokusu geliyor.

çунăк (şśunwk) Yanık, kullanılmış kibrit. çунăк пёрене Yanmış tomruk.

çунка/ çункав (şśunka/ şśunkav) Talaş, yonga.

çункăç (şśunkw şś) Fitil, şerit.

çунтар- (şśuntar-) 1. Yakmak, kavurmak, dağlamak. 2. Cezalandırmak, vurmak, dövmek.