Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

хырăмлăх (hırwmlwh) Mide.

хыркăн (hırkwn) 1. Açgözlü, haris. 2. Aç.

хыркăч (hırkwç) 1. Rende. 2. Kaşağı, fırça.

хырлăх (hırlwh) Çam ormanı.

хырмашка (hırmaşka) Göbekli, şiş karınlı.

хырçă/ хырăç (hır şśw/ hırw şś) Arazi vergisi. хырçă-марçа (хырăç-мараç) Vergi.

хыртăрри (hırtwrri) At kuyruğu.

хырчăк (hırçwk) Fırça, kaşağı.

хырчăкла- (hırçwkla-) Kaşağılamak, tımar etmek.

хыс (hıs) Kadın örtüsü, yaşlı kadınların bayramlık elbisesi.

хыса (hısa) Çıkıntı, dik olmayan yamaç. кăмака хыçи Ocağın dip kısmı.

хысак утёс (hısa üütés) Uçurum, yar. ту хысакёсем Kayalar.

хысан (hısan) 1. Uçurum, yar, falez. 2. Çıkıntı, yüz, kenar.

хысани/ хыса ани/ хыса анни (hısani/ hısa ani/ hısa anni) Kasık.

хысма (hısma) 1. Kurum, tahıl kabuğu. 2. Tencerenin dibine yanmış lapa. 3. Kabuğun soyulmasından sonra ağaçtan çıkan su.