Çuvaş TÜRKÇESİ-TÜRKİye tüRKÇESİ SÖZLÜk bülent bayram iZMİR, 2007

еpчён (yerçén) Esk, kocadan olan çocuk.

ершӳ (yerşü) Boş zaman, uygun zaman.

етес (yetes) Köprücük kemiği.

етимологи (etimologi) Etimoloji, köken bilim. етимологи словарё Etimolojik sözlük. халăх етимологийё Halk (yetimolojisi.

еткер (yetker) 1. Arazi, yöre, bölge. 2. Miras, yadigar, zenginlik, mal mülk, eşya.

еткерлёx (yetkerlék) Miras, yadigar, mülkiyet.

exидa (yehida) Avustralya kirpisi.

ешер- (yeşer-) Yeşermek, yeşillenmek.

ешёл (yeşél) Yaşil, taze, genç.

ешёллен- (yeşéllen-) Yeşillenmek, yeşille kaplanmak.

ешёлсенкер (yeşélsenker) Göz taşı.

ешёрлёх (yeşérléh) Yeşillik.

ешлё (yeşlé) Yeşil.

ешёк (yeşék) Sandık, kutu, çekmece. урапа ещёкё Araba kasası.

ещёклё (yeşéklé) andıklı, kasalı, çekmeceli. ещёклё урапа Kasalı araba.