58
Bunda u yoki bu tilda mavjud bo‘lgan alfavitdagi belgilar yetarli bo‘lmaydi.
Shunga ko‘ra, u yoki bu xalq iste’molidagi (lotin, rus, o‘zbek, alfaviti kabi) an’anaviy
alfavitdan o‘rni bilan ma’lum bir tegishli o‘zgarishlar kiritish talab qilinadi. Bu
belgilar odatda mavjud alfavitdagi harflarning ustidan, yonidan va tagidan shartli
belgilar qo‘yish yo‘li bilan amalga oshiriladi yoki boshqa alfavitdan shartli ravishda
belgi (harf) qabul qilinadi. Natijada ilmiy yozuvda belgilar soni asos qilib olingan
alfavitdagi belgilar sonidan ko‘p bo‘lishi mumkin.
Transkripsiya tamoyillari o‘ziga xos xususiyatlari bilan orfografiya va uning
tamoyillaridan (fonetik, morfologik, tarixiy-an’anaviy kabi) farq qiladi. Ular
o‘rtasidagi asosiy farqlar quyidagilardan iborat:
1. Transkripsiyaning asosiy tamoyiliga ko‘ra so‘zlar qanday eshitilsa, shunday
yozib olinadi. Orfografiyada, esa adabiy til me’yorlariga, imlo qoidalariga asosan
yoziladi.
2. Transkripsiya qoidalariga ko‘ra, hamma vaqt bir tovush bir harf (belgi) bilan
berilishi lozim. Orfografiyada esa bir tovush bir harf bilan ifodalansa ham, lekin
ba’zan bir tovush ikki harf (belgi) bilan yoki, aksincha, ikki tovush bir harf bilan
berilishi mumkin. Masalan, kirill yozuvida imlo ikki tovushni ifoda qiluvchi
yulduz,
yuz, yarim, yosh, yetti, yer
kabi so‘zlardagi tovush birikmalari
yu, ya, yo, ye
yozuvda
ikki belgi bilan
yu-yu, ya-ya, yo- yə, ye-y’-ye
kabi ifoda etiladi. Yoki
sh, ch, ng
kabi
lotin yozuvidagi harfiy birikmalar ham bir belgi orqali ifodalanadi. Jumladan,
Dostları ilə paylaş: