D. O‘rinbayeva m. Rahimova

INSONIYATNING ENG YAQIN DO‘STI 
O‘simliklarning eng ajoyib xislatlaridan biri – ularning 
shifobaxshligidir. O‘zbekiston shifobaxsh o‘simliklar maskani sifatida 
ham mashhurdir. Serquyosh dala va bog‘larimizda yetishtirilayotgan 
shirin-sharbat mevalar, darmon dorilar manbayi bo‘lgan sabzavotlar, poliz 
mahsulotlari 
o‘zlarining 
shifobaxshligi 
bilan 
boshqa 
joylarda 
yetishitirilgan mahsulotlardan ajralib turadi. Qishin-yozin dasturxondan 
meva va sabzavotlarning uzilmasligi salomatligimizning garovidir. 
O‘zbekiston yovvoyi holda o‘sadigan dorivor o‘simliklarga ham juda 
boy. Bunday o‘simliklar qatoriga quyidagilar kiradi: arpabodiyon, atirgul, 
bo‘yimodaron, gulxayri, dalachoy, jambil, jag‘jag‘, zira, isiriq, ismaloq, 
momaqaymoq, nargis, sedana, seldir, semizo‘t, suvqalampir, tog‘rayhon, 
chayono‘t, chirqanoq, chuchukmiya, ermon, qora zirk, qo‘shtirnoq, yalpiz 
va boshqalar. 
Shuni esda tutish kerakki, ko‘pchilik o‘simliklarning tarkibida zaharli 
moddalar bo‘ladi. Bunday dorivor o‘simliklardan tayyorlangan dorilarda 
zaharli moddalar bir oz ortiqroq bo‘lsa ham kuchli zaharlaydi yoki turli 
kasalliklarga 
yo‘liqtiradi. 
Adonis, 
angishvonagul, 
bangidevona, 
belladonna, isiriq, kuchala, marvaridgul, mingbosh, mingdevona kabilar 
zaharli dorivor o‘simliklardir. Bunday o‘simliklarni og‘izga olmaslik, 
ularni yig‘ib olayotganda qo‘lni ko‘zga urmaslik va ish tugagach, qo‘lni 
yaxshilab sovunlab yuvish kerak. 

---

105 
O‘simliklar bo‘lmasa hayotning o‘zi ham bo‘lmaydi. Shuning uchun 
o‘simliklarni asrab-avaylashimiz, ularning o‘sib, ko‘payishiga yordam 
berishimiz lozim. Yashil olam insoniyatning eng yaqin do‘sti ekanligini 
hech qachon unutmaylik (171 ta so’z). 
 
BIROVNING PO‘STINI 
Bir odam teatrga tushdi. Tomoshaning yarmiga borganda zerikdi. Bir 
tarafdan zal sovuq, uning ustiga sahnada o‘ynalayotgan voqea ham 
bachkana edi. Ketgisi keldi. Pastga tushdi. Kiyimxonaga borib, po‘stinini 
so‘radi. Kiyim beruvchi unga yaltoqlanib boqdi. 

lye, ketopsizmi, akamullo? Shundaychin yaxshi o‘yinni tashlab-a? 

Yaxshi bo‘lsa artistlar o‘zi ko‘raversin,–dedi tomoshabinning ensasi 
qotib, – po‘stinni oling. 

Biroz sabr qiling, akamullo! Haligi oshiq bacha qo‘shig‘ini aytib 
qaylig‘ini chaqirib olsin-da, axir. Men sizga bir piyola choy beray, ichib 
turing. 

E, qiziq odam ekansiz-ku, amaki! Oshiq yigitingiz bilan nima ishim 
bor? Po‘stinni bering, ketaman. 

Beramiz, akamullo, beramiz, shu damgacha birovning jomasini 
kiyib qochgan mardum emasmiz. Yak nafas sabr kuned, akamullo... 

Po‘stin!–deb baqirdi tomoshabin. Chol nomiga ilgakdagi kiyimlarni 
nari-beri surib ko‘ra boshladi. 

Hali zamon ko‘ruvdim sabil qolgurni. Qaysi go‘rga ketdi, man 
hayron... 

Shu payt tepadan hovliqib bir yigit tushib keldi. 

Po‘stiningiz bu yoqda, – dedi u va yechib egasiga tutqazdi. 
Tomoshabin bir po‘stiniga, bir aktyor yigitga qarab ajablandi. 

Tushunmadim. Nega mening po‘stinimni kiyib yuribsiz? 

Aybga qo‘ymaysiz, aka, bozor iqtisodi. Goho tomoshabinlarning 
kiyim-boshidan foydalanib turmasak, teatrda tuzukroq kiyimning o‘zi 
qolmadi... (S.Siyoyev) (170 ta so‘z).