DəDƏ qorqud dada gorgud elmi-ədəbi toplu

Ключевые слова: сказка, сюжет, семантика, имитация, аллегория, юмор
Məsələnin qoyuluşu. Bu vaxta qədər Azərbaycan folklorşünaslığında uşaq na­ğıl­larının mifoloji semantikasından çox az bəhs edilmişdir. Məsələnin mahiyyəti uşaq nağıllarının məzmununun xarakterik xüsusiyyətləri ilə bağlıdır. Belə nağılların semantikası böyüklər üçün olan nağıllardan çox fərqlidir. Bu xüsusiyyətlərin araş­dı­rıl­ması vacibdir.

İşin məqsədi uşaq nağıllarındakı mətnin süjet xəttinin malik olduğu məzmun xüsusiyyətlərinin araşdırılmasından ibarətdir.
Azərbaycan nağılları arasında sehirli məzmununu itirərək uşaq nağılına çevri­lən nümunələr çox azdır. Amma süjeti ictimai məzmun xüsusiyyətləri qazanan uşaq na­ğıllarının sayı həddindən artıqdır. Belə uşaq nağıllarının semantik xüsusiyyətləri haqqında müəyyən təcrübəyə əsasən aşağıdakı kimi qruplaşdırma aparmaq olar.

1. 
   Uşaq nağılları içərisində yayılan nağıl süjetlərindən biri də təbiəti imita­si­ya etmə yolu ilə yaranan nümunələrdir. Lap qədim dövrlərdən istər uşaq nağılları, is­tər­sə də böyük üçün olan nağıllar təbiəti imitasiya (yamsılama), təqlid­etmə yolu ilə for­malaşmamışdır. Belə nağıllara sonradan mifoloji və digər ünsürlər əlavə edil­mişdir. Qədim insanlar təbiətə münasibətdə abstrakt təsəvvürlərlə üz-üzə qalmış­lar. On­­­lar müxtəlif təbiət hadisələrini, təbiətdə gördüyü predmet və varlıqları dərk etmə­mişdən əvvəl onun instinktiv qavranılmasına, qeyri-şüuri surətdə anlaşılmasına təfək­kür yolu ilə nail olmuşlar. Böyüklərin özləri üçün yaratdıqları nağıllarda ilk növbədə təbiətin dərki üstünlük təşkil etmişdir. Əcdadlarımız belə nağıllardakı təbiətlə tanış­lığı əks etdirərkən ilk növbədə təbiətin müxtəlif ünsürlərinin özlərinin şüurundakı fan­tastik bədii dərkinə üstünlük vermişlər. Bu proses ilk model kimi böyüklər üçün olan nağılların uşaq nağıllarına transformasiyasından sonra da mühüm atribut kimi qal­­mışdır. Bu proses də sonradan nağıllarda təbiəti imitasiya etmək cəhdi ilə bağlı ol­muş­dur. Küləyin səsi, yağışın şırıltısı, ildırımın guruldaması, günəşin hərarəti bir tə­bi­ət hadisəsi kimi nağıllarda ilkin təbiəti anlama təsəvvür­lərinin nağıl yaradı­cılı­ğında istifadə olunmasına gətirib çıxarmışdır. Biz bir çox nağıllarda bu təbiət hadisə­lərinin əks olunmasını görürük. İstər böyüklər üçün nağıl­lar­da, istərsə də uşaq nağıl­la­rın­da söyləyici bu hadisələrin gücündən istifadə edərək, nağıl hadisələrinin təsirini artırır. Təbiət hadisələrindən nağıllarda istifadəyə aid bir çox nağıllardan misal gətir­mək olar. “Şahzadə Mütalib” nağılında hadisələrin psixi təsirini artırmaq üçün ildı­rım çax­masından istifadə olunur. Nağıllarda belə hadisələrə fakt kimi yox, onların nü­fuzedici təsiri kimi yanaşmaq lazımdır. Məhz uşaq nağıllarında da təbiəti imitasiya əsas hadisəyə nüfuzedici formada təsir göstərir. Təbiəti imitasiya etmək birbaşa söy­ləyici problemi ilə bağlıdır. O, uşaq nağılının per­so­najının dilinə təbiətdəki pro­ses­ləri daxil etməklə onun canlı obrazının uşaq təsəv­vüründə yaranmasına səbəb olur. Məsə­lən, “Şəngülüm, Şüngülüm, Məngülüm” nağı­lın­da nağılçı təbiəti imitasiya etmə yo­lundan istifadə etməsə, nağıl sönük şəkildə olar və uşaq düşüncəsinə təsir edə bilməz. Məhz söyləyici canavarı təqdim edərkən uyğun şəkildə onun səsinə qorxu, ana keçi­nin səsinə şəfqət, balalarının səsinə titrəyiş verir. Bu səslərin hamısı ildırımın səsinin (qorxu), yağışın səsinin (şəfqət), küləyin səsinin (titrəyiş) müəyyən izlərini xa­tırladır. Bu həm də uşaq nağılının personajının nitqində hiss olunur. Təbiəti imita­siya etmə uşaq nağıllarının obrazlarının xarakterik xüsusiy­yətlərinə uyğun gələn həm də psixo­loji hadisədir. Məsələn, qurd qışı, keçi yazı, ilan torpağı, zoomorfik obrazlar meşəni təcəssüm etdirir. Deməli, təbiət üzvləri təsəv­vür­də hər hansı bir nağıl obra­zı­nın ya­ran­masına animistik, fetişist, zoomorfik, antro­pomor­fik, totemik təsir gös­tə­rir. Bu təsir sehirli, heyvanlar, məişət və s. nağıl­lardakı kimi birbaşa təsirdə deyil, uşaq xa­rakterinə, dünyagörüşünə uyğun şəkildədir.
   
2. 
   Alleqorik məzmun daşıyan uşaq nağılları insan təbiətini imitasiya etməyin bir forması kimi yaranmışdır. Uşaq nağıllarında heyvan təbiəti ilə insan təbiəti arasında alleqorik yaxınlıq vardır. Bu da birbaşa psixologiyanın predmeti olub dav­ranış tiplərinə aiddir. Heyvanın davranış tipləri vəhşi təbiətin sərt qanunlarına tabe­dir. Vəhşi heyvanın parçalamaq ehtirası onun yaşamaq uğrunda apardığı mübarizənin nəticəsində formalaşır. İnsanın da xarakterində bu ehtiras vardır. Bizcə, fərq ondadır ki, insan bunu şüurlu surətdə, heyvan isə təhtəlşüurun təsiri ilə icra edir. Məsələn, “Aslanın nağılı”nda aslanın yırtıcılığı, parçalamaq ehtirası vəhşi təbiətdə hökmranlıq etmək ambisiyasından irəli gəlir. O güclüdür, buna görə də zəifləri parçalamaq ehti­rası onun vəhşi təbiətindən doğur. Nağılda onun bu xarakterini uşaq psixologiyasına uy­ğunlaşdırıb başa salmaq nağılçının vəzifəsidir. Nağıldan belə bir nəticə çıxır: Aslanın parçalamaq xüsusiyyəti mənəm-mənəm deyən insanların alleqoriyasıdır. Həm də belə bir nəticə də çıxarmaq olar ki, insanlara məxsus acgözlük, hiyləgərlik, yaltaqlıq və s. kimi mənfi xüsusiyyətlər uşaq nağıllarındakı obrazların üzərinə köçü­rü­lən­də onun düşüncəsinə təsiretmə vasitəsi olub, tərbiyəedici funksiya daşıyır. Na­ğıl­larda heyvanlar insan cizgiləri qazanır, bu, uşaqlara təkcə heyvanlar aləmi haqda yox, insan cəmiyyəti haqqında da məlumat verir. O, sadəcə olaraq bu xüsusiyyətlərlə ta­nış olur, onun dərki isə sonrakı yaş dövründə baş verir.
   

Nağılda heyvanlar ierarxiyaya tabedir: güclü heyvanı başçı kimi tanıyırlar. Bu ierar­xiya nağıllarda və hətta təmsillərdə də vardır. Uşaqlar heyvanlar haqqında nağıl­la­rı daha asan mənimsəyirlər, bu, xalq pedaqogikasının təcrübəsi əsasında sınaqdan çı­xa­rılmışdır. Prof. Yəhya Kərimov nağılların oxusunda 6 xüsusiyyəti – oxunun təş­ki­li, nağıl qəhrəmanının xarakteristikasını verməyi, qiymətləndirməni, nağılların di­dak­tik təsirini araşdırmağı, ifadəli nəqletməni həyata keçirməyi, nağıl üzrə planın tər­tibini, nağıl personajını şagirdlərin təsəvvüründə canlandırmaq üçün əyani vasitə­lər­dən istifadə etməni misal göstərir [6, s.226].

Uşaq nağıllarında enerji, hərəkət, fəaliyyət, yumor uşağa xoş gəlir. Heyvanlar haqqında nağıllarda dərin yumor hissi vardır. Bu, uşaqları hissiyyatlı olmağa, şənlik etməyə, əylənməyə sövq edir. Yumor uşaqlarda reallıq hissini inkişaf etdirir. Nağıllarda qəm də vardır. Burada əyləncədən, sevincdən kədərə keçidlər baş verir. Bu da uşağın emosiyasına təsir edir. O, bütün hadisə və əhvalatları təbii qarşılayır, onda bu proseslərə şübhə yaranmır. Məişət nağıllarında da komizm, əyləncə vardır. Bu, xalq gülüşündən irəli gələn, satirik, ironik, yumorlu gülüşdür. Bu yumorlu gülüşün köməyi ilə məişət nağılları əsas cizgilərini itirir, məişət xarakterli “Cik-cik xanım” kimi uşaq nağıllarına çevriləndə gülüş də öz funksiyasını balacanın təbiətinə uyğunlaşdırır. Deməli, məişət nağıllarındakı gülüş uşaq nağıllarının yaranmasında iştirak edərək, onu xüsusi inkişaf səviyyəsinə çatdırır.

Konkret olaraq uşaq nağıllarındakı heyvan obrazlarının alleqoriyasından danışarkən bu alleqorikliyi yaradan insana məxsus cəhətlərin – acgözlülüyün, ikiüzlülüyün, paxıllığın, hiyləgərliyin, yalançılığın bir sifət kimi uşaq nağılı obrazlarının üzərinə köçürüldüyünün şahidi oluruq. Bu psixoloji sifətlərin “Tülkü, tülkü, tünbəki” nağılındakı heyvanlara nağılçının dili ilə şamil edildiyinin şahidi oluruq. Nağılda tülkünün dili ilə heyvanların xarakteri sadalanır. Bu heyvanların psixoloji alleqoriyasını tülkü belə verir:

1.– ayı axmaqdır;

2.– qurd acgözlükdən ulayandır;

3.– çaqqal çavuşdur, özünü gözə soxandır;

4.– ilan qamçıdır, yəni ikiüzlü heyvan kimi qıvrılandır;

5.– tısbağa çanaqdır, qınına girəndir;

6.– tülkü özü isə hiyləgərdir, öz hiyləsi ilə bütün heyvanları məhv edir.

Uşaq nağılları psixoloji aspektdə də inkişaf edir. Orada pedaqoji təlim-tərbiyə məsələləri ilə bərabər psixoloji tərbiyə və psixoloji hazırlıq məsələləri də yer alır (8, 214). Balacaların mənəvi tərbiyəsində uşaq nağıllarının ideya-bədii cəhətdən psixoloji yöndə təsirlərini də qeyd edə bilərik. Psixoloqlar uşaq nağıllarının təsiri baxımından onların yaş dövrünü belə ayırd edirlər:

- körpəlik dövrü (1 yaşa qədər);

- erkən uşaqlıq dövrü (1 – 3 yaş arası);

- məktəbəqədər yaş dövrü (3 – 7 yaş arası);

- balaca məktəbli yaş dövrü (7 – 10 yaş arası);

- (10-15 yaş arası)

- Yeniyetməlik yaş dövrü (15 – 18 yaş arası).

Uşaq nağıllarındakı alleqoriklik balaca dinləyiciyə yuxarıda qeyd olunan psixoloji xüsusiyyətləri dərk etməyə kömək edə bilir. Əgər təbiət təsviri ilə bağlı olan nağıllarda o, təbiəti anlama üsulunu başa düşürsə, alleqorik məzmun daşıyan nağılda adı çəkilən və çəkilməyən insan psixologiyasının tipik xüsusiyyətlərini də bu yolla dərk etməyə çalışır.

Uşaq nağıllarındakı alleqorikliklə alleqorik nağıllar arasında müəyyən fərqlər vardır. Əvvəla, alleqorik nağıllar heyvanlar haqqında nağılların tərkib hissəsidir. İkin­ci­si, alleqorik nağıllarda heyvanlar insan kimi dil açıb qəhrəmana yol göstərmək istəyir. Alleqorik nağıllarda sehir, cadu, tilsim, bir sözlə, sehirli vasitələr iştirak edir. Məsələn, belə nağıllarda at insan kimi danışır, onun hami funksiyası vardır, yəni to­tem kimi fəaliyyət göstərir. Prof. A.Nəbiyev qeyd edir ki, “Heyvanlar haqqındakı na­ğıllarda güclü alleqoriya vardır. Bu, əcdadın əqli inkişafına müəyyən mərhələdə mühüm təsir göstərmişdir” 8, 317. Əcdadın əqli düşüncəsində arxaik tərzdə hər şeyin nitqə malik olması, hətta allahların da danışmaq qabiliyyətinə malik olması ideyası yaranmışdır. Bu, bir psixoloji haldır. Onun nitqinin tam formalaşmadığı bir dövrdə totem əcdadın bu xüsusiyyətə malik olması psixoloji inamın nəticəsidir (“to­tem ata bizdən yaxşı danışır” düşüncəsi). Məhz bu səbəbə görə nağıllarda totem heyvanlar insan kimi dil açır. Alleqoriya qədim əcdadlarımızın ictimai şüurunu qüv­vətləndirən mühüm bir amil olmuşdur. Nitq, dil və təfəkkürü inkişaf etdirən nağıl ya­ra­dıcılığı məhz şüur mərhələlərindən (animizm, fetişizm, totemizm, antropo­mor­fizm, magiya, simvol və s.) keçəndən sonra onun nitq qabiliyyəti formalaşmağa baş­layır, müəyyən psixi hadisələrin təsiri, söz demək ehtiyacının yaranması, düşüncəsini sözlə ifadə etmək məcburiyyəti dilin pozitiv inkişafına səbəb olur. Bu da birbaşa ilkin nağıl yaradıcılığına təkan verən böyük qüvvəyə çevrilir. Alleqorik nağıllarla uşaq nağıl­larındakı alleqorikliyi fərqləndirən birinin dil, nitq və təfəkkür xüsu­siy­yətlərinə tabe olması, digərinin isə uşaq nağıllarındakı alleqorikliyin sifət məzmu­nun­da çıxış etmə­sidir. Məhz hər ikisi insanın psixoloji yanaşma üsulu ilə bağ­lıdır.

3. 
   İctimai məzmun daşıyan uşaq nağılları insan və cəmiyyət arasındakı zid­diy­yətlərə və problemlərə həsr olunur. Amma həyatdakı bu ziddiyyətlər, prob­lemlər olduğu kimi yox, uşaq təfəkkürünə uyğun şəkildə nağıla daxil olur. Bu nağıl­larda ziddiyyətlər tez həll olunur. Belə nağıllarda ziddiyyətləri yaradan insan və cə­miyyət amilinin yumşaq şəkildə üzə çıxması, nağıla transformasiya olunmasıdır. Bu xüsu­siyyət nəzər yetirdiyimiz yuxarıdakı üç məzmunda olan uşaq nağıllarından çox ciddi şəkildə fərqlənir. Uşaq nağıllarının konkret tipində cəmiyyətin müvafiq quru­lu­şu, idarəetmə funksiyası, ierarxiyası öz əksini tapa bilir. Məsələn, nağılda şir hökm­dar, tülkü vəzir, qurd cəllad vəzifələrini icra edir. Uşaq nağıllarındakı heyvan obraz­larının ambisiyalı xüsusiyyəti ilə insanların xarakterləri arasında olan yaxınlığı bir tərəfdən cəmiyyətə təsiretmə qüvvəsi kimi qiymətləndiririksə, digər tərəfdən zo­ra­kı­lığa nifrət, ədalətsizliyə qarşı mübarizə ruhunu oyadan xüsusiyyət kimi də başa dü­şə bilərik.
   

Uşaq nağıllarındakı ictimai məzmun yaşa uyğun olaraq dəyişir. “Cik-cik xa­nım” nağılı ilə “Aslan, tülkü və canavar” nağılı arasındakı məzmunun sosial ma­hiyyəti bir-birindən fərqlənir. Sosial ədalətsizlik “Aslan, tülkü və canavar” nağı­lında daha qabarıqdır. Bu qabarıqlıq 10 yaşlı uşağın dünyagörüşünə daha çox uyğundur. “Cik-cik xanım” nağılı isə 5 yaşlı uşağın zövqünü oxşaya bilir. XX əsrin məşhur uşaq şairi Korney Çukovski 2 yaşından 5 yaşına qədərki uşaqlığın psixolo­giyasına uy­­ğun olaraq uşaq nağıllarını şən nağıllar adlandırır 2.

“Cik-cik xanım” nağılında istifadə olunan mübaliğə, şişirtmə kiçikyaşlı uşaq üçün sual doğurmur, o, bunu təbii qarşılayır. “Cik-cik xanım” nağılında ziddiyyət həll oluna bilir, bu da kiçikyaşlı uşağın tərbiyəsinə müsbət təsir edir. “Aslan, tülkü və canavar” nağılında isə ziddiyyətlər həlledilməzdir.

İctimai məzmun daşıyan uşaq nağıllarından biri də “Dana, keçi və qoyun” na­ğı­lıdır. Bu nağılda kiçik heyvan cəmiyyəti ilə qarşılaşırıq. Onlar insan cəmiyyətin­dən qaçaraq öz həyatlarını qarşılıqlı hörmət zəminində qurmaq istəyirlər. Keçinin ağıl­lı tədbirləri onlara hücum etmək istəyən canavarı pis vəziyyətə salır, qaçmaq məc­buriyyətində qoyur. Zülmün ağıl vasitəsilə aradan qaldırılması nağılın ideyasının əsa­sında durur.

“Cik-cik xanım” nağılı uşaq təfəkkürünün formalaşmasında böyük rol oynayır. Nağılda sərçə balası “zorakılıq” yolu ilə qarı nənəni, çobanı hədələyir ki, onun tikanını, çörəyini, qoyununu qaytarsınlar. Burada sərçə balası təkəbbürlü təsvir olunur. Nağılın əxlaqi nəticəsi ondan ibarətdir ki, təkəbbürlülük, zorakılıq fayda verməz. Nağılın sonunda sərçə balasının başına fındığın düşməsi nəticəsində öldüyü göstərilir 3, 271. Sərçə balasının qeyri-etik əxlaqı onun ölümünə səbəb olur. Burada didaktika nağılın ideyasının əsasında dayanır.

Bütün bu kimi nağıllarda heyvanlar, quşlar göstərilən xarakterə sahib deyil. Bu xüsusiyyətləri onlara şamil edən insan təfəkkürüdür. Uşaqların ibrət dərsi götür­məsi üçün insana xas xüsusiyyətlərin onlara aid edilməsi ilə qarşılaşırıq. Sadəcə ola­raq qədim əcdadlarımız mənəvi hal kimi heyvanların xarakterini müşahidə etdikdə qar­şılaşdırma metodundan istifadə etmişdir. Güclü heyvanın zəifi, xəstə heyvanı məhv etməsi təbiətin harmoniyasıdır və bədii yaradıcılıqda güclü ilə zəif arasındakı həllolun­mazlıq ictimai ziddiyyət kimi uşaq nağılına daxil olmuşdur 7, 845 – 847.

Azərbaycan nağılları içində məişət nağılları üstün yer tutduğundan onun mo­tiv­lərindən uşaq nağıllarında da istifadə olunur. Belə nağılların yaranması da orta əsr­lərdən sonrakı dövrləri əhatə edir. Belə nağılların süjetini məişət lövhələri təşkil edir və nisbətən yuxarı yaşlı uşaqların dünyagörüşünə uyğundur. Məktəbyaşlı uşaq­la­rın tə­səvvüründə məişət məsələləri konkretləşdiyindən onların davranış səviyyələri də sabitləşir. Buna görə də uşaq nağıllarının məişət məzmununun əhatəsi ayrıca növ ola­raq deyil, səpələnmiş halda özünü göstərir. Bəzən isə qəhrəmanı pinə­çi, dərzi, nal­bənd, dəmirçi, papaqçı və s. olan nağıllarda əsas süjet xətti bu xalq sə­nət­karlarının fə­a­liyyəti ilə birbaşa bağlı olur. “Şəngülüm, Şüngülüm və Məngü­lüm” nağılında də­mir­çi xalq sənətini yaşadan usta kimi həm də müdrik insandır. Onun köməyi ilə keçi və qurdun mübahisəsi həll olunur. Ümumiyyətlə, uşaq məişəti Keçi, Toyuq, Cırt­dan, Qırmızıpapaq, Qoyun, Xoruz, tənbəl İt, vəfalı At, hiyləgər Tülkü, şər rəmzi Qurd və başqa heyvanlar aləmi ilə bağlı obrazlarla zəngindir 8, 333. Xalq məişə­ti­nin hey­van və quşlarla bağlı olan hissəsi təbiəti anlama üsulu kimi də məişət səhnələ­rinin uşaq zehninə təsirini ifadə edir. Adətən, belə nağıllarda şər və xeyirli qüv­vələr iştirak etmir. Məişət səhnələrini əks etdirən belə uşaq nağıllarında heyvan və quşlar ob­raz­la­şır, xalq məişətini uşaqlara anlatmaq vasitəsinə çevrilir. Məişət na­ğıl­­larından uşaq na­ğıl­la­rına keçiddə mədəni qəhrəmana, triksterlərə və magik ri­tuallara ironiya zama­nı uy­durmanın mahiyyətini “komik dublyorlar” haqqında əy­lən­cəli uşaq nağıl­la­­rın­da­kı gül­məli obrazların mənşəyi təşkil edir (Molla Nəsrəd­din­lə bağlı lətifələrdə də be­lə­dir).

Uşaq nağıllarını mövzularına görə isə belə qruplaşdırmaq olar:

– Vəhşi heyvanlara həsr olunan nağıllar

Belə nağılların qəhrəmanları yırtıcı heyvan və quşlardır. Burada meşə təbiət ünsürü kimi heyvanların məkanına çevrilir. Belə nağıllarda heyvanlar meşədə icma şək­lində yaşayır. Bu cəmiyyətin güclüləri və zəifləri vardır. Onların arasında müba­ri­zə nağılın bədii forması kimi üzə çıxır.

– Ev heyvanlarına həsr olunan nağıllar

Bu qrupa daxil olan nağıllarda ev heyvanları iştirak edir. İnsana xas olan xü­su­siyyətlər nağıllardakı ev heyvanlarının üzərinə köçürülür.

– Vəhşi heyvan və ev heyvanlarından bəhs edən nağıllar

Belə nağıllarda vəhşi heyvanlar güclü, amma axmaq, ev heyvanları isə zəif, amma ağıllı təsvir olunur.

– İnsanlar və heyvanlar haqqında nağıllarda təbiət, insan və heyvan münasi­bət­ləri əks etdirilir. Belə nağıllarda xalq məişətinin müxtəlif sahələrinin təsvirinə rast gəlirik.

– Qarışıq tipli uşaq nağıllarında isə yuxarıdakı növlərin bir-birini izləməsi müşahidə olunur. Yəni həm vəhşi heyvan, ev heyvanı, insan və heyvanlar, həm də təbiət, məişət təsvirləri bir nağıl içində əks etdirilir.

Uşaq nağıllarının içinə səpələnmiş məişət səhnələri ayrıca olaraq heyvanlar haqqında hekayətlər – təmsillər şəklində bədii yaradıcılıqda yaranmışdır. Onun ən bariz nümunələrinə “Kəlilə və Dimnə”də rast gəlirik. Lakin sonrakı şifahi ədəbi prosesdə bu təmsil-hekayətlər quruluşca dəyişərək uşaq nağıllarının tərkibinə daxil ola bilir 3, 267. Onlardan bəziləri tam şəkildə uşaq nağıllarına çevrilərək, məişət məzmununu birbaşa əks etdirir, ya da ayrı-ayrı süjet və hissələrlə uşaq nağıllarında əks olunur. R.Əliyev “Kəlilə və Dimnə”dəki “Səvari və ilan” təmsilinin birbaşa süjet halında uşaq nağılına daxil olduğunu qeyd edir 3, 267. Biz təmsildəki süjet xətti ilə nağıldakı süjet xəttinin oxşarlıq təşkil etdiyini görürük. Amma nağılla təmsil ara­sın­da yeganə fərq ondadır ki, təmsildə didaktika, nağılda isə uşaq dünyagörüşü­nün ar­tırılması əsas məqsəddir.

“Yaxşılığa yamanlıq” uşaq nağılı da “Kəndli və ilan” nağılı kimi uşaq dün­yagörüşünün artırılmasına xidmət edir. Bu nağılda da məişət problemi əsas süjet xəttinin alt qatındadır. Nağılda Həmidin ilanı alovdan xilas etməsi, əvəzinə ilanın ona yamanlıq etmək istəməsi, onların arasındakı mübahisənin canavar və tülkünün əli ilə çözülməsi göstərilir, yaxşılığa yamanlıq etmənin düzgün olmadığı fikri əsas qayə hesab edilir. Yaxşılıq və yamanlıq etmək insanın xarakterini göstərir. Bu məsələ həyat və məişətlə bağlıdır. Elə nağılın sonunda Həmid ovçulara tülkünün yerini nişan ver­­mək­lə nağılın məntiqini – yaxşılığa yamanlığın insan təbiətində olduğunu özü təsdiq etmiş olur 1, 245 – 249. “Yaxşılığa yamanlıq” nağılındakı obrazların xa­rak­terləri onların psixologiyası ilə bağlıdır. “Yaxşılığa yamanlıq” nağılının ən qədim variantı “Kəlilə və Dimnə”dədir. “Kəndli və ilan” və “Yaxşılığa yamanlıq” nağılları məzmun və formasına görə oxşardır. Hər iki nağıla baxanda “Kəlilə və Dimnə”dəki süjet arxaik mətn, invariant hesab oluna bilər. Bu uşaq nağıllarındakı heyvan-qəhrə­manlar invariantdakı obrazlardan fərqlənirlər. Onları birləşdirən əsas cəhət isə hər üçünün məişətlə bağlı olmasıdır. Hər üç mətndən belə bir nəticə çıxır ki, yaxşılığa yamanlıq etmək məişətimizin problemidir. “Kəlilə və Dimnə”dəki bu problemi dərk etmək dolayısı ilə dinləyicinin ixtiyarına verilir, iki nağıldakı prob­lemin birbaşa əks olunmasını görürük 4, 249 – 254.